Morgunblaðið - 27.08.1992, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. ÁGÚST 1992
Kristín L. Sigurð-
ardóttír - Minning
Fædd 30. apríl 1942
Dáin 14. ágúst 1992
Hinn 14. ágúst sl. bárust mér þær
fréttir að hún Stína væri látin, langt
fyrir aldur fram.
Ég hugsa til baka og þá rifjast
upp hinar mörgu gleðistundir sem
ég átti á heimili hennar.
Um 4ra ára aldur gerðist ég leik-
félagi dætra hennar sem síðar þró-
aðist upp í góða vináttu hjá okkur
öllum, og má segja að heimili henn-
ar hafi verið mitt annað heimili um
árabil, því alltaf tók hún mér opnum
örmum og hún sagði svo oft sjálf
að ég væri fjórða dóttirin hennar.
Ég mun minnast hennar sem
góðrar vinkonu sem ávallt átti tíma
og hjartarúm fyrir aðra þó hún ætti
oft erfítt sjálf og rita ég þessi fáu
orð í þakklætisskyni fyrir þá vináttu
og ástúð sem hún sýndi mér.
anna. Þar var góðmennskan í fyrir-
rúmi.
Ég átti því láni að fagna að ferð-
ast með henni og Lindu dóttur henn-
ar bæði utanlands og innan, síðast
fyrir rúmu ári austur á land.
Þó veikindin væru farin að segja
til sín var hún samt kát og hló sínum
smitandi hlátri. Nú er hún laus frá
þrautum hún Stína mín, hún var svo
dugleg að aðdáun vakti.
Elsku Anna, Linda og Perla, miss-
ir ykkar er mikill, en minningin um
góða móður mun lifa. Ég sendi ykk-
ur og bræðrum hennar og skyldfólki
samúðarkveðjur mínar. Guð blessi
ykkur öll.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Br.)
Gunnhildur A. Gunnarsdóttir.
Þá er jarðnesk bresta böndin,
blítt við hjörtu sorgum þjáð
vonin segir: Heilög höndin
hnýtir aftur slitinn þráð.
(Sálmur 404, 5. vers. H. Hálfd. þ.)
Elsku Anna María, Linda og
Perla. Ég sendi ykkur mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Elisabet J. Þórisdóttir.
En minning þín
er mjúk og hlý
og mun oss standa nærri
með hverju vori hún vex á ný
og verður ávallt kærri
(Magnús Ásgeirsson)
Það er með söknuði og trega að
ég sest niður og skrifa nokkrar línur
um Stínu vinkonu mína. Ég kynntist
henni fyrir mörgum árum. Hún var
sönn vinkona og vildi öllum vel enda
hjálpaði hún mörgum með góðvild
sinni. Stína var létt og kát. Það var
gott að koma í Unufellið til hennar
og dætranna og litlu barnabam-
Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir.
Þegar ég nú horfi á eftir elsku-
legu, sönnu og bestu vinkonu minni,
hverfa yfir móðuna miklu, hrannast
minningarnar upp. Við vorum nábú-
ar í fjölbýli er við hittumst fyrst.
Þá var mjög erfitt tímabil í lífi okk-
ar beggja. Eg sá fljótt hversu hetju-
lega hún tók mótlætinu og þarna
myndaðist milli okkar ævilöng vin-
átta sem aldrei féll skuggi á.
Hún helgaði síðar líf sitt þeim er
urðu undir í lífsbaráttunni. Þótt hún
væri störfum hlaðin við líknarstarf,
átti hún alltaf tíma aflögu, til að
vera góð móðir þriggja dætra, sem
sárt sakna hennar.
Þeir sem eftir lifa hugga sig við
það að hetjulegri baráttu við ólækn-
andi sjúkdóm er lokið. Nú er hún
komin til fyrirheitna landsins og laus
við allar þjáningar.
Dætrunum, börnum þeirra, svo
og ættingjum og öðrum vinum, votta
ég mína dýpstu samúð.
Hrafnhildur.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA GUÐBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR,
Þorfinnsgötu 2,
lést þriðjudaginn 25. ágúst.
