Morgunblaðið - 31.10.1991, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. OKTÓBER 1991
Ást er...
7-11
... heitust í leiðindaveðri.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
® 1991 Los Angeles Times Syndicate
Þér var nær að eyðileggja
frímerkjavélina...
Með
morgunkaffinu
vatni er ég var hér síð-
ast___
HÖGNI HKEKKVÍSI
Athugasemd frá lögreglu:
Um lögregluhandtöku
LOGREGLUHANDTAKA
Síðla sumars var ég vitni að
harkalegri handtöku í Reykjavík eitt
föstudagskvöldið. Verið var að færa
ölvaðan pilt upp í lögreglubifreið.
Þetta var ungur strákur um tvítugt,
sem greinilega hafði drukkið of mik-
ið til að geta gengið beinn og óstudd-
ur. Þarna voru þrír lögreglumenn
og einn þeirra á svipuðum aldri og
sá sem verið var að taka fastan. Sá
ölvaði var eitthvað seinn til svara
þegar ungi lögreglumaðurinn spurði
hann um nafn og heimilisfang, svo
förunum og sársaukinn skein úr
andliti hans, því hinn ungi vörður
laganna stóð við orð sín, tneðan
hann var að skella unga manninum,
sem veitti enga mótspymu, á gólfið
i lögreglubflnum. Eldri starfsbræð-
urnir í lögreglunni ávittu þó hinn
unga lögregluþjón í hálfum hljóðum.
Lesið aftur það sem ungi lögreglu-
maðurinn sagði. Vegna þess að hann
áleit að pilturinn væri geðveikur, þá
fór hann með hann sem sauð á leið
til slátrunar. Ég hef séð’ lögreglu-
menn oftar en einu sinni að störfum
köttur. Það ætlar fólk seint að læra 1
að oft á tiðum eru andleg yeikindil
mun erfiðari viðfangs en greinilegir J
líkamlegir kvillar. Og þar sem fólk í
hefur svo lítinn skilning á geðsjúk-
dómum, gerir það að verkum að hin-
ir geðsjúku eiga sér oftast ekki bata-
von fyrir fordómum í samfélaginu, j
því andlega veikt fólk þarf ofl á ,
miklu meiri samúð að halda en sá
sem liggur í fótbroti í nokkra mánuði
en er svo heill heilsu eftir það. Það
er full ástasða til að harma það ef
þeirsem með völdin fara eru ekkL
Til Velvakanda.
Einar Ingvi Magnússon gerir „lög-
regluhandtöku” að umfjöllunarefni
í Velvakanda 24. okt. sl. Annars
vegar lýsir hann framkvæmdinni
og orðalagi eins lögreglumannanna
af því tilefni og hins vegar leggur
hann almennt út frá þeim fáu orðum
sem þar voru sögð.
. Af orðalagi lögreglumannsins
má lesa að geðveika eigi ekki að
taka neinum vettlingatökum. Orðið
geðveiki getur hins vegar haft all-
víðtæka merkingu og þarf ekki
endilega að lýsa sjúkdómi eða ein-
staklingi, _sem haldinn er slíkum
sjúkdómi. í daglegu tali nota marg-
ir hugtakið einnig um hegðun sem
er önnur en almennt er viðurkennd
og þykir óeðlileg. Líklegra er að
það hafi átt við í umræddu tilviki.
Hins vegar má deila um hvort það
eitt réttlæti þá framkomu sem Ein-
ar Ingvi lýsir í frásögn sinni. Lög-
reglumönnum er kennt að umgang-
ast allt fólk með fullri virðingu og
beita ekki meira harðræði en tilefni
er til hveiju sinni.
Allnokkur umræða hefur verið
um málefni geðsjúkra meðal fólks
er sinnir og vinnur með þeim dags
daglega. Mikill og góður skilningur
ríkir meðal þess á málefninu og það
hefur bent á ýmislegt sem talið er
að megi betur fara. Eitt af því eru
fordómar samfélagsins. Það eitt er
efni í heilt rit en undirritaður vill
þó taka undir þau orð Einars Ingva
að þar sem lítill almennur skilning-
ur ríkir á geðsjúkdómum er erfiðara
að aðstoða þá sem sjúkdóminn hafa.
