Morgunblaðið - 05.06.1992, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 1992 33
Minning:
Sigurbjörg Bjöms-
dóttir frá Baufarhöfn
Fædd 25. nóvember 1906
Dáin 24. maí 1992
Sigurbjörg, amma okkar á
Bakka, hefur kvatt þennan heim
södd lífdaga á 86. aldursári. Hún
var fædd í Sveinungsvík í Þistil-
firði, þar sem hún ólst upp í for-
eldrahúsum í hópi sjö systkina.
Foreldrar henriar voru Björn Jóns-
son bóndi frá Skinnalóni og kona
hans, Málfríður Anna Jóhannsdótt-
ir.
Ömmu leið vel í Sveinungsvík og
þegar hún giftist afa okkar, Guð-
mundi Eiríkssyni frá Grasgeir, árið
1929 hófu þau búskap hjá foreldr-
um hennar í Sveinungsvík. Þar
bjuggu einnig lengst af tvö systkina
ömmu og þeirra fjölskyldur. Afi
hafði lengi verið bamakennari þeg-
ar hann kynntist ömmu og frá árinu
1927 kenndi hann börnum og ungl-
ingum á Raufarhöfn, þar sem hann
varð síðar skólastjóri. Afi var bóndi
í Sveinungsvík til 1943 þegar þau
fluttu alfarið til Raufarhafnar.
Amma og afi eignuðust sex börn,
en misstu einn son ungan. Börn
þeirra eru: Málfríður Anna, fædd
1929; Jón, fæddur 1931; Þorberg-
ur, fæddur 1932; Björn, fæddur
1933; Gissur, fæddur 1936, dáinn
1943; og Eiríkur, fæddur 1941.
Barnabörnin^urðu sautján, en tvær
stúlkur létust af slysförum fyrir
þremur árum. Fjöldi langömmu-
barna er kominn vel á þriðja tug.
Líf hennar snerist um heimilið,
börnin, íjölskyldur þeirra og aðra
ættingja. Móðir ömmu bjó hjá henni
og mörg systkinabarna hennar
dvöldu það mikið á heimili hennar
að þau litu á ömmu sem aðra móð-
ur sína og heimili hennar sem sitt
eigið. Þegar hennar eigin börn og
sú kynslóð systkinabarna byijaði
að tínast að heiman, komu barna-
börn til sögunnar. Barnabörnin
sóttu mikið til afa og ömmu og tvö
þeirra eru alin upp hjá þeim á
Bakka. Kennarastarf afa og það
að heimili þeirra var framan af í
sveitinni og í þorpinu á vetuma er
ein ástæða þess að heimili ömmu
var alltaf fjölmennt.
Fyrstu minningar okkar um
ömmu tengjast henni sem húsmóð-
ur á Bakka. í minningu bamsins
er Bakki stórhýsi á þremur hæðum
í fjörunni á Raufarhöfn og amma
ríkir sem drottning í eldhúsinu.
Húsið hlaut að vera stórt því þar
var alltaf fullt af fólki, bæði heimil-
isfólk og gestir, en aldrei þrengsli.
Amma stjórnaði öllu innandyra af
mikilli röggsemi og fór helst aldrei
út úr húsi. Manni fannst hún alltaf
vera standandi á sama blettinum í
miðju eldhúsinu, þaðan sem' hún
gat sinnt öllum. Það þótti sjálfsagt
og eðlilegt á þessu heimili að allir
gerðu það sem amma sagði þeim.
Minnisstætt er það að við krakkam-
ir sátum kringum eldhúsborðið og
afi var sendur niður í fjöm með
grautarskálarnar tvær og tvær í
einu til að gijónagrauturinn kóln-
aði. Amma notaði þá tækifærið og
bætt kanilsykri út á grautinn, þar
sem afi sá ekki til, en honum var
illa við þetta út af tönnunum. Amma
hugsaði hinsvegar bara um að gera
það sem börnunum þótti gott.
Dagurinn byijaði snemma á
Baka og þegar maður vaknaði sjálf-
ur klukkan átta á morgnana var
búið að baka brauð, tertu með hvítu
sírópskremi og jafnvel kanilsnúða
og vínarbrauð. Þegar ein okkar fór
sem unglingur norður til að aðstoða
ömmu, sem hafði handleggsbrotn-
að, kom berlega í ljós hvað hún
lagði mikið upp úr því að dekra við
hvern einstakling. Oft þurfti að
hafa soðnar kartöflur, uppstúf og
kartöflustöppu með sömu máltíð.
Ekki var óalgengt að boðið væri
upp á svið, saltkjöt og kjötsúpu í
sömu máltíð til að öruggt væri að
hver og einn fengi það sem honum
þætti best.
Ekki þótti henni nóg að sjá um
sitt eigið heimili. Reglulega sendi
hún heimabakað brauð í kílóavís og
sultur til okkar í Reykjavík. Fyrir
hver einustu jól voru sendingamar
stærri, smákökur og tertur af öllum
gerðum svo og jólaijúpumar ham-
flettar og frágengnar komu ætíð
tímanlega að norðan. Þegar amma
fór svo að dvelja meira í Reykjavík
á heimili móður okkar kom hún
okkur strax upp á það að koma til
sín með allan þvott sem þurfti að
strauja, gera við eða handþvo.
