Morgunblaðið - 06.03.1992, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FOSTUDAGUR 6. MARZ 1992
„ Efktr ctuglýsingarntyr. veséur t&lcÁ i/té
kohu, sem htfur eytt SUu L 'tfi sinu Í þe*b
gtrcu cxðnz {/artsxlc*.
Ast er.
... aðgefa ungunum
ábót.
TM Reg U.S Pat Otf —all rights reserved
® 1992 Los Angeles Times Syndicate
4-lo
Hann telur sig fæddan til
afreksverka ...
Sjáðu um að enginn vaði hér
inn til mín. Eg er að fara
yfir verkefnalistann með
einkaritaranum nýja ...
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
„Markaðn-
um allt“
með við-
aukum
Frá Gísla Sigurðssyni:
Miðvikudaginn 4. mars birtist
hér í dálkinum bréf til blaðsins
með yfirskriftinni „Markaðnum
allt“, undirritað af Gísla Sigurðs-
syni, Guðrúnargötu 9, og var þar
farið hinum háðulegustu orðum
um endalok kommúnismans í
austri og þá sæludaga gróða-
hyggjunnar sem nú væru í vænd-
um, bæði fyrir menntastefnu þjóð-
arinnar og fjármagnseigendur.
Ekki var annað að sjá en Gísla
þessum væri hin fúlasta alvara
með erindi bréfsins enda höfðu
verið gerðar breytingar á'efni þess
frá því að höfundur gekk frá því
til birtingar í fullu samráði við
einn fréttastjóra blaðsins. Þessar
óheimilu breytingar snerta kjarna
bréfsins og verður því ekki undan
því vikist að birta niðurlag þess
að nýju, óbreytt, nema hvað burt-
skornu kaflamir eru nú feitletrað-
ir:
„Til allrar hamingju blasir nú
við að hægt verði að slá af hal-
lærisfög sem fáir stúdentar leggja
stund á, eins og latínu, guðfræði
og eðlisfræði, vegna nýrra reglna
og þeirrar lágmarkskröfu að
sæmilega margir stúdentar séu í
hveiju námskeiði. Um leið gefst
tækifæri til að ryðja úr vegi ýms-
um steinrunnum róttæklingum
sem grafa undan þjóðskipulaginu
í skjóli starfa sinna hjá hinu opin-
bera. Þá er ekki lítils virði að há-
skólar tengist atvinnulífínu þannig
að námið sé hagkvæmt.
Þessu til staðfestingar má vitna
til dæmisagna úr Stúdentablaðinu
af stúlku úr Háskóla íslands sem
græddi á markaðskönnun fyrir
DV og seldi blaðinu BA-ritgerðina
sína, og strák sem græddi á könn-
un á húsnæðismálum fyrir Hús-
næðisstofnun ríkisins og seldi
hanni líka BA-ritgerðina sina. Af
þessum sögum mega stúdentar
draga þann lærdóm að: „Frekari
tengsl Háskóla og atvinnulífs gera
menntunina arðbærari. “ Fleiri
slíkar sögur mætti semja að fyrir-
mynd Æskunnar í garnla daga
sem gat alltaf hughreyst lesendur
sína með konunum í bænum Voss
í Noregi sem áttu bágt en hlutu
náð Guðs og þá varð allt gott.
Svona á nefnilega að svara komm-
unum sem eru alltaf að þvarga
um gildi almennrar menntunar
sem enginn almennilegur maður
sér nokkui-t gagn í.
Við höfum fengið nóg af komm-
únistaáróðri um rétt minnimáttar
í að halda aftur af athafnamönn-
um sem gera það gott. Það hefur
sýnt sig í Austur-Evrópu að svo-
leiðis skoðanir eiga ekki rétt á
sér. Þær eru sprottnar af öfund
og skilningsleysi á því að markað-
urinn hlýtur og á að ráða. Annars
fer allt í einhveija vitleysu, fánýtt
nám og skattakerfi til að leggja
bönd á einkaframtakið. Nú verður
þess vonandi ekki langt að bíða
að hægt verði að skilja hafrana
frá sauðunum, bændur frá öðrum
stéttum, líkt og Vani frá Ásum
forðum, landsbyggðarfólk frá
borgarbúum, launþega frá at-
vinnurekendum og loks framleið-
endur frá hluthöfum. Og þá renn-
ur upp sú sæla tíð að við þurfum
ekki að blygðast okkar fyrir að
hafa þann staifa einn að klippa
arðmiða á sólarströndum Karíba-
hafsins.
