Morgunblaðið - 02.02.1992, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ MIIMIMINGAR SUNNUDAGUR 2. FEBRÚAR 1992
Karlotta M. Jóhanns-
dóttirRist- Minning
Fædd 13. janúar 1919
Dáin 7. janúar 1992
„Þótt ég talaði tungum manna
og engla, en hefði ekki kærleika,
yrði ég hljómandi málmur og hvel-
landi bjalla." (1. Korintubréf, 13.
kapítuli, vers 1-2.)
Karlotta, eða Lotta eins og við
systkinin kölluðum hana, átti næg-
an kærleika, en hann var ekki bor-
inn á torg.
Hún sat lengst af í eldhúsinu
sínu, fylgdist með öllu smáu og
stóru. Ekkert fór fram hjá vökulum
augunum þó að síðustu árin væri
hún að mestu heft vegna fötlunar
í fótum sem ágerðist eftir því sem
árin liðu.
Það var að sumarlagi fyrir nokkr-
um árum að komið var að máli við
mömmu og falast eftir vinnumanni,
það vantaði sem sé „kaupamann“
á Höfða í Dýrafirði. Þar sem bræð-
ur mínir eru þrír var nóg um mann-
skap. Jónas bróðir minn var þá
þrettán ára og afráðið var að hann
skyldi reyna sig við sveitastörfín.
Er ekki að orðlengja það að mikl-
ir kærleikar tókust með kaupa-
manni og húsbændum hans, þeim
Lottu og Þórarni, og nutum við
systkinin og raunar fjölskyldan öll
hlýju og gestrisni þeirra um árabil.
Vorum við þijú yngstu systkinin
með annan fótinn á Höfða þegar
mikið var um að vera, svo sem í
réttum og einnig um áramót. Verk-
fall í skólanum var nýtt við bústörf
á Höfða. Og er ég efíns um að
tíminn hefði nýzt betur við bóka-
ítroðslu og málfræðistagl. Að vera
með Lottu við dagleg störf var lær-
dómur í tvennum skilningi. Hún var
ekki kvartsár, þrátt fyrir hreyfí-
hömlun sem gerði henni erfítt fyrir.
Vann á þann hátt sem henni var
lagið. Hafði komið sér upp sérstöku
kerfí til að geta unnið verk sín.
Datt aldrei í hug að koma sínum
skyldum yfír á aðra.
Hver var hún þessi kona?
Komin frá Norður-Noregi í
íslenzka sveit.
Ef til vill ekki svo ólíkt. Lífsbar-
áttan hörð á báðum stöðum.
Óblíð veðrátta á stundum.
En þess á milli. Fagrir fírðir og
fjöll allt um kring.
Hvergi er fegurra en í Dýrafírði
er sólin glampar á fjöru og fjöll og
byggðin speglast í haffletinum.
Vera má að Lotta hafí minnst
sólríkra daga og fundið ilm af trjá-
t
Ástkær eiginkona mín,
MAGNEA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hrefnugötu 3,
lést í Borgarspítalanum 31. janúar.
Sigmundur Guðbjartsson.
t
Eiginkona mín, systir og föðursystir,
LILJA FRIÐFINNSDÓTTIR,
Hjarðarhaga 64,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn 4. febrúar kl.
15.00.
William B. Shirreffs,
Hanna Friðfinnsdóttir.
íslaug Aðalsteinsdóttir,
Ragnar Aðalsteinsson,
Unnur Aðalsteinsdóttir,
Ása Aðalsteinsdóttir.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi, langafi og mágur,
GÍSLI EINARSSON
hæstaréttalögmaður,
Bergstaðastræti 12 B,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 4. febrúar kl.
13.30.
Einar Gíslason,
Ragnar Gísiason,
Jón Otti Gíslason,
Gísli Þór Gíslason,
Ásta Einarsdóttir,
Halldóra Jóhannesdóttir,
Ingibjörg Gunnarsdóttir,
Berglind Eyjólfsdóttir,
Óskar Ólason.
t
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför
KJARTANS INGIBJÖRNS GUÐMUNDSSONAR,
Álfaskeiði 35,
Hafnarfiröi.
Guðrún Kjartansdóttir, Gústaf Sófusson,
Ómar Önfjörð Kjartansson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
GUNNARS ÞORKELSSONAR,
Seljavegi 7,
Reykjavík.
Þorkell Gunnarsson,
Margrét Gunnarsdóttír, Magnús Magnússon,
Þór Jakobsson,
Ásta Þórsdóttir, Knútur Benediktsson,
systur, barnabörn og barnabarnabörn.
gróðri í vitum er hún hugsaði til
æskustöðvanna í Noregi.
