Morgunblaðið - 19.02.1993, Blaðsíða 37

Amalía Þorleifs-
dóttír — Minning
Fædd 21. september 1911
Dáin 11. febrúar 1993
Hinn 11. febrúar lést á Alzheim-
er-deild Landspítalans í húsakynn-
um Öryrkjabandalagsins systir okk-
ar Amalía Þorleifsdóttir.
Þetta var ekki ýkja langt stríð
við þessa nútíma plágu, Alzheimer-
sjúkdóminn, en erfið var sú barátta.
Milla systir okkar var í stuttu
máli sagt elskuleg og hjartahlý
manneskja. Hún var elst í hópi 8
systkina og er önnur úr hópnum
sem lýkur sinni jarðvist.
Hinn 22. september 1934 gekk
hún að eiga Guðmund Eiríksson
gullsmið, frábæran fagmann. Guð-
mundur lést 20. febrúar 1977.
Dætur þeirra tvær eru Ingveldur,
gift Birgi Berndsen vélstjóra og
Elín Staneck, búsett í Arizona í
Bandaríkjunum.
Milla fór margar ferðir í heim-
sókn til Elínar dóttur sinnar enda
afkomendahópurinn sífellt stækk-
andi. Það var sannarlega vitnis-
burður um hugrekki og dug Millu
að þrátt fyrir flughræðslu og ýmsan
sjúkleika er hijáði hana lét hún það
ekki aftra sér frá að fljúga um
hálfan hnöttinn til þess að umgang-
ast og dvelja hjá Ellu og barnahópn-
um. Astríki Millu var slíkt, að hún
lét ekkert stöðva þetta ætlunarverk
sitt.
Amalía var dóttir hjónanna Elín-
ar Sigurðardóttur og Þorleifs Þor-
leifssonar ljósmyndara og kaup-
manns. Allt frá stofnun Amatör-
verslunarinnar árið 1925 var Milla
búðardama, eða frá unglings aldri
allt þar til skylda móður og eigin-
konu, kallaði á breytt lífsmynstur.
Það er ekkert oflof þótt fullyrða
sé að hér fór einstök persóna, þar
sem dugnaður og samviskusemi
voru mjög áberandi þættir í skap-
höfn Millu. Ásamt afgreiðslustörf-
um í Amatör tók hún ríkan þátt í
umönnun systkina sinna og hjálpaði
móður okkar á allan hátt við heimil-
isstörfin á hinu fjölmenna heimili.
Já, nú er ævi Amalíu lokið á
jarðkúlu okkar. Hvar dvelst sál
hennar nú? Er hún nú í faðmi lát-
inna ástvina sinna? Þrátt fyrir að
mörgum spumingum um fram-
haldslíf sé að minni hyggju ósvarað
tel ég að flest okkar trúi innst inni
á líf að loknu þessu.
Kæra elskulega systir okkar,
þakkir fyrir allt sem þú varst okkur
allt frá fyrsta degi til hinstu stund-
ar.
Samúðarkveðjur sendum við ykk-
ur öllum, sem nú kveðja elskulega
móður, ömmu og langömmu. Einnig
fá tengdasynimir kveðjur okkar.
Sérstakar þakkir og samúðar-
kveðjur sendum við heiðursmannin-
um Bjama frá Túni. Það var mikil
gæfa fyrir Millu að njóta tryggðar
og vináttu þessa ágæta manns.
Læknum og hjúkrunarfólki skulu
og færðar þakkir. Guð blessi ykkur
öll.
Fyrir hönd okkar systkina,
Oddur H. Þorleifsson.
Í dag er til moldar borin okkar
ástkæra amma. Fýrir þremur ámm
veiktist hún af alzheimer-sjúk-
dómnum. Hún var ósérhlífin kona
og alltaf boðin og búin til að hjálpa.
En svo núna síðustu árin þurfti hún
að vera upp á aðra komin.
