Morgunblaðið - 09.06.1993, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. JÚNÍ 1993
33
til áréttingar langar mig að nefna.
Eldri dóttir hans, þá mjög ung, var
ákaflega myrkfælin og átti erfitt með
að komast í ró á kvöldin. Gummi
orti þá lítið vers handa henni, sem
varð hennar kvöldbæn upp frá því.
Eyddu Drottinn öllum fljótt
' ótta úr huga mínum.
Svo ég geti sæl í nótt
sofíð í faðmi þínum.
(Guðmundur Salbergsson)
Allir mega sjá að hér fór einstakur
faðir.
Gummi var mikill náttúruunnandi
og skynjaði náttúruna. Hann var
slyngur veiðimaður og hafði gaman
af að renna fyrir fisk. Hann hafði
yndi af allri ræktun eins og lundur-
inn í Laugardalnum ber vitni um.
Það er sælureitur fjölskyldunnar, þar
sem hann tók sín síðustu andvörp.
Þaðan hlýtur að vera stutt til himna-
ríkis.
Við hjónin þökkum það að fá að
kynnast slíkum manni. Það voru for-
réttindi.
Elsku Kalla, Hrund, Sigga og Inga
amma. Minningamar eru ljúfar og
fylgja ykkur alla tíð og verða ykkar
huggun. Megi góður Guð styrkja
ykkur á komandi stundum. Tengda-
foreldrum Guðmundar, systrum og
öðrum skyldfólki sendum við hjónin
innilegar samúðarkveðjur. Hvíli hann
í friði.
Sigrún Ólafsdóttir,
Ragnar Kærnested.
Langir eru dagar,
enn lengir nætur
geigurinn og beygurinn
gripa um hjartarætur
- marbendill situr í sölvafjöru
og grætur.
Þung er sú þögn í landi -
álfar ugga um sinn hag
þá horfið er af heiminum brott
það ljúflingslag
- lindin spyr vindinn:
hví syngur hann ekki í dag?
Segðu mér að sunnan,
ó sæli öðlingur fljóða,
sem heillaðir allra harm og fögnuð
í hjartað þitt góða:
er þögnuð
dýr þín lýran ljóða?
(Jóhannes úr Kötlum.)
Kæri vinur, sem horfínn er á braut.
Við vissum að þú gekkst ekki al-
veg heill til skógar vegna hjartasjúk-
dóms þíns.
Fjölskylda þín og vinir höfðu búið
svo lengi við áhættuna, sem þú tókst
með því að vera virkur þjóðfélags-
þegn, að við vorum kannski búin að
gleyma sjúkdómnum, sem yfír þér
vofði.
Ef til vill varst þú og eiginkona
þín, Kalla, meðvitaðri um sjúkdóminn
en við hin, þó aldrei létuð þið á neinu
bera í þeim efnum.
Gummi dó fyrir utan sumarbústað-
inn, sem fjölskyldan átti saman og
hann hafði átt þátt í að byggja með
eigin höndum i landi Efstadals í
Laugardal.
Gummi hafði farið þangað með
mági sínum til að endumýja verönd
sumarbústaðarins, sem honum þótti
svo vænt um, er kallið skyndilega
kom. Mágur hans hringdi strax á
aðstoð með farsíma er áfallið reið
yfír og gerði allt, sem hægt var að
gera til að bjarga lífi hans, en án
árangurs.
Um vin okkar Gumma, sem nú
er fallinn frá, langt fyrir aldur fram,
er óhætt að segja að þar fór góður
drengur, sem aldrei neitaði nokkurri
bón og aldrei lagði illt til nokkurs
manns.
Við hjónin hlökkuðum ávallt til
samvista með honum, því við vissum
að það var gott og skemmtilegt að
vera þar sem hann var nálægt.
Þegar eitthvað stóð til hjá fjöl-
skyldunni, vinum og samstarfsfélög-
um var Gummi ávallt fremstur í
flokki með gamanvísur og sögur.
Á árshátíðum, í afmælum og öðr-
um samkvæmum var Gummi, vegna
hæfíleika sinna, hrókur alls fagnað-
ar, en í sögum sínum og vísum urn
menn og málefni gætti þó aldrei
neins nema jákvæðni og góð-
mennsku. Hann var greindur maður
og skarpskyggn á málefni samborg-
ara sinna, en gætti þess ákaflega
vel að gæta alls velsæmis og móðg-
aði aldrei neinn með hinum miklu
hæfíleikum sínum að semja vísur og
segja gamansögur.
Við hjónin hefðum viljað að sam-
verustundimar með honum hefðu
verið fieiri, bæði í fortíð og framtíð,
en forlögin ráða því að þar verður
engu um breytt.
Því er ekki að neita að við erum
sár við æðri máttarvöld yfír því hvað
andlát Gumma bar brátt að. Kannski
kennir það okkur hvað allt er í lífinu
hverfult og að við eigum að rækta
samband okkar við fjölskyldu okkar,
vini og aðra samferðamenn, því við
höfum óneitanlega orðið vör við að
í lífinu ræður enginn sinum nætur-
stað.
