Morgunblaðið - 05.04.1992, Blaðsíða 34
34
MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR SUNNUDAGUR 5. APRÍL 1992
HANDKNATTLEIKUR / LANDSLIÐIÐ
Umgjörð-
inni
verður
að breyta
ÞORBERGUR Aðalsteinsson
og Einar Þorvarðarson eru
tilbúnir að halda áfram með
landsiiðið fram yfir heims-
meistarakeppnina 1995 að
vissum skilyrðum uppfyllt-
um. Þeir leggja áherslu á
að breyta umgjörðinni og
aðlaga að þörfum leik-
manna.
Þorbergur, þú ert tilbúinn í
áframhaldandi slag, en
eru allir leikmennirnir sem voru
í Austurríki tilbúnir að halda
áfram?
„Þetta er hópurinn fyrir Sví-
þjóð í stórum dráttum, en við
höfum ekki sest niður og ákveð-
ið neitt með framhaldið. Hins
vegar er ljóst að ýmsu þarf að
breyta. Það þarf að velja 20
manna hóp með HM 1995 i
huga og allir sem voru í Austur-
ríki eru inni í myndinni, hafi
þeir áhuga. Síðan eru einhvetjir
yngri í viðbót og menn detta
út eins og gengur, því það er
enginn sjálfsagður í landslið.
Síðan þurfum við að hafa mark-
vissa uppsetningu á því hvað
við ætlum að fara langt 1995
og hvemig við ætlum að fara
að því.
Það þarf að vera á hreinu
að akkur sé fyrir leikmann að
vera í landsliðinu. Að menn fái
bónus fyrir að leika fyrir Ís-
land. Sem dæmi má nefna að
taki maður þátt í 70% verkefna
á sex mánaða tímabili fái við-
komandi eitthvað fyrir sinn
snúð.
Það þarf að semja við at-
vinnurekendur, ekki eitt ár í
einu heldur jafnvel þijú ár fram
í tímann. Það þarf að koma
leikmönnum fyrir á vinnustöð-
um. Það þarf að tala við stjórn-
endur skólanna, fara með
strákunum til námsráðgjafa til
að hjálpa þeim að stunda nám-
ið þrátt fyrir margar eyður
vegna landsiiðsins. Það þarf að
gera umgjörðina eins og hún
er hjá atvinnumönnum.
Ef menn fara út í atvinnu-
mennsku á að liggja fyrir að
þeir þurfa að taka þátt í
ákveðnum verkefnum með
landsliðinu og undan þeim verð-
ur ekki komist. Og svo fram-
vegis og svo framvegis.
Við verðum auðvitað að láta
reyna á hvað við komumst langt
með þetta. Fjárhagsstaða HSÍ
hefur batnað verulega, en
spumingin er hvort við getum
fylgt þessu eftir. Það kostar
mikla vinnu, en þetta þarf að
gera.“
Gróf vinnuáætlun
- Hefur verið gerð áætlun
varðandi landsliðið til 1995?
„Já, í stórum dráttum. Hún
miðaðist við að komast á HM
í Svíþjóð, en 3. maí verður dreg-
ið í riðla. Þá verður hægt að
loka áætluninni varðandi næsta
ár. Þá vitum við með hvaða lið-
um við verðum með í riðli,
hvaða þjóðir koma til greina
varðandi æfingaleiki. Okkur
hefur verið boðið í leiki erlendis
og eitt mót, en ég vil helst taka
þátt í tveimur mótum erlendis
tíl viðbótar fyrir HM. Einhveij-
ir landsleikir verða heima, en
ég legg áherslu á mót eriendis
og ekkert annað. Slðan er
spumingin hvenær Evrópu-
keppnin fer af stað.“
Morgunblaðið/KGA
Við fórum yfir
erfiðan þröskuld
FYRIR ferð landsliðsins í B-keppnina í Austurríki, þar sem tak-
markið var að ná einu af fjórum efstu sætunum og tryggja ís-
landi farseðilinn í HM-keppnina i Svíþjóð 1993, sagði Þorbergur
Aðalsteinsson, landsliðsþjálfari, að framundan væri lifróður -
til að gera ísland aftur að A-þjóð í handknattleik. Það var svo
sannarlega mikill öldugangur hjá landsliðsmönnunum að settu
marki, en þrátt fyrir að hressilega hafi á móti blásið lögðu leik-
mennirnir ekki árar í bát. Þeir náðu landi og framundan er sigl-
ing til Svíþjóðar. Án efa verða margar mótbárur á leið landsliðs-
ins sem fyrr. „Ferðin til Austurríkis var mjög lærdómsrík. Við
vorum allir að fara yfir mjög erfiðan þröskuld í íslenskum hand-
knattkleik. Okkur tókst það sem við ætluðum okkur og erum
bjartsýnir - framtíðin er svo sannarlega björt og það eru stór-
kostleg kaflaskipti framundan," sagði Þorbergur Aðalsteinsson
m.a. í viðtali við Morgunblaðið, þar sem hann segir frá gangi
mála í sambandi við undirbúning og mótlæti og hvað gerðist í
B-keppninni í Austurríki og hvers vegna.
Island hafnaði í þriðja sæti í keppn-
inni, en úrslit einstakra leikja
sýndu að ekkert má út af bregða og
mhb eins manns dauði er
Eftir Steinþór
Guðbjartsson
og Sigmund Ó.
Steinarsson
annars brauð. En er
landsliðsþjálfarinn
ánægður með ferðina
til Austurríkis þegar
hann lítur til baka?
„Ég er ánægður að því leyti að við
náðum tilsettu takmarki — við náðum
því að verða A-þjóð á ný og verðum
með í heimsmeistarakeppninni í Sví-
þjóð. Það er þáttur sem ég er mjög
ánægður með.“
Sóknarteikurinn
sat á hakanum
- Margt var aðfinnsluvert í leikj-
um íslenska liðsins og ferðin kostaði
blóð, svita og tár. Hver er skýringin?
„Síðastliðin tvö ár höfum við gert
okkur ljóst að þetta yrði mjög erfitt.
Ef við förum lauslega í gegnum að-
draganda undirbúningsins fyrir B-
keppnina þá held ég að allt sem gerð-
ist í Austurríki eigi sér skýringar.
Ef við byijum á varnarleiknum og
markvörslunni, þá er ekki hægt að
loka augunum fyrir því að markverð-
irnir stóðu sig mjög vel. Markvarslan
og varnarleikurinn er þáttur sem við
Einar Þorvarðarson höfum lagt höf-
uðáhersluna á. Sóknarleikurinn hefur
setið meira á hakanum og fyrir því
eru margar ástæður.
Byijum á vinstra horninu. Þar
ætluðum við að byggja á Jakob Sig-
urðssyni og Konráði Olavsyni. Jakob,
sem var fyrirliðinn í hópnum, meidd-
ist síðastliðið haust og setti það strik
í reikninginn.
Júlíus Jónasson átti að vera númer
eitt vinstra megin fyrir utan, Héðinn
Gilsson hægri hönd hans og Einar
Gunnar Sigurðsson lærlingurinn. Júl-
íus var nánast ekkert með allan undir-
búningstímann og við áttum í geysi-
legum erfiðleikum með félagslið hans
á Spáni. Júlíus var því ekki í neinni
æfingu í sambandi við sóknarleik-
kerfi og annað slíkt og óvissan í sam-
bandi við Spánveijana setti hann
auðvitað úr jafnvægi. Hann kom
beint til Austurríkis og meira að segja
eftir að mótið hófst.
Héðinn hefur verið hjá þýsku fé-
lagsliði í tvö ár og verið afar óhepp-
inn með þjálfara. Þá hefur hann átt
við þrálát meiðsl að stríða og er Ioks-
ins núna að ná sér á strik, en er ekki
í fullri æfingu og á mikið eftir.
Einar Gunnar Sigurðsson, sem er
einn framtíðarmanna okkar, fór með
til að læra. Hann kemur að öllum lík-
indum til mpð að leika mikið í þess-
ari stöðu í framtíðinni.
í desember var ákveðið eftir miklar
vangaveltur að Gunnar Gunnarsson
og Gunnar Andrésson yrðu ieikstjórn-
endur í hópnum, en skömmu síðar
meiddist eldri leikmaðurinn, Gunnar
Gunnarsson. Hann gat lítið verið með
í jólaæfingunum og komst ekki með
á mót í Austurríki í janúar. Það var
ekki fyrr en rétt fyrir B-keppnina að
hann var aftur með.“
Þá gerðist óhappið
„Hægri vængurinn fyrir utan er
erfiðasta staða okkar. Kristján Ara-
son er vinstrihandarmaður okkar
númer eitt og það er langt í næsta
mann. Allir, sem fylgjast með hand-
knattleik á Islandi, voru sammála um
að við yrðum að fá Kristján með til
Austurríkis og í janúar var hann til-
búinn í slaginn. Hann fór þá með
okkur á æfingamótið í Austurríki og
gekk vel, bæði varnar- og sóknarlega
séð. Allt lofaði góðu — allir vita að
þegar Kristján er inni á vellinum er
sóknarleikurinn eins og hann er best-
ur, því Kristján er hugmyndaríkur
og yfirburðamaður í tækni. Það var
þá sem mér fannst lokahlekkurinn í
keðjuna væri kominn, en síðan varð
óhappið; Kristján meiddist. Við héld-
um undirbúningnum áfram, en vorum
í miklu tímahraki. Kristján virtist
ekki ætla að ná sér. Þegar vika var
eftir af undirbúningnum var ljóst að
hann myndi ekki ná sér fullkomlega
til að leika í sókninni. Við höfðum
notað Bjarka Sigurðsson til að leysa
hann af og höfðum Bjarka einnig til
vara fyrir Valdimar Grímsson. Eg
gerði mér fyllilega ljóst að Bjarki,
einn fyrir utan hægra megin, myndi
ekki klára sjö leiki. Hvað var þá til
ráða? Jú, við höfðum samband við
Sigurð Sveinsson. Sigurður sló til og
fór með okkur til Austurríkis á síð-
ustu stundu, en hann var ekkert með
okkur í undirbúningnum. Ekkert!
Engu að síður skilaði hann sínu frá-
bærlega og á þakkir skildar.
Við höfðum Valdimar Grímsson
úti á hægri kantinum ásamt Bjarka.
Á línunni voru við með Geir Sveins-
son og Birgi Sigurðsson.
Vandamálið hjá okkur var að við
höfðum ekki þá menn, sem áttu að
sjá um sóknarleikinn, síðustu tvo
mánuðina í lokaundirbúningnum. Því
náðist aldrei að æfa sóknarleikinn
eins og við vildum, en sóknarleikurinn
er alltaf fínpússaður í lokaundirbún-
ingnum — meira og minna. Vanda-
málið var ekki aðeins að við gætum
ekki æft leikaðferðir saman, heldur
gerðist það gegn Noregi að við lékum
með þijá leikmenn fyrir utan, Sigurð
Sveinsson, Gunnar Gunnarsson og
Júlíus Jónasson, sem höfðu aldrei
leikið fyrr saman. Því miður.
Við vissum að hveiju við gengum
og völdum ákveðna leið. Við treystum
vörninni og vorum bjartsýnir varð-
andi markvörsluna. Markverðirnir
voru á uppleið og höfðu sýnt og sann-
að að þeir gætu gengið í gegnum
keppnina. Og síðan vissum við að við
gætum staðið okkur nægilega vel
sóknarlega til að ná settu marki.
Þetta var leið sem var valin, en ekki
einhver. önnur.“
Reyndum að ná leikkerfum heim
og saman í Austurríki
— Það hefur því verið undirbún-
ingnum að kenna að þú reiddist við
leikmenn, þegar þú varst að láta þá
æfa leikkerfi á æfingu morguninn
fyrir leikinn gegn Dönum og sagðir;
„Ef þið getið ekki gert þetta á æf-
ingu, þá getið þið það ekki í leiknum
í kvöld.“ Þú varst sem sagt að slípa
leikkerfin í mótinu sjálfu?
„Það gefur augaleið að við höfðum
engan tíma fyrir mótið og því vorum
við að reyna að koma þessu heim og
saman á síðustu stundu. Við höfðum
farið í gegnum ein fimmtán til tutt-
ugu sóknarkerfi - og vorum að reyna
að taka út ijögur til fimm kerfi. Þið
getið því rétt ímyndað ykkur hvað
þetta hefur verið erfitt. Það segir sig
sjálft þegar maður hefur ekki leik-
mennina heima - þá er ekki hægt
að fara yfir leikkerfin."
- Hvers vegna áttu leikmennirnir
svona erfitt með að komast inn í leik-
kerfin?
„Þjálfari þarf að hafa þá leikmenn,
sem eiga að leika saman í mótum,
til að æfa sóknarleik í einum fjörutíu
til fimmtíu landsleikjum. Það verður
að hafa sömu sex til sjö mennina
inni á vellinum hvað eftir annað. Við