Morgunblaðið - 08.10.1991, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. OKTOBER 1991
39
nefna: nýbyggingu Kennaraháskóla
íslands, II. áfanga, Ölduselsskóla,
byggingu Seðlabanka íslands og
nú síðast íbúðarhúsabyggingar á
Völundarlóð.
Á vinnustað var Magnús mjög
meðvitaður um mikilvægi þess að
gott andrúmsloft skapaðist milli
manna og starfshópa. Hann vissi
að, ef verkinu ætti aö miða vel
áfram, þyrfti mönnum að líða vel á
vinnustað og hafa ánægju af því
sem þeir væru að gera. Eg held að
allir sem kynntust Magnúsi hafi
borið mikla virðingu fyrir honum
' sem stjórnanda og fagmanni.
Glöggvari mann á teikningar hef
ég ekki kynnst, enda þegar við vor-
um nýbyijaðir á Seðlabankabygg-
ingunni kom byggingarstjóri bank-
ans að máli við mig og sagði „þessi
Magnbús verkstjóri þarf bara rétt
að lít á grunnteikningar, þá er hann
kominn með allt húsið í kollinn í
þrívídd.” Byggingu Seðlananka-
hússins stjórnaði Magnús frá upp-
hafi til enda eða í 4 ár semfleytt.
Þar naut hann sín, því erfiðari og
vandasamari sem byggingin var,
gekkst hann upp í að leysa allar
þær þrautir af fagmennsku og ör-
, yggi. Svo ég vitni aftur í byggingar-
stjóra Seðlabankans sagði hann mér
fyrir stuttu að Magnús væri sá allra
, besti húsasmiður sem hann hefði
I unnið með og er ég honum hjartan-
lega sammála. Það er slæmt fyrir
byggingariðnaðinn að missa svo
góðan mann, bæði til handa og
hugar. Mestur er þó missir eigin-
konu og barna, sem missa svo
óvænt góðan eiginmann og föður.
En það er víst gangur lífsins að
gefa og taka.
Ég bið algóðan Guð að styrkja
og hjálpa eiginkonu hans og börn-
um í þeirra miklu sorg um leið og
við hjónin sendum þeim okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Vignir H. Benediktsson
Ofan á sjónvarpstækinu á Soga-
vegi 80 er lítill rammi. í þessum
ramma er miði þar sem segir að
betra sé fyrir laxveiðimenn að vera
smávaxnir því þá sýnist laxinn
stærri á myndinni. Þeir sem þekktu
Magga veltu þó ekki fyrir sér hvort
maðurinn væri hávaxinn eða ekki.
Persóna Magnúsar var svo sterk
að menn leiddu ekki hugann að slík-
um hégóma.
Já, laxveiðarnar voru ómissandi
þáttur í lífi Magga og þar lét Gulla
ekki sitt eftir liggja enda voru þau
samrýmd í því sem öðru. Þær voru
ófáar helgarnar þegar tjaldvagninn
var tengdur aftan í jeppann og
haldið burt út bænum. Raunar var
það margt fleira en laxinn sem tog-
aði enda þekkja flestir þann mikla
sannleika að römm er sú taug er
rekka dregur föðurtún til. Því var
einnig þannig farið með Magnús
sem fór heldur að ókyrrast ef lang-
ur tími leið án þess að hann hefði
heimsótt fólkið sitt vestur í Hlíð.
Maggi var vel heima í því sem
a var að gerast á hveijum tíma og
9 hafði ákveðnar skoðanir á þeim
málum. Það var því hreinsun fyrir
sálina að rökræða við hann, því
1 hann Iét sig hvergi. Að vísu urðu
sum okkar nokkuð æst á stundum
| og það er ekki fjarri sanni að segja
9 að þá hafi mátt greina örlítinn
stríðnisglamap í augum Magnúsar.
En það er langt í frá að menn
hafi bara sóst eftir rökræðum þegar
leita þurfti ráða í hinum ólíkustu
málum. Það þótti til dæmis sjálf-
sagt þegar staðið var í bygginga-
framkvæmdum að hafa hann með
í ráðum og ósjaldan rétti hann okk-
ur hjálparhönd við það og fleira.
En raunar var það nú svo að maður
renndi oft við heima hjá Gullu og
Magga til þess eins að njóta þess
að hitta þau, ræða málin og þiggja
bolla af þessu lútsterka kaffi sem
þar er á boðstólum. Eftir allar þess-
ar heimsóknir hefur persóna Magn-
9 úsar haft slík áhrif að hann mun
aldrei gleymast.
Gulla mín! Við vottum þér, krökk-
9 unum, eftirlifandi móður og systk-
inum Magnúsar okkar innilegustu
samúð. Megi minningin um góðan
I dreng lina sorgina sem svo skyndi-
lega kvaddi dyra.
Þóra og Bragi, Ásdís,
Áslaug, Óli og fjölskyldur.