Synir, tengdadætur og barnabörn.
t
Faðir okkar,
INGiBERGUR STEFÁNSSON,
Reyðarfiröi,
lést í Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar 25. ágúst.
Guðríður Ingibergsdóttir,
María Ingibergsdóttir,
Elmar Ingibergsson.
t
Faðir okkar,
GARÐAR SIGMUNDSSON,
Bláhömrum 2,
lést á heimili sínu sl. föstudag.
Jarðarförin fer fram í Bústaðakirkju 28. ágúst kl. 13.30.
Sigmundur Viðar Garðarsson,
Anna Baldrún Garðarsdóttir,
Garðar Hörður Garðarsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HILDIGUNNUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 4,
verður jarðsungin frá Neskirkju fimmtudaginn 27. ágúst kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afbeðin. Þeim sem vildu minnast hennar er
bent á líknarstofnanir.
Guðfinna Dóra Ólafsdóttir, Rúnar Einarsson,
Áslaug Björg Ólafsdóttir, Halldór Vilhelmsson,
Hjördís Inga Ólafsdóttir, Jón Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
í dag kveð ég mína bestu vinkonu
sem síðastliðið ár háði harða og
hetjuleg baráttu vil illvígan sjúkdóm
sem sigraði að lokum. Ég var svo
lánsöm að fá tækifæri til að ganga
þessa leið með henni frá upphafi til
enda og ég er þakklát fýrir það, þó
að oft hafi það verið erfitt, en nú
bý ég að reynslu sem enginn hefði
getað miðlað mér nema Stína. Að
fá að vera þátttakandi í sorg og
gleði sem upp komu hjá henni er
mér ómetanleg reynsla. Sorginni við
að vita um sjúkdóminn, vonina um
að hafa betur, gleðina við að byija
í sínu starfí aftur, en Stína vann á
deild 33A á Landspítalanum við að-
hlynningu og veit ég fyrir víst að
þar var hennar staður. Að hjálpa
fólki var hennar köllun í lífínu. Og
ég veit að hún glæddi vonir í bijósti
margra sem misst höfðu allt og eng-
inn fór frá Stínu með sömu vanda-
málin og komið var með, því þau
voru nánast engin þegar búið var
að ræða þau.
Ég á Stínu mikið að þakka og
þó mest fyrir að fá að kynnast henni
og vera vinur hennar, því vinátta
okkar Stínu var djúp, og að geta
deilt sorg og gleði með henni var
mér ómetanlegt. í þau 11 ár sem
vinátta okkar stóð brá aldrei skugga
á.
En nú er Stína tekin til starfa á
öðru sviði. En hjá mér skildi hún
eftir margt sem ég get nýtt mér í
lífínu og er ég henni að eilífu þakk-
lát fyrir allt sem hún gaf mér.
Ég á góðar minningar um vinkonu
sem barðist svo lengi og hetjulega
og kenndi mér svo margt, alltaf
bjartsýn og vonaði að allt færi vel.
Elsku Anna, Linda og Perla. Þið
MIMIfl!
Minningarkort Styrktarfélags
krabbameinssjúkra barna
Seld í Garðsapóteki,
sími 680990.
Upplýsingar einnig veittar
í síma 676020.
Erfidrykkjur
híaðborð löllegir
salír og mjög
góð þjónusra.
LJpplýsingar í
síma 2.2.i 22
FLUOLEIDIR
UÍTEL LIFTLEIIIt
eigið um sárt að binda. En gleymið
ekki því sem hún skildi eftir í huga
ykkar.
Bræðrum hennar og barnabörn-
um votta ég samúð mína.
Ég fei mína bestu vinkonu Guði
og veit að henni líður vel.
Hulda Sigurðardóttir.
Það er alltaf erfítt þegar við miss-
um ættingja okkar eða vini, en það
hefur aldrei verið eins sárt og að
missa hana elsku mömmu mína.
