Morgunblaðið - 11.07.1992, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 1992
27
Minning:
Hjálmar Eiðsson,
Vestmannaeyjum
Fæddur 28. desember 1925
Dáinn 29. júní 1992
I Hjálmar vinur okkar er dáinn.
Þrátt fyrir veikindi síðustu misseri
ákváðu hann og Lilla að gera nú
loksins alvöru úr því að fara og
heimsækja skyldfólk hennar alla
leið til Seattle í Bandaríkjunum. Þau
voru aðeins búin að vera þar í einn
til tvo sólarhringa þegar hann veikt-
ist og var lagður á sjúkrahús.
Heima biðu bömin, fjölskyldan og
allir vinir og kunningjar milli vonar
og ótta eftir fréttum og á þriðjuags-
morguninn 30. júní kom sorgar-
fréttin, sem fór eins og eldur í sinu
um allan bæ, Hjálmar var dáinn.
Fánar blöktu í hálfa stöng um allan
bæ, endar var hann vinamargur og
vinsæll.
Það var á árunum uppúr 1961
að við Hjálmar hittumst eitt sinn á
J balli í AKÓGES en þar vora þeir
báðir félagar Hjálmar og Guðjón,
maðurinn minn. Eins og venjulega
I var glatt á hjalla og mikið sungið.
í vikunni á eftir hringdi Hjálmar í
mig og bauð mér að vera með í
blönduðum kór sem átti að fara að
stofna.
Þetta var upphafið að áratuga
löngu í samstarfí okkar í sönglífí í
Eyjum. Fyrst störfuðum við saman
í Samkór Vestmannaeyja og síðan
fljótlega eftir gos í kór Landa-
kirkju. Óteljandi era allar þær gleði-
og ánægjustundir sem við höfum
átt saman í kórstarfi, ferðalögum
innanlands og utan og alls konar
uppákomum hér heima, síðast núna
16. júní þegar efnt var til árlegrar
grillveislu hjá Kirkjukórnum, en þar
(var Hjálmar hrókur alls fagnaðar
langt fram eftir nóttu.
Arið 1967 fluttum við í Túngöt-
I una og urðum þá nágrannar og
® samgangur á milli heimila okkar
jókst til muna. Hjálmar og Lilla
Ívoru óþreytandi við að fegra og
snyrta í kringum sig enda hlaut hús
þeirra og garður tvívegis viður-
kenningu fyrir snyrtimennsku. Það
verður tómlegt að líta út um
gluggana í framtíðinni og sjá ekki
Hjálmar vera að dunda í lóðinni.
Hjálmar var einstakt snyrtimenni,
það var sama hvort hann var við
vinnu í bankanum eða úti á lóð.
Hjálmar fluttist til Vestmanna-
eyja að norðan árið 1952 og hér
hitti hann Lillu sína og saman hafa
þau staðið hlið við hlið uppbyggingu
einstaklega smekklegs heimilis og
giftudrjúgs lífsstarfs. Börnin þeirra
tvö, Jóhanna og Viðar eru duglegt
og myndarlegt fólk og síðan bætt-
3 ist við elskuleg tengdadóttir, Jóna
Sigga. Fyrir einu og hálfu ári fædd-
ist svo fyrsta bamabarnið í fjöl-
| skyldunni og mikil var gleðin á
söngpallinum sunnudaginn þann
þegar Hjálmar eignaðist lítinn
| nafna. Hamingja þeirra hefur verið
mikil að fylgjast með vexti og
þroska litla Hjálmars.
Hjálmar var bóndasonur úr
Skagafírði og var hanm alla tíð
mikill búmaður og var óþreytandi
að draga björg í bú. Á haustin fór
hann á gæsaveiðar upp á land,
svartfugl var skotinn á vetrum og
lax og silungsveiði stunduð á sumr-
in. Hann átti saltkjöt í tunnu og
svið vora keypt að norðan og ekki
má gleyma hákarlinum sem hann
varð sér ævinlega úti um fyrir hin
árlegu Norðlendingaþorrablót. Þá
var gaman að færa honum síld, en
frúin er snillingur í alls konar með-
| höndlun hennar.
Kartöflugarðurinn hans er ein-
stök prýði í hverfinu enda ófá hand-
h tökin sem hann átti þar. Hjálmar
var félagslyndur maður og starfaði
í mörgum félögum, hér í bæ, alltaf
| boðinn og búinn til að gera mönnum
“ greiða og hlú að góðum málefnum.
