Morgunblaðið - 21.08.1992, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. ÁGÚST 1992
Minning
Elías G. Helgason
netagerðarmeistari
Fæddur 29. maí 1935
Dáinn 14. ágríst 1992
í dag kveðjum við tengdaföður
minn Elías Helgason sem lést 14.
ágúst sl. aðeins 57 ára gamall.
Kynni okkar hófust fyrir réttum
20 árum þegar ég fór að venja
komur mínar til Bessa á heimili
þeirra Elíasar og Erlu á Miðvangi
98 sem þau voru þá tiltölulega ný-
flutt í. Þau voru með þeim fyrstu
sem fiuttu í Norðurbæinn í Hafnar-
firði og fylgdust með honum stækka
og breytast úr saltfiskreitum og
fiskhjöllum í heilt íbúðahverfi. Við
byggingu hússins var ekki flanað
að neinu heldur voru hlutimir látn-
ir bíða frekar en að stofna til skulda.
Það var ekki komin hitaveita til
húshitunar á þeim tíma sem húsið
var byggt og var það draumur hans
lengi að taka inn hitaveitu. En það
var ekki fyrr en nú að sá draumur
varð að veruleika. Og ekki fær hann
að njóta hlýjunnar frá nýju ofnun-
um, en ylurinn frá þeim mun minna
okkur á hann, því hann átti til mikla
hlýju sem ég og bömin mín fengum
oft að njóta. Hann var dagfarsprúð-
ur og flíkaði ekki tilfinningum sín-
um né skoðunum, þó svo að hann
hefði ákveðnar skoðanir á málun-
um. Hann var traustur og vinnu-
samur og sýnir það best þegar hann
veiktist í fyrra sumar fannst honum
það út hött að fara að taka frí úr
vinnu til að fara til læknis, því hann
hafði ekki vantað í vinnu einn ein-
asta dag í þrjátíu ár. En það kom
að því að hann þurfti að leggjast á
sjúkrahús, hann náði sér þó og
komst afturtil vinnu, en sjúkdómur-
inn .tók sig upp aftur og síðustu
vikumar lá hann á Landspítalanum
og naut þar frábærrar umönnunar
og hlýju starfsfólks.
Bömin mín spurði mig eitt sinn
hvemig hann afi hafí farið að þessu,
hann fæddist, fermdist og gifti sig
sama daginn. En hann fæddist 29.
maí 1935 á ísafirði, hann var sonur
hjónanna Sigurrósar Finnbogadótt-
ur og Helga Finnbogasonar sem eru
bæði látin. Hann var yngstur í stór-
um systkinahópi sem ólst upp við
þeirra tíma aðstæður, leiki og störf,
hefí ég fyrir satt að hann hafi ver-
ið afburða íþróttamaður og unnið
til verðlauna í skíðaíþróttum. En
lífið var annað en leikur, og hefð-
bundin störf eins og sjómennskan
tóku við. Leiðin lá til Reykjavíkur
í Stýrimannaskólann og seinna í
Iðnskólann þar sem hann lærði
netagerð.
Ungur kynntist hann Erlu Bessa-
dóttur úr Hafnarfírði og þau gengu
í hjónaband 29. maí 1959. Erla er
dóttir hjónanna Lilju Eyjólfsdóttur
og Bessa Gíslasonar skipstjóra sem
nú er látinn. Erla og Elías eignuð-
ust tvö böm, þau em: Sigurrós,
fædd 9. ágúst 1956, hún á tvö böm,
Kristján og Evu Rós; Helgi, fæddur
5. mars 1965. Erla átti einn son
áður, Bessa Halldór, fæddan 5.
ágúst 1952, hann er kvæntur undir-
ritaðri og eiga þau þrjú böm, Örv-
ar, Tinnu og Sindra.
Við bjuggum úti á landi í 10 ár
og það var alltaf tilhlökkun þegar
fór að vora, því þá var von á ömmu
og afa í heimsókn, bömunum fannst
t
Eiskuleg eiginkona mín,
HULDA SVEINSDÓTTIR,
Kambahrauni 30,
HveragerAi,
lést f Landspítalanum 19. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hilmir Hinriksson,
Erlendur Hilmisson,
Hólmfríður Hilmisdóttir,
Björg Hilmisdóttir,
Brynjólfur Hilmisson,
Júlíanna Hilmisdóttir,
Harpa Hilmisdóttir,
og barnabörn.