Aldrei var það nefnt. Var ekki þeirr-
ar gerðar. Undi glöð með Þórarni
og börnunum. Þar sem fjölskyldan
þín er þar er heimili þitt.
Karlotta Rist var fædd og upp-
alin í Norður-Noregi. Ung varð hún
fyrir slysi sem hafði áhrif á allt
hennár líf. Hugurinn stefndi til
hjúkrunarstarfa en af því gat ekki
orðið vegna afleiðinga slyssins sem
áður er getið. Voru það áreiðanlega
þung vonbrigði. En Lotta var ekki
ein þeirra sem lagði árar í bát. Hún
var kristin og langaði að verða að
liði. Og fór í trúboðsskóla.
Þar kynntist hún íslenzkri konu sem
taldi hana á að heimsækja landið í
norðri.
Og á því herrans ári 1954 kom
Karlotta Rist fyrst til Ísaíjarðar.
Svo skemmtilega vill til að þegar
hún tekur við störfum fyrir Salem-
söfnuðinn á ísafírði, er mamma
mín og hennar systkini að alast upp
í næsta húsi og var sunnúdagaskól-
inn vel sóttur. Urðu því miklir fagn-
aðarfundir með mömmu og henni
þegar þær hittust og endurnýjuðu
gömul kynni. Rifjuðu þær upp liðna
daga og var ótrúlegt hvað Lotta
vissi um alla krakkana sem höfðu
verið hjá henni. Hún fylgdist með
því úr eldhúsinu sínu hvernig börn-
unum hennar úr sunnudagaskólan-
um vegnaði, hvar sem þau voru á
landinu. Húsmóðir á ísafírði, þing-
maður í Reykjavík, sjómaður og
hjúkrunakona, já, Lotta vissi af
þessu fólki og gladdist með glöðum
og hryggðist með hryggum. Hún
mundi nöfn allra systkina mömmu,
aldur þeirra og störf, spurði um
hvert og eitt þeirra. Eins og um
fjölskyldu væri að ræða. Var líka
ein þeirra sem alltaf sá það góða í
fari hvers og eins. Vildi leggja rækt
við það bezta í hveijum manni.
Umhyggja hennar var ekkert
stundarfyrirbrigði.
Aður en Lotta gifti sig starfaði
hún lengst af fyrir Salemsöfnuðinn
á ísafirði en um tíma starfaði hún
austur á landi og á fleiri stöðum.
Og á ísafirði lágu leiðir hennar og
Þórarins Sighvatssonar, bónda á
Höfða, saman og þangað flutti
Lotta með manni sínum árið 1958.
Kveðjuorð.
*
Baldur Arnason
Ég hef aup mín til fjallanna:
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hjálp mín kemur frá Drottni,
skapara himins og jarðar.
Hann mun eigi láta fót þinn skriðna,
vörður þinn blundar ekki.
Nei hann blundar ekki og sefur ekki,
hann, vörður ísraels.
Drottinn er vörður þinn,
Drottinn skýlir þér,
hann er þér til hægri handar.
Um daga mun sólarhitinn eigi vinna
þér mein,
né heldur tunglið um nætur.
Drottinn mun vernda þig fyrir öllu illu,
hann mun vemda sál þína.
Drottinn mun varðveita útgönp þína
og inngönp
héðan í frá og að eilífu. (Davíðssálmur nr.
121.)
Þann 11. janúar 1992 andaðist góður
vinur okkar og frændi, Baldur Arna-
son, Torfastöðum í Fljótshlíð.
Nú þegar Baldur frændi í Fljóts-
hlíðinni er horfínn sjónum okkar inn
í eilífðarlandið kemur svo margt upp
í hugann, sem okkur lángar að minn-
ast og þakka.
Ættar og æviatriða er minnst
nánar á öðrum stöðum. Undirrituð
kynntist systursyni hans, þau kynni
leiddu síðar til hjónabands, og mjög
fljótlega var ég leidd inn á heimili
Baldurs, því að það var jafn mikil-
vægt að kynna mig fyrir Torfastað-
arfólkinu eins og fyrir tengdaforeldr-
unum.
Frá fyrstu stundu fann maður sig
svo innilega velkominn inn á heimili
þeirra Önnu og upplifði þennan stað
mjög fljótt sem heimili allra hinna
heimilanna í fjölskyldunni, þar sem
alltaf var beðið með opna arma, enda
var samheldni og samhjálp þessara
fjölskyldna óvenjuleg.
í minningunni er Baldur einn af
þessum upprunalegu sönnu mann-
eskjum, sem manni fínnst að hljóti
alltaf að bíða manns á sama staðnum
óháð tíma og rúmi. Tómleikinn við
fráfall slíkra manna verður mikill.