Þegar við vorum yngri og bjugg-
um í sama húsi og amma, þá var
oft farið upp til að athuga hvort
það væri betra í matinn hjá henni
eða hjá mömmu og alltaf var reynd-
in sú að okkur þótti betri maturinn
hjá ömmu.
Ljúfar minningar eigum við frá
því að við fengum að sofa hjá henni,
hún kenndi okkur margar bænim-
ar, sagði okkur sögur og toppurinn
á tilvemnni var þegar hún færði
okkur í rúmið á morgnana, malt-
brauð með miklu smjöri og osti og
sítrónute. Hvergi var betra malt-
brauð en hjá ömmu.
Ef eitthvað bjátaði á hjá manni
var farið beint til ömmu því hún
skildi mann svo vel. Ef hún vissi
að við vomm veikar heima var
amma mætt með maltflösku og
banana. Aldrei kom hún svo í heim-
sókn að ekki væm snúðar og rún-
stykki í poka og pijónar í öðrum.
Það voru ófáar stundimar sem
hún passaði okkur systurnar, eins
og t.d. þegar foreldrar okkar fóm
til útlanda sá hún um heimilið á
meðan. Einnig ferðaðist hún sjálf
mikið erlendis, þar sem önnur dótt-
ir hennar og barnaböm búa í
Bandaríkjunum. Þangað fór hún
annað hvert ár og dvaldist í 6 mán-
uði í senn.
Hún giftist Guðmundi Eiríkssyni
gullsmið árið 1934, en hann lést
eftir langvarandi veikindi árið 1977.
Nokkram ámm eftir lát hans kynnt-
ist hún góðum manni, Bjama Guð-
mundssyni frá Túni, sem reyndist
henni einstaklega vel og sérstak-
lega í hennar veikindum. Fæmm
við honum okkar bestu þakkir fyr-
ir. Einnig viljum við færa starfs-
fólki öldrunardeildar á 3. hæð í
Hátúni 10B okkar bestu þakkir fyr-
ir frábæra umönnun.
Elsku amma. Við vitum að þér
líður vel núna. Þjáningum þínum
er lokið og eftir eigum við góðar
og ljúfar minningar um þig, elsku
amma.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljðta skalt.
(V. Briem.)
Amalía, Sigríður Jóna, Berg-
lind, Birna og Guðmunda.
Við viljum með nokkrum orðum
minnast okkar kæru móðursystur
Millu frænku, sem var okkur afar
kær. Hún var í huga allra sem hana
þekktu sérstök persóna, góðvild og
hjartahlýja voru hennar aðalsmerki.
Þegar foreldrar okkar giftu sig
festu þau kaup á íbúð við Mánagöt-
una við hliðina á húsi Millu og
Guðmundar eiginmanns hennar, en
hann lést árið 1977. Samgangur
var mikill á milli heimilanna. Hún
var okkur sem mamma í svo mörgu.
Hún saumaði á okkur margar flíkur
þegar við vorum lítil því að mamma
okkar var ekki lagin við að sauma,
en það var Milla frænka. Okkur eru
minnisgtæðar flíkurnar sem að hún
saumaði á okkur, kjólarnir og káp-
urnar. Þó að sjálfsagt eignuðumst
við föt sem keypt vom í búð erum
við löngu búin að gleyma þeim en
ekki hinum sem Milla frænka saum-
aði.
Margar minningar eigum við frá
Mánagötu 21 og sérstaklega eru
okkur minnisstæðar samverustund-
irnar á góðum sumardögum í garð-
inum hjá Millu. Þar var svo sannar-
lega glatt á hjalla. Eða allir rigning-
ardagarnir þegar við vomm í
dúkkulísuleik með Ellu, yngri dóttur
Millu. Það er svo margt, sem betur
fer, sem gleymist ekki, en geymist
í bamssálinni til æviloka. Milla og
Guðmundur eru þar efst í huga
okkar.
