Morgunblaðið - 23.10.1991, Blaðsíða 35

MORGUNBLÁÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. OKTÖBER 1991
! !
35
Kveðjuorð:
Helga Sigurðar-
dóttír; Seyðisfirði
Hún Helga á pósthúsinu, vinkona
mín, hefði orðið sjötug í gær, 22.
október, ef hún hefði lifað. En hún
andaðist 2. sept. sl. eftir stranga 3
mánaða baráttu eiginlega upp á líf
og dauða hvern dag. .___
■ Dauðinn kemur alltaf óvænt jafn-
vel þótt mann gruni að hveiju fer.
Þó er dauðinn jafn sjálfsagður og
lífið sjálft. Lífið, þessi ferð frá því
við fæðumst þar til við deyjum. Við
vinir Helgu hér syðra veltum því
fyrir okkur hvað við ættum að gera
til að gleðja hana á afmælisdaginn.
Við sem eftir lifum getum ekki ver-
ið með henni í þeim eilífa fagnaði
sem hún tekur nú þátt í. Við getum
aðeins sest niður og hugsað til henn-
ar með þakklæti og reynt að muna
hana eins og hún var.
Helga var samofin Seyðisfirði í
huga mínum og það verður tómlegt
að koma þangað og vita að maður
getur ekki bankað upp á hjá Helgu
og tekið í höndina hennar traustu
og heyrt hressilegu röddina hennar.
Það var fastur liður að Helga bauð
okkur í mat þegar við dvöldum á
Seyðisfirði. Þá var hátíð í gamla
húsinu hennar á Austurveginum.
Borðið gamla svignaði undan kræs-
ingunum og á því var postulín úr
búi foreldra hennar og silfurhnífa-
pör. Alltaf var sami maturinn á borð-
um, steikur lambahryggur með öllu
tilheyrandi og þetta er sá besti
lambahryggur sem ég hef smakkað.
Sjálf lék Helga á als oddi í þessum
boðum og'fræddi okkur um menn
og málefni sem upp komu í hugann
hveiju sinni. Það var stórkostlegt
að vera gestur hjá Helgu. Hún var
mikill barnavinur þótt ekki ætti hún
sjálf börn. Börnin mín sóttu mjög
til hennar og alltaf átti hún eitthvað
gott í litla munna. Seinustu árin
hennar Helgu í gamla húsinu voru
erfið. Bæði var heilsa hennar ekki
góð og húsið þurfti mikið viðhald
sem Helga veigraði sér við að leggja
í. Hún fékk sér kött til að fæla burt
mýs úr húsinu. Henni þótti mjög
vænt um kisa sinn og var hann mjög
hændur að henni. Kisi var sérvitur
og fastur fyrir líkt og eigandinn.
Hann lét sig hverfa um iíkt leyti og
Helga flutti úr gamla húsinu. Helga
tók þetta ákaflega nærri sér en
fannst jafnframt gott að þurfa ekki
að láta svæfa kisa þegar hún flytti
í nýja húsið. Það voru vinir Helgu
og frænka hennar sem aðstoðuðu
hana við flutningana. Helgu tókst
að yfirfæra stemmninguna úr gamla
húsinu í það nýja. Þar ríkti sami
eilífðarblærinn og var í því gamla.
Gestrisni Helgu var einstök og Helga
var sú sama þótt í öðru umhverfi
væri. Helga lærði á bíl þegar hún
var orðin nærri fimmtug. Það kom
í hlut mannsins rníns að kenna hennj
á bíl. Hún var honum ævinlega þakk-
lát fyrir það verk. Eitt sinn er við
vorum bíllaus á Seyðisfirði ók hún
með ^okkur upp í Hallormsstað á
garnía Volkswagenbílnum sínum.
Eg held að hún hafi haft mikla gleði
af því að geta ekið á bílnum sínum
í stuttar ferðir á sumrin og í vinn-
una á vetrum.
Helga var ekki komin suður til
að deyja þegar hún kom í maí í vor.
Hún vissi að hún þurfti að fara í
aðgerð en hún sagði alltaf að það
væri ekkert alvarlegt að sér og þetta
mundi ganga fljótt og vel fyrir sig.
