Morgunblaðið - 21.08.1992, Page 2

hestur í s
litum er tákn u
SKÆRIR litir og fígúrur heilla mig mest af öllu og þannig túlka ég
umhverfi mitt. Kannski vegna þess að mér finnst gleði skipta miklu
máli,“ segir sænski textílhönnuðurinn Helen Trast. Hún leitar fyrir-
mynda alls staðar, í Afríku jafnt sem í Ástralíu, á Indlandi, íslandi og
í Svíþjóð. Síðan útfærir hún áhrifin, sem að lokum sjást í fatnaði, tepp-
um, gluggatjöldum eða sóf-
ferð sinni um ísland hefur
hún notað hvert tækifæri
til að fara á hestbak.
„Islensku hestarnir
eru bæði þægir og
skemmtilegir, og
hafa algerlega
heillað mig.“
Helen og
Anders
um.
2 Við fréttum af Helen á ferða-
lagi um ísland og notuðum
þá tækifærið til að spjalla
■ við hana. Hönnun hennar
SZ þykir lífleg og sérstaklega
SO stílhrein. „Mjög sænsk,“ seg-
Jg ir hún sjálf. „Fúnkísstefnan,
sú stefna sem miðar hönnun
hluta frekar við nýtileika þeirra
en fagurt útlit, hefur haft mikil
áhrif á nánast alla hönnun í Sví-
þjóð. Ég er engin undantekning."
Helen er rúmlega þrítug og
hefur undanfarin sjö ár hannað
mynstur fyrir framleiðendur á .
vefnaðarvörum, fatnaði og ^
teppum. Teppi með
mynstrum hennar eru
hnýtt á Indlandi, þar
sem vinnuaflið er
ódýrara en í Evr-
ópu, en að öðru
leyti er fram-
leiðsla á hug-
myndum henn-
ar mest í Sví-
þjóð. Sumar
vefnaðarvörur
sem hún hefur
hannað eru
seldar hér á
landi, og eru
auðþekkjanlegar
vegna hins hreina
stíls sem einkennir
handbragð hennar.
„Ætli íslenskir hestar
verði ekki næsta viðfangsefni
mitt,“ segir hún glottandi, því á
Morgunblaðið/KGA
Helen Trast, sænski textíl-
hönnuðurinn: „Eftir hvert
ferðalag sé ég hlutina í nýju
ljósi.“
Litadýrð og gleði: Hugmyndin
kviknaði á ferðalagi um Afríku.
stórum flötum. Það skiptir mig
máli að gleði skíni út úr því sem
ég hanna. Skærir litir og fígúrur
heilla mig mest.“
Helen leggur mesta áherslu á
að hanna fyrir sænska vefnaðar-
vörufyrirtækið Borás og eru efnin
notuð í gluggatjöld, lúmteppi,
sófasett og ýmislegt annað. „Þar
fæ ég að þróa eigin stíl í hönnun-
inni í stað þess að vinna út frá
ákveðnum fyrirmælum um liti,
mynstur eða snið, eins og gerist
í fatahönnun. Verði íslenski hest-
urinn þemað í næsta verkefni mínu
verður hann glaðlegur og í skær-
um litum. Það kalla ég frelsi."
Brynja Tomer ■
Ruslahaugar á
MAÐURINN réttir út
hönd síno til nð hand-
sama stjörnur himinsins,
en gleymir blómunum
sem vaxa viö fætur
hans.
ÓÞEKKTUR HÖFUNDUR
furðulegustu stöðum
RUSLAHAUGAR hafa aldrei þótt sérstakt augnayndi, en ljótleiki þeirra
og hinn megni fnykur sem af þeim leggur, blasir við ferðamönnum
vítt og breitt um landið.
■h Oft er umhverfi kringum
SHí sveitabæi einnig afar óspenn-
andi, bílhræ hér og þar, rifrildi
af heyplasti á gaddavírsgirð-
■hI ingum og annað sem stingur í
■fc stúf við þá ímynd sem við höf-
um af landi okkar. Þessa sömu
ímynd reynum við svo að selja
útlendingum dýru verði og
heimtum að þeir hrífist.
