Morgunblaðið - 28.11.1992, Blaðsíða 42

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1992
42
Minning
Páll Bjamason,
Langholtskoti
Fæddur 24. janúar 1908
Dáinn 22. nóvember 1992
Ég minnist, minnist þeirrar dýrðardaga.
Ég drengur reið í stórum hóp á fjöllin.
Við fórum Sand. Og seint á Blönduhaga
við settum tjöld í þyrping yfir völlinn.
Ég lá við skör. Enn man ég móðumiðinn
þó mörgu lífsins ár nú séu liðin,-
og þreytt og syfluð höfuð lögð í hnakka
en hestabeit og traðk við fljótsins bakka.
(E.B)
Þessi bemskuminning varð síðan
kveikjan að hinu mikla kvæði
skáldsins „Stórisandur". Þetta ljóð
kom fyrst í hugann við fráfall Páls
Bjamasonar. Þótt ævi hans sé ekki
að ytra borði fremur en margra
alþýðumanna viðburðarík, þá veit
enginn hverskonar hugarhræringar
bærðust hið innra með hinum ein-
hverfa dula unglingi er hann fyrst
reið á fjöllin og leit öræfageiminn
í aliri sinni dýrð og tröllskap. Hann
varð að hluta „hans“ borg og heim-
ur, þar lifði hann öðrum þræði
ævinnar á enda. Páll Bjamason var
fæddur í Auðsholti í Biskupstung-
um 24. júlí 1908, annað bam hjón-
anna Bjama Jónssonar, fæddur
1876 í Auðsholti, og Vigdísar Páls-
dóttur frá Neðridal, fædd 1880.
Bjami hóf búskap á ‘A hluta jarðar-
innar, Austurbnum, 1901. En elsti
sonur þeirra, Jón, var fæddur 1906.
Þau urðu 4 systkinin, Hermann,
fæddur 1910, og Guðbjörg fædd
1915. En 1917 reið áfallið yrir
heimilið. Þá missir Bjami konu sína
frá fjórum ungum bömum. Síðar á
árinu kom á heimilið sem ráðskona
Vigdís Jónsdóttir, giftust þau síðar
og bjuggu í Auðsholti þar til Bjami
faðir þeirra dó 1938. Þá tóku þeir
bræður Jón og Hermann við búi.
En það er frá Páli að segja, að
hann var oft að heiman í vinnu en
oftast heima á sumrin. Tvo vetur
................■■■■■......................
var hann t.d. vetrarmaður hjá Jör-
undi bónda í Skálholti. Til sjávar á
vertíð fór hann aldrei. En vorið
1931 réðst hann ársmaður til Þórð-
ar bónda Magnússonar í Hvítár-
holti.
Ég sem þessar línur rita var að
alast upp í Laugarási á árunum
1925-1932, þar sem faðir minn var
læknir. Ég vissi því deili á nágrönn-
unum í Auðsholti. Páli kynntist ég
þá samt ekki mikið, hann var sjö
árum eldri og var aldrei í vinnu hjá
pabba.
En eftir ellefu ára vinnumennsku
Páls í Hvítárholti vorið 1942 hættu
þau Þórður og Margrét Sigurðar-
dóttir búskap og jörðin var auglýst
til kaups og ábúðar. Eitthvað mun
Páll hafa hugleitt að kaupa en ekki
varð úr því. Hann átti sínar kindur
og hest og kaus að verða þar áfram
hjá nýjum eiganda ef þess væri
kostur. Ekki þarf að orðlengja það
frekar, að kaupandinn var sá er
þetta ritar. Og ég verð að segja
það, að það var mikils virði fyrir
þann sem kom ókunnugur og einn
síns liðs að þama skyldi vera mað-
ur áfram á staðnum, það var bæði
stoð og styrkur. í fjögur ár var
Páll vinnumaður hjá okkur hjónum
í Hvítárholti. Hann hafði yndi af
kindum, svínum og íjárglöggur vel.
Á hveiju hausti fór hann i fjallferð
og var því orðinn allkunnugur leit-
um um víðlendan afrétt. Hann var
valinn fyrirliði í eftirsafni árum
saman og famaðist vel.
