Morgunblaðið - 11.05.1993, Page 15

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. MAI 1993
15
Eitt verka Kjartans Guðjónssonar er sýnir nú í Listhúsinu Laugardai.
teikningar Kjartans urðu full staðl-
aðar í stað þess að hver mynd sé
ný opinberun. En þegar hann nær
hinu rétta jarðsambandi eins og t.d.
í teikningunni „Tunglskinsnótt
skáldsins" (2), sér maður hvílíkir
Segja má að naumhyggjan hafi á
sér ýmsar hliðar og sannast það á
sýningu ungs listamanns á Mokka
kaffí, er Finnur Arnar nefnist.
Er hér um að ræða nokkrar teikn-
ingar þar sem greina má örveikt
krot ofan til á miðju hvers blaðs.
Fari maður svo að rýna á flötinn
kemur í ljós haganlega gerð teikning
ef eins konar fléttuformi.
Dijúg hugmyndafræði hlýtur að
liggja að baki slíkum vinnubrögðum,
en engin skýring er á þeim á staðn-
um, nema að hinn ungi maður út:
skrifaðist úr Fjöltæknideild MHÍ
hæfileikar blunda í þessum manni.
Yfir henni er mikil ró og mýkt og
hin ákveðnu tæknilegu strik víðs
fjarri. Af sama meiði eru myndir
eins og „Tveir á ferð“ (3), „Nótt
skáldsins" (8), „Kona með kött“
árið 1991. Og eftir þessu eru allar
myndimar nafnlausar.
Þetta er dálítið óvenjulegt um
sýningar á staðnum, því að yfirleitt
fylgir Hannes Sigurðsson listsagn-
fræðingur í New York sýningunum
úr hlaði með vönduðum hlutlægum
ritgerðum, og var þar í raun að
bijóta blað um framkvæmd sýninga
hér í borg.
Hér vorum við listrýnar blaðsins
með á nótunum enda um mikla og
ánægjulega framför að ræða og
höfum við fylgst grannt með sýn-
ingahaldi þar síðan.
(10), „Heimavið" (37) og „Söngfugl-
inn“ (46).
Allar þessar myndir búa yfir blæ-
brigðaríkum þrótti og hér er lista-
maðurinn á réttu róli að mínu mati.
Hinar stóru myndir í miðrýminu
gjalda þess, að skuggar verða klístr-
aðir, daufir og lífvana í ljósprentun,
en þar vöktu helst athygli mína
myndirnar „Þórðar saga kakala" og
„Flugumýri". Einkum er síðasttalda
myndin kynngimögnuð og væri gam-
an að sjá hana útfærða í stein-
þrykki, en sú tækni gefur möguleika
á mjög mettuðum og lífrænum
skuggum.
Þar sem Kjartan hefur teiknað
ailt sitt líf verða þeir þankar áleitn-
ir, að sýningin hefði orðið sterkari,
og a.m.k. fjölbreyttari, ef hann hefði
iátið fleiri myndir fljóta með úr fort-
Sðinni. En Kjartan vill vera virkur í
samtíðinni og hann er af þeirri kyn-
slóð, sem helst vill einungis sýna það
nýjasta.
Þá er honum trúlega í mun að
sanna að hann er enn í fullu ijöri í
listinni og það tekst honum með
miklum ágætum og staðfestir um
leið, að hann er ungur gamali maður.
Víst er að listsýningar á kaffihús-
um þurfa að vera mjög óvenjulega
samsettar og vandaðar til að þær
réttlæti athygli fjölmiðla og það
hafa einmitt margar sýninganna á
Mokka verið undanfárið. En þessi
er af þeirri gerð að um ósköp al-
menna upphengingu á slíkum stað
er að ræða. Að vísu lýsir það stór-
hug Hannesar að veija líka verk
hinna yngstu, en gera verður samt
dálítið meiri kröfur til framkvæmd-
anna en síðustu sýningar hafa risið
undir. Teikningar Finns Arnar eru
mjög vel gerðar og virka róandi í
rýminu, auk þess sem að baki þeirra
eru vafalítið átakamikil heilabrot,
en þær þurfa enn meiri og annars
konar nánd en þessi staður býður
upp á, og helst hefði stækkunargier
þurft að liggja frammi.