Guðlaug Bjarnþórsdóttir,
Hilmar Magnússon,
Úlfar Anrésson,
Anna Högnadóttir,
Viktor Sigurbjörnsson,
Óskar Sigurþórsson,
t
Eiginkona mín, dóttir, móðir, tengdamóðir og amma,
AUÐUR AGNES SIGURÐARDÓTTIR,
Yrsufelli 15,
er lést 14. ágúst, verður jarðsungin frá Kotstrandarkirkju laugar-
daginn 22. ágúst kl. 13.00.
Sigurður Johnie Þórðarson,
Sigurður Auðunsson,
Sigurður Vilberg Dagbjartsson, Guðrún Sigrfður Þorgeirsdóttir,
Stigur Lúðvfk Dagbjartsson, Lianne Reynolds,
Sigrún Birna Dagbjartsdóttir, Kristján Þór Guðmundsson,
Garðar Bragason,
Baldur Bragason, Jónheiður B. Kristjánsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
HALLA PÁLÍNA
KRISTJÁNSDÓTTIR,
Botungarvík,
verður jarðsungin frá Hólskirkju
í Bolungarvík laugardaginn 22. ágúst
kl. 11.00. Athöfninpi verður einnig út-
varpað í sal Ráðhúss Bolungarvíkur.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
vinsamlegast bent á Hólskirkju í Bolungarvík eða Krabbameinsfé-
lag (slands.
Jónatan Einarsson,
Einar Jónatansson, Guðrún B. Magnúsdóttir,
Ester Jónatansdóttir, Guðmundur Ólafsson,
Kristján Jónatansson, Þorbjörg Magnúsdóttir,
Elfas Jónatansson, Kristín G. Gunnarsdóttir,
Heimir Salvar Jónatansson, Ósk I. Ebenesersdóttir
og barnabörn.
aíltaf eins og áfi væri bara að heim-
sækja þau og held ég að það sé
nokkuð til í því, hann var svo mik-
ill félagi þeirra. Ailtaf til í veiðiferð-
ir og að segja veiðisögur enda hafði
hann unun af að veiða og vera úti
í náttúrunni. Þannig er minningin
sterkust og þannig vil ég muna
hann. Guð blessi minningu hans.
Elsku Eria, Helgi, Rósa, Bessi
og aðrir ástvinir, Guð gefi ykkur
allan þann styrk sem þið þurfíð á
að halda í sorg ykkar.
Agnes Jóhannsdóttir.
í dag verður mágur minn, Elías
Helgason, borinn til hinstu hvílu.
Með örfáum orðum vil ég minnast
hans og þakka samfylgdina. Oft er
dauðinn líkn þó ekki sé hann alltaf
tímabær, en við verðuma ð sætta
okkur við það sem okkur er ef til
vill fyrirfram ætlað. Elías hafði
barist hetjulega við skæðan sjúk-
dóm sem að lokum hafði betur. Á
besta aldri er hann hrifínn brott frá
fjölskyldu sinni og starfi og víst er
að hans er sárt saknað, því svo
miklu var ólokið.
Elías Helgason fæddist á ísafírði
29. maí 1935 og ólst þar upp. For-
eldrar hans voru Sigurrós Finn-
bogadóttir og Helgi Finnbogason
verkamaður og sjómaður. Hann var
yngstur af 11 bömum þeirra hjóna
og eru nú 8 þeirra eftir á lífí. Hann
byijaði ungur að stunda sjóinn á
smábátum frá ísafirði og lauk
minna stýrimannaprófi 1958. Sjó-
mennskuna stundaði hann þar til
hann settist aftur á skólabekk, nú
í Iðnskóla Hafnarfjarðar, og út-
skrifaðist þaðan 1962 sem neta-
gerðarmeistari. Hjá lærimeistara
sínum, Kristni Ó. Karlssyni, vann
hann síðan í íjölmörg ár. Hann
starfaði einnig lengi hjá Hringnót
og Hvammsfelli og einnig tók hann
að sér verkefni fyrir hina og þessa
eftir því hvar hans var þörf. Vand-
virknin gerði hann eftirsóknarverð-
an í starfí og aldrei var skortur á
verkefnum. Um tíma gerði hann
hlé á netaviðgerðum og starfaði þá
sem verkstjóri við fyrirtæki tengda-
föður síns, Fiskverkun Bessa B.
Gíslasonar um nokkurra ára skeið,
og eftir það í sumarafleysingum eða
þegar þörf var á. Síðast og þar til
yfir lauk vann hann hjá Skagfjörð,
og hafði orð á hversu vel honum
líkaði þar.
