Morgunblaðið - 16.10.1991, Qupperneq 34

34
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. OKTÓBER 1091
t
Sonur okkar, unnusti, bróðir og mágur,
RAGNAR ARNAR HJALTASON,
Skála,
Færeyjum,
sem lést 9. október sl., var jarðsettur 13. þessa mánaðar.
Þóra Hjaltason, Hjalti Hjaltason,
Sigga Djurhus,
Álfhildur Ósk Hjaltadóttir, Arnfinnur Poulsen.
t
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN STEINGRÍMSSON
fyrrverandi bifreiðastjóri,
áður Álfaskeiði 40,
Hafnarfirði,
lést 15. október á hjúkrunarheimilinu Sólvangi.
Steingrímur Kristjánsson,
Margrét Ág. Kristjánsdóttir, Júlfus Hinriksson,
Gissur V. Kristjánsson, Dóra L. Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KOLBEINN ÖGMUNDSSON,
Reykjavíkurvegi 50,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum þann 14. október.
Guðfinna Sigurgeirsdóttir,
Ásdis Þ. Kolbeinsdóttir, Guðmundur K. Jónmundsson,
Gísli G. Kolbeinsson,
Kolbrún Kolbeinsdóttir, Eðvarð R. Guðbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg dóttir mín og móðir,
KOLBRÚN ÁMUNDADÓTTIR,
lést 13. október. Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Rögnvaldsdóttir,
Helga Valdís Jensdóttir.
t
Tengdamóðir mín, amma, langamma og systir,
ELÍN KLARA VALDIMARSDÓTTIR BENDER,
verðurjarðsettfrá Fossvogskapellu í dag, 16. október kl. 13.30.
Sigrún J. Haraldsdóttir,
Elín Klara Grétarsdóttir,
Haraldur Þór Grétarsson, Linda Hauksdóttir,
Helga Þóra Haraldsdóttir, Guðlaug Á. Valdimarsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, stjúpfaðir,
faðir og bróðir,
BENEDIKT BJARNASON
fyrrverandi vörubílstjóri
og starfsmaður Borgarspítalans,
Háaleitisbraut 39,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 17. október kl. 13.30.
Ólafía Sigurðardóttir.
' t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
JÓHANNESGUÐMUNDSSON
vélstjóri,
Heiðarási 10,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 17. október
kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ásbjörn Jóhannesson, Elín Aðalsteinsdóttir,
Jóhannes Ásbjörnsson.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er auðsýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför ástkærs sambýlismanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
ARNAR BALDVINSSONAR.
Anna Árnadóttir,
Inga Jakobina Arnardóttir,
Stefanía Birna Arnardóttir,
Sigrún Arnardóttir,
Björn Kristján Arnarson,
Hildur Hrönn Arnardóttir,
tengdasynir og barnabörn.
Minning:
Rannveig Vigfús-
dóttir Hafnarfirði
Fædd 5. janúar 1898
Dáin 7. október 1991
„Mínir vinir fara ijöld,” segir
Bólu-Hjálmar í einni hinna þjóð-
kunnu vísna sinna. Þau orð koma
mér oft í hug þegar mér eru sagðar
eða ég les fréttir um vini sem horfn-
ir eru sjónum okkar. Og ég minntist
þeirra sannarlega, þegar frú Hulda
Siguijónsdóttir hringdi til okkar
Unnar fyrir rúmri viku og tjáði okk-
ur andlát móður sinnar, minnar
mætu vinkonu og samheija um langt
árabil, Rannveigar Vigfúsdóttur.
Ég kynntist henni fyrst sumarið
1936 eða fyrir 55 árum þegar hún
fór með manni sínum, Siguijóni Ein-
arssyni skipstjóra, norður á Djúpu-
vík. Hann var þá, eins og margir
muna sem komnir eru yfir miðjan
aldur, skipstjóri á einum stærsta
togaranum í flota okkar íslendinga
og stýrði honum farsællega í fjölda
ára. Var Siguijón alla sína skipstjór-
atíð meðal fremstu aflamanna okk-
ar.
Það vakti virðingu okkar karlanna
á stöðinni í Djúpuvík að þessi svipm-
ikla og snyrtilega kona hafði það til
siðs að vera með manni sínum í síld-
inni, þegar hún fékk því við komið
vegna anna á stóru heimili þar sem
mjög var gestkvæmt.
Maður sá svo sem ekki fram í tím-
ann þá frekar en endranær og senni-
lega hefði mér þótt það með ólíkind-
um ef einhver hefði spáð náinni sam-
vinnu okkar Rannveigar áður en
mjög langt um liði. En þannig hátt-
uðu örlögin þessu og er ég þeim
þakklátur fyrir það eins og margt
annað.