Mömmu sem var alltaf til staðar
og hjálpaði okkur í gegnum alla erf-
iðleika og varaði okkur við öllum
hættum og sagði okkur til og hún
lifði fyrir okkur systurnar og litlu
barnabörnin sín sem hún sá ekki
sólina fyrir, hún Lísa Kristín að
verða 5 ára og hann Hilmar Kristó-
fer 3 ára og hún amma Stína gerði
allt fyrir þau og sátu þau oft tímun-
um saman og voru að horfa á Tinna-
spólur og þá sérstaklega Mánaflaug
og var mikið hlegið af kaffisopa-
klúðrinu hans Kolbeins kafteins, og
amma Stína var alltaf jafn róleg og
fékk aldrei leið á að horfa á Tinna-
spólurnar með litlu barnabörnunum
sínum. Og litlu börnin voru alveg
heilluð af peysunum sem amma
Stína pijónaði handa þeim og þau
voru alltaf að sýna öllum fallegu
peysurnar og voru aldrei leið á því,
og hvað amma Stina væri flínk að
búa til alla skapaða hluti.
Mamma mín fæddist í Syðri-Gróf
og ólst þar upp ásamt mömmu sinni
og ömmu og afa. Sex ára flutti hún
með mömmu sinni til Eyrarbakka
og bjó þar um tíma og fluttu þær
svo til Reykjavíkur.
Hún giftist pabba mínum, Hilmari
Kristjánssyni, og áttu þau saman
þijár dætur, Önnu Maríu, Lindu og
Perlu Svandísi. Pabbi minn lést mjög
ungur og varð mikil breyting hjá
okkur og urðum við að byggja upp
frá grunni og trúa á það sem við
vorum að gera og hjálpast allar að
við að komast áfram í lífínu og gekk
okkur mjög vel, urðum við allar
mjög góðar vinkonur og komum
okkur vel fyrir.
Mamma mín var mjög gefandi
kona, hún vann við að hjálpa fólki
og koma því vel áfram í lífinu og
þangað til að það sá ljósið í lífínu
og að lífið væri mikils virði, og þeg-
ar hún var ekki að vinna þá hringdu
ættingjar og vinir í hana og báðu
hana að hjálpa sér og alltaf leysti
hún vandamálið styrkri hendi og
eyddi allri sinni orku í aðra en sjálfa
sig og stundum eyddi hún allri sinni
orku í að bjarga einum vini sínum
frá bröttu falli þó svo að hún félli
sjálf, þá var það hann sem skipti
máli.
Ég og mamma mín fórum orðið
mjög oft á sumrin út á land og þá
norður til Akureyrar og svo austur
á Vopnafjörð og fannst okkur alltaf
jafn gaman og var mikið talað sam-
an og mikið hlegið á leiðinni og
sakna ég þess að hafa enga
mömnmu til að hlæja eða gráta með
og öll fallegu orðin hennar mömmu
sem var svo gott að heyra. Þegar
ég var lítil sagði ég öllum að ég
ætti fallegustu og bestu mömmu í
öllum heiminum og í dag er ég alveg
á sömu skoðun, að mamma mín var
og er og verður fallegust og besta
mamma í allri veröldinni.
Ég mun ávallt elska mömmu
mína.
Linda Hilmarsdóttir. .
„Er Amma-Stína veik hjá Guði?“
spurði þriggja ára gamall sonur
minn þegar ég sagði honum að
Amma-Stína væri komin til Guðs.
Opið alla daga frá kl. 9 22.
Það eru saklausar spurningar sem
börn spyija, en sárt að svara þeim.
í fyrra greindist móðir mín með
lungnakrabbamein. Eftir mikla og
erfiða spítalalegu og baráttu fyrir
lífinu varð hún að játa sig sigraða.
Þetta var og er erfitt. Söknuðurinn
er mikill. Mamma sem gat allt. Þeg-
ar eitthvað þungt lá á mér þá kom
mamma alltaf með réttu svörin. Hún
var meira en bara mamma, hún var
líka mín besta vinkona sem ég gat
treyst fullkomlega.
