Morgunblaðið - 05.04.1992, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5. APRÍL 1992
minn Trabant og ók sem leið lá suð-
ur á bóginn.
Hvalvíkin var í svokölluðum
„tramp“-siglingum. Spenningurinn
við þetta allt saman var sá að mað-
ur vissi aldrei hvar maður lenti næst
og við fengum allt upp í vikustopp
á hverjum stað. Við sigldum um öll
heimsins höf, vorum mikið við Mið-
jarðarhafið, fórum til Spánar, Rott-
erdam, Sikileyjar, Englands, Norð-
urlandanna, Kanda og Mexíkófló-
ans. Og síðast en ekki síst, þá kynnt-
ist ég manninum mínum um borð,
en hann var þar fyrsti stýrimaður.
Astin kom upp í einum af þessum
túrum, nánar tiltekið á Sikiley, þar
sem stýrimaðurinn uppgötvaði há-
setann eða hásetinn stýrimanninn.
Það er ekki alveg á hreinu."
Puttunum fórnað
Ollu gamni fylgir þó einhver al-
vara og eftir sex mánuði á Hvalvík-
inni lenti Soffía háseti í því að slas-
ast. „Við vorum að koma með síld-
artunnur til Norðfjarðar og ætlaði
ég að drífa þetta af, en ekki fór
betur en svo að lestarlúgurnar rúll-
uðu yfir þijá putta á mér með þeim
afleiðingum að þeir brotnuðu allir
og ég sé ekki fram á að ná þeim í
samt lag aftur. Ég varð að vonum
alveg svakalega svekkt því í frí-
stundum spila ég svolítið á orgel.
Jafnframt var fyrirséð að ég þyrfti
að vera frá vinnu í að minnsta kosti
þrjá mánuði. Þetta skeði um mið-
nætti og vegna verkfalls opinberra
starfsmanna var ekki svarað hjá
sjúkrabílnum. Skipstjórinn brá því á
f jMér finnst
ósköp heimilislegt
að geta farið í
kaupfélagið til að
versla, heilsað öll-
um og spjallað um
daginn og veginn
og fískeríið. f f
það ráð að senda út neyðarkall þarna
í Norðfjarðarhöfn. Ég fór á sjúkra-
húsið þar sem að gert var að sárum
mínum og átti ég svo að fara rakleið-
is suður daginn eftir til frekara eftir-
lits. Þegar ég kom um borð, þá var
verið að tína saman fyrir mig dótið
mitt. Ég var alveg miður mín. Ég
vissi nefnilega að næst væri ferðinni
heitið til Grikklands. Þegar skip-
stjórinn sá auman svipinn á mér
spurði hann hvort ég treysti mér
með skipinu suður _með viðkomu í
nokkrum höfnum. Ég var náttúru-
lega kvalin, en hafði meðferðis deyfi-
töflur, og lét slag standa. Auðvitað
færi ég með skipinu suður. Útsend-
arar mömmu voru í hverri höfn, sem
við komum til, og buðust til þess
að keyra mig rakleiðis í flug suður
til frekara eftirlits. Ég var hinsvegar
ekkeit á því, sagði að mér liði bara
ágætlega og hefði hugsað mér að
sigla áfram suður með skipinu. Enda
vissi hvorki mamma né aðrir um að
ég var farin að slá mér upp um
borð. Þegar mamma hinsvegar frétti
af því, varð henni á orði: „Já, það
endar náttúrulega með því að þú
fórnar öllum puttunum fyrir ein-
hvern strákvitleysing."
Groddahúmor
Söffía segir að um borð í fiskiskip-
um ríki gjarnan töluverður grodda-
húmor meðal sjómanna. „Það þýðir
því ekkert annað en að vera grodda-
legur á móti. Einu sinni kom pabbi
niður í matsal og sá hvar áhöfnin
sat undir einni blárri. Ég, 16 ára
unglingurinn, starði auðvitað á þetta
eins og allir hinir. Karlinn fór að
tvístíga og sagði svo við mig: „Jæja,
Soffía mín, ertu ekki orðin þreytt.
Ætlarðu ekki að fara að koma þér
í koju.“
Annars voru karlagreyin ósköp
góð við mig. Ég get ekki sagt ann-
að. Yfirleitt fann ég ekki fyrir því
að ég væri eina konan um borð þó
ég sjálf hafi stundum saknað ann-
arra kvenna til að kjafta við á frí-
vöktum. Stundum fannst mér þeir
ekki vera alveg eins og þeir ættu
að sér að vera þegar þeir voru að
fíflast sín á milli, eflaust vegna þess
að þeir vildu hlífa mér. Það var líka
allt í lagi að hafa pabba sem yfir-
mann. Hann öskraði jafnt á mig sem
aðra. Þó fannst mér ég kynnast
honum upp á nýtt á sjónum. Hann
er allt annar „karakter“ á sjó eða í
landi - mun léttari úti á sjó. Annars
vorum við einu sinni þrjár konurnar
á Hvalvíkinni einu sinni. Ég var
kokkur, Hólmfríður Guðjónsdóttir
háseti og Inga Fanney Egilsdóttir
stýrimaður. Skipið gekk þá undir
nafninu Kvennaathvarfið."