Páll var engin ákafamaður og
ekki hneigður fyrir breytingar en
trúr í sínu starfí og húsbóndaholl-
ur. Hann var bamgóður og hænd-
ust böm að honum. Stjómmál var
honum sýnt um og fýlgdist vel með
þeim, þau voru honum tilfínninga-
mál. Hann var samvinnumaður.
t
Elsku eiginkona, dóttir, móðir, tengdamóðir og amma,
MARGRÉT JÓHANNESDÓTTIR,
andaðist á Allmenna Sjukhuset í Malmö þann 24. nóvember.
Georg Franklinsson,
Hulda Lúðvíksdóttir,
Jóhannes Georgsson, Gerður Baldursdóttir,
Björk Georgsdóttir, Ársæll Friðriksson,
Lúðvík Georgsson, Birgit Engler,
Hulda Georgsdóttir, Michel Kizawi,
Baldvin Georgsson
og barnabörn.
t
Elskulega móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA GUNNLAUGSDÓTTIR,
frá Hallgilsstöðum,
á Langanesi,
sem lést í hjúkrunarheimilinu Skjóli 23. þessa mánaðar verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu, mánudaginn 30. nóvember, kl.
15.00.
Kári Jónsson,
Jörgen Þór Halldórsson,
Halldóra Halldórsdóttir,
Margrét Halldórsdóttir,
Arnþrúður Halldórsdóttir,
Þorsteinn Haltdórsson,
Stefanía Halldórsdóttir,
Daníel Halldórsson,
Guðmundur Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Guðbjörg Ágústsdóttir,
Hrefna Kristbergsdóttir,
Baldur Fr. Sigfússon,
Sigurður B. Skúlason,
Anna Kristín Björnsdóttir,
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför bróður
okkar,
MAGNÚSAR GUÐMUNDSSONAR,
Skáldstöðum.
Systkini hins látna.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð i Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort Ijóð um hinn látna. Leyfílegt er að birta tii-
vitnanir 1 Ijóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
Ágúst Guðjóns-
son - Minning
Fæddur 16. október 1940
Dáinn 14. nóvember 1992
Það var 16. dag októbermánaðar
árið 1940 að þeim hjónum, Jónu Þ.
Gunnlaugsdóttur og Guðjóni Gísla-
syni, fæddist fýrsta sveinbamið en
fyrir áttu þau eina dóttur. Synimir
áttu eftir að verða fímm, en börnin
alls sjö.
Drengurinn er vatni ausinn og
skírður Ágúst. Núna, 14. nóvember
52 ámm og einum mánuði betur,
lauk svo þessu æviskeiði. Ágúst' Iést
í Sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum
af hjartaáfalli. Hjartasjúkdómsins
hafði fyrst orðið vart 1983 en árið
1985 fór Ágúst í hjartaþræðingu.
Má því segja að niðurtalningin að
andláti hans hafi staðið frá þeim
tíma, eða í níu ár. Það hlýtur að
vera þolraun að beijast svo lengi við
ósigrandi aðstæður, en vona þó að
maður sjálfur sé undantekningin
sem sannar regluna.
Á sínum yngri ámm stundaði
Gústi (en undir því nafni gekk hann)
sjósókn á bátum og togurum. Árið
1960 er Gústi í áhöfn togarans Úra-
níusar sem var við veiðar á Ný-
fundnalandsmiðum. Skipið varð
sambandslaust við umheiminn í
tæpa fímm sólarhringa en þar sem
togarinn Júlí hafði farist á þessum
slóðum árið áður urðu menn ugg-
andi um skipið þegar ekkert hafði
heyrst til þess í meira en þijá sólar-
hringa.
í bókinni „Guðmundur skipherra
Kjærnested", bls. 147 í fyrra bind-
inu, er þessi setning, sem lýsir vel
því sem gerðist, en um leið sjómann-
seðlinu nokkuð: „Skyndilega kom
hnútur á skipið sem braut fjórar
rúður í stýrishúsinu, hurð aftur í
loftskeytaklefa sprakk upp og þang-
að komst sjór, m.a. í loftskeytatæki
skipsins.“
Ékkert fjas eða orðaskrúð, enda
haft eftir skipstjóra að veðrið hafí
verið slæmt, en þó aldrei meira en
10-12 vindstig.
