Morgunblaðið - 14.05.1993, Side 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MAÍ 1993
Jón Norðmann Páls-
son - Minning
Fæddur 13. febrúar 1923
Dáinn 4. maí 1993
^ Mig langar í nokkrum fátækleg-
um orðum að minnast vinar míns
Jóns Pálssonar. Leiðir okkar Jóns
lágu fyrst saman þegar ég var svo
heppin að kynnast Kristínu dóttur
hans í MH fyrir um 10 árum. Við
vorum nokkrar vaskar stúlkur sem
mynduðum náin vináttubönd á
þessum árum og að öðrum foreldr-
um ólöstuðum var Jón yndið okkar
allra og uppáhalds pabbinn í hópn-
um. Það var ósjaldan sem við stelp-
urnar komum blaðskellandi á Háa-
leitisbrautina og röðuðum okkur á
* römstokkinn hjá Jóni til að spjalla
svolítið og spauga um daginn og
veginn fyrir háttinn. Hann var allt-
af ungur í anda og hægt að ræða
um margvíslega hluti án þess að
finna fyrir nokkrum aldursmun.
Þegar einstaklega vel lá á okkur
brá Jón stundum gömlum upptök-
um með uppáhalds djassistum sín-
um á fóninn og bauð manni upp í
dans um leið og hann sagði spaugi-
legar sögur frá námsárum sínum
vestan hafs. Jón sagði skemmtilega
frá og aldrei þreyttist ég á að heyra
frásögn hans frá þessum árum.
Við vinkonumar eigum eftir að
sakna þessara ljúfu stunda með
\þér, elsku vinur, en þökkum fyrir
þær sem við vorum svo gæfulegar
að njóta. Það er dýrmætt að kynn-
ast svona sannri og góðri mann-
eskju sem að auki hafði einstakt iag
á að sjá spaugilegu hliðarnar á líf-
inu. Það var einmitt skopskyn Jóns
sem átti ríkastan þátt í því að létta
líðan hans og aðstandenda í barátt-
unni við hinn óvægna sjúkdóm.
Kynnin af Jóni verða okkur stelp-
unum hans ávallt gott veganesti og
vona ég að við getum gert viðhorf
hans að okkar á stundum erfiðleika
og tekist á við þá með reisn eins
og hann gerði.
Við sendum Jóhönnu, Kristínu
og öðrum aðstandendum innilegar
samúðarkveðj ur.
F.h. Margrétar, Sólveigar, Ing-
veldar og Völku,
Ástfríður Sigurðardóttir.
Vinur minn og tengdafaðir Jón
Pálsson er látinn. Við sem eftir lif-
um erum fátækari af vinum, en rík-
ari af minningum, minningum um
mann sem viðurkenndi ekki og
þekkti ekki uppgjöf. Hetjuleg bar-
átta Jóns við óbilgjörn og kvalafull
veikindi er okkur ómetanlegt vega-
nesti fyrir leiðina sem við eigum
öll fyrir höndum.
Jón var fæddur í Reykjavík 13.
febrúar 1923. Hann var sonur Páls
ísólfssonar tónskálds og konu hans
Kristínar Norðmann. Jón kvæntist
Guðrúnu Jónsdóttur, en þau slitu
samvistir. Börn þeirra eru Ása og
Óli Hilmar. Seinni kona Jóns er
Jóhanna Gyða Ólafsdóttir. Þau
eignuðust eina dóttur, Kristínu
Norðmann.
Jón var glæsimenni á velli, stór
og stæðilegur og sópaði að honum
alls staðar þar sem hann kom á
mannamót. Bjartsýni og glaðlyndi
voru ríkir þættir í skaphöfn Jóns.
Alltaf leit hann á björtu hliðamar
og þær skoplegu ekki síst þegar
hann átti sjálfur hlut að máli.
Vinur vina sinna var Jón. Allt frá
því að kynni okkar hófust höfum
við oft leitað til Jóns og Hönnu, eða
afa og ömmu á Háaleitisbraut
(seinna Melabraut) eins og dreng-
irnir okkar sögðu. Aldrei var farið
í erindisleysu, alltaf voru góð ráð
og aðstoð á takteinum. A kynni
BJÖRN SIGVALDASON,
áður bóndi í Bjarghúsum,
andaðist á dvalarheimilinu Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn
12. maí.