Elías hafði óslökkvandi áhuga á
öllu sem við kom sjó og sjómennsku
þó langt væri um liðið síðan hann
axlaði pokann sinn. Ófáar voru
ferðimar niður á bryggju til að hitta
karlana og ræða málin, og víst er
að fátt fór fram hjá honum sem
þar var að gerast. Margar góðar
stundir átti hann líka við fallegt
fjallavatn eða lygna á með veiði-
stöngina sína í félagsskap sonar
síns og bróður eða bamabama. Og
á haustin var haldið til fjalla með
fi
!
Mlnníngarkort Styrktarfélags
krabbameinsslúkra barna
Seld í Garðsapóteki,
sími 680990.
Upplýsingar einnig veittar
í sima 676020.
Sérfræðingar
i liloniaslii'iM |iiimiin
iiö ölI la'lvila'ri
Skólavörðiistíg 12,
á horni Bergstadastrætis,
sími 19090
byssu um öxl og þess freistað að
skjóta í jólamatinn eða bara til að
njóta útiveru.
Hinn 29. maí 1959 kvæntist El-
ías Erlu B. Bessadóttur, fædd 2.
janúar 1932, dóttir Lilju Eyjólfs-
dóttur og Bessa B. Gíslasonar, skip-
stjóra í Hafnarfirði. Eignuðust þau
tvö böm, Sigurrósu, fædd 9. ágúst
1956, og Helga, fæddur 5. mars
1965. Jafnframt gekk hann syni
Erlu, Bessa Halldóri Þorsteinssyni,
fæddur 5. ágúst 1952, í föðurstað.
Sigurrós á tvö börn, Kristján og
Evu Rós. Bessi er kvæntur Agnesi
Jóhannsdóttur og eiga þau þtjú
böm, Örvar, Tinnu og Sindra. Elías
og Erla reistu sér myndarlegt hús
að Miðvangi 98 en höfðu áður búið
á ýmsum stöðum í Hafnarfirði.
Oft er skammt stórra högga á
milli. Innan sömu fjölskyldu er nú
í annað sinn á fáum mánuðum
elskulegur heimilisfaðir hrifinn
brott frá fjölskyldu sinni og vinum.
Við hin stöndum vanmáttug eftir.
Um leið og honum er þökkuð
samfylgdin á genginni götu sendi
ég fjölskyldu hans mína dýpstu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Elíasar
Helgasonar.
Elsa Bessadóttir.
Kveðja frá barnabörnum
Hann afi okkar er dáinn. Hann
afi sem var alltaf svo góður við
okkur og vildi allt fyrir okkur gera.
Hann keyrði okkur þegar við fómm
í fyrsta skipti í sveitina. Hann átti
alltaf eitthvað handa okkur þegar
hann kom í heimsókn, annaðhvort
nammi eða aura „sem hann var
hættur að nota“.
Hann afi fór með okkur í veiði-
ferð í júlí, þá var hann byijaður í
geislameðferð, því að krabbameinið
var farið að hijá hann aftur.
Hann afi okkar var svo veikur á
spítalanum, nú er hann dáinn og
líður vel hjá Guði.
Elsku amma, Guð styrki þig og
vemdi.
Kristján og Eva Rós.
„En ég segi þér, sorgin og gleðin
ferðast saman að húsi þínu, og þeg-
ar önnur situr við borð þitt, sefur
hin í rúmi þínu. Þú vegur salt mili
gleði og sorgar.“
(Ur spámanninum eftir Kahil
Gibran).
Mig langar að minnast föður
míns, Elíasar Gunnars Helgasonar,
sem lést í Landspítalanum þann 14.
ágúst eftir eins og hálfs árs baráttu
við krabbamein og erfiða legu und-
anfarnar vikur.
En það er svo erfitt að setja eitt-
hvað niður á blað, hugurinn er á
fleygiferð og það er svo margs að
minnast.
Ég minnist ótal veiðiferða í hin
ýmsu vötn þar sem ekki skipti
máli þótt veiðin væri bara litlir físk-
ar, alltaf var jafngaman að veiða.
Ég minnist sagna úr sveitinni
hans pabba, þar sem hann var þeg-
ar hann var strákur.
Ég minnist þess þegar pabbi var
í siglingum á togurum og kom heim
með flottasta dótið.
Ég minnist pabba á spítalanum,
síðustu vikur, þá orðinn fársjúkur.
Pabbi var fæddur á ísafirði,
yngstur 11 barna Sigurrósar Finn-
bogadóttur og Helga Finnbogason-
ar, af þeim eru nú 8 enn á lífi.
Hann flutti frá ísafirði um tvítugt
og bjó lengst af í Hafnarfirði. Hann
fór í Stýrimannaskólann í Reykja-
vík og lauk þaðan hinu minna fiski-
mannaprófí, og var um tíma á sjó.
