Morgunblaðið - 25.08.1992, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. ÁGÚST 1992
t'þaé tr i efdhúsinú dns Oý i/&ýultgct ¥
© 1992 Jim Unger/Distributed by Universal Press Syndicate
Með
morgunkaffínu
Hann sagðist vilja gifta sig
og eiga börn en gat þess
ekki hvort ég væri væntan-
leg móðir þeirra.
HOGNI HREKKVISI
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sírai 691100 - Símbréf 691222
Landið er allt
í óreiðu
Frá EIsu Georgsdóttur:
Hér er enginn maður sem stjórnar
og einhveiju ræður með íslenskt
blóð í æðum - sofandi aumingjar.
Konumar búnar að troða sér inná
Alþingi og beijast aðeins fyrir því
að aðrir ali börnin þeirra upp. Þær
ættu að halda sig heima og hugsa
um böm og mann og láta áhrifa
sinna gæta á heimilinu. Þannig
verða bömin að nýtum þjóðfélags-
þegnum en ekki æpandi skríll á
götum borgarinnar. Þetta á einnig
við um aðrar konur sem vinna úti
til að keppa að veraldlegum munaði
og láta aðra ala bömin sín upp eða
þau ganga um göturnar með lykil
um hálsinn. Ef þessi jafnréttishroki
lækkar ekki, þá ráðlegg ég ykkur
körlum að fara að sauma út dúka
og aðra fína hadavinnu í tómstund-
um ykkar. Svo er ein óreiðan að
hér vilja allir ráða. Enginn kann að
lúta stjórn neins. Ég man að þegar
ég var á Hjúkrunarskólanum vildu
nemarnir hreint og beint taka stjóm
skólans í sínar hendur, óánægðir
með allar reglur. í 3 ár gátu þær
ekki lotið reglum skólans nema
skipta sér af þeim og fara fram á
breytingar. Og skólastjórinn hreint
og beint óvinsæll. Það gleymist sú
staðreynd að enginn getur orðið
góður stjórnandi nema sá sem kann
að lúta stjóm með glöðu geði. Þetta
gleymist og útkoman verður hræði-
leg óstjóm. Nú horfí ég upp á þjóðfé-
lagið í þessari hræðilegu aðstöðu.
Ef þessir menn sem munu fara með
völdin víða um land hafa aldrei
kunnað að lúta stjóm er ekki nema
von að þeir séu ekki hæfir til að
stjórna og enginn vill lúta stjóm
þeirra. Ég man ekki eftir neinni
vinsællri ríkisstjóm. Skömmu eftir
að hún er kosin er hún orðin óvin-
sæl og meiri hluti þjóðarinnar á
móti henni. Hér ræður enginn neittK
við neitt. Útvarpið og Sjónvarpið er
eitt logandi víti. Ameríkaninn, sem
drepur aila forsetana sína, glymur
eins og sjálfur skrattinn á öllum
útvarpsstöðvum. Okkar lög heyrast
ekki. Ef það á að sýna þessari þjóð
virðingu má spila eitt og eitt lag.
Ég veit ekki hvernig gamla folkinu
líður sem hlustar á útvarpið að
Frá Jóni Jónssyni:
ÉG GET nú ekki látið hjá líða að
leggja nokkur orð í belg um hina
svo kölluðu gróðurvernd og upp-
græðslu hálendisins sem tröllríður
öllu um þessar mundir. íslendingar
upp til hópa hafa látið heilaþvo sig
í þessum málum sem svo mörgum
öðrum, eða hver er ekki búinn að
gleyma ökuljósalögum, tali um að
ekki séu til neinir peningar við gerð
kjarasamninga o.s.frv. í mínum aug-
um getur uppgræðsla lands og nátt-
úruvernd verið tveir ólíkir hlutir.
Fyrir stuttu sá ég í fréttaþætti í
sjónvarpi dráttarvél með sáningavél
í eftirdragi sem plægði upp sand og
sáði grasfræi eða einhveiju þess
háttar í sandinn. Það voru fleiri fer-
kflómetrar þaktir í hjólförum. Þarna
var að mínu mati verið að skemma
náttúru íslands. Gleymið því ekki
að náttúrufegurð felst ekki eingöngu
í grasi og tijám heldur líka í hrika-
legum fjöllum, ám, jöklum og sönd-
um, já söndum. Sjáið hvernig er
farið fyrir Þjórsárdal.
Á tímum smíði Búrfellsvirkjunar
var sáð með flugvélum yfír sanda
mestu leyti án þess að heyra fallegu
íslensku lögin okkar eða öll fallegu
ljóðin. Ég held að það hljóti að vera
aðframkomið á sálinni. Nóg er
byggt af ísköldum steinkumböldum
fyrir það. Þar á það að húka í ein-
semd sinni íjarri börnum og barna-
bömum. Ekkert á betur saman en
gamalt fólk og börn. Nei, íslenska
þjóð: hér þarf að taka til ef ekki á
illa að fara. Andlega sofandi þjóð.
Með öll gullkorn sín undir eðju og
leir. Hér ríkir hræðileg ómennning
og óreiða á hæsta stigi. Það er varla
hægt að draga andann hér lengur.
Sofandi þjóð.
ELSA GEORGSDÓTTIR,
Lindargötu 36
dalsins og hann eyðilagður. Breyting
sanda í grasflæmi getur líka haft
veðurfræðileg áhrif. í sólskini hitar
sandurinn gífurlega vindinn sem
blæs yfír hann og áburðardreifíng á
hálendi mengar líka vatnsból og
læki.