Jóhanna Björnsdóttir, Jón M. Ámundason,
Þorvaldur Björnsson, Kolbrún Steingrímsdóttir,
Hólmgeir Björnsson, Jónrna Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabamabörn.
t
Ástkær eiginkona mín,
KRISTRÚN HELGADÓTTIR,
Þiljuvöllum 33,
Neskaupstað,
andaðist í Sjúkrahúsi Neskaupstaðar 12. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurður Hinriksson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÖRN ALBERT OTTÓSSON,
Ólafsvík,
lést í Borgarspítalanum 12. maí.
Magnea Magnúsdóttir,
Hrafn Arnarson,
Helgi F. Arnarson,
Kristinn Arnarson,
Albert Arnarson,
tengdadætur og barnabörn.
t
Útför föður okkar og tengdaföður,
ÞÓRHALLS JÓNASSONAR,
Stóra-Hamri,
Eyjafjarðarsveit,
sem lést 8. maí sl., fer fram frá Munkaþverárkirkju laugardaginn
15. maí kl. 13.30.
Jónas Þórhallsson,
Þórgnýr Þórhallsson, Hekla Ragnarsdóttir,
Þröstur Þórhallsson, Bogi Þórhallsson,
Gunnhildur Þórhallsdóttir,
og fjölskyldur.
okkart Jónsiserm ná yfiti meira en ) ;
aldarfjórðung man ég ekki eftir að
nokkurn tíma hafa fallið blettur eða
hrukka.
Jón á glæsilegan feril að baki,
feril sem er merkur kaflí í flugsögu
íslands. Allt frá árinu 1949 er skoð-
unardeild var stofnuð hjá Flugfélagi
íslands veitti Jón deildinni forstöðu.
Hann bar því ábyrgð á skoðun og
gæðaeftirliti á bróðurparti íslenska
flugflotans í rúmlega 30 ár.
Starfíð átti hug Jóns allan. Því
hugði hann gott til glóðarinnar að
sinna ýmsum hugarefnum sínum
er hann lét af störfum fyrir þrem
árum. En stuttu seinna kenndi hann
þess sjúkdóms sem hann varð síðar
að lúta í lægra haldi fyrir. Jón tókst
á við þessa raun með æðruleysi og
karlmennsku sem aðeins fáum er
gefíð.
Jón lést á heimili sínu umvafínn
ástúð og hlýju sinna nánustu. Að
ósk fjölskyldu hans eru þakkir færð-
ar öllum þeim sem studdu Jón og
önnuðust síðustu misserin, Sérstak-
ar þakkir eru til Sverris Haraldsson-
ar læknis og starfsliðs hans á deild
A5 á Borgarspítalanum og Jóns
Hrafnkelssonar læknis og starfsliðs
hans á Landspítala. Síðast en ekki
síst eru alúðarþakkir og kveðjur til
stúlknanna í Heimastoð, þeirra
Hrundar, Þóru og Ernu, sem veittu
ógleymanlega aðstoð og styrk síð-
ustu og erfíðustu dægrin.
Minningin um Jón gefur okkur
tilefni til þess að leggja mat á verk
okkar og ásetning. Getum við ekki
reynt að takast á við orð og gjörð-
ir hversdagsins með sama æðru-
leysi og Jón háði sína baráttu, þann
mátt sem við öll verðum að horfast
í augu við?
Guðmundur Hannesson.
Mig langar með þessum fátæk-
legu línum að fá tækifæri til þess
að kveðja minn góða vin, Jón N.
Pálsson, hinstu kveðju. Það er alltaf
sért að sakna og sjá á eftir góðu
fólki af lífsins braut, þótt í sumum
tilvikum kunni dauðinn að vera líkn.
Jón N. Pálsson hafði um þó nokk-
urt skeið háð baráttu við illvígan
sjúkdóm sem hann varð að lokum
að láta í minni pokann fyrir, en
hann barðist svo sannarlega hetju-
lega og var umvafinn ást, kærleika
og styrk ástvina sinna allt þar til
yfír lauk.
Jón var yndislegur og góður
maður og er ég mikið þakklát fýrir
að hafa fengið að þekkja hann og
fjölskyldu hans öll þessi ár. Hann
og Hanna kona hans höfðu alltaf
tíma til að vera vinir vina sinna og
get ég hreinskilnislega sagt að
betra fólki og vinum hef ég ekki
kynnst um lífsleiðina, og á ég þeim
afskaplega mikið að þakka.
Jón N. Pálsson var maður sem
alltaf sá skoplegar hliðar hjá mann-
fólkinu og á tilverunni allri og oft
var nú glatt á hjalla og hlegið dátt
á Melabrautinni.