Hann lærði síðan netagerðariðn og
starfaði við hana nær óslitið frá
árinu 1962, fyrir utan nokkur ár
sem hann starfaði hjá tengdaföður
sínum Bessa B. Gíslasyni við físk-
verkun og þar til hann varð að
hætta í vor vegna veikindanna.
Pabbi naut þess að vera samvist-
um við bamabömin sín og ég veit
að þau minnast hans sem afa sem
alltaf hafði tíma fyrir þau og var
tilbúinn að taka undir brandara og
segja þeim frá þeim tíma þegar
hann var strákur, eins og hann
sagði okkur systkinunum þegar við
vorum yngri.
Ég vil að lokum fyrir hönd móð-
ur minnar, Erlu Bessadóttur, þakka
starfsfólki deildar 11G á Landspít-
alanum fyrir þeirra frábæru hjúkr-
un og elskulegt viðmót, einnig syst-
ur pabba, Soffíu, sem á sinn óeigin-
gjama hátt hjálpaði til síðustu vik-
urnar og var hjá honum heilu dag-
ana, hafið okkar þökk fyrir.
Rósa.
Það er erfitt að eiga ekki eftir
að sjá afa öðmvísi en í huganum.
Hann afí sem var reyndar ekki afi
okkar í alvöru, hefði ekki getað
orðið betri. En þær em margar
minningamar. Sterkust er minning-
in um hann og ömmu koma á
„Lukkubílnum" norður á Blönduós.
Það brást ekki að þau komu fær-
andi hendi, þá vom alltaf „nammi-
dagar“ og síðan kom mjúkur pakki
sem kom alltaf að góðum notum.
Veiðistöngin var alltaf með og hún
var óspart notuð, enda kunni hann
ótal veiðisögur. Hann kenndi okkur
að beita og renna fyrir silung og
slægja hann, en mesta sportið var
að borða besta físk í heimi þegar
við komum heim. Þá var nú veisla
hjá öllum og kisu líka. Mesta
áhyggjuefnið var að vakna ekki
nógu snemma á morgnana þegar
afi var í heimsókn til að missa ekki
af morgunrúntinum. Þá var hlustað
á sögur frá því þegar hann var lít-
ill og hvemig hann myndi hafa það
ef hún amma fengist til að flytja í
sveit. Síðan var rúntað út á Skaga-
strönd til að skoða lífið við höfnina,
hlustað á sögur frá því að hann var
ungur á sjó og síðast en ekki síst
farið í Kántrýbæ.
Þegar við komum í heimsókn til
afa og ömmu í Hafnarfjörðinn vor-
um við alltaf velkomin, afi þreyttist
aldrei á að spila við okkur og kenndi
okkur ótal spil. Ef við vorum ekki
að spila var alltaf hægt að skríða
í kjöltuna á ömmu og hlusta á hana
lesa sögu. Nú svo var hann alltaf til
í bíltúr á „Lukkubílnum“ jafnvel
austur fyrir fiall í Tívolí. Erfitt var
að sjá hveijir skemmtu sér best,
amma og afi, sem stóð með hend-
urnar í buxnavösunum, eða við sem
hentumst á milli leiktækjanna. Svo
endaði þetta alltaf eins, í Eden með
stórum ís.
Hann afi var ekki alltaf að rúnta,
hann var netagerðarmaður og það
var frábært að horfa á hann fella
net í skúmum, hvað hann var hand-
fljótur, þar var greinilega meistari
að verki.
Fyrir ári styttist á milii okkar
er við fluttum í Hafnarfjörðinn, í
næstu götu við afa og ömmu.
Haustið byijaði á sláturgerð, þar
var afi aðal maðurinn, hann saum-
aði og sagði frá sláturgerð fyrri
tíma.
Laugardags- og sunnudags-
morgnar fengu á sig annan blæ,
þegar sjö ára snáði gat farið einn
og heimsótt afa og ömmu, horft á
sjónvarp og farið rúntinn. Þá var
afa alltaf sagt frá söfnun sem stóð
yfír, til að geta keypt fjallahjól,
ætli hann hafi ekki átt stóran þátt
í þeirri söfnun.
Það er erfitt að hugsa til þess
að eiga ekki eftir að sjá afa dott-
andi yfir sjónvarpinu þegar maður
kemur að heimsækja ömmu og
Helga. Elsku amma, Helgi, Rósa
og pabbi, Guð gefi ykkur styrk í
sorg ykkar. Við kveðjum afa með
söknuði.
Orvar, Tinna og Sindri.