Fimm sólarhringar og allir komu
þeir aftur og enginn ... Það hefur
lengi verið siður ungra tápmikilla
sjómanna að sletta úr klaufunum
þegar í landi er komið eftir langa
og oft erfiða saltfísktúra við Ný-
fundnaland eða Grænland. Þá reyn-
ist oft sunnudagur togaramanna
lenda í miðri almanaksvikunni. Þetta
skildu ekki og skilja varla enn
„hvítflibbarnir" í landi. Því áttu ís-
íands Hrafnistumenn oft undir högg
að sækja vegna dýrkunar sinnar á
Bakkusi konungi á virkum dögum.
Gústi fór ekki síður en aðrir þessa
hefðbundnu „landlegu" slóð, enda
hraustur og gáskafullur á þessum
árum.
Eftir gostímabilið komu þeir feðg-
ar heim, en Jóna varð eftir í Reykja-
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
VILHJÁLMS BJÖRNSSONAR
fyrrverandi framkvæmdastjóra,
Selvogsgrunni 31,
Reykjavík.
Sérstakar þakkirtil starfsfólks öldrunardeildar B4, Borgarspítalanum.
Bjarnveig Helgadóttir,
Reynir Eyjólfsson,
Kristín Bjarnveig Reynisdóttir.
V t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐBJARGAR H. GUÐBJARTSDÓTTUR,
Álakvísl 98,
Reykjavík.
Hildigunnur Lóa Högnadóttir, Hans Georg Bæringsson,
Ólafur Yngvi Högnason, Kristín Guömundsdóttir,
Aðalheiður Högnadóttir, Guömundur Einarsson
og barnabörn.
Hann bar ekki hug sinn á torg og
átti erfítt með að tjá sig. En sá sem
gaf sig á tal við hann komst að
því, að hann var góðum gáfum
gæddur, fróður og mátti margt af
honum læra. Af því sem hann las
og kunni skil á virtist hann glöggur
á að greina kjarna og aðalatriði
máls.
Vorið 1946, eftir 15 ára dvöl, var
veru hans í Hvítárholti lokið. Ekki
fer á milli mála að hann hafði tek-
ið tryggð við staðinn. Honum var
það ekki sársaukalaust að fara. En
þá höfðu Hermann Sigurðsson og
Katrín Jónsdóttir kona hans ráðist
í kaup á jörðinni Langholtskoti
ásamt Páli að hluta. Það er ekki
mitt að rekja þann hluta ævi hans.
En síðustu árin fór heilsu hans veru-
lega að hraka, svo að hann var
orðinn óvinnufær og nú síðasta ár
dvaldi hann öðru hvoru á spítala
þar til 5rfír lauk, þann 22. nóvember
sl.
Atvikin urðu til þess að leiðir
okkar Páls lágu saman um hríð.
Minnugur þess, og sem velunnari
hans, sem fleiri vildu eflaust gert
hafa, vil ég sérstaklega þakka Kat-
rínu Jónsdóttur fyrir frábæra
umönnun honum til handa í ellinni
og í veikindum hans síðustu ár og
daga.
Sigurður Sigurmundsson.
vík. Þeir feðgamir, Guðjón og Gústi,
bjuggu saman upp frá því allt þar
til Guðjón lést 25. október 1991.
Októbermánuður var alla tíð mánuð-
ur mikilla atburða hjá þessari fjöl-
skyldu, þannig létust þau hjónin
Jóna 25. október ’87 og Guðjón 25.
október ’91, Jóna fæddist 2. októ-
ber. Erna dóttir þeirra fæddist 4.
október, Gústv,16. október og Reyn-
ir 22. október. Eftir lát Guðjóns bjó
Gústi einn.
Það fór aldrei mikið fyrir Gústa
í bæjarlífmu, hann gekk einn og
hljóðlega í gegnum samvistir sínar
við aðra. Gústi var alla tíð bók-
hneigður og las mikið. Einnig horfði
hann mikið á sjónvarpið.
Gústi var nýfluttur í einstaklings-
íbúð í Áshamri 40. Hann var rétt
búinn að koma sér fyrir þegar kallið
kom. Eins og jafnan áður stöndum
við eftir þegar Gústi fer í róður,
núna lengri en trúlega betri róður
en fyrr, því ég hef þá bjargföstu trú
að á næstu strönd þar sem Gústi
leggur að bíði hans góð landtaka
þar sem foreldrarnir fagna komu
hans.
Ég segi því að lokum:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Vinur.
Sérl'ræðingar
í blómaskrcytingimi
við öll Ia4iilæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090