Það var fyrst í sambandi við Sjó-
mannadagsráð sem ég kynntist þeim
hjónum að nokkru ráði og síðan
hafði ég í fjöldamörg ár náið sam-
starf við Rannveigu innan vébanda
Slysavarnafélagsins. En þegar
Siguijón ákvað að hætta sjómennsku
um sextugt og hasla sér völl á öðrum
vettvangi var þess farið á Ieit við
hann, að hann tæki að sér starf
framkvæmdastjóra Hrafnistu, dval-
arheimilis aldraðra sjómanna. Það
var þá nýlega risið í Laugarási fyrir
forgöngu hans og félaga hans, en
þar var þá fremstur í flokki sam-
herji hans, Henry Hálfdanarson. Tók
Siguijón við stjórn heimilisins við
opnun þess 1957.
I þessu efni sem ávallt áður fylgdi
Rannveig honum og tók að sér að
stjórna hjúkrunar- og öðru þjón-
ustuliði stofnunarinnar. Það var
kappsmál allra þeirra sem lögðu
hönd á plóg í þessu máli að Hrafn-
ista yrði til fyrirmyndar í hvívetna,
ekki aðeins byggingin heldur og öll
aðbúð þeirra sem þar yrðu heimilis-
menn. Reglusemi þeirra í hvívetna
gerði þau að kjörnum húsbændum
á því stóra heimili.
Þetta gerðist á fyrstu árum starfs
míns í Sjómannadagsráði svo að mér
var vel kunnugt um framvindu mála.
Voru þá haldnir margir fundir því
að ráða þurfti fram úr mörgum vel-
ferðarmálum aldraðra sjómanna og
maka þeirra.
Þau hjón veittu DAS-heimilinu
forstöðu með mikilli prýði um átta
ára skeið. Það leikur ekki á tveim
tungum að flestir hafi óskað að
þeirra hefði notið við sem lengst á
þessum vettvangi en þau óskuðu að
hverfa frá þessum störfum að þeim
tíma liðnum. Tóku þau ákvörðun um
að yfirgefa þetta uppbyggingarstarf
fyrr en vinir þeirra töldu ástæðu til.
Þetta var ekki auðveld ákvörðun
af þeirra hálfu en þau voru orðin
þreytt á amstrinu sem því fylgdi.
En mótun þeirra hjóna á Hrafnistu-
heimilinu var ómetanleg því að prúð-
mennska og reglusetni senLvar aðal
þeirra gætti lengi eftir að þau höfðu
yfirgefið þenna starfsvettvang.
Ég gat þess í upphafi að ég hefði
kynnst þeim Rannveigu og Siguijóni
á Djúpuvík sumarið 1936. Það var
svo tíu árum síðar að við vorum
farin að hafa samvinnu á sviði Slysa-
varnafélagsins. Var samvinna okkar
fyrst og fremst í sambandi við lands-
þing félagsins og fjármál þess.
Þegar ég var svo kosinn í aðal-
stjórn SVFI tuttugu árum síðar eða
1956 var Rannveig þar fyrir. Hún
hafði verið kosin árið 1942 og sat
þar síðan með prýði í 22 ár eða allt
til 1964 en þá tók frú Hulda dóttir
hennar við því starfi. Varð samvinna
okkar Rannveigar þá mjög náin og
í alla staði hin ánægjulegasta. Rann-
veig var þá búin að starfa innan
slysavarnasamtakanna í um aldar-
fjórðung því að hún var meðal sext-
án stofnenda Hraunprýði, svd.
kvenna í Hafnarfirði, 7. desember
1930. Á stofnfundinum varð hún
strax varaformaður deildarinnar —
frú Sigríður Sæland varð fyrsti
formaðurinn — en Rannveig tók við
því embætti af henni 1937 oggegndi
því með miklum sóma í 23 ár eða
til 1960 en þá tók Hulda dóttir henn-
ar við formennskunni af henni.
Undir forustu Rannveigar höfðu
konurnar í Hraunprýði slík leiðandi
áhrif á alla félagsstarfsemi innan
SVFÍ að því verður trauðla lýst svo
að vel fari í stuttri minningargrein.
Starf þeirra var til mikillar fyrir-
myndar og hafði mótandi áhrif á
deildirnar víðs vegar um landið. Við
sem fylgdumst nokkuð með einstöku
framtaki þeirra á sviði SVFÍ erum
þakklát fyrir að vera vitni að því
hvað göfugt hugarfar og mikill vilji
fær áorkað.