Geðsjúkir láta stjórnast og verða
fyrir annars konar áhrifum en heil-
brigðir. Lögreglumenn gera- sér
betur grein fyrir því en margir aðr-
ir. Þeir gera sér einnig betur en
margir aðrir grein fyrir nauðsyn
þess að geðsjúkir fái þá meðhöndlun
og þá umönnun sem þeir eiga skilið
og eðlilegt má teljast með tilliti til
sjúkdómsins svo og aðstæðna á
hveijum tíma. Undirritaður vill því
vara við að alhæft sé um svo alvar-
legt mál út frá svo vafasömu tilviki
er gert hefur verið að umtalsefni.
Omar Smári Ármannsson,
aðstoðaryfirlögregluþjónn
Mormónaforseti falsspámaður
Hér er svar mitt við bréfi til
mín sem birt var í Velvakanda
föstudaginn 18. október:
Kæra Margrét Annie Guðbergs-
dóttir.
Þótt bréf þitt kæmi mér ekki á
óvart, hryggist ég yfir því að nokk-
ur manneskja geti styrkst í trú sinni
á mormónaforsetann og spámann-
inn Joseph Smith, eftir að ég er
búin að sýna mörgum sinnum og
með óhrekjanlegum sönnunargögn-
um, bæði úr Biblíunni og mörgum
ritum Mormóna, fram á að hann
var margfaldur falsspámaður og
guðlastari.
Þú segist vona að ég hafi frið í
sálu minni eins og þú segist hafa.
Já, ég hef þann frið sem aðeins
friðarhöfðinginn sjálfur, Jesús
Kristur getur gefið, „minn frið gef
ég yður. Ekki gef ég yður einsog
heimurinn gefur”. (Jóh. 14:27).
Aftur á móti er engan frið að
fínna í Jesú mormónanna, því hann
er aðeins hugarfóstur Josephs
Smiths. Mormónar kenna að þeirra
Kristur sé bróðir Satans og enginn
komist til æðsta himnaríkis með því
að trúa aðeins á hann, heldur verð-
ur manneskjan að halda yfir 3.000
boðorð, láta innsigla sig’í leýnimust-
erum mormónanna, ganga í heilög-
um nærfötum o.s.frv.
Þú segist eiga óbrigðulan „vin”,
sem sé Guð mormónanna. Margrét
mín, má ég benda þér og öðrum
mormónum á það einu sinni enn,
að þessi guð er ekki hinn sanni Guð
Biblíunnar. Mormónaguðinn er að-
eins einn af mörgum guðum, lifir i
Ijölkvæni með eiginkonum sínum
sem hann á að hafa kynferðisleg
mök við að eilífu, samkvæmt spá-
mönnum mormóna.
Að lokum vil ég segja þér að
snúa burt frá þessum villukenning-
um og treysta hinum sanna Jesú
Kristi, sem einn getur „til fulls frels-
að þá, sem fyrir hann ganga fram
fyrir Guð, þar sem hann ávallt lifir
til að biðja fyrirþeim”. (Hebr. 7:25).
Með kærri kveðju,
Ágústa Harting
hálft ár, því frekar þykir mér erfið-
ara að kyngja þögninni um sýning-
una. Akureyri er líka skáldabær eða
svo telja sumir. Fyrir nokkrum
árum sendi ég frá mér skáldsögu
en ekki þótti Degi tilefni til að
ræða við mig um bókina, ég fékk
þó inni með viðtal í Morgunblaðinu
og birta af mér passamynd í tilefni
bókarinnar. Þannig er það nú að
vera að reyna að viðra sig upp við
listagyðjuna á Akureyri. Það er
nákvæmlega sama hversu vel er
gert og miklu fórnað sumum tekst
aldrei að kveikja smá týru í kringum
sig. Sýningu minni er lokið, fáir
komu, ég sit uppi með mikið tap
ég er því dálítið beiskur að vonum
og þér finnst ég ef til vill vera að
skella skuldinni á ljölmiðlana, það
er rétt ágiskun. Fjölmiðlar geta
nefnilega haft áhrif á aðsókn. Þögn
blaða um sýningar er sama og sýn-
ing hafí aldrei farið fram. Ég vona
þó þrátt fýrir allt þá eigi ég eftir
að sjá getið um listviðburði á Akur-
eyri á svipaðan hátt og getjð er um
listviðburði í Reykjavík og með því
leggi Morgunblaðið sitt af mörkum
til eflingar listum á öllu landinu sem
ég tel í raun skyldu blaðs sem er
jafn víðlesið og áhrifamikið. Næst
þegar þú heyrir getið um listvið-
burð á Akureyri vona ég að þetta
bréfkorn riijist upp fyrir þér.