Aðalfélag hans var þó AKÓGES og
þar áttum við ótaldar ánægjustund-
ir með þeim hjónum. Það verður
tómlegt við borðið okkar í AKÓGES
en þar höfum við átt okkar föstu
sæti nokkur hjón í mörg ár. Það
mun vanta mikið að sjá ekki Hjálm-
ar svífa með þeim fyrstu út á dans-
gólfið með Lillu í ljúfum valsi, eða
dansa „Austfjarðarþokuna“ sem
honum var einatt tileinkuð.
Það vantar mikið í Kirkjukórs-
fagnaðina þegar enginn Hjálmar
tekur hressilega undir í „Þú komst
í hlaðið ...“ Sjóstangveiðimenn
missa góðan og áhugasaman félaga
og svona má lengi telja. Við Gaui
munum sakna samverustunda okk-
ar á Þorláksmessu þegar Lilla og
Hjálmar litu við undir miðnættið
eftir að hafa gert síðustu jólainn-
kaupin í bænum. Þá má heldur
ekki gleyma jólaboðunum á afmæl-
isdegi hans 28. desember. Allir ná-
grannarnir við Birkihlíð og Túngötu
munu sakna vinar í stað.
Elsku Lilla mín, Jóhanna, Viðar,
Jóna Sigga og Hjálmar litli. Við
Gaui ásamt strákunum okkar send-
um ykkur innilegar samúðarkveðj-
ur. Guð geymi góðan dreng.
Hólmfríður Ólafsdóttir.
í dag verður gerð frá Landa-
kirkju útför Hjálmars Eiðssonar,
bankafulltrúa, er lézt í Bandaríkj-
unum eftir stutta legu, en þar var
hann á ferðalagi með eiginkonu
sinni Guðrúnu Oskarsdóttir.
Nú er um hálfur annar áratugur
síðan Hjálmar kom til liðs við kór
Landakirkju. Kirkjutónlistin er
megin lyftistöng helgihalds okkar.
Mörg fegurstu verk tónbókmennt-
anna eru flutt í kirkjum landsins,
það tækist ekki nema með mikilli
elju flytjenda og stjórnenda.
Mætingar 110-140 sinnum á ári
er þó nokkuð, þetta gera þeir,
mörgu sem tekið hafa ástfóstri við
söngstarfið. Forustumenn og safn-
aðarfólk eru stolt og þakklát kórum
sínum og stjórnendum, því kórar
gegna þýðingarmiklu menningar-
hlutverki í hverju byggðarlagi, auk
þess að túlka gleðiboðskap trúar-
innar á stundum gleði og sorgar.
Á kveðjustund þakka sóknar-
nefnd og söfnuður Landakirkju
Hjálmari ómælt framlag og alla
skyldurækni hans í störfum fyrir
kirkjuna.
Þá þakka ég sérstaklega trausta
vináttu eftir að standa við hlið hans
á söngpallinum í áraraðir. Hjálmar
var ágætur söngmaður, starfaði
með karlakór, er til var á fyrstu
árum hans, þegar hann fluttist til
Eyja úr heimabyggð sinni á Norður-
landi fyrir um 40 árum. Hjálmar
var einn af stofnendum og driffjöð-
ur í Samkórnum, er hér starfaði
og var m.a. formaður kórsins um
skeið. Auk þess söng Hjálmar með
mörgum smærri sönghópum. Hon-
um var vel til vina enda var Hjálm-
ar einstakt ljúfmenni og prúður svo
af bar, alltaf léttur í lund og tilbú-
inn að segja frá og njóta góðra
brandara.
Ótal minningar koma í hugann
frá gleðistundum og frá ferðalögum
utanlands og innan á liðnum árum.
16. júní sl. glöddust kórfélagar með
mökum sínum eins og svo oft. Þar
vora að sjálfsögðu Hjálmar og Lilla,
hans trausti elskulegi lífsföranaut-
ur, sem verið hefur honum stoð og
stytta á gifturíkri samleið í áratugi.
Þau voru einkar samhent, snyrti-
mennska og myndarbragur úti og
inni til stakrar fyrirmyndar, og við-
urkenningar höfðu þau réttilega
hlotið fyrir umhverfi sitt og Birki-
hlíð 16, er þau reistu á fyrstu bú-
skaparárunum.