Ég leyfi mér að draga í efa að
samstarf karla og kvenna sé betra
á nokkrum vettvangi þjóðlífsins en
innan SVFÍ og einstakra deilda um
land allt. Ég tel líka, að árangur
slysavamastarfsins hefði á engan
hátt orðið eins ánægjulegur eða
mikill og dæmin sanna ef kynin
hefðu ekki hafið merkið í sarrieiningu
fyrir nærri þrem aldarfjórðungum.
Ég hef raunar sagt það oftar en
einu sinni, bæði innan vébanda sam-
takanna og utan, að ef eldlegs áhuga
kvenna hefði ekki gætt í starfinu,
hefði árangurinn orðið mun minni
en raun ber vitni.
Það er eðlilegt að konur verði að
Lokað
frá kl. 14.00-18.00, í dag vegna jarðarfarar
RANNVEIGAR VIGFÚSDÓTTUR.
„Hjá Báru“,
Hverfisgötu 50.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er auðsýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
GUÐRÍÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR
tónlistarkennara.
Bestu þakkir færum við starfsfólki á öldrunardeild Borgarspítalans.
Einar Kárason, Þórunn Kristinsdóttir,
Kristinn Jón Einarsson,
Ingibjörg Einarsdóttir.
hasla sér völl á nokkuð öðrum vett-
vangi en karlar í þessu efni þótt
stefnt sé að sama marki. Þess vegna
hafa þær meðal annars látið að sér
kveða á fjármálasviðinu. Þær hafa
verið svo ötular við að afla peninga
til þeirra hluta sem gera skal að
þeim sem utan við standa kemur
stundum á óvart hve vel þeim hefur
gengið. í þeim efnum hafa þær lyft
mörgum Grettistökum.
- Deildimar hafa verið í mismun-
andi góðri aðstöðu til fjáröflunar en
nokkrar hafa jafnan staðið upp úr.
Meðal þeirra er Hraunprýði og þar
átti Rannveig ómæidan hlut meðan
deildin naut krafta hennar. En allt
hefur sinn tíma og svo var um störf
hennar í þágu þessa hjartans máls
hennar.
Sú kom tíð að hún hætti þessum
félagsmálastörfum en þótt Rannveig
hyrfi síðan úr stjórn Slysavarna-
félagsins, hvarf andi hennar ekki
af þeim vettvangi, því að Hulda dótt-
ir hennar var árum saman varafor-
seti samtakanna. Ekki kemur heldur
annað til greina en að geta Einars,
sonar Rannveigar, sem hefur um
árabil verið einn hinna traustu burð-
arása félagsins, bæði með starfí sínu
innan svd. Fiskakletts í Hafnarfírði
og í stjórn SVFÍ.
Siguijón skipstjóri var einnig
lengi í varastjóm SVFÍ. Sat hann
iðulega stjórnarfundi og fór ávallt
vel á með okkur.
En nú er komið að leiðarlokum.
Slysavarnamenn um land allt em í
þakkarskuld við Rannveigu Vigfús-
dóttur því að þótt hún starfaði fyrst
og fremst hér á suðvesturhorni
landsins gætti áhrifanna af störfum
hennar um land allt og hvarvetna
með ströndum fram.
í þessu sambandi langar mig til
að birta erindi úr kvæði eftir snæfell-
skan sjómann, Þórð Halldórsson. Bát
hans hafði rekið upp á klappir vest-
an við brimbtjótinn í Ólafsvík í af-
takaveðri 31. janúar 1954. Báturinn
sökk og stóð siglan ein upp úr og
batt Þórður sig við hana. Skipveijar
á vb. Fróða björguðu Þórði af mikl-
um vaskleik. Veturinn eftir flutti
Þórður kvæði sitt, „Þér konur vitana
kyndið”, á skemmtifundi kvenna-
deilda SVFÍ í Reykjavík. Annað
erindi kvæðisins hljóðar svo:
Þér konur vitana kyndið
af kærleikans sólareldi.
Þér hófuð hetjur dagsins
í hærra og meira veldi.
Yðar hugsjónir lýsa sem leiftur,
lof yður skáldin sungu
og fegurð hrifur hugann
í hrynjandi íslenskrar tungu.
Þegar komið er að þessari kveðju-
stund vil ég þakka Rannveigu fyrir
langt og ánægjulegt samstarf. Með-
an SVFI verður að verki í þágu slysa-
varna verður framlags hennar
minnst með þakklæti.
Börnum hennar og öðram ástvin-
Leiðrétting
í minningarorðum um Kristján
Guðmundsson í blaðinu á fimmtu-
dag eftir Björn Jónsson slæddist inn
prentvilla. í greininni stóð: Nokkru
síðar kvæntist Kristján öðra sinni.
Hér átti að standa nokkru síðar
kvæntist faðir Kristjáns öðru sinni.
Um leið og þetta ranghermi er leið-
rétt er beðist afsökunar á mistökun-
um.