Jófríður S. Krístíns-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 13. júlí 1964
Dáin 13. september 1991
Sorgin er gríma gleðinnar og lindin sem er
uppspretta gleðinnar, var oft full af tárum.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Hvers vegna er lífið svona skrít-
ið. Hvers vegna er kona í blóma
lífsins tekin frá litlu barni, móður,
systkinum og vinum. ■
Við, félagar Jófríðar í J.C. Bros,
vorum harmi slegin þegar við frétt-
um ,að þessi yndislega stúlka væri
fallin frá.
Jófý gekk til liðs við J.C. Bros,
21. mars 1987 og varein af stofnfé-
lögum. Hún var mjög virkur félagi.
Hún, ásamt 40 öðrum, mætti á
fyrsta Landsþing sem J.C. Bros tók
þátt á Selfossi í maí 1987. Félag-
arnir kynntust mjög vel og áttu
góðar stundir saman. í júní 1987
tókum við fokhelt húsnæði að
Dugguvogi 2 á leigu ög var Jófý í
fyrstu húsnefnd félagsins. Það var
aðdáunarvert hvað hún var dugleg
og ólýsanlegur kraftur í henni. Hún
vildi hafa allt á hreinu og í sam-
bandi við fjáraflanir var hún manna
fyrst til að mæta til að skipuleggja
og selja. Henni var fullkomlega
treystandi og skilaði hún sínu eins
og til var ætlast.
Jófý stundaði nám í Söngskólan-
um í Reykjavík ásamt félagsstörf-
um í J.C. Bros. 1. mars 1989 eign-
aðist Jófríður yndislega stúlku.
Stuttu eftir fæðingu litlu dótturinn-
ar fékk Jófý þær fréttir að hún
gengi með þann sjúkdóm sem síðan
var hennar banamein.
En nú er komið að þáttaskilum,
því hún er lögð upp í þá ferð, inn
á annað og æðra tilverustig sem
bíður okkar allra. Við biðjum algóð-
an Guð að varðveita hana, blessa
og leiða áfram.
Elsku Elín Ösp, Ester Friðþjófs-
dóttir, systkini og ástvinir. Guð
blessi ykkur og gefi ykkur styrk á
þessari sorgarstund og megi minn-
ingin um góða konu ylja ykkur um
ókomna tíð.
F.h. J.C. Bros,
Katrín Theodórsdóttir forseti.
Mig langar til að minnast í fáein-
um orðum, jafnöldru minnar, Jófríð-
ar Kristinsdóttur eða Jófýar eins
og hún var gjarnan kölluð. Kynni
okkar hófust er hún réðst til starfa
hjá Landssambandi íslenskra raf-
verktaka sumarið 1985 og störfuð-
um við þar saman í tæp 3 ár.
Ég minnist fyrstu daga hennar
á nýja vinnustaðnum og hversu ung
mér fannst hún, að takast á við svo
krefjandi starf er beið hennar. Ekki
Ieið þó á löngu að hún hafði full-
komlega sýnt og sannað hvað í
henni bjó. Hún sinnti starfi sínu
með miklum ágætum, ætíð örugg
og ákveðin. Það var einstaklega
gott og ánægjulegt að starfa með
henni, enda var hún heilsteypt og
skapgóð og alltaf tilbúin að hlusta
á það sem aðrir höfðu til málanna
að leggja. Við urðum fljótt góðar
vinkonur og var oft rölt niður í
miðbæ í hádeginu að skoða mannlíf-
ið og e.t.v. fá sér ís í leiðinni. Því
miður skildu leiðir er ég hætti störf-
um hjá LÍR, en alltaf stóð til að
endurnýja vinskapinn þó síðar yrði.
Ekki óraði mig fyrir því að tíminn
væri svo naumt skammtaður.
Ég veit að missir samstarfsfólks
hennar er mikill og söknuður sár,
og á það ekki síst við vinnuveitanda
hennar, Árna Brynjólfsson, fram-
kvæmdastjóra LIR. Eg veit að hann
reyndist henni sérstaklega vel allt
frá fyrsta degi og var hún honum
sem hans eigin dóttir.
Jófý var mikil félagsvera. Hún
gekk t.d. í J.C. Bros á þessum árum
og var hún strax komin þar á fulla
ferð. Söngnám stundaði hún um
tíma með góðum árangri. Einnig
var hvers kyns Iíkamsrækt henni
hugleikin og fórum við stundum
saman í sund í hádeginu. Alltaf
hafði Jófý nóg fyrir stafni og var
fljót að komast upp á lagið með
hvaðeina er hún tók sér fyrir hend-
ur.
Jófý var fædd og uppalin á Rifi
á Snæfellsnesi, ásamt stórum systk-
inahópi. Fjölskyldan var óvenju
samrýnd og samhent og átti hún
þar ætíð hauka í horni. Hún heim-
sótti sína elskulegu móður vestur á
Snæfellsnes eins oft og auðið var,
en föður sinn missti hún fyrir fáein-
um árum.
Til marks um dugnað og þraut-
seigju Jófýar má nefna að hún tók
sig upp að vestan og flutti til
Reykjavíkur til að hefja nám í Fjöl-
brautaskólanum í Breiðholti þar
sem hún útskrifaðist sem stúdent.
