Morgunblaðið - 26.08.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. ÁGÚST 1992

',Jfc*nn er ooóur uiélcomu- Hvemia
Hvor bað um skrælþurran
martíni?
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Framlög í Kirkj ubyggingasj óð
Frá Asbirni Björnssyni:
VEGNA fréttar í Ríkisútvarpinu
sunnudaginn 16. ágúst um framlög
Kirkjugarða Reykjavíkur í Kirkju-
byggingasjóð óskar framkvæmda-
stjórn Kirkjugarðanna að taka fram
eftirfarandi:
Það hefír tíðkast í fjölda ára að
Kirkjugarðar Reykjavíkur hafi lagt
fram fé til kirkjubygginga í Reykja-
vík og ekki verið átalið.
Það hefir verið ákvörðun kirkju-
garðsstjórnar hvetju sinni hvaða
upphæð hefir verið varið í þessu
skyni. Á síðasta aðalfundi Kirkju-
garðanna var samþykkt samhljóða
að veija 10 milljónum króna til
kirkjubygginga 1992. Prófastar
beggja Reykjavíkurprófastsdæ-
manna sátu aðalfundinn, eins og lög
gera ráð fyrir og studdu eindregið
þessa ákvörðun.
Reynt hefir verið að gera ráðstöf-
un fjár úr sjóðum Kirkjugarðanna
tortryggilega á þeirri forsendu að
lagalega heimild skorti.
Það er ekki nýtt að menn hafi
ekki verið á eitt sáttir um hvort veij-
anlegt sé að leggja fé Kirkjugarð-
anna í Kirkjubyggingasjóð Reykja-
víkur, en slíkt hefir engu að síður
verið látið óátalið um langt skeið og
margar kirkjur notið góðs af.
Gildar ástæður liggja til þess að
kirkjugarðar leggi nokkurt fé til útf-
ararkirkna, svo sem gert hefir verið
í Reykjavík og víðar.
í skipulagsskrá Kirkjubygginga-
sjóðs Reykjavíkur frá 22. október
1954, staðfestri af forseta Islands
og útgefinni af dómsmálaráðuneyt-
inu, segir í 3. grein:
„Tekjur sjóðsins verði: Framlag
Reykjavíkurbæjar á komandi árum
til kirkjubygginga, framlög til kirkju-
bygginga frá Kirkjugörðum Reykja-
víkur, gjafír, arfar og aðrir slíkir
styrkir og framlög er ánafnaðar
verða sjóðnum.“
Þama kemur glöggt fram að ráðu-
neytið beinlínis reiknar með framlög-
um frá Kirkjugörðum Reykjavíkur í
Kirkjubyggingasjóðinn.
í þessi tæp fjörutíu ár sem liðin
eru síðan, hefír það verið álit flestra
sem um málið hafa fjallað að full-
komlega eðlilegt væri að Kirkjugarð-
arnir létu nokkuð fé af hendi rakna
til Kirkjubyggingasjóðs þegar af-
koman leyfði það.
Framlögin hveiju sinni hafa runn-
ið til sjóðsins og stjóm hans alfarið
séð um úthlutun fjárins til kirkna,
sem sótt hafa um styrki. Stjóm
Kirkjugarðanna hefír engin afskipti
haft af úthlutuninni.
Svo sem flestum mun vera kunn-
ugt er biskup íslands á hveijum tíma
æðsti yfirmaður Kirkjugarðanna.
Vegna þeirra efasemda sem fyrr var
getið um lögmæti þess að kirkjugarð-
ar leggi fram fé til kirkjubygginga
hafa forsvarsmenn Kirkjugarða
Reykjavíkur fyrr og síðar leitað álits
biskupa á málinu.
Það hefír að sjálfsögðu vegið
þungt, þegar stjórnarmenn hafa tek-
ið ákvörðun um framlög, að fyrir
liggja afdráttarlaus meðmæli þriggja
núverandi biskupa, biskupsins yfír
íslandi, herra Ólafs Skúlasonar, og
biskupanna Sigurbjöms Einarssonar
og Péturs Sigurgeirssonar.
Allir þessir mikilsmetnu biskupar
hafa óhikað stutt stjóm Kirkjugarða
Reykjavíkur og fært sterk rök fyrir
því að eðlilegt og sjálfsagt sé að
kirkjugarðarnir Ieggi fram fé til
kirkjubygginga eftir getu sinni
hveiju sinni. I fmmvarpi því til nýrra
laga um kirkjugarða, sem nú liggur
fyrir alþingi, er í 21. grein gert ráð
fyrir heimild kirkjugarða til styrktar
kirkjubyggingum.
