Morgunblaðið - 16.10.1991, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. OKTÓBER 1991
33
Aðalheiður I. Jóns-
dóttir — Minning
Fædd 5. janúar 1911
Dáin 7. október 1991
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Mánudaginn 14. október var
tengdamóðir mín, Aðalheiður Ing-
veldur Jónsdóttir, jarðsett frá Foss-
vogskirkju. Eftir nokkurra ára veik-
indi en stutta sjúkrahúslegu andað-
ist hún á Landakotsspítala 7. októ-
ber.
Aðalheiður, eða Heiða eins og
vinir og vandamenn kölluðu hana,
var fædd að Sunnuhvoli við Grinda-
vík. Dóttir hjónanna Jóns Engil-
bertssonar smiðs og sjósóknara,
sem var ættaður undan Eyjafjöllum,
og Gróu Eiríksdóttur af Vatnsleysu-
strönd.
Systkini Heiðu voru: Elín gift
Árna Ólsen; Herdís gift Sigurði
Guðleifssyni; Sigurður giftur Sig-
rúnu Guðmundsdóttur; Hafliði (dá-
inn) giftur Gislíönu Guðmundsdótt-
ur og Önnu Guðmundsdóttur; Eng-
ilbert (dáinn) giftur Jóhönnu Ein-
arsdóttur.
Heiða var í föðurhúsum þar til
hún fluttist að Morastöðum í Kjós,
þá sem unnusta Gunnars Einars-
sonar sem varð síðar eiginmaður
hennar. Hann hafði komið sem vetr-
armaður að Sunnuhvoli og þar
kynntust þau. Næsta sumar var hún
kaupkona á Útskálahamri í Kjós
en flutti síðan til unnusta síns að
Morastöðum. Þar hófu þau búskap
með foreldrum Gunnars sem voru.
síðan á heimili þeirra meðan þau
lifðu.
Heimilið að Morastöðum var alla
tíð mannmargt eins og var algengt
á þessum tímum. Þau eignuðust
ellefu börn sem öll eru á lífi: Berg-
mann giftur Sigþrúði Jóhannesdótt-
ur, Jón, Stellu, Björg, Ingibjörgu,
gift Bjarna Gunnarssyni, Gróu, gift
Ragnari Halldórssyni, Ragnar, gift-
ur Helgu. Dís Sæmundsdóttur,
Sveinn, giftur Hólmfríði Friðsteins-
dóttur, Sigríði gift Þorsteini Gísla-
syni, Guðrúnu, gift Pétri Sigurðs-
syni, Hallberu, gift Kristni Skúla-
syni.
Mikill gestagangur var alltaf á
Morastöðum og komu ættingjar og
vinir í hópum úr bænum og þurfti
þá snör handtök við matargerð og
aðra búsýslu. Einatt hvíldi búskap-
ur allur svo og sauðburður á henn-
ar herðum því Gunnar var mikið
að heiman við ýmiss konar störf út
í frá. Ekki mun hafa veitt af því,
mannmargt heimiii hefur þurft mik-
ils við. Þegar aðrir gengu til náða
þurfti húsmóðirin oft að vinna lengi
frameftir við hin ýmsu störf því
ekki voru vélar eða önnur þau þæg-
indi sem við höfum í dag komin þá.
í búskapartíð Gunnars og Áðal-
heiðar byggðu þau allt upp á jörð-
inni eins og sagt er. Eins ræktuðu
þau tún og komu upp góðu búi.
Einnig voru þau fljót að tileinka sér
þá vélvæðingu sem hélt innreið sína
í sveitir landsins á þessum árum.
Árið 1969 hættu þau búskap og
fluttu til Reykjavíkur. Lengst af
bjuggu þau á Hjarðarhaga 60.
Heiða vann mörg ár við heimilis-
hjálp hjá Reykjavíkurborg. Það var
gott að koma á notalegt heimili
tengdaforeldra minna, ætíð hlýja
og _ró á þeim bæ.
Árið 1987 missti hún mann sinn
eftir stutt veikindi en síðustu árin
bjó hún með syni sínum sem var
henni sérlega nærgætinn.
Þessi orð úr ljóði Davíðs Stefáns-
sonar eru kveðja frá okkur hjónum.
„Því aðeins færð þú heiðrað og metið þína
móður,
að minning hennar verði þér alltaf hrein og
skír,
og veki hjá þér löngun til að vera öðrum
góður
og vaxa inn í himin - þar sem kærleikurinn
býr.”
Eg þakka henni samfylgdina,
hún var góð kona og sönn.
Dúa
Eufemia Th. Hinriks-
dóttir - Minning
Fædd 4. desember 1934
Dáin 10. október 1991
Eufemía var fædd á ísafirði, dótt-
ir hjónanna Bjargar Jónsdóttur og
Hinriks Einarssonar sjómanns. Hún
ólst upp í foreldrahúsum og naut
ástríkis foreldra sinna. Faðir hennar
stundaði sjómennsku af kappi og
kom það í hlut móður hennar að
annast heimili og börn.
