Morgunblaðið - 19.12.1992, Side 54

54
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1992
sem segja til um eitthvað í framtíð-
inni séu einhvers konar speglun fyr-
ir hið ókomna og ég tek mark á
þeim boðskap sem þeir flytja mér.
Þegar ég starfaði í Kaupmanna-
höfn leit ég auðvitað upp til þeirra
stúlkna sem prýddu forsíður erlendu
tískublaðanna. Frægustu stúlkumar
störfuðu allar í París og ein hinna
frægustu var franska fyrirsætan
Nicole de la Marche. Eitt sinn
dreymdi mig að ég stæði hjá þeim
og vorum við 6-7 saman í hóp. Ein
þeirra var Nicole. Þótt ég væri ekki
að flíka hugrenningum mínum trúði
ég því innst í hjarta mínu að með
þessum draumi væri verið að boða
mér að ég ætti eftir að ná jafn langt
og þær og vinna með þeim. Sú varð
líka raunin. Það flögraði þó ekki að
mér að Nicole, sem ég dáði mjög
og var á forsíðu Vogue og annarra
þekktra tískublaða, ætti eftir að
verða ein af bestu vinkonum mínum.
Því hefði ég með engu móti getað
trúað um það leyti sem mig dreymdi
drauminn. Hann orkaði hins vegar
mjög hvetjandi á mig. Ég varð viss
um að ég gæti látið óskir mínar
rætast og komist í fremstu röð.
Þegar allt leikur í lyndi
í þessum kafla segir Thelma frá
hamingjusömu fjölskyldulífi í Aust-
urríki.
Þriðji sonur okkar fæddist 14.
mars 1977. Hann var skírður Val-
entín Steinar, því við Fredí hittumst
einmitt á Valentinsdegi níu árum
áður. Tveimur árum síðar var loks
endi bundinn á strákaveldið á heim-
ilinu. Tina kom í heiminn 30. októ-
ber 1979 og Viktoria fæddist svo
tveimur árum síðar, 11. júlí 1981.
Ég hafði fætt þijú böm á íjórum
árum. Ég var hamingjusamasta
kona í heimi.
Heimilið var orðið ansi stórt og
við fengum því tvær þjónustustúlkur
til aðstoðar. Þær voru báðar lærðir
matreiðslumenn og elduðu, þrifu,
þvoðu þvotta og gerðu önnur hús-
verk sem til féllu. Ég var orðin vön
því að hafa stúlkur á heimilinu og
í nýja húsinu var nóg pláss svo stúlk-
umar voru ekkert fyrir mér. Sömu
stúlkumar starfa fyrir mig enn í
dag. Vitaskuld er gott að geta leyft
sér að hafa slíka aðstoð og hafa
tíma til að sinna bömunum, áhuga-
málunum og nú starfinu. Okkur
skorti aldrei fé. Fredí er þekktur
kaupsýslumaður í Austurríki þótt
hann berist ekki á. Það er ekki að
ástæðulausu. Þegar hann hóf störf
í fyrirtæki fjölskyldunnar vom skó-
verslanimar sjö talsins, flestar stað-
settar í Graz og Vín. Nú em þær
orðnar um 200 í Austurríki og víð-
ar. Fyrirtækið er stærsta skóversl-
anakeðja í Evrópu í einkaeign.
Verslanimar bera heitin Stiefelkön-
ig, sem þýða má Stígvélakóngur,
og Delka. Ég hef ekkert komið ná-
lægt rekstri fyrirtækisins en auðvit-
að fylgdist ég vel með. Oft fór ég
Blómabúðin Gullregn og Mique,
(sérínnfluttar gjafavörur)
Rauðarárstíg 33, sími 627033.
Full búð af mjögfallegum gjafavörum. Kaffi- og
matarstell, lampar, vasar og margt fleira. Sértilboð á
fallegum glösum úr endurunnu gleri og skreytingum.
Velkomin.
I dag, laugardaginn

Lu
-Q.
79. desember
'O
CQ
—J
'O
to
Uj
-Q.
'O
CQ
—j
'O
u-)
UQ
Uj
■Q.
'O
OQ
kl.15-16:
Sigurbjörn Einarsson biskup
áritar bókina HAUSTDREIFAR
í bókabúö Máls og menningar
Laugavegi 18.
Mál og menning
með í viðskiptaferðir til útlanda og
hélt jafnan veislur fyrir erlenda við-
skiptavini sem vom tíðir gestir á
heimilinu. Mjög mikilvægt var að
bjóða þeim heim og taka vel á móti
þeim og þá vom þeim haldnar fínar
matarveislur. Allur undirbúningur
þeirra var á minni könnu, þótt þjón-
ustustúlkumar sæju um sjálfa elda-
mennskuna. Mitt hlutverk var að
setja saman matseðil, velja viðeig-
andi vín, skreyta borðið og vita-
skuld að sinna gestunum og stytta
þeim stundir til jafns við Fredí. Mér
féll þetta vel, enda hef ég alltaf
haft gaman af að bjóða gestum
heim.