Naumhyggja
Kammertónleikar
_________Tónlist______________
Jón Ásgeirsson
Tríó sem að standa Auður Haf-
steinsdóttir, fiðluleikari, Bryndís
Halla Gylfadóttir, sellóleikari og
Snorri Sigfús Birgisson, píanóleik-
ari, hélt tónleika að_ Kjarvalsstöð-
um sl. laugardag. Á efnisskránni
voru verk eftir Loeillet, Shostako-
vitsj og Brahms.
Fyrsta verkið, sónata fyrir fiðlu,
selló og píanó, er eftir J.B. Loeillet
(1680-1730). Hvort þessi sónata
er samin fyrir. strengi eða umrituð,
er ekki tekið fram í efnisskrá en
í tónverkaskrá hans er þess aðeins
getið, að hann hafi samið einleiks
og tríósónötur fyrir blokkflautur,
þverflautur og óbó. Hvað sem
þessu líður er verkið fallegt og var
vei leikið.
Það var í tríói nr. 2 op. 67 eftir
Shostakovitsj, sem SAB-tríóið
(Snorri-Auður-Bryndís) lék af mik-
illi list enda verkið margslungið og
skemmtilega samið. Það hefur ver-
ið sagt um Shostakovitsj, að hann
hafi, eins og Beethoven, verið
óhræddur við að nota einföld og
jafnvel barnaleg stef. Það sem aft-
ur lyfti tónsmíðum hans á hærra
stig, var meistaraleg útfærsla og
útkoman því oftlega orðið stórbrot-
inn og skáldlegur tónbálkur. Fá
tónskáld hafa verið opinskárri og
sagt hug sinn á jafn sannferðugan
máta og Shostakovitsj og það ger-
Snorri Sigfús
Birgisson
píanóleikari,
Auður Haf-
steinsdóttir
fiðluleikari og
Bryndís Halla
Gylfadóttir
sellóleikari.
ir hann í þessu tríói, sem hann
samdi í minningu vinar árið 1944.
Upphaf verksins er mjög sérkenni-
legt, hefst á sellóeinleik, þar sem
stefið er leikið með „flaututónum"
og síðan kemur fiðlan inn „demp-
uð“ og þá píanóið. Þrátt fyrir að
sorgin sé ávallt nærri, er leikið
skemmtilega með hljóðfall og stef
og í lokakaflanum má t.d. heyra
enduróman af rússneskri þjóðlaga-
tónlist. SAB tríóið lék þetta meist-
araverk með glæsibrag.
Lokaviðfangsefni tónleikanna
var tríó nr. 2 eftir Brahms. Þrátt
fyrir að margt væri fallega gert
hjá SAB tríóinu, var þarna nokkuð
áberandi hversu flytjendurnir eru
ólíkir. Auður með sinn skarpa og
bjarta tón, Bryndís Halla með
mjúkan og þrunginn tón og Snorri,
sem oftlega lék einum of harkalega
í forte köflunum. Hér er um að
ræða fyrirbæri sem kalla mætti
samtónun, sem er mjög mikilvæg
í rómantískri tónlist en er jafnvel
óæskileg í gamalli konrtapunkt-
ískri tónlist, þó sérstaklega í
nútímatónlist, þar sem einstakl-
ingurinn má marka sér meira
fijálsræði en í blæbrigðabund-
inni tónlist rómantíska tímans.
Þarna er auðvitað um að ræða
matsatriði en þrátt fyrir mjög
góða spretti og fallega mótaðar
tónhendingar, vantaði í verkið tón-
ræna samhyggð, sem oft næst
aðeins með langvinnri samvinnu.
«
M
m
m
sa
*
m
9
m
»
«
«
«
■
M
m
*
s
m
M
sa
M
H
9
m
H
a
ss
■
»
*
$
%
as
m
sa
ss
fjölshvldubTll
GÓDU VERÐI
... og verðið er mjög gott.
Verð frá
Hf. 834.000
pnny
BIFREIÐAR & LANDBÚNAÐARVÉLAR HF. • ármúla 13, síml 68 12 oo • beinn síme 3 12 36
ÖRkim: