Morgunblaðið - 16.04.1992, Blaðsíða 70

70
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. APRIL 1992
*
Ast er...
. . . þegar litlir angar koma
fagnandi.
TM Reg U.S Pat Off — all rights reserved
® 1992 Los Angeles Times Syndicate
Hvað langar þig hels' aö sjá
í bænum okkar: Sundlaug-
ina, íþróttavöllinn eða fæð-
ingardeildina?
HÖGNI HKEKKVÍSI
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Guðsríki á jörðu
Frá Þorsteini S. Thorsteinssyni:
í greininni eftir Sr. Frank M.
Halldórsson sem heitir „Hann er
vor friður“ í tímaritinu Bjarmanum
segir, „að friðþæging merkir sama
og sáttargjörð.
Með dauða Jesú er efnt til friðar
9g sáttar milli Guðs og heimsins.
I stað óvináttu kemur vinátta. í
stað ófriðar kemur friður.“
Ég er ekki alveg sammála þessu,
því a6 allur undirbúningurinn sem
Guð framkvæmdi, er hann sendi
hvern spámanninn á fætur öðrum,
hafði þann tilgang að byggja upp
sterka trú á Guð og sáttmálann
hjá ísraelsþjóðinni er tæki síðan
við Kristi þegar hann kæmi, en
ekki til þess að fólkið Iífléti Krist
á krossi sem „sáttargjörð milli
Guðs og heimsins“.
Þegar Jesús sagði „að hann
myndi verða píndur og krossfestur
og gefa líf' sitt fyrir marga (Mt
20,28)“, er ekki þar með sagt að
Jesús Kristur hafi komið í þeim
tilgangi að verða píndur og kross-
festur, heldur að vantrú fólksins á
Jesú sem Kristi var svo mikil að
það var ekki hægt að byggja Guðs-
ríki á jörðu.
Kristur varð því að fara hina
sorglegu þjáningarleið á krossinn,
leiðina sem að faðirinn (Guð) hafði
fyrirhugað Jesú ef fólkið myndi
afneita honum eins og það gerði.
Svarið við spurningu sr. Franks:
Hvort englunum urðu á einhver
mistök er þeir boðuðu fjárhirðunum
með lofsöng „fögnuð sem veitast
muni öllum lýðnum"?
Englalofsöngurinn var spádóms-
orð um Guðsríki og frið á jörðu sem
hefði getað ræst ef lýðurinn hefði
tekið við Kristi.
I tímaritinu Huiinn heimur er
grein eftir sr. Karl Sigurbjörnsson
sem heitir „Sorgin gleymir engum“
en þar fer hann með „frásögn í 11.
kafla Jóhannesargúðspjalls er sagt
að Jesús táraðist, Jesús grét.
Og þegar hann sjálfur horfðist
í augu við sinn eigin dauða, í Getse-
mane, skelfdist hann og Iét hugfall-
ast. Hann skynjar dauðann sem
óvin og ógn, röskun á lögum Guðs.“
Sr. Karl orðar það þannig að
hann grét yfir sjálfum sér er í raun
og veru að gera Jesú rangt til, eða
öllu heldur mikil móðgun gagnvart
Guði og Jesú.
Hann hefði þess vegna dáið
10.000 sinnum fyrir heiminn eða
oftar ef það hefði orðið til þess að
frelsa allan heiminn.
Ef hermenn geta dáið fyrir þjóð
sína án þess að gráta, hversu mörg-
um sinnum eða oft gæti þá ekki
Jesús Kristur dáið fýrir heiminn
án þess að gráta?
Fólkið vildi ekki taka við Kristi.
Kristur bað því þrisvar sinnum,
ef það væri einhvern veginn hægt
að byggja Guðsríki á Jörðu, „þó
Frá Árna Helgasyni:
Akaflega eiga þeir bágt sem
ánetjast vímuefnum. Það sjáum við
daglega. Þeir eru ótaldir sem eyði-
Ieggja líf sitt í samfélagi Bakkusar
og verða eins og rótarslitin jurt.
Þeir sem áttu að verða máttarstólp-
ar þjóðfélagsins og vormenn íslands
eru margir hveijir orðnir leiksoppar
eiturefna og baggar á þjóðfélaginu.
Hvað skyldu þeir vera margir í dag
með glataðar vonir, eyðilögð mark-
mið og reiðulausir, jafnvel heimilis-
lausir. Það verður ekki tölum talið
og nú er það upplýst sem allir vita
að þjóðin — ríkissjóður — verður
að greiða meira með bölinu, en sal-
an er á ölinu.
Og er það ekki undarlegt að
meðan svo horfir við sem horfir
skuli þær tilhneigingar meðal ráða-
manna þjóðarinnar að koma þessu
böli lengra inn í þjóðfélagið, gera
allt sem hægt er til að spenna þess-
ar áfengisgildrur svo að segja við
hvert fótmál og meira að segja og
það í alvöru að koma með inn á
hið háa Alþingi löggjöf um að heim-
ila sölu á flugvélum (líklega smáum
sem stórum) og flóabátum svo sem
Heijólfi o.fl. og hvert er svo næsta
skrefið? Verður það ekki að hringja
í allar áttir eins g bókaseljendur
og bjóða þennan „dauða“ til kaups
og upp á visakort. Það skyldi engan
undra eftir allt sem á undan er
gengið og hversu langt er þá eftir
að bjóða þetta í rútur og bíla? svo
ekki sem ég vil, heldur sem þú vilt“
Faðir.
Eða. hversu erfitt eða þjáningar-
fullt sem það kynni að vera, þá
vildi hann framkvæma það ætlun-
arverk fyrir föður sinn, ef það
væri hans vilji.
Jesús var grátandi yfir því er
hann sá fram á að Guðsríki yrði
ekki byggj; á jörðu, en ekki yfir
sjálfum sér.
Ég hugsá að menn almennt aðr-
ir en sr. Karl hafi einfaldlega ekki
heyrt þetta áður og ekki ástæða
til þess að áfellast menn um túlkan-
ir í þessu sambandi, hins vegar hef
ég heyrt margt gott frá sr. Karli.
ÞORSTEINN S.
THORSTEINSSON,
Kaplaskjólsvegi 53, Reykjavík.
eitthvað sé nefnt. Sem sagt það
áfram hvað svo sem manndómi og
heiðarleika líður.
Ég ræddi örlítið um þetta við
lögregluþjón og með tilliti til þess
að við eigum hér góða feiju yfir
Breiðafjörðinn. Hann kvaðst vera
undrandi yfír því ef stjórnvöldum
þætti það biýnasta nauðsyn að
koma áfengi þar inn til sölu, freist-
ingum jafnvel fyrir þann sem væri
með bílinn sinn með í ferðinni.
Mín reynsla er sú af starfi mínu,
sagði lögregluþjónninn, að um 90%
af starfi mínu snýst í kringum
áfengisneytendur og afleiðingar
drykkju og eftir því sem á líður,
er það skoðun mín að við þyrftum
lítið á lögreglu að halda ef hægt
væri að reka áfengið burt úr þjóðfé-
laginu. Ef til vill eru fleiri á þess-
ari skoðun og hvað skyldi ríkið
græða á því ef við gætum fengið
heilbrigt þjóðfélag í stað helsjúks.
Um það þarf ekki blöðum að fletta.
Ég sé það alltaf betur og betur
að allar takmarkanir og allar skorð-
ur í þessum efnum hafa stórkost-
lega mikið að segja og erum við
ekki alltaf vitni að því að allar til-
slakanir í hveiju sem er geta leitt
og leiða vanalega til bölvunar?
Og hvers vegna er alltaf verið
að rífa niður í stað þess að byggja
upp?
ÁRNI HELGASON,
Neskinn 2, Stykkishólmi.
Bölvun Bakkusar
„ÉG Æm KANNSK! AÐ ÚTSKÝfFA FYR/R þéR
/SMAÐ X /)£> <3E&4 l//£> Kló>/ZUF>R.I/< ..."
Víkverji skrifar
Skíðavertíðin hér sunnanlands
fór ekki vel af stað, eins og
kunnugt er, og þeir voru ekki marg-
ir dagarnir í janúar og febrúar sem
vel viðraði til skíðaiðkunar, hvorki
á Bláflallasvæðinu né í Skálafelli.
í marsmánuði varð hins vegar
breyting til hins betra, svo um
munaði, en þá gerðist það að skíða-
iðkendur létu undir höfuð leggjast
að skreppa til ijalla, viðra sig og
renna sér á skíðum. Víkveiji minn-
ist þess ekki að jafnfáir hafi sótt
fólkvanginn í Bláfjöllum heim á
undanförnum árum, þegar nægur
snjór hefur verið í Bláfjöllum og
veður sæmilegt eða gott. Helgi eft-
ir helgi hafa nokkur hundruð skíða-
iðkendur getað rennt sér daglangt
niður hlíðar Bláfjalla án þess að
þurfa nokkurn tíma að bíða í lyftu-
biðröð. Pálmasunnudagur var í raun
og veru fyrsti dagurinn þar sem
raunverulegar biðraðir mynduðust
um miðjan dag við lyfturnar í Blá-
fjöllum. Nú er það í sjálfu sér alltaf
fagnaðarefni að þurfa ekki að verja
dijúgum tíma í biðröð, en það verð-
ur að segjast eins og er að Vík-
veiji telur það vera með ólíkindum
hversu fáir hafa undaiifarnar vikur
notfært sér það að hafa þessa dá-
samlegu aðstöðu beinlínis við bæj-
ardyrnar - aðstöðu sem mikið hef-
ur kostað að byggja upp og mikið
kostar að reka. Það er varla hægt
að gera kröfu til þess að allar lyft-
ur Bláfjallasvæðisins séu í gangi
daglangt, þegar á annað borð er
opið, ef aðsókn að svæðinu er ekki
meiri en hún hefur verið að undan-
förnu.
xxx
Víkveiji hefur aðeins reynt að
spyijast fyrir um það meðal
starfsmanna í Bláíjöllum, hveijar
skýringarnar séu á því hvers vegna
svæðið er ekki betur sótt en raun
ber vitni. Þeir telja sig kannski
ekki hafa einhlítar skýringar á
mannfæðinni, en þó er á ákveðnum
lyftuvörðum að heyra að þeir telji
að ef jörð hefur verið auð um
nokkra hríð á sjálfu Stór-Reykjavík-
ursvæðinu eins og hefur verið að
undanförnu, að menn líti þá þannig
á að skíðavertíðinni sé þar með lok-
ið. Menn garigi frá skíðaútbúnaði
sínum innst í geymslum og bílskúr-
um og hyggist ekki hreyfa þann
útbúnað á nýjan leik fyrr en að
ári. Einn lyftuvörðurinn sagði að
Bláfjöll væru ekki lengur í tísku.
Skíðaferðir til Austurríkis væru það
á hinn bóginn. Fólk færi í tveggja
vikna skíðaferð til Austurríkis og
hreykti sér af, en liti svo ekki við
skíðaparadísinni sem það hefði við
bæjardyrnar. Þetta eru sjálfsagt
ékki lakari skýringar en hveijar
aðrar, en því verður nú ekki trúað
að óreyndu að skíðamenn bregðist
Bláfjöllum á aðalskiðahátíð ársins,
páskunum, nema veður og snjóleysi
komi í veg fyrir að hægt verði að
skutlast á skiði.