Morgunblaðið - 22.01.1993, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. JANÚAR 1993

me& þig. pteytéu fyrir 150 tcr
ttm nocgrenrUo."
TM Reg. U.S Pat Off.—all rlghts reserved
® 1992 Los Angeles Tlmes Syndicete
Hvenær Iýkur þessum fót-
boialeik?
HÖGNI HREKKVÍSI
» HAKIN EK./H E.O NESTl HANPA OKKUR./'
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 681811
Fiskvinnsla á íslandi
Frá Magnúsi Herði Hákonarsyni:
Af hveiju mega erlend fyrirtæki
ekki eiga í fiskvinnslunni með því
skilyrði að fullvinnslan fari fram
hér?
Eins og flestir eflaust vita mega
erlend fyrirtæki ekki eiga í útgerð
og fiskvinnslu hér á landi. Þeir eru
að vísu óbeinir eignaraðilar sums
staðar t.d. Granda. Hvað viðvíkur
útgerðinni eru flestir sammála um
Frá Sigríði Jóhannsdóttur
Er ég fær um að koma skoðun-
um mínum á framfæri þegar þörf
er á því? Get ég komið fram á
fundi, tekið þátt í umræðum, lagt
fram skýrslu, undirbúið dagskrá
eða skil ég fundarsköp?
Hafa þessar spurningar komið
í huga þinn þegar þú ert að fara
á fund eða einhvern stað þar sem
þú þarft að takast á við hina ýmsu
þætti mannlegs lífs?
Fyrir nokkrum árum var ég á
stórum fundi og komu þá svipaðar
spurningar upp í huga minn. Sem
betur fer var ég svo heppin að
þurfa aðeins að rétta upp hönd við
og við til að samþykkja einhverjar
tillögur sem aðrir fluttu. Þessi
fundur var afar skemmtilegur og
samtökin sem að honum stóðu
voru með eitt af áhugamálum mín-
um á stefnuskránni. Mig langaði
til að vera í þeim og vinna þar
gagn. í þessum hugleiðingum
mundi ég eftir að hafa heyrt um
ITC-samtökin. Ef til vill voru þau
eitthvað fyrir mig.
að láta ekki erlenda aðila fá beina
eignaraðild. Hvað viðkemur fisk-
vinnslunni tel ég að gegni allt öðru
máli. í stuttu máli sagt á að leyfa
erlendum aðilum að eiga í físk-
vinnslunni, með þeim skilyrðum
þó að hráefnið (fiskurinn) sé unnið
á hæsta vinnslustig, m.ö.o. tilreidd-
ir fiskréttir, sem tilbúnir eru beint
á síðasta söluþrep til neytandans.
Til þess að þetta mætti verða yrði
að sjálfsögðu að eiga sér stað laga-
Þetta var að haustlagi, á þeim
tíma sem ITC-samtökin eru oft að
auglýsa kynningarfundi sína. Ég
dreif mig á kynningarfund og í
framhaldi af því gekk ég í samtök-
in. Ég hef ekki séð eftir því.
ITC hefur veitt mér þjálfun í
fundarsköpum, dagskrárgerð og
ekki síst mannlegum samskiptum.
Ég hafði oft staðið mig að því að
vanmeta fólk og það á ef til vill
að um fleiri. Hjá ITC-samtökunum
hef ég öðlast gleggra auga fyrir
því að allir hafa eitthvað til brunns
að bera.
Ég veit ekki hvernig hefði farið
á fyrmefndum fundi ef ég hefði
þurft að standa upp og segja nokk-
ur orð. Nú þremur árum síðar þori
ég að segja skoðanir mínar annars
staðar en við eldhúsborðið heima
og takast á við hin ýmsu verkefni.
Konur, ef ykkur langar til að
koma skoðunum ykkar á framfæri
af sannfæringu og öryggi er ITC
eitthvað fyrir ykkur.
SIGRÍÐUR JÓHANNSDÓTTIR,
Skjólbraut 6,
Kópavogi.
breyting um eignaraðild erlendra
aðila á fiskvinnslunni. Og þar sem
útgerð og vinnsla væri með sömu
eigendum yrði að skipta útgerð og
vinnslu í sitt hvort fyrirtækið,
þannig að erlendir aðilar gætu átt
í vinnslunni eins og áður sagði, eða
stofnað nýtt vinnslufyrirtæki.
Kostir við þessar breytingar tel ég
vera að fiskur sem fluttur er út
óunninn yrði fullunninn hér á landi.
Þannig gæti fjölgað atvinnutæki-
færum verulega auk margföldun-
aráhrifa sem fylgdu í kjölfarið.
Skuldsett íslenskt fyrirtæki gætu
þannig hugsanlega fengið ódýrara
fjármagn og ef rekstrarstaða fisk-
vinnslufyrirtækja batnar ætti verð
á íslenskum fískmörkuðum að
hækka. Utgerðir skipa sem sigla
með aflann eða selja út í gámum
fengju aukið svigrúm til að velja,
hvort þau seldu á íslenskum eða
erlendum fiskimörkuðum. Fisk-
vinnslan ætti að geta fengið nýrra
og betra hráefni með aukinni hlut-
deild innlendra fiskimarkaða,
þannig að vöruvöndun yrði betri.