Frændsemin og kunningsskapur-
inn við Baldur veitti okkur hjónunum
og litlu stelpunum okkar tveimur
t
Þökkum innilega auösýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSBJARGAR ÞORKELSDÓTTUR,
Sauðhaga,
Vallahrepp.
Björn Sigurðsson,
Jóhanna F. Björnsdóttir, Magnús S. Magnússon,
Magnea H. Björnsdóttir, Már Hallgeirsson,
Amalía Björnsdóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för ástkærs föður míns, tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR GRÍMSSONAR,
Furugerði 1,
áður Háagerði 35.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks deildar 2-A Landakots-
spítala.
Guð blessi ykkur.
Fyrir hönd aðstandenda,
Grímur Magnússon,
tengdadætur, barnabörn
barnabarnabörn.
Börn þeirra eru Þóra, lauk námi
í jarðfræði og viðskiptafræði við
Háskóla Islands, gift séra Gunnari
Siguijónssyni, eigá þau eina dóttur,
og Jón, kennari og bóndi á Höfða,
og á hann eina dóttur.
Eins og nærri má geta naut fjöl-
skyldan ekki síður ástríkis og
umönnunar Lottu, engu var til spar-
að þegar um menntun barnanna og
þeirra hag var að ræða.
Eina alsystur átti hún sem býr í
Bandaríkjunum og sjö hálfsystkini
í Noregi. Þar sem hún átti erfitt
með ferðalög fór hún minna af bæ
en ella. En hún ræktaði ekki síður
sambandið við ættingja sína en
þeir sem hægara eiga um vik.
Já, minningarnar eru margar og
bjartar. Þó er ein sýn sem greipt
er öðru fremur í hugann. Þegar
Lotta sat í eldhúsinu á vorin og
velgdi pela handa nýbornu lambi
sem vantaði móðurina. Lagði ævin-
lega það af mörkum sem hún mátti.
Við systkinin þökkum henni allt
sem hún var okkur.
Guð blessi Karlottu Rist.
„Kærleikurinn er langlyndur,
hann er góðviljaður, kærleikurinn
öfundar ekki, kærleikurinn er ekki
raupsamur, hreykir sér ekki upp,
hann hegðar sér ekki ósæmilega,
leitar ekki síns eigin, hann reiðist
ekki, tilreiknar ekki hið illa, hann
gleðst ekki yfír óréttvísinni, en sam-
gleðst sannleikanum, hann breiðir
yfír allt, trúir öllu, vonar allt, um-
ber allt. Kærleikurinn fellur aldrei
úr gildi.“ (1. Korintubréf, k. 13.,
vers 4-8.)
Guðrún Anna Finnbogadóttir.
greiðan aðgang að þeirri paradís sem
sveitin getur verið einkum á vorin
og sumrin, þegar allt vaknar til lífs-
ins.
En Baldur frændi var ekki bara
sumarfrændi, hann var alltaf samur
og jafn, áhugasmur um velferð okk-
ar, gleðin og æðruleysið í fyrirrúmi.
Eðlislæg hlýja og tildursleysi löðuðu
alla að honum, ekki síst börnin.
Allir voru teknir eins og þeir voru
og öllum Ieyft að njóta sín.
Minningarnar vakna ein af ann-
airi við þessi skrif, og þakklætið
streymir fram í hugann fyrir þann
þátt sem hann átti í að skapa méð
okkur ljúfar samverustundir, þegar
afslöppunin var algjör og tíminn til
alls var svo mikill, að hann virtist
eins og standa kyrr og augnablikið
greyptist í vitund manns.
Allt var jafn sjálfsagt að gera fyr-
ir okkur og með okkur, jafnóðum og
okkur datt það í hug. Gengið var
upp í hagann með litlu stelpunum,
og þeim sýnd litlu lömbin, gróðurinn
og allt umhverfið. Tjald var sett
upp, hestar voru sóttir. Og ef lítil
manneskja þorði ekki strax á bak
var hún bara látin teyma undir
„Baldri frænda" og óx við það mörg
ár í eigin augum.
Ein af síðustu ljósmyndum okkar
af Baldri er af honum á hestbaki
með bros í augum, lítill frændi fyrir
framan hann í hnakkinum og tvær
litlar jafnaldra frænkur á hestbaki
sín við hvora hlið hans.
Þessi mynd er • okkur dýrmæt
ásamt öllum góðu minningunum.
Þakklæti okkar, virðing og hlýhugur
mun lifa með þessum minningum.
Guð blessi börn hans, tengdabörn,
bamaböm og aðra ættingja á þessum
tímamótum.
Guðrún Eiríksdóttir og
Erlingur Friðgeirsson.