Hýrunni eytt
„Einu sinni ákváðum við vinkon-
urnar að fara á netavertíð austur
til Hafnar í Hornafirði í heilan vet-
ur. Við réðum okkur hvor á sinn
bátinn og bjuggum á verbúð á kvöld-
in og um helgar. Þetta var því al-
gjört verbúðalíf á okkur. Við fórum
á böll í Sindrabæ og víðar um helg-
ar enda hafði maður náttúrulega
gott upp. Um vorið ákváðum við
vinkonurnar að fara suður til þess
að halda upp á vertíðarlokin enda
nóg til af seðlum. Við vorum í bæn-
um í þijár vikur og eyddum hýr-
unni, eins og strákarnir segja. Við
lifðum sem sagt í vellystingum og
ég man að mamma þurfti að lána
mér pening fyrir farseðlinum aftur
heim. Heldurðu að þetta hafi verið
vit!
Stundum hefur skort nokkuð á
kvenlegheitin í mér. Eitt sinn er ég
var að koma af síldarvertíð, dubbaði
ég mig upp í mitt fínasta púss og
ætlaði að fara út að kvöldi til með
vini mínum. Rétt áður en við lögðum
í ’ann kippir hann í mig og spyr
hvort ekki væri nú skemmtilegra að
ég hristi síldarhreistrið af veskinu
mínu áður en við færum út úr dyrun-
um.“
„Blíðar konur"
Þá segir Soffía að margt beri að
varast í erlendum höfnum, „en ég
var yfirleitt í góðum hönduín hjá
skipsfélgöum mínum. Þó kom það
fyrir að maður lenti inn á „vafa-
sama“ staði erlendis með vinnufélög-
unum og að vonum var ég stundum
höfð með í ráðum um val á konum,
sem vildu ólmar selja þeim blíðu
sína.“
Soffía segir að oft hafi það hvarfl-
að að sér að leggja fyrir sig sjó-
mennsku, en það væri auðvitað erf-
itt viðureignar þegar upp væri kom-
in íjölskylda. „Sjórinn togar alltaf í
mig. Auðvitað fylgir sjómannsstarf-
inu hörkuvinna, en svo er líka um
mörg önnur störf í landi. Maður er
þó laus við allt stress úti á rúmsjó
sem gjarnan fylgir landkröbbunum.
Þetta er þægilegt og áhyggjulaust
líf. Ég vil hvetja kvenfólk til að fara
á sjó ef það hefur löngun og kjark.
Ég myndi hiklaust leyfa dóttur minni
að fara á sjó ef hún færi fram á
það. Hún yrði vitaskuld að ráða því
sjálf. Aftur á móti vill Gunni senda
hana á húsmæðraskóla. Um þetta
erum við hjónin að þrátta þessa
dagana, þó barnið sé ekki nema fjög-
urra ára gamalt".
Heimahagar
„Nei, það þarf ekki hörkutól. Það
þarf aðeins dugnað,“ segir Soffía
þegar hún er spurð að því hvort
ekki þurfi hörkutól í sjómannsbrans-
ann. „Ég er bæði þijósk og gjörn á
óþolinmæði ef hlutirnir ganga ekki
einn, tveir og þrír. Annars er ég
mjög róleg í verunni og þarf dálítið
mikið til þess að reiðast. En ef ég
reiðist, þá reiðist ég. Ætli ég hafi
ekki komist þetta á skapinu og
þrjóskunni. Ég held það.“
Soffía segir það hafa verið alveg
frábært að fá að alast upp úti á landi,
þar sem næg atvinna var fyrir skóla-
krakka í sumarfríum og segist alveg
geta hugsað sér að búa til frambúð-
ar í sínum heimahögum, á Þórshöfn,
ef atvinna byðist. „Mér finnst ósköp
heimilislegt að geta farið í kaup-
félagið tii að versla, heilsað öllum
og spjallað um daginn og veginn og
fiskeríið. Þetta gerir maður ekki í
Reykjavík," segir Soffía Arnadóttir
að lokum.
Nemendur úr Listdansskóla Þjóðleikhússins.
Ballett í Þjóðleikhúsinu
Ballett
Ólafur Ólafsson
Nemendasýning Listdansskóla
Islands. Höfundar dansa: Árni
Pétur Guðjónsson, Ingibjörg
Björnsdóttir, Ivgenia Gold, Mar-
grét Gísladóttir, María Gísla-
dóttir, Nanna Ólafsdóttir, Sylvía
von Kospoth, Unnur Guðjóns-
dóttir. Tónlist: Ýmsir höfundar.
Ljós: Páll Ragnarsson. Búning-
ar: Hjördís Sigurbjörnsdóttir,
Maggý Dögg Emilsdóttir og
búningar úr búningasafni Þjóð-
leikhússins. Framkvæmdastjóri:
Salvör Nordal. Skólstjóri: Ingi-
björg Björnsdóttir. Frumsýning:
Þjóðleikhúsið 31. mars 1992.