Eignaraðild erlendra dreifingarað-
ila sjávarafurða ætti t.d. að geta
leitt til markvissari og öflugri
markaðsstarfsemi erlendis, þar
sem framleiðendur væru komnir í
nánara samband við erlenda neyt-
endur/kaupendur. Þau fyrirtæki
sem erlendir aðilar væru ekki eig-
endur að gætu sameinast um fram-
leiðslu og gæðastaðla og selt til
erlendra fyrirtækja fullunna afurð.
Við þetta mundi aukin framleiðslu-
og tækniþekking koma inn í landið
og staðbundin þekking nýtast bet-
ur. Hugsanlega yrði að byija með
tilraunafyrirtæki, þannig að nægur
tími væri til að sníða af helstu
agnúa og koma í veg fyrir auka-
og hliðarverkanir.
MAGNÚS H. HÁKONARSON,
Kleppsvegi 134,
Reylq'avík.
Hvað getur ITC gert
fyrir konur?
Víkveiji skrifar
Víkveija hefur borist eftirfar-
andi bréf frá Stefáni Kjart-
anssyni, forstöðumanni Sundhallar
Reykjavíkur:
„Kæri Víkveiji. Að gefnu tilefni
vil ég svara leiðinlegum aðdrótt-
unum að starfsfólki Sundhallar
Reykjavíkur í blaði þínu þann 16.
janúar. I lok greinar þinnar óskar
þú eftir röksemdum fyrir þeim
reglum að nemar í skólasundi
megi ekki þurrka hárið í hárþurrku
að loknu sundi. Ég sem forstöðu-
maður kannast ekki við að sú regla
sé í gildi. En þegar skólasundi lýk-
ur hafa nemar 30 mínútur til að
fara í bað, þurrka sér og koma sér
úr, áður en næsti bekkur kemur
og þarf að nota sömu fataskápa.
I hveijum tíma eru 40 til 50 nem-
ar þar af 25 stúlkur. Ef þær ættu
allar að geta þurrkað hárið á þeim
fáu mínútum sem þær hafa þyrfti
að fjölga þurrkunum, en það stend-
ur ekki til vegna hávaða sem þær
valda.
Einnig er rétt að það komi fram
að flestir nemar í skólasundi í
Sundhöll Reykjavíkur eru keyrðir
í rútu fram og til baka úr sínum
skóla. Því þarf starfsfólk að reka
nokuð á eftir nemum svo þeir missi
ekki af bflnum. Af sömu ástæðu
er nemum meinaðir aðgangur að
pottum.
Það má vera að starfsstúlka
hafl tekið þannig til orða að hár-
þurrkurnar væru aðeins fyrir við-
skiptavini ef svo er þá biðjum við
afsökunar á því.
Nú vona ég að Víkveiji skilji
hvað starfsfólki gangi til þegar það
er að sinna skyldustörfum sínum.“
xxx
annig lýkur bréfi forstöðu-
manns Sundhallarinnar sem
skrifað er í tilefni af pistli Vík-
verja síðastliðinn laugardag, þar
sem rakin var reynslusaga ungl-
ingsstúlku sem neitað hafði verið
um aðgang að hárþurrku í bún-
ingsherbergjum hallarinnar. Ekki
dregur Víkveiji í efa — og veit
raunar af eigin reynslu — að tals-
verður hávaði og fyrirgangur getur
fylgt ijölmennum unglingahópum
í sundlaugum. Enginn vafi er á
því að oft og einatt þarf starfsfólk
Sundhallarinnar að sýna lipurð,
þolinmæði og jafnvel langlundar-
geð í slíkum samskiptum, þar á
meðal í tilvikum eins og því sem
Stefán Kjartansson gerir að um-
talsefni, þegar koma þarf tugum
unglinga á hálfri klukkustund úr
baði og út í rútu, sem bíður fyrir
utan.
xxx
Hins vegar vildi svo til í því
dæmi sem Víkveiji gerði að
umtalsefni að þar voru á ferðinni
íjórar stúlkur á 13. ári, úr bekk
sem skipt hefur verið í nokkra
hópa og sækir hver hópurinn, 8
börn af báðum kynjum, skólasund
einu sinni í viku hálfan veturinn
og er þá ýmist farið gangandi eða
í strætisvagni. Stefán minntist
ekki á þessa útfærslu á skipulagi
skólasundsins í bréfí sínu en Vík-
verja virðist líklegt að því fylgi
hagræði fyrir starfsfólk Sundhall-
arinnar og sé til þess fallið að
auðvelda því skyldustörfin.
Þannig verði síður aðkallandi
fyrir starfsfólk Sundhallarinnar að
viðhafa sérstakan viðbúnað til að
koma skólabörnum út úr búnings-
klefunum með hraði og takmarka
í því skyni aðgang þeirra að hlutum
eins og hárþurrkum.