Alþýðublaðið - 08.11.1920, Qupperneq 1

1920
Mánudagmn 8 nóvember.
257, tölubl.
(Níðnrl)
Það var engin tilviljun, að það
'var fulltrúi Alþýðuflokksins (verka-
lýðsins), og hann einn, setn viidi
iáta endurbæta fátískralögin. Hisi-
ir þingmennirnir litu á málið frá
sjónaraiiði sinna stuðöingsmanns:
'cfnabœnda, útgerðarmanna, kaup-
manna o. s. frv., en ekki frá
sjónarmiði þess, sem gat átt það
á hættu, að þurfa sjálfur að fara
á sveitina. Og svo hafa þeir sermi
lega álitið að aít sem heitir mann-
áS væri Bjafnaðarmannafirrur“, en
svo nefaa fávísir e:ginhagsmuna-
ffienn einu nafni margt af því,
sem þeir ekki skilja, og margir
aðrir það sem þeir vilja ekki
skilja.
Verkalýðurinn í kaupstöðum
(þar með taldir sjómenn og iðn-
aðarraenn) eru, ásamt smábænd-
unum í sveitinni og verkafólki þar,
margfaldíega meirihluti allra kjós-
enda. En hvernig stendur þá á
þvf, að þingmen skuli skoða stór-
bændurna, útgerðarmennina og
kaupmennina, og þá eina, sem
stuðningsmenn sfna, og rækja svo
að segja eingöngu þeirrra erindif
Það er blátt áfram af því, að smá
bændur og vinnufóik í sveitum
lætur stórbændurna leiða sig, og
af þvf að alþýðan í kaupstöðunum
yfirleitt, pólitískt séð, er í vasa
kaupmanna og útgerðarmanna.
Það er því aðeins með því, að
öiynda sjálfstæðan póiitískan flokk,
að alþýðan getur búist við að
«nnið sé fyrir hana, Þessi flokkur
«r nú til, og hefir starfað í nokk-
ttr ár, Alþýðnflokhirinn, myadað-
ttr af verkalýðnum f kaupstöðun-
ttm, þó ennþá sem komið er fylgi
ttieirihluti alþýðunnar, f jblindni
sinni fulltrúum stórbændanna,
kaupmannanna og útgerðarmann-
anna, og það þó þeir, þessir þing-
ttienn, æ ofan f æ vinni á móti
^2gsmunum aiþýðunnar.
IV.
Alþýðuflokkurinn gerir sig ekki
ánægðan með það, að fátækra-
lögin séu endurbætt, þó það sé
það sporið sem liggur nú fyrst
fyrir í málinu. Alþýðuflokhurinn
vill afnema sjálfa fátœktina.
En er það hægt, spyrð þú
verkamaður, sem ekki hefir hugs-
að máiið ennþá, og frá þeim sem
ekki vilja að fátæktinni sé útrýmt
— frá auðvaldinu og hinu fávísa
afturhaídi — færð þú tafarlaust
það svar, að það sé ekki hægt,
það sé ógerningur. En alveg það
sama kvað við fyrir hálfri annari
öld í Danmörku, þegar talað var
um að afnema bændaánauðina þar,
og það sama kvað við þegar af-
nema átti einokunina, að þeir sem
höfðu hag af henni sögðu ógern-
ing að afnema hana.
Ea verkamaður! Athugaðu nú
sjálfur málið.
Orsök fátæktarinnar hlýtur að
vera annaðhvort það, að ýram-
leiðslan sé ekki nógu mikil og
þess vegna geti ekki allir fengið
nóg, eða þá að orsökin er sú,
að gróðanum af striti þjóðarinnar
sé afar misskift.
Ætli að það sé nokkur sem
dregur það í efa, að fslenzka þjóð-
in sé nógu auðug til þess að ekk-
ert af börnum hennar þurfi að búa
við fátækt — heldur ekki þeir
sem heiisuna missa eða siasast —
ef arðinum af striti þjóðarinnar
væri ekki eins misskift eins og
honum er? Það er vinnan sem
framleiðir öll auðæfin, en þessum
auðæfum er yfirleitt skift þannig
milli einstaklinga þjóðarinnar (þó
nokkrar séu undantekningar) að
því meira sem menn strita, og
því erfiðari vinnu sem menn vinna,
því minna bera menn úr býtum.
Það er kunnugt að þeir eru alls
ekki svo fáir hér á landi, sem
græða yfir roo þús. krónur á ári,
og einstakir menn græða frá 300
þús. kr. upp í 600 þús. kr. á ári,
eða eins mikið einn maður, eins
og 2 til 3 hundruð verkamanna-
fjölskyldur. En því meira sem ein-
stakir tiltölulega fáir auðmenn taka
í sinn hluta af árstekjum þjóðar-
innar f heild sinni, því minna fær
auðvitað almenningur. Og orsökin
ti! þess að þessir fáu menn geta
þairaig tekið til sía (og það aðal-
lega á löglegaa hátt) svona mik-
inn hluta af því sem strit verka-
lýðsins framleiðir, er :ú, að það
eru þeir, en ekki sjálý þjóðin,
sem á framleiðslutækia og hefir
verzlunina f sfnum höndum.
Þess vegna, verkamaður, það
að gera framleiðslutækin að þjóð-
areign, að þ]óðnýta þau, það er
takmarkið sem þú eias og verka-
menn í öllum öðrum löndnra hlýt-
ur að stefaa að. Þetta er það sem
nefnd er jafnaðarstefna, ekki af
því. hún eigi að gera ajla jafna,
heldnr af því að þegar hún kemst
í framkvæmd, þá fá ailir jafnt
tækifæri til þess að þroskast og
verða að manni, hver eftir sfnum
meðfæddu hæfileikum. Þegar þú
hefir athugað þetta mál vel, munt
þú komast að sömu niðurstöðu og
stéttarbræður þfnir erlendis, að
jafaaðarstefnan er eina leiðin, og
að eina ráðið til þess að fá bót
á þessum málum hér á íslandi er
að fylgja þeim stjórnmáiaflokk
sem verklýðurinn sjáifur hefir
stofnað, Alþýðnflokkiram.
Hungarsneyðin í Kína.
Maður nokbur er dvalið hefir f
hungurshéruðum Kfna upp á síð-
kastið, til að rannsaka ástandið
þar, sagði fyrir hálfum mánuði
síðan, að yrðu ekki tök á að veita
næga hjálp innan 6 vikna, myndu
vafalaust margar miijónir manna
hrynja niður úr hungri. Það þykir
ósennilegt að nægileg hjálp fáisi
á svo skömmum tfma, og getur
því farið svo að hörmulegar frétt-
r berist þaðan innan skamms.