Með kærri kveðju.”
Vík\erji skrifar
Víkveiji lýsti nýlega þeirri skoð-
un sinni að vel hefði tekist
til með uppbyggingu Innbæjarins á
Akureyri. Jafnframt var vakin at-
hygli á menningarlegu yfirbragði
þessa bæjar og fieiri. Af þessu til-
efni hefur borist eftirfarandi bréf
frá Valgarði Stefánssyni á Akur-
eyri, „myndlistarbænum góða” sem
hann nefnir svo.
XXX
æri Víkveiji.
í pistli þínum þann 22.
október ferð þú fögrum orðum um
menningarbæinn Akureyri. Vissu-
lega er margt gott gert á Akureyri
eins og víða annars staðar, en taktu
nú eftir ágæti Víkveiji. Ilvað gerir
Morgunblaðið til þess að vekja at-
hygli á menningarframtaki ein-
staklinga á Akureyri? Er það ekki
oftast fremur fátt? Hvenær segir
Morgunblaðið t.d. frá myndlistar-
sýningum í höfuðstað Norðurlands,
með myndum og viðtölum við
myndlistarmenn sem á þessum síð-
ustu og verstu tímum ég vil segja
útþynningartímum meðalmenns-
kunnar hafa burði til þess að setja
upp frumlegar sýningar. Því miður
þá hefur Morgunblaðið staðið sig
illa, umfjöllun blaðsins um myndlist
nær ekki út fyrir höfuðborgarsvæð-
ið. Ég hef ekki í 25 ár a.m.k. séð
á síðum blaðsins jafngóða kynningu
á sýningum á Akureyri eins og í
Reykjavík. Þó búa á Akureyri
nokkrir viðurkenndir myndlistar-
menn sem hafa manndóm í sér til
þess að mylja krydd ofan í mannlífs-
kássuna. Morgunblaðið er þó ekki
eitt um að þegja þunnu hljóði um
sýningar á Ákureyri, því Listasafn
Islands fylgist enganveginn með því
sem er að gerast á myndlistarsvið-
inu á Akureyri. Það skiptir svo sem
engu hversu góðar eða slæmar sýn-
ingar á Akureyri eru þær falla flest-
ar í gleymsku og verkin týnast og
koma fæst við sögu íslenskrar
myndlistar. Samt er ekkert ódýrara
að setja upp sýningu á Akureyri en
í Reykjavík, húsnæðið er ef til vill
ódýrara en innrömmun, litir og
húsaleiga fyrir vinnustofa ætti að
vera svipuð.
En kæri Víkveiji hversvegna er
ég að þessu, ég fæ auðvitað engu
breytt. Ástæðan er sú, að nýlega
hélt ég 10. einkasýningu mína á
Akureyri en þá fyrstu hélt ég 1972.
Aldrei hefur verið rætt við mig í
íslensku dagblaði, ekki einu sinni í
Degi, um myndlist mína í tilefni
þess að ég hafi verið að opna sýn-
ingu. í sumar hélt ég einkasýningu
í Lahti í Finnlandi og þar þótti sjálf-
sagt að kynna sýninguna með við-
tali og myndum. Því er ég vitanlega
gramur, þar sem sýningin var
fyrsta einkasýning á Akureyri í um