Á síðasta ári slasaðist Hjálmar
illa á fæti og lengi óvisst um bata.
Ég hafði tækifæri til að fylgjast
nokkuð með honum á þessu erfið-
leikatímabili. Sá ég þá svo sannar-
lega hve Hjálmari var gefin mikil
stilling og styrkur til að mæta löngu
og tvísýnu veikindastríði.
Við þessar aðstæður reyndist
fjölskyldan honum ómetanleg.
Með eftirminnilegri þolinmæði og
sannri karlmennsku Hjálmars skil-
aði árangurinn sér að lokum með
Guðs hjálp og góðra manna.
Að leiðarlokum sendi ég ástkærri
eiginkonu Hjálmars, Lillu og börn-
um þeirra Jóhönnu og Viðari, sem
eins og foreldrar þeirra era mesta
manndómsfólk og fjölskyldum
þeirra, einlægar samúðarkveðjur.
Megi góður Guð blessa minningu
Hjálmars og styrkja ástvini alla.
Jóhann Friðfinnsson.
í dag kveð ég góðan vin og vinnu-
félaga, Hjálmar Eiðsson. Ekki óraði
mig fyrir því, þegar við töluðum
saman síðast, að þetta væri í síð-
asta skipti sem við hittumst.
Við Hjálmar vorum starfsfélagar
í 27 ár, fyrst í útibúi Útvegsbank-
ans í Vestmannaeyjum, síðar ís-
landsbanka. Öll þessi ár hittumst
við í kaffistofu bankans áður en
hinn eiginlegi vinnudagur hófst, þá
var oft mikið spjallað saman um
daginn og veginn. Tveim vikum
fyrir andlát Hjálmars ræddum við
um hvað það væri nú merkilegt,
að öll þessi ár sem við höfðum unn-
ið saman hafi aldrei neitt styggðar-
yrði farið á milli okkar.
Hjálmar var líka þannig persóna,
alltaf svo rólegur og yfírvegaður.
Hann var snyrtimenni í allan hátt,
enda ber heimili þeirra hjóna glöggt
merki þess hve vel var búið að öllu.
Hjálmar var söngelskur maður
og hafði góða tenórrödd. Við vinnu-
félagar hans fengum oft að njóta
sönglistar hans þegar við hittumst
í bankafjöri, þá var oft sungið og
trallað langt fram á nótt.
Ég gleymi aldrei þeim degi, þeg-
ar Hjálmar varð afi, hvílík gleði
ljómaði úr augum hans þá! Ekki
skyggði það á gleðina þegar litli
augasteinninn hans var skírður
Hjálmar.
Nú þegar ég kveð góðan dreng,
Hjálmar vin minn, minnist ég góðs
samstarfs og margra ánægjustunda
sem við áttum saman. Ég og fjöl-
skylda mín sendum Lillu, Jóhönnu,
Viðari, Jónu Ósk og litla Hjálmari
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Kristrún.
Hjálmar var fæddur að Skálá,
Fellshreppi, Skagafírði, sonur Eiðs
kennara og bónda þar f. 10. septem-
ber 1893, Sigurjónssonar, bónda
Jónssonar á Óslandi og konu hans
Siguijónu Magnúsdóttur, Hólum í
Öxnadal. Móðir Hjálmars var Guð-
laug Veronika f. 14. mars 1896,
Fransdóttir, bónda í Málmey á
Skagafírði. Kona hans var Jóhanna
Gunnarsdóttir.
Eins og ætt og uppruni bera með
sér ólst Hjálmar upp við venjubund-
in landbúnaðarstörf og hann út-
skrifaðist sem gagnfræðingur frá
Menntaskólanum á Akureyri.
Systkini eru Sigrún, Auður og
Baldur.
Tæplega þrítugur hleypir Hjálm-
ar heimdraganum og sem margra
ungra manna var háttur á þeim
tíma var leitað fanga í verstöð og
fer hann þvert yfir landið og hefur
verslunarstörf hjá Helga Benedikts-
syni í Vestmannaeyjum. Þar vinnur
Hjálmar til septembers 1954, að
hann hefur störf í Útvegsbankanum
og varð það starfsvettvangur hans
til æviloka.