Hjónabandið var mjög hamingju-
samt og þar bar engan skugga á.
Fredí var eins og hugur minn. Við
vomm alltaf jafn ánægð hvort með
annað, gátum hlegið mikið saman
og voram mjög samrýnd. Hann neit-
aði mér aldrei um neitt. Ég gat
ekki hugsað mér betri eiginmann.
Mér fannst ég hafa fundið ástina
í fyrsta sinn; tilfínningar mínar
gagnvart Ole hlutu að hafa verið
eitthvað annað en ást. Þegar maður
elskar einhvem vill maður allt fyrir
hann gera, fóma sér fyrir hann og
gæta hans. Þó að fólk elski hvort
annað þarf það ekki sífellt að tjá
ást sína með orðum, heldur lætur
það ástina og umhyggjuna í ljós í
verki. Það er meira virði.
Mér fannst ég hafa höndlað ham-
ingjuna. Fredí og bömin vom mér
allt.
Hjónaband okkar Fredís uppfyllti
allar þær kröfur sem ég gerði til
þess. Við áttum sameiginleg áhuga-
mál og notuðum frítíma okkar til að
vera saman. Samt ríkti aldrei nein
lognmolla. Við fómm mjög mikið út
á meðal fólks og skemmtum okkur.
Fredí ferðaðist líka mikið vegna vinn-
unnar og ég fór oft með honum í
ferðir til annarra landa. Fredí átti
Qölda skemmtilegra vina sem ég
kynntist fljótt. Bestu vinir hans vom
allir á svipuðu reki, ungir menntaðir
menn, sem höfðu allt til alls.
Ég átti líka margar góðar stund-
ir með tengdafólki mínu. Móðir Fre-
dís, Grete, tók mér opnum örmum
og hefur ætíð verið mér sem önnur
móðir. Fjölskyldan er samhent og
eyðir frítímanum gjaman saman.
Austurríkismenn em skemmtilegt
fólk og mjög félagslynt. Hér hefur
fólk mikil samskipti hvað við annað.
Fjölskyldumar hanga ekki hver í
Thelma með íslenskum golfleikurum á golfvellinum i Graz. Þeir eru
frá vinstri: Sigurður Sigurðsson, Úlfar Jónsson og Sigurjón Arnarson.
sínu horni eins og víða er algengt.
Þær hittast, fara saman út að borða
eða í ferðalög og þá er ekkert kyn-
slóðabil fyrir hendi.
Fredí spilaði golf í frítíma sínum,
aðallega um helgar. Hann dró mig
með sér á völlinn en áhugi minn var
ekki mikill í byijun. Fyrr en varði
jókst hann þó og ég var farin að
eyða dijúgum tíma á golfvellinum.
Eg sótti stíft til golfkennara og ár-
angurinn lét ekki á sér standa. Fljót-
lega var ég farin að leika golf reglu-
lega. Ég var þá með börnunum allan
fyrri hluta dagsins og fór svo á
völlinn síðdegis og æfði mig fram á
kvöld.
Golfbakterían skæða hafði náð
tökum á mér og ég var farin að
veija mun meiri tíma í golfið en
Fredí gerði. Helgamar fóm flestar
í keppni og ég var komin með 6 í
forgjöf þegar ég var í bestri æf-
ingu. Ég náði þeim árangri að verða
klúbbmeistari og meistari Steier-
marks-héraðsins tvívegis. Á þeim
tíma var ég ein af bestu golfkonum
Austurríkis.
Golfið finnst mér dásamleg íþrótt.
Um leið og leiknar hafa verið tvær
til þijár holur á golfvellinum gleym-
ist allt annað. Áhyggjur þurrkast
burt og hverfa eins og dögg fyrir
sólu. Fyrr en varir er maður kominn
í annan heim; golfheiminn. Þar
kemst ekkert að nema ánægjan af
því að spila golf.
Tennis var einnig eitt af áhuga-
málum Fredis og fómm við oft í
golf- og tennisferðir með vinum
okkar til Ítalíu, Portúgals, Grikk-
lands og Spánar. Á vetuma fómm
við mikið á skíði. Við þurftum því
sannarlega ekki að kvarta yfir því
að hafa ekki nóg fyrir stafni.
Ég hef alltaf kunnað einstaklega
vel við hvað fólk er félagslynt hér
í Austurríki. Við kynntumst geysi-
lega mörgu fólki á tíðum ferðum
okkar í Alpana. Þangað kom ótrú-
legasta fólk til að stunda skíðaferð-
ir og skemmtanalíf.
Ámi Sæbcrg
Gjöf til Barnaspítala Hringsins
A síðustu vikum hafa íslenskir barna- og unglingabókahöfundar farið á milli félagsmiðstöðva eldri borgara
í Reykjavík til þess að kynna þeim útgáfu bamabóka í ár. Höfundamir hafa lesið úr bókum sínum og haft
til sýnis nýútkomnar bama- og unglingabækur sem bókaforlögin hafa látið þeim í té. Þessum kynningum er
nú lokið og ákveðið hefur verið að láta böm á Bamaspítala Hringsins njóta bókanna.