Hún vann ætíð hin ýmsu störf sam-
hliða náminu til að sjá sér farborða.
Fyrir tveimur árum eignáðist
Jófý yndislega dóttur, var búin að
kaupa sér íbúð og koma sér vel
fyrir og var því ánægð með lífið
og tilveruna þegar sjúkdómurinn
uppgötvaðist og hóf að taka sinn
toll. Það er sorglegt og óskiljanlegt
að svo ung kona skuli þurfa að
ganga í gegnum alla þessa hörmu-
legu lífsreynslu og fá ekki að njóta
þess að fylgjast með litlu dóttur
sinni vaxa úr grasi og þá ekki síður
fyrir barnið að fá ekki að kynnast
sinni elskulegu móður. Nú er hún
þó laus við allar undangengnar
þjáningar, áhyggjur og kvíða. Ég
trúi því staðfastlega, að okkar jarð-
arbúa bíði annað líf og betra og er
þá ljúft að hugsa til endurfunda við
horfna vini. Hvað sem því líður mun
minningin um Jófý ylja þeim er
henni kynntust. Ég vil þákka okkar
stuttu en góðu kynni.
Dóttur hennar, móður, systkinum
og öðrum ástvinum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sigurbjörg Alfreðsdóttir
Það var fyrir jólin 1989 að ég
kynntist Jófý. Við lágum þá báðar
í Landspítalanum. Við hittumst á
ganginum og næst vissi ég af mér
sitjandi á rúmstokknum hjá henni
masandi um veikindi mín, nokkuð
sem mér er ekki tamt við bláókunn-
ugt fólk, eins og Jófý var mér þá. ^
Hún hafði þá gengið í gegnum
samskonar aðgerð fyrr á árinu. Og
víst fylltist ég bjartsýni að horfa á
þessa ungu fallegu konu geislandi
af lífsgleði og hraustleika. Hún var
leikin í að stappa í mig stálinu og
eftir klukkustundarspjall fannst mér
ég geta allt.
Eftir þetta tókst með okkur sér-
stök vinátta. Vinátta þar sem ég
var oftar þiggjandinn en hún gef-
andi. Jafnvel þegar hún veiktist aft- •
ur fannst henni hún þurfa að hug-
hreysta mig, þetta kæmi ekki fyrir
mig. Þannig var hún, átti svo auð-
velt með að gefa af sjálfri sér og
styðja.
Daginn sem við kynntumst kom »
hún seinnipartinn inn til að sýna
mér litlu stúlkuna sína, Elínu Ösp.
Um hana snerist lífið og fyrir hana
vildi hún lifa. Á milli þeirra er
strengur sem ég trúi að slitni aldrei.
Að fylgjast með hetjulegri bar-
áttu Jófýar, var nokkuð sem lætur
engan ósnortinn. Allt verður svo lít-
illjörlegt þegar barist er um lífið
sjálft. Ég trúði því alltaf að hún
myndi sigra, annað var svo ótrúlega
ósanngjarnt. En hvenær hefur lífið
verið sanngjarnt?
Sumir lifa hratt, aðrir fallega.
Jófy lifði fallega. Það er vonandi
huggun harmi gegn, sérstaklega
fyrir Elínu litlu þegar hún eldist,
að eiga svo fallegar minningar.
Fyrir mig eru það forréttindi.
Megi minningin um einstaka
konu lifa í hjörtum okkar.
Þóra Ásgeirs.
t Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, ELFAR SKAPHÉÐINSSON, Bústaðavegi 73, andaðist að heimili sínu 6. október. Ása Katrfn Skarphéðinsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.

t Sambýlismaður minn, BJARNI E. BJARNASON, Meðalholti 12, Reykjavík, lést 4. október. Jarðarförin auglýst síðar. Guðbjörg Björgvinsdóttir.

t Elskulegur eiginmaður minn, ÞÓRARINN G. SIGURJÓNSSON, andaðist á Hrafnistu 3. október. Guðleif Árnadóttir og börn.

+ Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okkur hlýhug og samúð við andlát og útför eiginkonu minnar og móður okkar, BIRNU TORFADÓTTUR, Reynigrund 7, Kópavogi. Ásgeir Nikulásson, Hrund Ásgeirsdóttir, Ásgeir N. Ásgeirsson.

t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
GUÐJÓN HALLDÓRSSON
skipstjóri, r
Lækjargötu 10,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 9. októ-
ber kl. 15.00.
Þeir sem vilja minnast hans vinsamlega láti Slysavarnafélag
íslands njóta þess.
Karlotta Einarsdóttir,
Svanfríður Guðjónsdóttir, Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Gylfi Guðjónsson, Helga Guðjónsdóttir,
Selma Guðjónsdóttir, Halldór Guðjónsson.
Blömastofa
Fríöfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reýkjavík. Simi 31099
Opið öil kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
Legsteinar
Framleiðum allar
stærðir og gerðir
af legsteinum.
Veitum fúslega
upplýsingar og
ráðgjöf um gerð
og val legsteina.
S.HELGASOH HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVK3148. SlMI 7667?