Morgunblaðið - 12.08.1992, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. ÁGÚST 1992
17
er fáheyrt siðleysi að sóknarnefnd-
in vitnar í einhverja „þungavigtar-
menn“ og lætur hafa eftir sér að
„þessi ákvörðun sé að hluta til tek-
in vegna tilmæla frá ýmsum safn-
aðarmeðlimum sem einnig munu
óánægðir með sóknarprestinn (DV
á baksíðu 20.6.). Ég hef nú fengið
staðfest eftir áreiðanlegum leiðum
að tal um einhverja „þungavigtar-
menn“ i bænum er fleipur eitt og
viðleitni til að fela sig á bak við
aðra. Aftur og aftur tekur nefndin
sér það vald, sem hún hefur ekki
og leyfir sér að tala máli nær átta-
þúsund manna sóknar. Slíkt ér
dæmafár valdahroki og ber keim af
valdasýki.
Árangurslaus sáttatilraun
Fyrsti og eini sáttafundurinn
með sóknarnefndinni var haldinn
að tilhlutan prófasts, sr. Braga
Friðrikssonar, mánudaginn 6. júlí
sl. Þar sem 1. júlí var liðinn leit
ég svo á að hugsanlegt væri að
sóknarnefndin hefði dregið kröfu
t um afsögn mína til baka og þar
með væri komin forsenda fyrir
samningaviðræðum. Á fundinum
spurðisg ég fyrir um þetta og
kvaðst reiðubúinn að sættast við
þá sóknarnefndarmenn, sem tækju
kröfu um afsögn mína til baka.
Enginn þeirra sjö sóknarnefndar-
manna, sem var á fundinum, var
reiðubúinn til þess og þeir stað-
hæfðu að bréfið frá 14. júní stæði.
Þó var ekki vitað um einn sóknar-
nefndarmann sem hefur vérið á
ferðalagi.
Það er ekki rétt að ég hafi beðið
sóknarnefndina að vera áfram. Ég
var reiðubúinn að ræða sættir, ef
þau tækju kröfu um afsögn mína
til baka. Sóknarnefndin sagði af
sér frá og með 1. júlí sl. Fjármun-
ir sóknarinnar voru síðan í umsjá
prófasts, þar til þessi dæmalausa
sóknarnefnd lét kjósa sig að nýju
þann 29. júlí sl. Nú má líkja henni
við köttinn sem eltist við skottið á
sjálfum sér.
Lokaorð
Þegar boðað var til aukaaðal-
safnaðarfundar þann 29. júlí sl. var
kosning nýrrar sóknamefndar á
dagskrá. Sóknarnefndin hafði gefið
í skyn við þá sem lögðu fram lista
um nýja sóknarnefndarmenn, að
þeir myndu láta starf sitt af hendi
án þess að til mótframboðs kæmi
af þeirra hálfu. Það lýsir best þessu
fólki að það stóð ekki við orð sín,
heldur safnaði liði á fundinn og lét
kjósa sig að nýju. Ég hef í höndun-
um uppsagnarbréf frá þeim, sem
er dagsett 29. júlí, sama dag og
þessir einstaklingar létu kjósa sig
aftur.
Kirkjan okkar var vanhelguð
þetta kvöld. Aftakan fór fram fyrir
altari Guðs, eftir að þetta fólk hafði
farið saman með faðirvorið. Hópefl-
iseinkennin komu greinilega í ljós
í sjúklegu klappi, þegar fagnað var
sigri eins og eftir knattspyrnuleik.
Sjálfur sat ég dæmdur í kirkjunni
minni með grátandi eiginkonu og
son mér við hlið. Demónísk öfl voru
þarna að verki. Ef íslenskt samfé-
lag og kristin kirkja snýst ekki
gegn slíkum ósóma og vanvirðu við
kristin gildi, þá munum við endan-
lega glata réttlætinu, sem nefnt
hefur verið ásjóna Guðs.
Hvers konar fyrirbrigði er hér á
ferð? Mér er tjáð, af þeim sem til
þekkja, að um sé að ræða samfé-
lagssjúkdóm. Hópeflissjúkdómur
birtist í því að óvandað fólk beitir
ölium ráðum til að fremja mann-
orðsmorð. Það svífst einskis, notar
allt tiltækt, lygar, Ijölmiðla og
hálfsannindi til að réttlæta gjörðir
sínar. Hálfsannleikann er hvað erf-
iðast að fást við og hann getur
reynst hættulegasta lygin.