Elsku Hanna mín, Kristín, Ása,
vinir og vandamenn, ykkur sendi
ég öllum mínar innilegustu samúð-
arkveðjur og bið til Guðs að hann
gefí ykkur styrk á þessari stundu.
Og þú, minn kæri vinur, Jón,
hafðu þakkir fyrir allt — ávallt.
Megir þú hvíla í friði.
Hólmfríður.
Við kynntumst Jóni á mennta-
skólaárum okkar þegar við sátum
kvöld eftir kvöld heima hjá Kristínu
vinkonu okkar og foreldrum henn-
ar. Þar fóru fram fjörlegar umræð-
ur um lífíð og tilveruna. Jón slóst
þá oft í hópinn, skeggræddi við
okkur hin ýmsu mál og var óþreyt-
andi að fræða okkur unga fólkið.
Skemmtilegast þótti okkur þegar
hann talaði um sitt hjartans mál,
djassinn. Hann átti mikið safn af
gömlum þykkum plötum og það var
alltaf sérstök viðhöfn þegar hann
dró þær fram úr gamla plötuskápn-
um.
Jón og Hann hafa ávallt sýnt
starfí okkar í kórnum mikinn áhgua
og stuðning. Það taldist til undan-
tekninga að sjá þau ekki meðal
áhorfenda á tónleikum og öðrum
uppákomum Hamrahlíðarkórsins.
Það var okkur sönn ánægja að
kynnast Jóni. Okkur þótti mjög
vænt um hann og munum við minn-
ast hans með hlýhug um ókomin ár.
Við vottum Hönnu og Kristínu
okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd vina Jóns í Hamra-
hlíðarkórnum,
Ilmur María, Nanna Hlíf
og Sigurbjörn.
Eftir að menn eru komnir fram
yfír miðjan aldur fer óhjákvæmilega
að saxast á vinahópinn. í dag er
kvaddur æskuvinur, Jón N. Pálsson,
yfírskoðunarmaður flugvéla hjá
Flugleiðum. Jón tókst á við banvæn-
an sjúkdóm af æðruleysi og ótrú-
legri karlmennsku, en enginn má
sköpum renna.
Ætt hans og uppruna verða ör-
ugglega gerð skil af öðrum, og því
mun ég aðeins minnast fagmanns-
ins Jóns í þessum fáum línum.
Sameiginlegur áhugi okkar
beggja á flugi tengdi okkur Jón
ennfremur saman eftir að æsku-
árum lauk. Jón fór til náms í flug-
vélavirkjun í Bandaríkjunum og
valdi hann að fara til Buffalo í New
York fylki á Burgard Vocational
High School. Þar lauk hann námi
árið 1946. Vinnubækur Jóns frá
skólaárunum eru þvílíkt listaverk
að þær eiga hvergi heima nema á
væntanlegu flugminjasafni, því að
frágangur allur ber ljósan vott ná-
kvæmni og listfengi Jóns. Datt mér
oft í hug, að ef vinnubækur hans
væru gefnar út, þá hefði verið kom-
inn góður vísir að kennslubók fyrir
flugvélavirkja. Samtíma Jóni var á
Burgard Sigurður Ágústsson frá
Vestmannaeyjum sem látinn er fyr-
ir nokkrum árum.
Ásamt náminu í flugvélavirkjun
lauk Jón einkaflugmannsprófi og
flutti svo inn til landsins ásamt
nokkrum félögum sínum kennslu-
flugvél af gerðinni Piper Cub TF-
KAK. Var það fyrsta nýja kennslu-
vélin er til landsins kom og hefur
hún reynst hið mesta happafley, en
vélin hefur nú verið lengst allra
flugvéla á skrá á íslandi, því að
brátt eru 50 ár síðan hún kom til
landsins. Það var gæfa mín að fyr-
ir tilstilli Jóns fékk ég skólavist á
Burgard og kom þangað um mitt
sumar árið 1946 og lærði þar flug-
vélavirkjun undir handleiðslu sömu
kennara og Jón og Sigurður höfðu
haft. Get ég því af eigin raun borið
um það góða álit sem þeir félagar
höfðu aflað sér við skólann.
Jón hóf störf hjá Flugfélagi ís-
lands strax eftir heimkomuna frá
Bandaríkjunum. Árið 1949 var
hann skipaður deildarstjóri skoðun-
ardeildar Flugfélags íslands og eft-
ir stofnun Flugleiða hélt hann
áfram því starfí þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir seinni
part ársins 1990, og hafði þá verið
yfírskoðunarmaður Flugfélags ís-
lands og Flugleiða í rúmlega 41 ár.