Á síðustu árum hefír mjög færst
í vöxt að fólk óski eftir því að útfar-
ir fari fram frá sóknarkirkju hins
látna. Undantekningalítið er orðið
við þeim óskum. Það er liðin tíð er
jarðarfarir fóm fram frá Dómkirkju,
Fríkirkju og Fossvogskirkju. Því má
telja allar kirkjur í Reykjavík, Kópa-
vogi og á Seltjamamesi útfararkirkj-
ur og þar af leiðandi eðlilegt að þær
njóti þess, ef Kirkjugarðamir em
aflögufærir um einhveija fjárhæð
þegar þannig árar.
Framhaldsaðalfundur Kirkjugarða
Reykjavíkur hefír verið ákveðinn 22.
september næstkomandi.
ÁSBJÖRN BJÖRNSSON,
forstjóri Kirkjugarða Reykja-
víkurprófastsdæma.
HEILRÆÐI
ERT ÞÚ MEÐ HLÍF YFIR DRIFSKAFTIÐ
Á DRÁTTA RVÉLINNI?
SLYSAVARNAFÉLAG ÍSLANDS
RAUÐI KROSS ÍSLANDS
HOGNI HREKKVISI
Víkveqi skrifar
Lukkupakkar í Kolaportinu vom
til umræðu í þessum dálkum
síðastliðinn laugardag. Gerð var at-
hugasemd við að einhveijir pakk-
anna, sem mjög höfðuðu til barn-
anna, en þau em stór hluti viðskipta-
vina í Kolaportinu, skyldu innihalda
stafla af klámblöðum eins og það var
orðað. í pistlinum sagði m.a.: „Þeir
Kolaportsmenn hljóta að sjá sóma
sinn í að aðgæta hvað á boðstólum
er á marðkaðinum því Kolaportið er
að stærstum hluta markaður sem
sóttur er af Ijölskyldufólki, einatt til
að stytta ungviðinu stundir."
xxx
Víkveija barst á mánudag eftir-
farandi bréf frá framkvæmda-
stjóra Kolaportsins, en það er skrifað
síðastliðinn laugardag:
„Okkur Kolaportsfólki var illa
bragðið þegar við lásum dálk þinn í
morgun, því hingað til höfum við
verið blessunarlega laus við ófögnuð
af því tagi sem þú getur um. Við
brugðumst fljótt við og dreifðum
meðfylgjandi bréfí til seljenda. Þá
þegar gaf kona sig fram sem taldi
lýsinguna eiga við sig og sýndi okk-
ur þessi „klámblöð" sem vom nánar
tiltekið tímaritin Eros og Sannar
sögur. Seljandinn vildi meina að hér
væri um saklaust lesefni að ræða sem
fengist í hverri sjoppu, en áttaði sig
þó á því að ekki væri heppilegt að
hafa þetta innihald í lukkupökkum
sem börnum era ætlaðir.
Þetta tiltekna mál er því úr sög-
unni, en ábending þín er vel þegin
því okkur er annt um orðstír Kola-
portsins og munum í framtíðinni láta
starfsmenn okkar hafa augun vel
opin fyrir því sem á boðstólum er á
markaðstorginu í framtíðinni."
í bréfínu til seljenda í Kolaportinu,
sem vitnað er til hér að ofan, segir
meðal annars: „Þetta er vægast sagt
mjög leiðinlegt mál, sem snertir okk-
ur öll - og við teljum sjálfsagt að
við tökum sameiginlega á þessu
máli sem vonandi er algjört undan-
tekningartilfelli. Ef þið verðið vör við
eitthvað svona athæfi sem telja má
siðlaust eða rýrir orðstír Kolapiortsins
á einhvem hátt, viljum við biðja ykk-
ur um að láta starfsmenn vita um-
svifalaust svo hægt verði að grípa
til viðeigandi aðgerða."
xxx
Víkveiji þakkar bréf þeirra
Kolaportsmanna og skjót við-
brögð. Tekið skal fram að vinkona
Víkveija, sem vitnað var til í fyrri
pistlinum, er ekki sérstök kveif, en
henni krossbrá er við henni og fímm
ára dóttur hennar blöstu berbijósta
konur. Svo reið varð konan að hún
henti blöðunum, sem hún mat sann-
arlega sem klámblöð. Hvort þarna
var um Eros og Sannar sögur að
ræða veit konan ekki og getur ekki
kannað, því blöðin fóm beinustu leið
í mslafötuna án þess að þau væm
skoðuð frekar. í huga konunnar er
ekki vafí á að klámblöð - hvaða
nafni sem þau nefnast - voru í pakk-
anum sem ekkert erindi áttu til
bama.