Fyrir skömmu var ég á ferð um
Snæfellsnes, þá margrómuðu nátt-
úruparadís. Tilgangurinn var að
skíða á jöklinum, sem sagður er vera
hin merkasta orkustöð og guðmá-
vitahvað. Hugmyndaríkir menn á
Olafsvík fengu þá ágætu hugmynd
að koma skíðafólki uppá jökul með
skipulögðum hætti, og er lagt upp
frá afleggjara skammt utan við 01-
afsvík.
Mávar í veislu
Á fyrsta hluta afleggjarans sá ég
hóp af æstum mávum, en vegna
vanþekkingar á fuglamáli skildi ég
ekki hvort þeir voru reiðir, glaðir,
æstir eða hamingjusamir. Þegar nær
dró, sá ég að ruslahaugur Olafsvík-
inga hafði þessi áhrif á blessaða fugl-
ana. Víst þótti mér ágætt að vera
ekki mávur, heldur manneskja sem
laðaðist að jökli en ekki ruslahaug.
Á hinn bóginn þótti mér þetta ófögur
sjón og óviðkunnanleg í meira lagi.
Áð ruslahaugur skuli mæta ferða-
fólki, á leið sinni í átt að stórmerku
náttúrufýrirbæri, fínnst mér beinlínis
ókurteisi.
Lausn í sjónmáli?
Haugurinn við Ólafsvík er sannar-
lega ekkert einsdæmi, því ruslahaug-
ar af þessu tagi eru víða sjáanlegir
og landinu okkar hvorki til sóma né
framdráttar. Bæjarbúar eru ósáttir
við staðsetningu ruslahaugsins, sagði
mér bæjarstjórinn Stefán Garðars-
son, er ég spurði hann hvort honum
þættu þetta sæmandi móttökur.
„Þetta er hryllingur," sagði hann.
„Ruslahaugar eru sameiginlegt
vandamál allra íbúa á nesinu. Nú er
verið að kanna grundvöll þess að
sett verði upp sameiginleg sorpstöð
fyrir Snæfellsnes og í haust ætti að
vera Ijóst hvort möguleiki er að koma
slíku fyrirtæki á fót. Að öðrum kosti
þyrftum við að verða aðilar að sam-
eiginlegri sorphirðu fyrir Snæfells-
nes, því við viljum leggja þennan
haug niður.“ Stefán sagði að haugur-
inn hefði verið þarna í mörg ár og
reynt væri að halda svæðinu eins
Er kviknað í landinu? Morgunbiaðið/Aifons
Ó, nei það logar í ruslahaugunum
Að ruslahaug-
ur skuli mæta
feröafólki, ó
leið sinni í ótt
að stórmerku
náttúrufyrir-
bæri, f innst
mér beinlínis
ókurteisi
þokkalegu og mögulegt væri. „Viku-
lega er sorpið brennt og urðað. Einu
sinni í mánuði er svæðið umhverfis
hreinsað og snyrt, en eftir stuttan
tíma líkist það mest vígvelli. Þetta
vandamál er brýnt að leysa."
Eftir að bændur hófu að vefja
plasti utanum hey, fannst ýmsum
gamla sveitarómantíkin hverfa.
Gömlu heybaggarnir hurfu og hvítar
500 kg. plastkúlur komu í staðinn.
Nú er reyndar hægt að fá litað plast,
svo líklega verður fjölbreytnin meiri
með tíð og tíma. Burtséð frá því
hvernig heyið er hirt, er Ijótt að sjá
plastræinur á gaddavír upp um allar
sveitir. Sú spurning vaknar óneitan-
lega hvort draga eigi bændur til
ábyrgðar, hreppa eða sveitafélög.
Það er grátbroslegt að bera saman
auglýsingabæklinga um hið hreina,
fallega og stórbrotna ísland, og sjón-
ina sem stundum blasir við okkur.
Kannski væri fjörugt að ferðast
um landið í mávalíki.
Biynja Tomer ■