Hjálmar finnur eiginkonu sína í
Vestmannaeyjum, unga Eyjasnót,
Guðrúnu Ágústu, f. 5. maí 1929,
Óskarsdóttur, rafveitustjóra, Seyð-
isfirði. Móðir Guðrúnar er Jóhanna
Ágústsdóttir, fiskimatsmanns að
Kiðabergi í Vestmannaeyjum, f. 31.
ágúst 1875, Benediktssonar og
konu hans Guðrúnar Hafsteinsdótt-
ur frá Fjósum í Mýrdal, f. 8. júní
1878. Jóhanna er fædd 26. ágúst
1907 og var kona Baldurs Ólafsson-
ar bankastjóra Útvegsbankans í
Vestmannaeyjum, sem er látinn.
Börn Hjálmars og Guðrúnar Ág-
ústu era: Jóhanna, f. 11. október
1955 og Viðar f. 15. júní 1960,
sambýliskona Viðars er Jóna Guð-
mundsdóttir, Þ.B. Ólafssonar, f. 25.
september 1966, sonur þeirra er
Hjálmar f. 18. janúar 1991.
Hjálmar var félagslyndur maður
og sem sannur Skagfírðingur,
söngvinn vel. Hafði hann bjarta og
tæra tenórrödd, sem nýttist vel í
kórstarfi Eyjamanna og hefur hann
sungið með Kór Landakirkju til
margra ára. Má segja að það hafi
verið helsta áhugamál Hjálmars
fyrir utan að sinna húsi og heimili.
Lagði hann mikinn metnað í garð-
yrkju sína og var oft stoltur að
hausti yfír vænni uppskeru, sem
og fögrum blómum að sumri. Eitt
áhugamál átti Hjálmar sér, sem
ekki fór hátt, en hann hafði einstak-
lega gaman af að bregða sér á sjó-
stöng eða skytten' með vinum og
kunningjum. Þá fór hann oft upp á
land og nældi sér í grágæs til há-
tíðabrigða. Átti hann þar margar
ánægjustundir með Eiði frænda sín-
um, sem býr að Búlandi í Austur-
Landeyjum og er þekkt gæsaskytta
þar í sveit.
Hjálmar varð AKÓGESI 31. jan-
úar 1955 og var þar vel virkur og
sat í sex stjórnum félagsins ýmist
sem aðal- eða varagjaldkeri, ritari
eða varaformaður. Hjálmar var einn
af þessum hæglátu og hógværu
samferðamönnum, sem var trúr því
sem honum var falið. Hafði sig lítið
í frammi en var vel virkur og vinur
vina sinna í raun.
Við AKÓGESAR kveðjum vin og
góðan félaga og sendum aðstand-
endum öllum innilegustu samúðar-
kveðjur.
AKÓGESAR í Vestmanna-
eyjum.
Hjálmar Eiðsson bankafulltrúi
andaðist 29. júní sl., 66 ára að aldri.
Lát hans kom snöggt og óvænt.
Við félagar hans í Kór Landakirkju
voram nýlega búnir að hittast,
hressir og glaðir. Við áttum ekki
von á því að þetta yrðu okkar síð-
ustu samfundir. Hjálmar var félagi
í Kór Landakirkju um langt árabil,
en áður hafði hann sungið með
Samkór Vestmannaeyja. í áralöngu
samstarfí í söng kynnast menn
nánar en í mörgu öðru félagsstarfí.
Söngurinn sameinar og það næst
ekki árangur nema með samstill-
ingu hugar og raddar. Starf Kórs
Landakirkju hefur verið mjög
þróttmikið. Auk messusöngs, sem
seint verður ofmetinn, hefur kórinn
ferðast mikið, bæði innanlands og
utan. Hjálmar tók þátt í öllu þessu
starfi af lífi og sál. Hann hafði
bjarta tenórrödd, enda Skagfirðing-
ur. Hjálmar var mjög tónviss og
naut sá þess sem þetta ritar, enda
stóð ég jafnan við hlið hans. Nú
er skarð fyrir skildi.
Röddin er hljóðnuð og hópurinn
stendur hnípinn. Við kórfélagar
minnumst góðs félaga með þakk-
læti og virðingu.
Kæra vinkona, Guðrún Ágústa,
við sendum þér, börnum þínum,
tengdadóttur, og barnabarni okkar
innilegustu samúðarkveðjur, og
biðjum Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni.
F.h. Kórs Landakirkju,
Jóhann Björnsson.