Fáir gera sér grein fyrir þeirri
miklu ábyrgð sem hvílir á herðum
skoðunarmanna flugvéla, en í því
starfí kom í ljós hin yfírgripsmikla
þekking sem Jón hafði aflað sér og
haldið við af þeirri samviskusemi
og góðum gáfum sem Jón hafði
fengið svo ríkulega í vöggugjöf.
Nú þegar leiðjr skiljast þakka ég
Jóni fyrir þann stóra skerf sem
hann hefur lagt til flugöryggis á
íslandi og bið Guð að blessa minn-
ingu góðs drengs. Hönnu, eftirlif-
andi konu hans, börnum og öðrum
aðstandendum Jóns sendi ég inni-
legustu samúðarkveðjur.
Karl Eiríksson.
Jón N. Pálsson er látinn. Við
brottför hans rifjast upp margra
áratuga vinátta er byggðist á svo
mörgu og miklu sem ekki er hægt
að rekja í nokkrum kveðjuorðum.
Jón helgaði lífsstarf sitt fluginu.
Hann lærði flug og flugvirkjun í
Bandaríkjunum á seinni heimsstytj-
aldarárunum og starfaði við flug-
rekstur alla tíð.
Við andlát Jóns er fallinn frá
góður drengur, traustur vinur og
mikilsmetinn félagi. Við hjónin vor-
um svo heppin að eiga Jón að góð-
um vini og þá vináttu féll aldrei
skuggi á. Jón og Hanna eiginkona
hans voru ekki einungis nánir vinir
okkar heldur allrar fjölskyldunnar.
Voru þau ávallt reiðubúin að að-
stoða þegar á þurfti að halda, m.a.
vegna fjarveru okkar erlendis.
Jón og Hanna voru eins og for-
eldrar yngri sonar okkar og tókst
með honum og þeim mikil vinátta
og gagnkvæmt traust, sem aldrei
verður fullþakkað.
Þrátt fyrir búsetu okkar erlendis
komu Jón og Hanna eins oft og
tilefni gafst í heimsókn hvar sem
við dvöldumst. Voru það miklir
gleðifundir. Vegna áralangrar fjar-
veru varð kunningjahópur okkar
þynnri með tímanum, en Jón og
Hanna áttu sinn þátt í að halda
tengslum og vináttuböndum saman,
hvernig sem á stóð.
Við fráfall Jóns er horfínn á braut
einn tryggasti og besti vinur okkar.
Það skarð verður ekki fyllt.
Við biðjum guð að styrkja eigin-
konu hans, börn og alla ættingja.
Lóa og Niels P. Sigurðsson.
Kveðja frá Flugvirkjafé-
lagi Islands
Jón N. Pálsson flugvirki og fyrr-
verandi yfírskoðunarmaður hjá
Flugleiðum og áður Flugfélagi Is-
lands lést af völdum krabbameins
á heimili sínu þann 4. þ.m. eftir
nokkurra mánaða veikindi. Hann lét
af störfum vegna aldurs 30. sept-
ember 1990, þá við góða heilsu og
hugði gott til að sinna áhugamálum
sínum og fjölskyldu um langan
tíma.
Jón hóf störf hjá Flugfélagi ís-
lands 1. maí 1943 sem aðstoðar-
maður við flugvélaviðgerðir. Hinn
10. september sama ár sigldi hann
til Bandaríkjanna, þá áttundi starfs-
maður Flugfélagsins og innritaðist
í Burgard-flugtækniskólann í Buff-
alo NY. Þaðan lauk hann prófi í
janúar 1946 og kom þá heim til
flugvirkja- og flugvélastjórastarfa
hjá Flugfélaginu.
Jón kom fljótlega auga á það,
að flugvirkjar þyrftu að sameina
krafta sína í ýmsum hagsmuna- og
kjaramálum og 7. janúar 1947 var
hann kosinn formaður undirbún-
ingsnefndar til stofnunar Flug-
virkjafélags íslands og síðan for-
maður þess á stofnfundi 21. janúar
sama ár.
í ársbyrjun J949 fór hann til
framhaldsnáms í öryggis- og flug-
vélaskoðun hjá bandarísku flug-
málastjórninni í Washington DC,
La Gardia- og Roosevelt-flugvöllun-
um í New York og lauk þaðan próf-
um. Eftir heimkomuna, vorið 1949,
stofnsetti hann Skoðunardeild
Flugfélags íslands og markaði í
upphafí þann gæða- og öryggis-
staðal sem ríkt hefur síðan hjá Flug-