Um síðustu áramót urðu straum-
hvörf í menntunarmálum listdans-
ara á Islandi. Þá var Listdansskóli
Þjóðieikhússins lagður niður eftir
40 ára starf og um leið stofnaður
Listdansskóli íslands. Listdans-
skólinn er nú orðinn sjálfstæð
stofnun, sem ætti að vera betur í
stakk búinn til að korna til móts
við aukna ijölbreytni í listdansi og
auknar kröfur. Var það löngu
tímabært, að skólinn öðlaðist meira
frelsi og sjálfstæði. Hvernig til
tekst er svo undir stjórnendum
skólans komið. Þessi ballettsýning
var því fyrsta sýning skólans á
sviði eftir skipulagsbreytingar, en
forsýningar með fleiri atriðum
höfðu áður farið fram í húsnæði
skólans við Engjateig.
Efnisskráin var ijölbreytt og
samanstóð af 15 óskyldum döns-
um. Um 80 nemendur skólans
komu fram. Það var til marks um
það að kennarar þekktu efnivið
sinn, að enginn hópufinn var að
gera hluti, sem hann réð ekki við.
Kennarar eiga að draga það besta
fram í nemendum sínum, án þess
að ofgera þeim og það virtist tak-
ast.
Atriðin 15 koma úr ýmsum átt-
um, hvert ofaní annað. Þegar
þannig háttar til, er erfitt að
byggja upþ stemmningu í salnum.
Þó voru nokkur atriðanna, sem
virkuðu sterkar en önnur. Má þar
t.d. nefna tvo rússneska dansa í
þjóðlegum stíl; annar litríkur,
þokkafullur og ágætlega dansaður
kvennadans, hinn drengjadans.
Vöktu strákarnir verðskuldaða at-
hygli fyrir fími og látbragð. Mar-
grét Gíslasdóttir hefur samið tvo
nútímadansa á sýningunni: „Curs-
um Perficio" og „Dansað á föst-
unni“. Dansar Margrétar virkuðu
sterkt og væri gaman að sjá hana
sem danshöfund reyna sig í lengra
verki. „Dansað á föstunni" var vel
dansaður, þó nokkuð hafi skort á
að hópurinn myndaði samtaka
heild. Báðir dansarnir voru dimmir
og ijós lítið notuð. Reyndar á það
við um alla sýninguna og lítill
metnaður lagður í þann þátt. En
klassískur ballett er sá grundvöll-
ur, sem skólinn byggir á. „Glettui'“
eftir Maríu Gísladóttur er mjög
hraður dans, sem gerir miklar
kröfur til tækni dansaranna. Stúlk-
urnar komust vel frá því verkefni.
Þó verður sá sem þetta ritar að
viðurkenna, að honum finnst tón-
list Gershwins og táskór ekki fara
vel saman — en það er önnur saga.
„Blái valsinn“ eftir Ingibjörgu
Björnsdóttur var líka snotur klass-
ískur dans og ágætlega dansaður.
í vetur hefur verið gerð tilraun
með hópa í svokölluðu dansleik-
húsi. Eiginlega byijaði þessi til-
raun á síðasta vetri, en afrakstur-
inn getur að líta á sýningunni.
„Tilbrigði 27“ og „Tilbrigði 33“
voru hreint kostuleg atriði og á
annarri bylgjulengd. Sylvía von
Kospoth og Arni Pétur Guðjónsson
sömdu þessi sérstæðu atriði. Segja
má að „Tilbrigði 33“ hafi fjarað
dálítið út, en „Tilbrigði 27“ var
heilsteyptara verk. Nemarnir fóru
á kostum í þeim báðum. Það ei'
lýsandi fyrir þær kröfur, sem gerð-
ar eru til dansara í dag, að þeir
þurfa að standa klárir á þessu öllu;
klassískum ballett, karakterdansi,
nútímadansi, spunadansi — meira
að segja á framsögn og jafnvel
söng.
Af sýningunni má giögglega sjá
þá flölbreytni, sem í dag stendur
nemendum í listdansi til boða. Það
mátti sjá marga efnilega dansara.
Tíminn verður að leiða í ljós, hvað
úr þeim verður. Nemendum og
kennurum ber að þakka fyrir
ánægjulega sýningu, sem verður
endurtekinn þann 7. apríl í Þjóð-
leikhúsinu.
Lítil gólfþvottavél
fyrir stór gólf!
Mikið úrvai af gólfþvottavélum,
bónvélum ræstivögnum,
gólfbónum, nreinsiefnum o.fl.
Hreinlætisróðgjafar RV aðstoða
þig við að finna réttu lausnina.
Líttu við og prófaðu!
Þekking - Úrval • Þjónusta
REKSTRARVÖRUR
Réltarhálsi 2-110 R.vik. • Simi: 91- 685554
Ný námskeið að hefjast
KARATE
KWON-DO
JUDÓ
AIKIDÓ

Mörkin 8,
austast v/ Suðuriandsbraut,
s. 679400
Fullkomin
líkamsræktartaeki
á staðnum.