Síðan ætlaði hún heim og taka loka-
sprettinn á starfsferli sínum á póst-
húsinu á Seyðisfirði með vinum sín-
um þar. Hún hlakkaði til að geta
hvílt sig og ræktað vináttuna það
sem eftir lifði ævinnar. Fáa hef ég
þekkt sem ræktu betur vini sína^en
Helga gerði. Þegar hún var stödd
hér syðra hringdi hún í okkur vini
sína og sagðist verða í bænum
ákveðna daga, síðan voru skipulagð-
ar heimsóknir og vinirnir sóttu hana
ýmist í kaffi eða mat nema hvort-
tveggja væri.
En nú hringir hún ekki framar.
Lokabaráttan var hörð og okkur tók
sárt að horfa upp á Helgu okkar
svona mikið veika. Frá þessum síð-
ustu ævidögum hennar er mér minn-
isstæðust sú ró sem var yfir Helgu
og sú fallega vinátta sem var milli
hennar og Klöru vinkonu hennar.
Vart leið sá dagur að Klara sæti
ekki við rúmið hennar Helgu og
héldi í hönd hennar. En nú þegar
Helga hefur kvatt okkkur mun hönd
Guðs taka við og leiða hana.
Ég mun ávallt minnast Helgu og
vera stolt yfir því að hafa fengið að
kynnast henni og verða vinkona
hennar. Við vorum báðar haustsins
börn, báðar áttum við afmæli í októ-
ber. Við töluðum oft um það hvað
okkur fannst notalegt á haustin og
fátt veit ég fegurra en haustkvöld í
logni á Seyðisfirði.
Hún Helga lifir ekki fleiri haust-
kvöld á Seyðisfirði. En ef ég kem
þangað aftur mun ég setjast niður
á góðum stað við fjörðinn fagra og
minnast Helgu á pósthúsinu.
Ég fel hana Guði.
Jóhanna Sigr. Sigurðardóttir
Kveðjuorð:
Sigrún Bjamason
Fædd 5. mars 1947
Dáin 8. október 1991
Og því er oss erfitt að dæma þann dóm,
að dauðinn sé hryggðarefni,
þó ljósin slokkni og blikni blóm. -
Er ei bjartara land fyrir stefni?
(Einar Benediktsson)
14. október sl. var gerð útför
Sigrúnar Bjarnason frá Dómkirkj-
unni. Sigrún fæddist 5. mars 1947
í New York. Var hún eldri dóttir
Helgu Kristínar Claessen og manns
hennar, Leifs Bjarnasonar, hag-
fræðings. Leifur dó af slysförum
1954 og flutti Helga heim alkomin
með dætur sínar 1957.
Sigrún flutti svo aftur til Banda-
ríkjanna um tvítugsaldur. Vann
fyrst í New York en átti síðan heima
í Flórída eftir það. Gerðist verslun-
areigandi og seldi heilsuvörur. Var
hún þar að sinna miklu áhugamáli
sínu í sambandi við alls konar bæti-
efni úr náttúrunni og hollt matar-
æði.
Sigrún var mikill umhverfissinni
og dýravinur. Hún var ákveðin í
skoðunum og mjög fús að miðla
öðrum af þekkingu sinni á hollustu-
vörum og venjum. Ilún var sérstak-
lega jákvæð og glaðlynd og einstak-
Iega skemmtileg. Sigrún kom alltaf
heim til fjölskyldu sinnar um jólin
og þegar hún kom heim um síðustu
jól geislaði hún af hamingju enda
var með henni unnusti hennar, Lee
Horning frá Bandaríkjunum.
Svo ótrúlega grimm voru örlögin
að einmitt á þessum tíma greindist
Sigrún með alvarlegan sjúkdóm.
Sigrún tók þeim tíðindum eins og
sönn hetja og sýndi ótrúlegan sálar-
styrk og kjark í baráttu sinni fyrir
lífinu.
Að baki hennar stóðu móðir
hennar, Helga, systir hennar, og
Leifur, systursonurinn, og studdu
hana með öllum ráðum. Helga sýndi
mikla fórnfýsi og systurkærleik
enda voru þær systur miklar vin-
konur og studdu hvor aðra alla tíð
síðan þær voru litlar. Unnusti Sig-
rúnar gaf henni styrk daglega með
því að hringja til hennar og er sorg
hans mikil nú.