Það hefur svo sannarlega margt
breyst frá því að við vorum að al-
ast upp í Mýrinni og lékum okkur
á Mánó í París eða einhveijum öðr-
um leik og gott var þá að hlaupa
inn til Millu og fá kakó og smurt
brauð og seinni árin, eftir að við
vorum orðin fullorðin, að koma til
Millu og fá kaffi og smurt brauð.
Hún var orðin sjúk og hvíldinni
fegin, en söknuðurinn er alltaf til
staðar þegar ástvinur er kvaddur,
ástvinur sem svo margar minningar
tengjast við.
I trausti þess að Jesús Kristur
veiti Millu frið og ró kveðjum við
hana með kæm þakklæti fyrir allt.
Samúðarkveðjur sendum við ykk-
ur öllum. Einnig fær Bjami, vinur
Millu, kærar þakkir og kveðjur okk-
ar systkina.
Elísabet, Guðlaug og Auðunn.
Mig langar aðeins til að skrifa
fáein orð í minningu ástkærrar
frænku minnar, Amalíu Þorleifs-
dóttur.
Þegar mamma hringdi í mig og
Tónlistarskólinn í Keflavík
verður með opið hós á morgun
DAGUR tónlistarskólanna verður haldinn hátíðlegur um land allt
laugardaginn 20. febrúar. Þá munu hinir 70 tónlistarskólar sem
starfræktir eru um land allt halda upp á daginn með ýmsum hætti.
í Tónlistarskólanum í Keflavík
hafa nemendur undanfarnar vikur
verið á ferðinni og leikið fyrir
bæjarbúa. Meðal staða sem heim-
sóttir hafa verið má nefna grunn-
skóla, sjúkrahús, elliheimili,
Þroskahjálp, leikskóla, banka og
vinnustaði auk ýmissa félagasam-
taka og fleiri aðila. Tilangurinn
með þessari opnu viku er að vekja
athygli á starfi skólans og gefa
bæjarbúum kost á að heyra í nem-
endum hans. Opna vikan nær há-
marki á degi tónlistarskólanna á
morgun. Þá verður opið hús í skól-
anum frá kl. 14-16 þar sem ýmis-
legt verður á dagskrá. Léttsveit
skólans mun leika á sal og bæj-
arbúum verður boðið uppá ókeypis
kennslu á hin ýmsu hljóðfæri og í
söng. Dagskránni lýkur með
spurningakeppni nemenda þar sem
spurt verður úr tónlistarsögu og
fleiri fræðigreinum tónlistar sem
kenndar em í skólanum. Vonast
aðstandendur skólans til að sem
flestir bæjarbúar komi í skólann
þennan dag og taki þátt í því sem
þar verður boðið upp á.
Sunnudaginn 21. febrúar munu
nemendur síðan annast allan tón-
listarflutning í sunnudagaskólan-
um og við guðsþjónustu í Keflavík-
urkirkju kl. 14.
sagði mér lát systur sinnar, fann
ég til tómleika innra með mér, enda
þótt ég hefði vitað að hveiju fór.
Enn einn sterkur hlekkurinn í fjöl-
skyldukeðjunni var brostinn.
Milla var alltaf svo sterk persóna
og það var svo gott að leita ráða
hjá henni. í mínum huga og ann-
arra í fjölskyldunni var Milla aldrei
gömul, þótt árin yrðu mörg. Henni
féll aldrei verk úr hendi, heldur var
sípijónandi, þar til heilsa hennar
bilaði fyrir um fjórum ámm, þegar
hinn válegi sjúkdómur gerði vart
við sig. Er ég þeirrar trúar að Milla
mín væri enn í pijónastuði með
mömmu, eða að ráðgera eina utan-
landsferðina enn, ef hún væri á lífi,
en hún fór margar slíkar á meðan
heilsan leyfði.
Það var alltaf svo hlýlegt að
koma á Mánagötuna til Millu og
Gumma, enda var mikill samgangur
á milli heimilanna. Ég sleit bams-
skónum í nágrenni við þau fyrstu
sex árin og man að það var sífellt
rennerí á milli húsa hjá okkur
frænkunum. Hefur það sjálfsagt
reynt á þolinmæðina hjá sumum,
en ég minnist þess ekki að amast
væri við því.