Okkur langar í fáum orðum að
minnast samstarfsfélaga okkar,
Hjálmars Eiðssonar bankafulltrúa.
Það voru þungbær tíðindi sem bár-
ust okkur hér í bankanum að
morgni 30. júní sl., um að Hjálmar
hefði látist þá um nóttina.
Þau hjónin Hjálmar og Guðrún
Ágústa eða Lilla eins og hún er
ávallt nefnd af vinum, voru nýkom-
in til Bandaríkjanna þar sem þau
hugðust eyða sumarleyfínu hjá ætt-
ingjum, þegar Hjálmar veiktist
snögglega og var innan fárra daga
allur.
Hjálmar hóf störf hjá Útvegs-
banka íslands, sem nú er orðinn
íslandsbanki hf., árið 1954 oghafði
því starfað samfellt í 38 ár í bank-
anum. Á þessum tíma gegndi hann
ýmsum fjölbreyttum störfum innan
bankans og á löngum og farsælum
starfsferli nýttust eiginleikar hans
vel, ötull og einlægur í starfí og
farsæll bankamaður.
Hjálmar var afar söngelskur
maður og starfaði í fjölda ára með
söngkóram sem hér störfuðu í Vest-
mannaeyjum, nú síðast í kór Landa-
kirkju. Hjálmar tók þátt í félags-
starfí bankans af lífi og sál, hann
sá jafnan um að ættjarðarlögin
ómuðu og kunni hann fjöldann allan
af þeim. Hjálmar hafði þann eigin-
leika sem fleiri mættu hafa í dag,
að bera skynbragð á fegurð lags
og ljóðs.
Þegar litið er yfír lífsferil Hjálm-
ars Eiðssonar kemur í hugann nið-
urlag 23. Davíðsálms „Já gæfa og
náð fylgja mér alla ævidaga mína“.
Við vottum eftirlifandi eiginkonu,
börnum og barnabami okkar dýpstu
samúð og óskum þeim Guðs bless-
unar og huggunar á þessari sorgar-
stundu. Megi minningin um góðan
dreng lifa í hjörtum okkar allra.
Samstarfsmenn í
íslandsbanka hf.,
Vestmannaeyjum
Sorgartíðindi bárust árla morg-
uns 30. júní sl. Hjálmar var látinn.
Hjálmar og Guðrún Ágústa (Lilla)
kona hans vora nýkomin til Seattle
í Bandaríkjunum þar sem þau voru
að heimsækja systur Lillu, þegar
Hjálmar veiktist skyndilega og lést
skömmu síðar.
Við andlát Hjálmars er skarð
fyrir skildi. Hjálmar gerðist félagi
í AKÓGES 1955 og varð hann strax
virkur og góður félagi, ávallt reiðu-
búinn ef til hans var leitað. Sat
hann nokkram sinnum í stjórn fé-
lagsins. Hjálmar var mikill félags-
maður og hafði yndi af því að vera
innan um fólk. Söngmaður var hann
góður og var um áratuga skeið í
Kór Landakirkju og einnig í Sam-
kór Vestmannaeyja meðan hann var
við lýði. Félagar í Kór Landakirkju
munu sakna góðs vinar og félaga
eins og við í AKÓGES.
Hjálmar var virkur félagi í Sjó-
stangveiðifélagi Vestmannaeyja og
í félagi Norðlendinga í Vestmanna-
eyjum og sat tíðum í stjórnum þess-
ara félaga. Hjálmar var slyngur
veiðimaður og kom oftast heim með
bikar eða verðlaunapening eftir
þátttöku í mótum.
Eins og áður hefur verið sagt
munum við í AKÓGES sakna góðs
vinar og félaga, það vora margar
gleðistundimar sem við áttum sam-
an í AKÓGES, ýmist á fundum,
skemmtunum eða ferðalögum. Nú
er þessu lokið en við minnumst
góðs félaga með söknuði.
Lilla, Jóhanna, Viðar, Jóna og
litli Hjálmar, verði minning um
góðan eiginmann, föður, tengdaföð-
ur og afa, styrkur í sorg ykkar.
Guð blessi minningu Hjálmars Eiðs-
sonar.
Vinir og félagar í AKÓGES.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
vió öll tækifæri
IIÍHÉ blómaverkstæói
ISlNNA^
Skólavörðustíg 12
á horni Bérgstaðastrætis
sími 19090