Ég hvet fólk til að hugleiða þessi
orð mín hér og skora á Náttúru-
verndarráð að stuðla að því að
vernda náttúruna (líka sandana). Því
þeir eru vonandi líka hluti náttúru
Islands og láta þá í friði eða ímynd-
ið ykkur Sprengisand alsettan
melgresi.
Að vísu skal viðurkennt að til eru
staðir sem eru að blása upp vegna
ofbeitar sauðfjár. Á meðan Ríkið
borgar bændum fyrir lambakjöt, sem
ekið er á haugana, er Ríkið um leið
að láta fé af hendi rakna til land-
græðslu. Mótsagnakennt, ekki satt?
Og að lokum þá vona ég að menn
sjái að sér og hætti tilraunum til
uppgræðslu hálendisins því það er
vonlaust mál vegna veðurs og stað-
setningar íslands á hnettinum.
JÓN JÓNSSON,
Hraunbæ 160, Reykjavík
Uppgræðsla og
náttúruvernd
Víkveiji skrifar
Yiðskiptahættir stórmarkaða
eru forvitnilegt skoðunarefni.
Þegar komið er í Hagkaup í Kringl-
unni má sjá miklar birgðir af app-
elsínusafa frá erlendu fyrirtæki, þar
sem hver lítri kostar 99 krónur.
Augljóst er, að þetta mikla magn
af vörunni, sem staflað er upp á
áberandi stað í búðinni dregur sjálf-
krafa að sér kaupendur. Þetta er
áreiðanlega mesti seldi appelsínu-
safínn í verzluninni. Víkveiji dregur
í efa, að það sé vegna þess, að
gæðin séu meiri. Slíkt er að sjálf-
sögðu m.a. smekksatriði og alla
vega er ljóst, að það er ekki vegna
þess, að þetta sé ódýrasti appelsínu-
safínn, sem er á boðstólum í verzl-
uninni. Allt bendir til, að þetta sé
mesti seldi appelsínusafínn vegna
þess, að staflinn er svo stór! Og
hann er á bezta stað.
Skammt frá þessum stóra stafla
af appelsínusafa frá erlendum
framleiðanda, sem kostar 99 krónur
á lítra má fínna ódýrari appelsínus-
afa. Þar er um að ræða vöru frá
innlendum aðila, Sól hf. sem kostar
93 krónur lítrinn, eða 6 krónum
lægra verð en á fyrrnefndu vör-
unni. Fólk þarf að hafa fyrir því
að taka eftir þessari vöru. Með
sama hætti og augljóslega er lögð
áherzla á að selja fyrrnefhdu vöruna
er a.m.k. ekkert sérstakt gert til
þess að vekja athygli viðskiptavin-
arins á ódýrari vörunni. Hvað veld-
ur?
Er verzlunin að stýra kaupum
viðskiptavinanna með úthugsuðum
sálfræðilegum aðferðum? Hvað
mundi gerast, ef appelsínusafi frá
Sól hf. væri í stóra staflanum á
horninu en sá frá hinu erlenda fyrir-
tæki í því litla hilluplássi, sem nú
er fyrir íslenzku framleiðsluna? Er
ekki líklegt, að hin innlenda fram-
leiðsla mundi ijúka út? Það er um-
hugsunarefni fyrir neytendur, hvort
þeir eigi að láta stjórna sér með
þessum hætti. Og hvaða mark er
takandi á áróðursherferðum um að
kaupa íslenzkt, sem stöku sinnum
fara í gang m.a. í Hagkaupsverzl-
unum, þegar hinir daglegu við-
skiptahættir eru á þennan veg?
xxx
höfuðborginni eru rekin allmörg
veitingahús, sem leggja mikinn
metnað í matargerð sína og leitast
við að koma með nýja matseðla og
gamla rétti í nýrri mynd. Það er
hins vegar umhugsunarefni fyrir
þessi veitingahús og matreiðslu-
meistara þeirra, á hvaða leið þau
eru. í of mörgum tilvikum er mat-
ur, sem er beztur, þegar hann er
matreiddur með hefðbundnum, ein-
földum aðferðum, borinn fram með
alls kyns útfærslu, sem gerir hann
ekki betri heldur verri. Þetta á t.d.
við um ýmis konar meðferð á laxi
og humri, í sumum tilvikum á ijúp-
um og lambakjöti og jafnvel algeng-
um físktegundum.
xxx
ú um helgina var skýrt frá því
hér í blaðinu, að verð á flugfr-
akt hefði lækkað mjög mikið að
undanförnu. Þegar Flugleiðamenn
voru spurðir um áhrif þessa hér kom
fram, að þessi mikla verðlækkun
hefði engin áhrif hér. Þetta svar
er umhugsunarefni af* ýmsum
ástæðum. Við kvörtum undan því,
að verðlag sé hærra á íslandi en í
öðrum löndum. Við hveiju er að
búast, þegar lækkandi flutnings-
kostnaður á milli annarra landa
hefur engin áhrif hér? Við erum í
samkeppni við aðrar þjóðir á fisk-
mörkuðum. Við hveiju er að búast,
ef það kostar fiskútflytjanda hér
margfallt meira að flytja ferskan
fisk til Bandaríkjanna en fískútflytj-
endur í samkeppnislöndum?
Auðvitað mundi sambærileg
lækkun á kostnaði við flugfrakt
skila sér í hærra verði til útgerðar
eða fiskvinnslustöðvar og þar af
leiðandi betri afkomu. Með sama
hætti mundi lækkun á flutnings-
kostnaði leiða til verðlækkunar í
verzlunum hér innanlands. Hér
skortir augljóslega samkeppni. Er
ekki svo?