Systkinin voru þrjú; Garðar, sem
er búsettur hér í Reykjavík, Eufem-
ía og Björg, sem er búsett í Indi-
ana-fylki í Bandaríkjunum. Eufem-
ía eignaðist tvo drengi, Björgvin,
sem er búsettur í Reykjavík, er
kvæntur og á þrjú börn, og Magnús
Helga, sem býr hjá ömmu sinni,
ógiftur.
Effa, eins og hún var kölluð af
ættingjum og vinum, var tíður gest-
ur á heimili móður sinnar og naut
samverustunda með móður sinni,
sonum og barnabörnum. Þá fylltist
hjarta hennar af gleði og ekkert
skyggði á hamingju hennar og ást-
úð sem fyllti allt umhverfið í bað-
andi sólargeislum.
Ung að árum hleypti Effa heim-
draganum og settist að í Reykjavík.
Hún vann um tíma á Landakoti og
síðar á Heilsuhælinu í Hveragerði.
Effa barðist við heilsuleysi allt sitt
líf og ung var hún að árum þegar
hún kenndi fyrstu einkenna sjúk-
dóms síns, aðeins 6-7 ára gömul.
En aldrei kvartaði hún um að sér
liði ilia eða eitthvað væri að sér.
Það var alltaf umhyggjan fyrir öðr-
um sem höfðu forgang í huga henn-
ar og hjarta. Hugur Effu beindist
fyrst og fremst að líknarmálum.
Hjúkrun var henni alltaf efst í huga
og var þar ekki höndin ein að verki,
heldur gaf hún hjarta sitt í ríkum
mæli til allra þeirra sem þörfnuðust
hjálpar og alúðar. Effa var mikið
fyrir lestur og í endursögn hennar
á því lesefni sem varð fyrir valinu
í hvert sinn, varð endursögn hennar
lifandi saga úr lífi og tilveru mann-
legs lífs. Effa var vel gefin, gaman-
söm og félagslynd. í mannfagnaði
greip hún ýmis orð á lofti og kom
mörgum á óvart með gamansemi
sinni og skemrritilegum tilsvörum.
Á barndómsárum sínum var Effa
alltaf fljót til og snör í snúningum.
Það var ekki látið bíða sem gera
þurfti hvort sem va • að fara
snemma á fætur, standa í biðröð
við mjólkurbúð eða fara sendiferðir
fyrir mömmu sína.
Effa var gullfalleg, glæsileg
stúlka sem öllum þótti vænt um.
Sú fegursta setning sem ég hef
heyrt voru orðin hennar sem voru
þessi: Ég leggst aldrei svo á kodd-
ann minn á kvöldin að ég biðji ekki
faðir vorið og fyrir velferð alira sem
eiga við erfiðleika að stríða.
Ég þakka elsku Effu af öllu
hjarta öll góðu kynnin. Elsku Björg,
þú varst mikill og góður styrkur
fyrir dóttur þína, sem barðist við
sjúkdóm sinn með krafti og dugn-
aði. Effu var margt til lista lagt svo
sem söng- og tónlist. Ég bið Guð
að styrkja og styðja ykkur öll í sorg
ykkar og söknuði.
Ég votta mína einlægu samúð
elsku Björg, Björgvin, Helgi, Björg
Fæddur 13. maí 1897
Dáinn 27. september 1991
Hann langafi, Magnús Tómas-
son, er farinn. Hann var orðinn 94
ára að aldri og átti sama afmælis-
dag og systir mín. Langafi var á
Ljósheimum á Selfossi allnokkurn
tíma. Mér var sagt föstudaginn 27.
september að langafi hefði sofnað.
Þá fyrst hugsaði ég um dagana sem
ég man eftir honum, hann labbaði
um allan bæinn svo hraustur og
hress. En nú veit ég að nýtt starf
hefur tekið við hjá langafá.
og fjölskylda og Garðar og fjöl-
skylda.
Guð blessi minninu Effu.
Vaktu minn Jesú vaktu í mér
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf
sé hún ætíð í þinni hlif.
(Hallgrímur Pétursson)
Þökk fyrir allt og allt.
Guðrún Hansdóttir
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti
signaður Jesús mæti.
Legg ég nú bæði lif og önd
ljúfí Jesús, í þína hönd
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pétursson)
Hvíli hann í friði.
Sigríður Kristín Aradóttir
Kveðja:
Magnús Tómasson
Minning:
Gyða Stephensen
Fædd 4. október 1897
Ðáin 7. október 1991
Móðirsystir okkar Gyða Stephen-
sen andaðist á hjúkrunarheimilinu
Hafnarbúðum 7. október sl.
Gyða fæddist á ísafirði 4. októ-
ber 1897. Foreldrar hennar voru
hjónin Finnur Thordarson ættaður
frá Skálmanesmúla í Gufudalsveit
og Steinunn Guðmundsdóttir frá
Gemlufalli í Dýrafirði. Önnur börn
þeirra Steinunnar og Finns voru
Soffía, f. 5. desember 1886, d. 9.
ágúst 1970, Ása, móðir okkar, f.