(Höfundur ritar grein þessa í
nafni Félags sannra íslendinga
sem hugur stendur til að brátt
verði endurreist.)“
GÍSLI SIGURÐSSON
Guðrúnargötu 9
HÖGNI HREKKVlSI
„TAKK FYRIR þJÓRFéÐ"
Yíkveiji skrifar
Yíkveiji varð var við það fyrir
nokkru að unglingar 12-13
ára sækjast mjög eftir að komast
í svokaliaðan „unglingaklúbb" ís-
landsbanka. Tólf ára vinur Víkveija
hélt að vísu fyrst í stað að klúbbur
þessi væri einhvers konar skemmti-
staður og miðaði þá við sjónvarps-
auglýsingu bankans, þar sem ungl-
ingar leika í hljómsveit og dansa,
með bankakortið á lofti. Þegar
drengurinn hafði komist að hinu
sanna fór hann samt í bankann og
stofnaði reikning. Þó bankinn gefi
upp lágmarksaldurinn 13 ára, þá
mun víst vera miðað við að börn
nái þeim aldri á árinu. Drengurinn
kom svo heim til sín og tilkynnti,
að nú hefði hann stofnað reikning,
sem millifært yrði af vikulega svo
hann gæti tekið út peninga í hrað-
bönkum íslandsbanka. Hann fór
einnig fram á við foreldra sína að
20 þúsund króna sparifé, sem hann
á í öðrum banka, yrði fært á þenn-
an reikning, enda taldi hann sig
geta lifað góðu lífi á vöxtunum.
Foreldrarnir voru langt frá því að
vera sáttir við að bankinn hefði
samið við drenginn um fjármál
hans, án þess að þeir hefðu nokkuð
um það að segja, því drengurinn
verður jú lögum samkvæmt ekki
sjálfráða fyrr en sextán ára og fjár-
ræði öðlast hann ekki fyrr en við
átján ára aldurinn.
xxx
Víkveiji skilur vel þá reiði, sem
greip foreldrana. Þeir eru
fjárhaldsmenn barns síns og því er
ákaflega óeðlilegt að bankinn semji
beint við barnið um viðskipti og
sparnaðarleiðir. Um tíma ríkti hálf-
gert styijaldarástand á heimilinu,
því drengurinn skildi ekki hvers
vegna hann mátti ekki leggja spari-
fé sitt inn á reikning „unglinga-
klúbbsins“ og nota svo bankakortið
til að taka út í hraðbönkunum. Það
er vissulega auðvelt að skilja hversu
spennandi þetta allt saman er fyrir
tólf ára dreng, en það er mál forráð-
amanna hans hvort samið er við
bankann og foreldrunum finnst eðli-
lega að komið sé aftan að þeim
þegar • barnið þeirra tilkynnir
skyndilega að það hafi að vissu leyti
sk,uldbundið sig í fjármálum, eða
svo lítur drengurinn að minnsta
kosti á málið.
íslandsbanki getur ekki tekið það
upp hjá sjálfum sér að veita börnum
aðgang að bankakerfinu án nokk-
urs samráðs við foreldra. Og hvers
vegna geta börnin sjálf stofnað
þennan reikning, þegar samþykki
forráðamanna þarf til að þau eign-
ist bankabólt í sama banka? Það
má vera að íslandsbanki telji mikil-
vægt að börnin axli ábyrgð á eigin
fjármálum og séu sjálfstæð í slíkum
ákvörðunum, en hver hefur veitt
bankanum vald til að semja um fjár-
mál við ófjárráða börn? Foreldrar
hafa margir aðrar hugmyndir um
hvernig börnum þeirra er best kennt
að haga sínum fjármálum og hafa
vald til slíkra ákvarðana. Víkveiji
frábiður sér sjálfur óumbeðna að-
stoð íslandsbanka, þegar taka skal
ákvarðanir um fjármál barnanna.