Ég votta Ingu og Ellu og fjöl-
skyldum þeirra, svo og Bjarna, vini
Millu, samúð mína.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Ingibjörg.
Með örfáum orðum langar mig
til þess, að minnast Millu frænku
minnar. Ekki ætla ég að rekja ætt-
ir hennar, aðrir mér fróðari munu
sinna því.
Ég mun hafa verið árs gamall,
þegar Milla frænka tók að sér að
annast litla frænda, um þriggja
vikna skeið vegna siglingar foreldra
minna. Þetta var árið 1957. Ekki
er mér glögg í minni þessi fyrsta
dvöl hjá þeim hjónum Millu og
Guðmundi, en eitt er víst, að vel
hefur verið hugsað um snáðann,
því að óskir um dvöl hjá Millu urðu
mjög áleitnar.
Óskir mínar rættust og ég átti
eftir að gista margar nætur hjá
frænku minni. Ljúfar em minning-
arnar um stundirnar hjá frænku,
allt fullt af dönskum vikublöðumn,
sem strákur skoðaði og fékk að
klippa út myndir eftir óskum.
Ibúð þeirra hjóna á Mánagötunni
var ekki stór, en stór var hjarta-
hlýja þeirra Millu og Gumma. Odd-
ur frændi sagði mér einhvern tíma
að Milla hefði tekið miklu ástfóstri
við Rabba litla. Það var alltaf pláss
fyrir Rabba litla.
Eftir að foreldrar mínir fluttust
í Garðabæ, urðu heimsóknir til Millu
fátíðari. En alltaf er ég átti erindi
í bæinn var komið við hjá frænku,
enda ávallt sama hlýjan sem mætti
mér.
Já, hugurinn hvarflar til baka,
ég minnist t.d. er ég lagfærði tré-
girðingu, sem var að hruni komin
í litla garðinum. Ekki stóð á að
Milla þakkaði fyrir sig. ís og heitt
súkkulaði var umsvifalaust á borð
borið. Reyndar vom Milla og bóndi
hennar þekkt fyrir fádæma gest-
risni.
Nú síðustu árin urðu heimsóknir
strjálli. Það var helst er við Oddur
frændi vorum að tína maðk í garðin-
um hennar. Yfir kaffibolla hjá Mollu
var gjarnan minnst á þessa gömlu,
góðu daga.
Já, Milla var einstök kona, alltaf
ljúf og góð, og ég er þess fullviss
að hún fær góðar móttökur handan
landamæranna. Ég þakka samveru-
stundirnar. Megi góður Guð geyma
hana í faðmi sínum.
Ættingjum öllum sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Rafn A. Guðjónsson.
+
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN HALLVARÐSDÓTTIR
frá Kirkjubæ,
Strembugötu 15,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju, laugardaginn 20. febrúar
kl. 14.00.
AAalheiður Jónsdóttir,
Svava Jónsdóttir, Andrés Magnússon,
María Gunnarsdóttir, Jóna Andrésdóttir,
Edda Andrésdóttir, Gunnar Andrésson
og fjölskyldur.
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför systur
okkar og mágkonu,
LAURENZE JÓHÖNNU HELGASON.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Borgarspítalans.
Kristbjörg Jónsdóttir,
Paula Jónsdóttir,
Elíse Larsen,
Sigurður Jónsson,
Jón Jónsson
og aðrir aðstandendur. .
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
er auðsýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför elskulegs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
ÓLAFS MAGNÚSSONAR,
Dalbraut 20.
Guð blessi ykkur öll.
Helga Á. Guðmundsdóttir,
Ólafur A. Ólafsson, Marta Gísladóttir,
Katrín G. Ólafsdóttir, Bragi Magnússon,
Sólveig G. Ólafsdóttir, Haraldur Tyrfingsson,
María M. Ólafsdóttir, Márus Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
(Fréttatilkynning)