18. maí 1892, d. 15. maí 1971, og
Gunnar, f. 19. október 1902, d. 16.
desember 1971.
Heimili þeirra Steinunnar og
Finns var annálað fyrir rausn og
myndarskap Finnur átti og rak
Gamla bakaríið á ísafirði og auk
þess hafði Steinunn með höndum
matsölu. Þarna ólust þau systkinin
upp við störf og leikþar til fjölskyld-
an flutti til Reykjavíkurárið 1927.
Gyða giftist Eiríki Stephensen
forstjóra hjá Trolle og Rothe 29.
nóvember 1929 og bjuggu þau í
Reykjavík öll sín hjúskaparár. Ei-
ríkur lést 16. ágúst 1970.
Þau hjónin eignuðust fjögur börn
og eru þrjú þeirra á lífi, Finnur,
skrifstofustjóri hjá Samábyrgð ís-
lands, kvæntur Guðmundu Guð-
mundsdóttur, Áslaug, gift Jóni
Haraldssyni arkitekt sem lést árið
1989 og Steinunn Ragnheiður,
meinatæknir, sem er yngst þeirra
systkina og hélt heimili með móður
sinni. Þær systurnar starfa báðar
við rannsóknir hjá Krabbameinsfé-
lagi íslands.
Ólafur læknir lést árið 1980 og
er eftirlifandi eiginkona hans Guð-
rún Theódóra Sigurðardóttir sál-
fræðingur.
Barnabörnin eru tíu og eitt
langömmubarn.
Isaijörður var Gyðu alltaf kær
og oft var rætt um liðna atburði
þegar við frændfólkið hittumst. Oft
hneykslaðist hún á fáfræði okkar
sem yngri vorum og þá þýddi ekk-
ert að afsaka sig með að hafa ekki
verið fæddur á umræddum tíma.
Eftir lát Eiríks manns síns kom
hún vestur á hverju sumri en eftir
að heilsa hennar og kraftar fóru
þverrandi fór svo að lokum að hún
varð að láta sér lynda að eiga minn-
ingarnar einar.
Gyða naut þess að ganga um
eyrina og virða fyrir sér gamla
bæinri sem hún þekkti frá fornu
fari. Alltaf skoðaði hún húsið hans
séra Guðmundar í Gufudal þar sem
hans barnmarga fjölskylda bjó og
okkur þætti þröngur húsakostur í
dag. Nú er þetta hús, sem minnti
okkur á nægjusemi og lítil efni
þeirra tíma horfið, og þar sem hús
foreldra okkar stóð við Aðalstræti
20 er nú aðeins gata og bílastæði.
Því miður átti það ekki fyrir
Gyðu að liggja að sjá gömlu húsin
í Neðstakaupstað sem nú hafa að
mestu verið færð í upprunalegt
horf. Hún hefði áreiðanlega haft
gaman af að skoða Faktorshúsið,
þar sem nú hanga myndir sem áður
voru á skrifstofu föður okkar, af
þeim Árna Jónssyni og Ásgeiri Ás-
geirssyni, ábúðarfullum á svip.
Eflaust hefði andrúmsloftið þar
vakið henni minningar frá fyrri tíð.
Gyða var hæglát og hlédræg og
flíkaði ekki tilfinningum sínum, en
bak við rólegt yfirborð var hún
ákveðin í skoðunum og viljaföst.
Hún var gáfuð og skemmtileg og
bjó yfir þeirri sérstöku kímni sem
einkenndi Thordarsonsystkinin.
Gyða var hefðarkona. Smekkvísi,
fágun og menning, þessi orð koma
í hugann þegar komið var til Gyðu
móðursystur á Hörðaland 18. Gest-
risni var þar höfð í öndvegi og hlý-
legt viðmót og umhyggja húsráð-
enda fyllti mann þægilegri kennd.
Gyða slapp ekki við áföll í lífinu.
Það var þungbær raun fyrir fjöl-
skylduna þegar Ólafur sonur henn-
ar lést sviplega aðeins tæpra 46
ára. Það var mikill missir þegar sá
góði drengur var hrifinn burtu á
besta aldri.
Börn þeirra Gyðu og Eiríks hafa
fengið í veganesti mannkosti og
gáfur foreldra sinna. Vinátta okkar
frændsystkina hefur haldist í gegn-
um árin þótt vík sé milli vina. t
Ævi Gyðu var löng og viðburða-
rík og hún liíði stórkostlegar þjóðfé-
lagsbreytingar.
Lífsstarf hennar var gott og ríku-
legt og nú er komið að leiðariokum.
Blessuð sé Yninningar hennar.
Börn Ásu og Jóns Grímssonar
ERFISDRYKKJUR
í þægilegum og
rúmgóðum salar-
kynnum okkar.
Álfheimum 74,
sími 686220
Blómaskreytíngar
Skreytingarþjónusta
Munið að
blóm gleðja

Miklatorgi sími 622040
Breiðholti sími 670690
Opið alla daga kl. 10-21
Þú svalar lestrarþörf dagsins
‘ Stóum Moggans!