Morgunblaðið - 28.02.1992, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 1992
29
Þórunn P.B. Guðjóns
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 5. október 1900
Dáin 10. febrúar 1992
Þriðjudaginn 18. febrúar fór
fram útför ömmu okkar, Þórunnar
Pálínu Borgeyar Guðjónsdóttur frá
Hnífsdal, áður til heimilis í Skipa-
sundi 26, í Reykjavík. Hún fæddist
5. október 1900 að Tungu í Fljóta-
vík. Hún giftist árið 1927 Benedikt
Halldórssyni frá Hnífsdal, en hann
lest 2. september 1980. Þau eignuð-
ust 5 börn og eru fjögur þeirra á
lífi, en áður átti amma eina dóttur,
Guðbjörgu, með fyrri manni sínum,
sem drukknaði þegar Guðbjörg var
ungbarn og gekk Benedikt henni í
föðurstað.. Auk þess ólu þau upp
tvo dóttursyni. Þórunn var vinnu-
söm og féll sjaldan verk úr hendi
og mikil hannyrðakona og liggur
mikil handavinna eftir hana.
Við systumar eigum margar góð-
ar minningar frá því við vorum litl-
ar, alltaf var tilhlökkunarefni þegar
amma og afi voru að koma með
rútunni til Keflavíkur. Amma var
alltaf svo fín og fáguð og hafði
yndi af því að búa sig upp við
ýmis tækifæri. Amma og afi unnu
bæði hörðum höndum að því að
koma öllum barnahópnum sínum
upp og voru þau samhent og dug-
leg. Aldamótakynslóðin vissi hvað
það var að vinna fyrir brauði sínu.
Mikill gestagangur var í Skipa-
sundinu og alltaf var tekið vel á
móti öllum þar, amma hélt heimili
til níræðs. Börnin og bamabömin
voru henni mikils virði. Amma var
mjög trúuð kona og alltaf var
sálmabókin notuð á sunnudögum
við messur í útvarpinu. Amma bað
fyrir mörgum sem áttu um sárt að
binda.
Ekki getum við látið ógert að
skrifa um þessa góðu konu sem var
öllum góð til hinstu stundar.
Börn hennar og makar voru mjög
dugleg að heimsækja hana á Hrafn-
istu á þessu eina ári sem hún dvaldi
þar.
Ömmu þökkum við samveru-
stundirnar á liðnum árum. Við vott-
um börnum hinnar látnu og öðrum
ástvinum samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að blessa hana í nýjum
heimkynnum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og ailt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðbjörg, Þórunn
og Magnea Garðarsdætur.
Þegar maður hefur tæmt sig af öllu, mun
friðurinn mikli koma yfír hann. Allir hlutir
koma fram í tilvistina, og menn sjá þá hverfa
aftur. Eftir blóma ævinnar fer hvað eina
aftur til upphafsins.
Að hverfa aftur til upphafsins er friðurinn;
það er að hafa náð takmarki tilvistar sinnar.
(Úr bókinni um veginn eftir Lao-tse.)
Mig langar í örfáum orðum að
minnast elsku ömmu minnar, Þór-
unnar Pálínu Borgeyar Guðjóns-
dóttur frá Hnífsdal.
Amma var mesta sómakona,.
ákveðin og stóð föst á sínu. Hún
var hnyttin í tilsvörum og það var
alltaf mjög gaman að koma inn í
Skipasund 26 til hennar og afa,
Benedikts Halldórssonar, sem lést
haustið 1980.
Benedikt bróðir og ég hjóluðum
nærri daglega úr Fossvoginum tii
ömmu og afa, þar var alltaf tekið
jafn vel á móti okkur og drekku-
tímarnir hjá ömmu og afa voru
þeir bestu í heimi. Amma og afi
voru alltaf til staðar fyrir okkur
systkinin og þau reyndu að kenna
okkur að vera samviskusöm óg
gera hið rétta í lífinu.
Það var oft erfítt að koma ti!
ömmu á Hrafnistu. Hún, sem alltaf
var mesti skörungur, var allt í einu
orðin gömul og sjúk. Hún þráði
hvíldina og endurfundina við sína
nánustu, sem hún hafð saknað svo
lengi.
Amma er horfin á vit einhvers
æðra, en minningin um góða konu
lifir í hjarta mér og allra þeirra er
henni kynntust.