Henni fylgdi einnig mikill gesta-
gangur eftir að hún kom til Reykja-
víkur og einhvern veginn er það svo
að hún hefur aila tíð laðað að sér
mikinn fyölda af fólki. Amma gaf
sér þó alltaf tíma til að sinna sínum
áhugamálum og þá sérstaklega á
seinni árum eftir að hún var komin
suður. Hún las mikið um dulræn
málefni og hugsaði um líf eftir
dauðann og fyrr á árum sótti hún
miðilsfundi. Hún hafði yndi af ljóða-
lestri og voru Davíð Stefánsson frá
Fagraskógi og Hannes Hafstein í
miklu uppáhaldi hjá henni. Einnig
hafði hún áriægju af því að hlusta
vel á sungin íslensk einsöngslög.
Amma helgaði líf sitt algjörlega
ummönnun þeirra sem henni voru
kærir og tilheyrði sennilega síðustu
kynslóð kvenna sem almennt gerði
það. Hún gat verið föst fyrir, stjóm-
söm og sérvitur en hennar nánustu,
og þá sérstaklega börn, fundu ætíð
slíka væntumþykju og ástúð að
þeim þótti sjálfsagt að gera henni
til hæfis.
Bakki, húsið sem er svo stórt í
minningunni, er í raun pínulítið og
þröngt og ekki þesslegt að geta
rúmað stórt, myndarlegt og gest-
kvæmt heimili. Otrúlegt fínnst okk-
ur þó að áður en við fæddumst og
heimilið var mun stærra en við
þekktum nokkum tímann, var
Bakki enn minni en nú, þar sem
búið er að byggja við húsið a.m.k.
þrisvar sinnum. Þar sem er hjarta-
rúm, þar er einnig húsrúm.
Við kynntumst ömmu náið síð-
Minning:
Elín Elíasdóttir
Fædd 7. febrúar 1920
Dáin 1. júní 1992
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir Iiðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú.í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Okkur langar að minnast elsku-
legrar ömmu okkar, Elínar Elías-
dóttur, sem lést 1. júní síðastliðinn
eftir stutt veikindi þar sem skipt-
ust á skin og skúrir.
Á stundu sem þessari hrannast
upp minningar um samverustúndir
sem eru nú mikils virði í hugum
okkar.
Besta minning okkar um ömmu
var hvað hún var lífsglöð og jafn-
lynd. Aldrei sá maður ömmu skipta
skapi né hreyta styggðaryrðum að
öðrum. Ef eitthvað bjátaði á var
hún alltaf tilbúin að hjálpa til.
Amma var mikil félagsvera, alltaf
til í allt og hafði mjög gaman af
því að ferðast.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn á Tryggvagötuna til
ömmu og afa og alltaf var eitthvað
þar á boðstólum. Það var alltaf
fastur siður að fara þangað í jóla-
boð á jóladag og var þá yfirleitt
spilað eða spjallað. Þessara boða
eigum við eftir að sakna mikið.
Amma var mikill íþróttaaðdá-
andi og hafði hún mikinn áhuga á
fótbolta og handbolta, auk þess
sem hún stundaði sundlaugarnar
mikið. Oft kom maður í heimsókn
þar sem hún og afí lágu yfír fót-
boltanum og það var líkt og maður
væri mættur á völlinn, svo mikill
var áhuginn og spenningurinn.
Nú þegar við lítum til baka þá
sjáum við hve missir okkar er mik-
ill og eftir situr viss tómleiki í hjört-
um okkar.
Minningin um elsku ömmu okk-
ar mun lifa í hjörtum okkar um
ókomin ár.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
afa í sorg sinni.
Amma er nú í faðmi drottins
og þökkum við fyrir allt sem hún
var okkur.
Legg ég nú bæði líf og önd,
Ijúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H.P.)
Sérstakar þakkir fær starfsfólk
Grensásdeildar Borgarspítalans.
Sigga Jóna, Lísa, Ella Maja,
Vignir, Atli, Sally Ann, Sveinn,
Kolla, Arnar Freyr, Sigga,
Ella, Gunnar og Áslaug.
ustu ár hennar er hún bjó í Reykja-
vík og núna síðast á Grund. Þegar
við heimsóttum hana þangað voru
langömmubörnin gjaman með þar
sem þau sóttu mörg í að fá að fara
með út á Grund. Minningarnar eru
margar og skemmtilegar, bæði frá
Raufarhöfn og héðan úr bænum.
Þær verða ekki teknar frá okkur.
Við erum þakklátar fyrir að hafa
átt hana fyrir ömmu og viljum
þakka henni fyrir samfylgdina.
Ingunn, Sigurbjörg og Guðrún.