En kallið nálgaðist og er það kom
var Sigrún ekki hrædd við dauðann
þó hún elskaði lífið. Sigrún kynntist
Braga Skúlasyni, sjýkrahúspresti á
Landspítalanum, og hafði orð á að
þar fengi hún mikinn styrk. Einnig
veitti Bragi fjölskyldunni mikla
hjálp og stuðning í þessari sorg.
Söknuðurinn við fráfall Sigrúnar
er mjög sár og sorgin mikil. En
minningin er björt og fullvissan um
annað líf eftir dauðann veitir hugg-
un.
Ég vona að hún gefi mágkonu
minni og fjölskyldu hennar styrk á
þessum döpru dögum.
Guð blessi minningu Sigrúnar.
Sigurlaug Claessen
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem auðsýndu okkur sam-
úð og vinarhug við andlát og útför móður okkar,
ELÍNAR GUÐRÚNAR ÓLAFSDÓTTUR,
Austurhlíð,
Biskupstungum.
Guðrún Guðmundsdóttir, Eygló Guðmundsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir, Sólveig Guðmundsdóttir.
Í
Innilegar þakkir við andlát og útför
KATRÍNAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Stigahlíð 18.
Sérstakar þakkar til starfsfólk lungnadeildar Vífilsstaðaspítala.
Dóra Gróa Jónsdóttir,
Katrín Einarsdóttir.
Guðjón Pálsson,
Dóra Gróa Katrínardóttir.
Kristínn Finnboga
son - Kveðjuorð
Auk landsfrægrar atorku og
framkvæmdasemi þekkti ég Kristin
Finnbogason að greiðvikni. Það var
stundum sem hann leitaði uppi þá
sem máttu sín miður til að rétta
þeim hjálparhönd. Og ungu fólki
sem vildi sanna sig var hann ávallt
reiðubúinn að gefa tækifæri.
Fundum okkar bar fyrst saman
um vor árið 1986, þegar hann réð
mig til sín sem blaðmann við Tím-
ann. Ég varð einn af fjölmörgum
nýgræðingum á ritstjórn blaðsins,
sem átti að endurreisa á rústum
NT og gömlu orðspori. Kristinn tók
fúslega áhættur, en ferill margra
sem þarna hófu störf í blaða-
mennsku, ber skynbragði hans
glöggt vitni.
Kristin kveð ég með þakklæti í
huga, og votta Guðbjörgu konu
hans og aðstandendum einlæga
samúð.
Þór Jónsson
+
Faðir okkar,
GÍSLI RÚNAR MARÍSSON,
Presthúsabraut 25,
Akranesi,
sem lést þann 17. október verður jarðsunginn frá Fossvogskap-
ellu fimmtudaginn 24. október kl. 15.00.
Guðbjörg Gísladóttir,
Andrea Jenný Gísladóttir,
Marís Rúnar Gíslason.
Svava Kristín Gísladóttir.
+
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RAGNAR ELÍASSON,
Hátúni 8,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 25. 'október kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Hanna Ragnarsdóttir, Árni S. Jónsson,
Guðlaug Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
er auðsýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
GUÐMARS KRISTINS GUÐNASONAR,
Hrafnistu, Laugarási.
Bestu þakkir færum við samstarfs-
mönnum Ölgerðarinnar hf. og starfs-
fólki Hrafnistu.
Guðbjörg Offringa,
Gréta F. Kristinsdóttir,
Lilja Kr. Þorsteinsdóttir,
Jón R. Offringa,
Kathryn Lilja,
Helgi Jökulsson,
Guðrún Helgadóttir,
David Kr. Offringa,
Melissa og Danielle.
+
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug vegna
fráfalls hjartkærs eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐNA GESTSSONAR,
Kirkjuvegi 11,
Keflavík.
Guð blessi ykkur öll.
Vigdís Pálsdóttir,
Sveinn Guðnason, Guðbjörg Sigurjónsdóttir,
Elín Guðnadóttir, Ellert Skúlason,
Ingunn Guðnadóttir, Bjarni Jónsson,
Gestur Guðnason, Oddrún Guðsveinsdóttir,
Pálína Guðnadóttir, Eirikur Ragnarsson,
Kristín Guðnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendun við öllum sem sýndu hlýhug og virðingu
við andlát og jarðarför
SÓLVEIGAR BJARNADÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á Elli- og hjúkrunarheimií-
inu Grund.
Guðrún Soffia Gfsladóttir,
Sigurgeir Páll Gíslason
og aðrir aðstandendur.