Guð blessi og varðveiti elsku
qmmu.
Páll Borgar Guðjónsson
og fjölskylda.
Kveðjuorð:
Magnús A. Magnússon
Fæddur 16. júlí 1967
Dáinn 19. janúar 1992
Mánudaginn 20. janúar síðastlið-
inn lagði ég af stað til vinnu eins
og venjulega, hress og endurnærður
eftir helgina og bjóst við að þetta
yrði eins og hver annar dagur. Var
þá eins og rýtingi væri stungið í
hjarta mitt er mér bárust þær
hörmulegu fregnir að fyrrum vinnu-
félagi minn Magnús Axel Magnús-
son væri látinn. Allt í einu var eins
og dökku skýi brygði yfir tilveru
manns. Í enn eitt skiptið var minnt
á miskunnarleysi lífsins. Heilbrigð-
ur ungur maður í blóma lífsins er
horfinn úr þessum heimi aðeins 25
ára að aldri. Við Magnús eða Maggi
eins og hann var alltaf kallaður
hófum störf hjá trésmíðaverkstæði
Þorvaldar Ólafssonar, Tré-x í Kefla-
vík, um svipað leyti í maí 1989, var
faðir hans þá nýlátinn. Við höfðum
þekkst áður þar sem við vorum
nágrannar alla tíð. Er mér ennþá í
fersku minni þegar ég og hann
ásamt fyrrum félaga okkar Hö-
skuldi Bjömssyni vorum litlir
drengir að leik í garðinum heima
hjá Magga. Þar sem nokkur ár voru
Leiðrétting
í minningargrein um Gest Jó-
hannesson, sem birtist í blaðinu sl.
þriðjudag féll niður lína sem brengl-
aði textann nokkuð. Málsgrein sú
sem spilltist hljóðar rétt svona:
„Gestur, tengdafaðir minn, var
fæddur að Vestari-Krókum yst í
Fnjóskdal, 6. september 1897, son-
ur hjónanna Sigríðar Sigurðardótt-
ur og Jóhannesar Sigurðssonar.
Þau fluttu svo að Ytra-Hóli í
Fnjóskadal þegar Gestur var sjö
ára. A þessum stöðum ólu þau upp
sinn stóra barnahóp, fimm syni og
fimm dætur, við vinnu og eljusemi
eins og tíðarandinn bauð.“
Beðist er velvirðingar á þessum
glöpum.
á milli okkar í aldri skildu leiðir þar
til við hittumst aftur seinna á þeim
ágæta vinnustað Tré-x. Áður hafði
hann starfað í fyrirtæki föður síns,
dráttarbrautinni í Keflavík en í því
starfi hafði hann verið frá því að
hann hætti námi.
Maggi var hávaxinn piltur, glað-
ur og ófeiminn og hafði þekkingu
á málefnum úr ólíkum áttum. Hann
tók alltaf þátt í samræðum í kaffi-
stofunni og lét alltaf í ljós sínar
skoðanir á umræðuefninu sem mér
þóttu stundum sérstæðar. Maggi
var bráðduglegur maður, iðinn,
ákveðinn og röskur að öllu sem
hann tók sér fyrir hendur. Hann
hafði nánast óbilandi kraft og dugn-
að. Einkum var hann geðgóður og
gamansamur og að níðast á minni-
máttar eða þeim sem minna máttu
sín var eitt sem var ekki til í hans
fari. Samleið okkar Magga hjá
Tré-x stóð í 2 ár. Stuttu eftir að
ég lauk störfum hjá trésmíðaverk-
stæðinu var ég á gangi niður Skóla-
veginn eins og svo oft áður og var
þar Maggi að mála húsið hjá sér,
þegar ég gekk framhjá heimili hans,
tókum við tal saman. Það sem mig
óraði ekki fyrir þá var að þarna
hefðum við verið að ræðast við í
síðasta sinn. Það er erfitt að lýsa
þeim harmi þegar hress og glaðleg-
ur ungur maður sem var að stíga
sín fyrstu spor á lífsbrautinni fellur
frá. Slíkt er ekki með orðum lýst.
Ég votta aðstandendum hans og
vinum mínum dýpstu samúð og bið
guð að veita þeim styrk í sorg
þeirra.
Veit honum, Drottinn,
þína eilífu hvíld -
og lát þitt eilífa ljós lýsa honum.