Mér þqtti mikið gaman að vera
ein heima með henni, pijóna og horfa
á sjónvarp. Við ræddum mikið sam-
an þegar önnur eyru heyrðu ekki til
okkar. Við sátum oft saman og
ákváðum hver ætti að fá hveija
peysu í jólagjöf og fylgdu því oft
miklar vangaveltur. En niðurstaðan
kom alltaf frá mömmu.
Það eru svo margar minningar
sem renna upp hjá mér þegar ég sit
ein við kertaljós og hugsa.
Til dæmis hvernig framtíðin verð-
ur, jólin og fleira. Ég verð vo sár
og sorgbitin, en ég hugsa bara um
að hafa allt eins og það var, breyta
engu um jólavenjur og láta framtíð-
ina koma, öðruvísi kemst ég ekki
áfram. Ég bið fallega fyrir móður
minni og bið hana að hjálpa mér
þegar ég fæ erfið verkefni. Ég vyrit
að hún gerir það. Hún var alltaf að
hjálpa fólki sem bar þunga bagga,
bæðiu í sinni atvinnu, vinafólki og
sínu fólki. Ég vil því þakka öllu
starfsfólki á A-6 Borgarspítala og
mínu skyldfólki og vinum.
Ég trúi því að hún fái sama verk-
efni hjá Guði og sé farin að hjálpa
fólki hjá honum.
Að lokum fel ég Guði mína ást-
kæru móður og veit að hún er farin
að búa okkur stað sem á eftir henni
komum.
Perla Svandís Hilmarsdóttir.
I dag kveðjum við kæran starfs-
félaga okkar, Kristínu Linnet Sig-
urðardóttur, sem lést fjórtánda þessa
mánaðar á Borgarspítalanum aðeins
fimmtug að aldri. Stína, eins og hún
var kölluð, vann með okkur á Vímu-
efnadeild Landspítalans, en á þeirri
deild reynir oft á tíðum mikið á sam-
starf og styrk starfsfólksins. Stína
var góðum mannkostum gædd. Hún
var hlý og átti gott með að gefa af
sér, miðla málum og sjá það já-
kvæða. Stína veiktist fyrir rúmu ári
af krabbameini. Þrátt fyrir erfiðar
aðgerðir og rannsóknir kom hún
aftur til vinnu um stundarsakir og
var það meira af vilja en mætti.
Stína bar hag fjölskyldu sinnar
ofar öllu. Við biðjum algóðan Guð,
að gefa henni styrk.
Far þú í friði
Friður guðs þig blessi
Hafðu þökk fýrir allt og allt.
Starfsfólk 33-A.
Kynni okkar Stínu voru ekki ýkja
löng, en þau voru lærdómsrík. Það
var sumarið 1991 er ég vann á Land-
spítalanum að við kynntumst sem
samstarfsfélagar. Það sem ein-
kenndi hana var gífurleg starfsorka
og umhyggja gagnvart öðrum, hvort
sem það voru starfsfélagar eða sjúkl-
ingar. Hún átti það til að hrósa
manni, hún laðaði það jákvæða fram
í manni. Stína stundaði kvöldnám
við FB og sóttist námið vel, enda
hafði hún mjög gaman af skólaset-
unni og báru einkunnirnar þess
glöggt vitni. Hún var einnig góður
bridsspilari og miðlaði mörgum af
þekkingu sinni. Ekki gat hún haldið
náminu áfram vegna alvarlegra
veikinda sem knúðu dyra.
I sumar hóf ég aftur vinnu á sömu
deild. Stuttu seinna koma Stína aft-
ur til vinnu, þrekminni eftir baráttu
við erfíðan sjúkdóm. Mér fannst all-
an tímann að hún ætlaði að sigra,
svo jákvæð var hún, hlý og ennþá
gefandi, eins og ekkert hefði komið
fyrir. Svo fór þó ekki, en eftir lifir
minning um hlýju og birtu.
Ég óska aðstandendum innilegrar
samúðar.
Sveinn Ingi Sveinsson.
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N
Perlan á Öskjuhlíð
sími 620200