Mig langar að skrifa nokkrar lín-
ur um ömmu mína. Amma giftist
14. september 1929 afa, Guðmundi
Eiríkssyni, f. 11. maí 1898, d. 24.
júní 1980. Þau eignuðust 6 börn,
en misstu einn dreng, Gissur, 7 ára
gamlan. Einnig ólu þau 2 sonarböm
sín upp, mig og Guðmund bróður
sem kom til þeirra 4ra ára gamall.
Amma og afí byijuðu sinn búskap
í Sveinungsvík, æskuheimili ömmu.
Þau fluttu til Raufarhafnar haustið
1943, þar bjuggu þau allan sinn
búskap. Afí var kennari og síðar
skólastjóri Raufarhafnarskóla í 35
ár eða frá 1933 til 1968 er hann
hætti sökum aldurs. Amma var ein
af 7 systkinum, sem öll em nú lát-
in. Sem bam var yndislegt að búa
á Bakka í næsta húsi við síldarplan-
ið hjá Gunnari Halldórssyni. Þar
var alltaf líf og fjör á sumrin eftir
síldin kom og ég man best efti mér
í leik á planinu. Þegar við gátum
staðið á haus í tunnunum fómm
við krakkarnir að hjálpa til við að
salta. Mörg voru prakkarastrikin
en ég minnist þess ekki að hafa
verið skömmuð oft. Amma og afí
vom mjög samrýnd og samhent í
öllu, það var alltaf fullt hús af gest-
um hjá þeim og barnabömin voru
mjög hænd að þeim. Ég minnist
ömmu helst við bakstur og matar-
stúss. Alltaf var hún að hugsa um
að allir fengju nóg að borða hjá
henni, enda kom enginn að tómum
kofunum þar. Þegar afí lést fór
amma að skreppa suður til Reykja-
víkur og dvaldi þar hjá Málfríði
dóttur sinni meira og minna þangað
til hún fór á Elli og hjúkmnarheimil-
ið Gmnd 1. nóvember 1988. Marg-
ar urðu ferðirnar með bömin mín
til hennar þangað og þakka ég
Guði fyrir að þau skyldu fá að kynn-
ast henni líka. Inga Birna, eldri
dóttir mín, er í námi í Bandaríkjun-
um og mun hún sérstaklega sakna
þess að hafa ekki getað hitt
langömmu sína þetta síðasta ár.
Ég mun alltaf minnast þess með
gleði, að við afkomendur hennar
og ættingjar skyldum hafa fengið
tækifæri til að halda upp á 85 ára
afmælið hennar á Élliheimilinu
Grund, henni til mikillar ánægju.
Ég veit að hennar er sárt saknað
af stórum og litlum manneskjum,
sem hefðu gjarnan viljað hafa hana
lengur hjá sér, en eiga þó góðar
minningar um ástkæra móður,
ömmu og langömmu í hjarta sér
eins og ég mun geyma góðar minn-
ingar um hana. Amma lést á Elli-
og hjúkrunarheimilinu Grund. Ég
vil færa öllu starfsfólkinu þar sem
önnuðust hana mínar bestu þakkir.
Guð blessi minningu hennar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Sigurbjörg Björnsdóttir.
Listasafn ASÍ:
Sænskur myndlistarmaður
sýnir blýantsteikningar
LISTASAFN ASÍ opnar sýningu
á verkum sænska myndlistar-
mannsins Björn Brusewitz laug-
ardaginn 6. júní nk.
Bjöm Brusewitz er þekktur
listamaður í heimalandi sínu og-
víðar. Hann hefur haldið 35 einka-
sýningar í Svíþjóð og m.a. hlotið
listamannastyrk sænska ríkisins
fjórum sinnum. Hann er fæddur
1949 og hlaut menntun sína við
Gerlesborgsskolan og Konsthög-
skolan í Stokkhólmi 1969-1976.
Verk eftir hann eru í eigu fjölda
safna m.a. Nationalmuseum í
Stokkhólmi.
Sýning Björn Brusewitz sem er
risastórar blýantsteikningar, ber
heitið Inn í nóttina (Mot natten).
Hún er einskonar þroskasaga sögð
Bjöm Brusewitz að störfum.
í 21 mynd sem skiptist í sjö þætti.
Sýningunni lýkur sunnudagirin
28. júní. Opnunartími er kl. 14.00-
19.00 alla daga. Aðgangur er
ókeypis.
HVÍTASUNNU
KAPPREIÐAR
í tilefni 70 ára afmælis Hestamannafélagsins Fáks
efnum við til stórmóts 5., 6. og 8. júní.
Úrval gæðinga af öllu landinu boðin þátttaka.
Krökkum er leyft að fara á hestbak.
Dagskráin hefst föstudaginn 5. júní með:
B-flokkurkl. 9.00
Barnaflokkur kl. 9.00
Kappreiðum kl. 17.00
Laugardagur 6. júní:
A-flokkurkl. 9.00
Unglingaflokkurkl. 9.00
Sýning kynbótahrossa kl. 16.30
Töltkl. 20.00
Mánudagur 8. júní:
Öll úrslit, verðlaunaafhendingar,
250 m skeið báðir sprettir.
Félagsheimilið opið alla dagana.