(Salmur)
Jóhann Björgólfsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EIRÍKUR GUÐJÓNSSON
bifreiðastóri,
Mávahlfð 10,
lést í Borgarspítalanum þann 14. febrúar sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Haraldur Eirfksson, Anna Gfgja Guðbrandsdóttir,
Ásgeir Eirfksson, Auður Ólafsdóttir,
Guðrún F. Eiríksdóttir, Knud Rasmussen
og barnabörn.
Minning:
Viktoría Jónsdóttir
Fædd 28. október 1914
Dáin 20. febrúar 1992
Til moldar verður borin föstudag-
inn 28. febrúar Viktoría Jónsdóttir.
Hún var fædd í Reykjavík og bjó
þar alla ævi. Lengst af á Hring-
braut 82, en síðustu árin á Elliheim-
ilinu Grund. Viktoría vann á sínum
yngri árum hjá Kveldúlfi í Reykja-
vík við að breiða saljfisk og aðra
þá vinnu sem til féll. Hún var ein
af sjö systkinum og er eitt þeirra
systkina á lífi í dag, Sigurður, sem
er yngstur og hefur hann ásamt
konu sinni verið henni stoð og stytta
í hennar veikindum sem hún átti
við að stríða. Viktoría giftist aldrei
og bjó með fjölskyldu sinni lengst
af. Hún var virkur félagi í Slysa-
varnafélagi íslands og vann þar
fórnfúst starf.
Mikil samheldni var álla tíð með
þeim systkinunum og öllu því fólki
sem tengdist þessari fjölskyldu.
Það er oft sagt að vegir guðs séu
órannsakanlegir og sé ekki mann-
anna verk að útskýra það. í fimm-
tíu ár barðist Viktoría við veikindi.
Hún fór margoft undir hnífinn og
hver aðgerðin tók við af annarri og
er það vinum hennar óskiljanlegt
hvað hún þoldi og gat barist hetju-
lega fyrir lífí sínu og reis alltaf upp
með trú á lífið. En að lokum sigr-
aði maðurinn með ljáinn.
En Viktoría er farin á fund þess
almættis sem þerrar tár og linar
þjáningar, hennar bíða sæludagar.
Hún er frjáls. Við biðjum góðan guð
að leyfa okkur að hittast aftur og
sameinast.
Elvar og fjölskylda.
t
Einlægar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
BJÖRNS JÓNSSONAR
fyrrverandi lögregluþjóns
frá Haukagili.
Sérstakar þakkirfærum við starfsfólki deildar 14-E á Landspítalan-
um. Einnig þökkum við Lögreglufélagi Reykjavíkur auðsýnda vin-
áttu og virðingu.
Kristín Bjarnadóttir,
Jón Haukur Björnsson, Ágústa Egilsdóttir,
Brynhildur Björnsdóttir, Bergsteinn Vigfússon,
Hjördís Björnsdóttir, Jónas S. Hrólfsson,
Unnur Hlín Guðmundsdóttir,
Bjarnj H. Guðmundsson, María Þorgrfmsdóttir,
Ögmundur H. Guðmundsson, Kristín Jónsdóttir,
Guðmundur Hlynur Guðmundsson, Álfheiður Guðjónsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra mörgu, er sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför ástkærs sonar okkar, dóttursonar,
sonarsonar og bróður,
ÞORVALDAR SIGURÐSSONAR,
Eyrarvegi 9,
Selfossi.
Guð blessi ykkur.
Sigrún Sigurgeirsdóttir, Sigurður Þorvaldsson,
Reynir Valgeirsson,
Marey Svavarsdóttir,
Guöríður Guðmundsdóttir, Sigurgeir Ingvarsson,
Aðalheiður Björnsdóttir, Björn Júlíusson,
og systkini hins látna.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát eiginmanns míns,
föður, tengdaföður og afa,
HJARTAR EYJÓLFSSONAR,
Neðstaleiti 8,
Reykjavík.
Þórey Jónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna fráfalls
og útfarar systur okkar, mágkonu og frænku,
UNNAR FINNBOGADÓTTUR,
Grettisgötu 76.
Herdís Finnbogadóttir, Finndís Finnbogadóttir,
Albert Finnbogason, Elísabet Benediktsdóttir,
Ellert Finnbogason, Hólmfrfður Jóhannesdóttir,
Þuríður Sigurjónsdóttir
og systkinabörn.