Helst af öllu vill þetta fólk að
aftakan gangi fljótt fyrir sig, því
þótt það sé svona gert, þá líður því
illa. Það vegur að persónu einstakl-
inga og varpar því illa í eigin fari
yfir á aðra. Þannig er hægt að
fullnægja lægstu hvötum, mein-
fýsni og illkvittni og verða sjálfum
sér, kirkjunni sinni og bænum sín-
um til skammar.
Það lýkst seint upp fyrir þessu
fólki, að svona mál vinnast ekki í
fjölmiðlum og sennilega vinnast
þau hvergi. Það er sama hvað það
reynir að þvo sinn skítuga þvott í
fjölmiðlum, fyrir almenningssjón-
um, til þess að reyna að réttlæta
gjörðir sínar. Enginn stendur að
lokum uppi sem sigurvegari. Aðeins
enn einn smánarkaflinn bætist nú
í sögu Keflavíkur, þar sem vegið
hefur verið að prestum, læknum,
bæjarfógeta og skólastjórum, á
umliðnum árum, oft eftir að þeir
tóku sér ársleyfi. Ég veit ekki
ástæðuna fyrir því hvers vegna
félagslegur fasismi hefur fest þar
rætur. Ef til vill er ein ástæðan
„Neanderdalskynslóðin", sem
Hilmar Jónsson kallar svo, „fólk
sem anar áfram án þess að hugsa
og lesa bækur“, vindhanar, sem
settir eru á stall, en búa yfir engu
nema hroka og meinfýsni, fólk, sem
lifir á slúðri og gróusögum. Kar-
ismatíski hluti sóknarnefndarinnar
hringlar síðan með „guðsviljann",
sem getur merkt nánast hvað sem
er, þar á meðal að ræna presta
ærunni ef svo ber undir.
Þegar upp verður staðið hygg
ég að í þessu máli sé að finna eina
grófustu tilraun til þess að bola
manni frá embætti í þjóðkirkju ís-
lands fyrir engar sakir. Ég hef
beðið Prestafélag íslands að beita
sér fyrir því að treysta réttarstöðu
sóknarpresta. Ef það verður ekki
gert er Ijóst að hið sama mun ganga
yfir einhvern annan síðar. Málið
er að sóknarnefndir eru farnar að
„ráða“ presta og telja sig einnig
hafa rétt til þess að segja þeim
upp. í menningu, þar sem allt er
talið einnota, er slíkt stórhættulegt.
Lúthersk kirkjuskipan hefur ver-
ið vanvirt og farið er að gæta kenn-
inga og skipulags safnaðarkirkj-
unnar bandarísku, eða n.k. „congr-
egationalisma", innan þjóðkirkj-
unnar.
Þegar ég leiði hugann að þessum
mánuðum, sem ég hef verið í leyfi,
þá hefur verið reynt leynt og ljóst
að grafa undan mér og mínu starfi.
Þetta ársleyfi mitt hefur reynst
mér dýrkeypt. Það hefur skapað
skilyrði fyrir undirróðursöflin.
Þetta hefur fengið mikið á mig
og fjölskyldu mína. Við sjáum ekki
lífið sömu augum eftir þessa aðför.
En við treystum handleiðslu Guðs
í þessu máli og dómgreind Keflvík-
inga.
En þegar dýpst er skoðað þá
hygg ég að þessi aðför standi ekki
alfarið um mig og mína persónu
heldur íslenska kirkjuskipan. Ég
hef lagt þetta mál fram fyrir þann
sem réttvíslega dæmir og bið um
stuðning og fyrirbænir, ekki aðeins
fyrir mér og fjölskyldu minni held-
ur kirkjunni allri.
Endurklœbum húsgögn.
Gott úrval áklceba.
Fagmenn vinna verkib.
Bólstnm Ásgríms,
Bergstaðastræti 2,
sími 16807.

AFSLÁTTUR
Dú«« mm mm ** 00 ,L 06 'L
GÓLFEFNAMARKAÐUR SUÐURLANDSBRAUT 26 S - 91 681950