Mikill harmur er kveðinn að eig-
inkonu Gumma, henni Köllu, og
dætrunum, Hrund og Siggu, aldraðri
móður og öðrum ættingjum og vin-
um.
Við tökum þátt í sorg þeirra, en
vonum að dýrmætar minningar um
góðan eiginmann, pabba, son og vin
verði sorginni yfirsterkari er fram
líða stundir.
Vigfús og Svala.
Sumarið er í nánd og við áttum
von á ljúfri hvítasunnuhelgi, en samt
lék um okkur kaldur gustur er við
hjónin komum í bústaðinn okkar í
Laugardal föstudagskvöldið 28. maí.
Við Dísa vissum að Gummi og Kalla
ætluðu að koma í sinn bústað ásamt
frændum og vinum og væntum góðs
af vinafundum. Stuttu eftir að við
komum var okkur tilkynnt að Gummi
hefði orðið bráðkvaddur er hann kom
með Sigfúsi Ægi, mági sínum, aust-
ur, en þeir höfðu farið á undan kon-
um sínum til að dytta að staðnum
áður en elskumar þeirra kæmu; allt-
af sama umhyggjan. Þetta er dæmi-
gert fyrir þá mágana.
Ég man Gumma frænda, við vor-
um systrasynir, fyrst er hann kom í
bæinn frá Súgandafirði, eftir að hann
hafði misst föður sinn fertugan á
sama hátt og hann fór sjálfur. Eng-
inn má sköpum renna. Þegar þau
komu aftur til Reykjavíkur, Inga
frænka, ekkja með fjögur böm, þá
var ekki margt gjöfulla grasa, en
eigi skal gefast upp. Inga fékk vinnu
og íbúð og síðan var unnið. Börn uxu
úr grasi, dætur þrjár, Gummi yngst-
ur, einrænn og ákveðinn, vinafár
utan af landi. Tókst þá fijótt sam-
band við ýmsa er honum þóttu for-
vitnilegir, m.a. var þar faðir minn.
Hann bauð honum að koma í hest-
húsið og líta á hestana. Morgunstund
gefur gull í mund. Oft var pabbi
kominn í hesthúsið kl. 6 að morgni,
þá reið hann um fjörur í Fossvogi
fyrir vinnu, þá var byijað að vinna
kl. 7.30. Guðmundur Salbergsson var
mættur kl. 6, hafði þá gengið úr
Miðtúni. Þá riðu frændur um fjörur.
Morgunroðinn, fuglakvak og gjálfur
aldanna lækna allt. Eftir skeiðsprett
í fjöruborði er hægt að gera hvað
sem er. Síðan var haldið í Skógrækt-
arstöðina í Fossvogi og tveir vihlr
fara að telja plöntur og pakka þeim,
þær eiga að fara til gróðursetningar
næsta kvöld. Menn hafa ábyrgð og
finna að þeir eru einhvers virði. Hjá
Skógræktarfélagi Reykjavíkur vann
Gummi frá því að hann var 12 ára
og þar til hann fór í flugvirkjanám.
Hann vann að öllum störfum af al-
hug. Hann íhugaði alltaf vel hvað
hann var að taka að sér að gera og
vann verkið eftir því. Eftir að hann
hætti störfum hjá skógræktarfélag-
inu og hafði lokið námi við flugvirkj-
un réðst hann til Flugleiða þar sem
hann starfaði síðan.
Hann var þar vel liðinn og vin-
margur og trúað fyrir ábyrgðarstörf-
um jafnt hjá vinnuveitendum og sam-
starfsmönnum. Guðmundur var vel
af Guði gerður, húmor hans var hárf-
ínn, oft settur fram í stöku eða drápu,
sem alla gladdi og var það hans til-
gangur að veita öðrum gleði.
Margs er að minnast eftir áralöng
kynni. Þó verð ég að geta þess sem
eftirbreytni er vert, umhyggja hans
fyrir eiginkonu sinni og dætrum, sem
voru honum allt. Hann var frábær
heimilisfaðir, umhyggjusamur, nær-
gætinn og fyrirhyggjusamur. Þau öll
ásamt móður, systrum, mágafólki
og ekki síst tengdaforeldrum, voru
hans bestu vinir, enda nutu þau
ástríkis hans í ríkum mæli sem þau
öll, sem og hans aðrir nánir vinir,
þakka að leiðarlokum.
Vilhj. Sigtr.
Flosi Bjömsson, Kví-
skeijum — Minning
Fæddur 13. desember 1906
Dáinn 23. maí 1993
Lán mitt — á ævi sem nokkuð
er farið að teygjast úr — hefur
verið að kynnast fólki, sem mér
virtist vera afbragðsfólk. Einn slík-
ur var Flosi Bjömsson.
Flosi Björnsson á Kvískeijum í
Öræfum er látinn, 86 ára að aldri.
Samband hafði ég við hann annað
veifið í rúm 40 ár, en ekki sáumst
við fyrr en nú fyrir nokkrum árum.
Og þó, ætli mér hafði ekki borið
hann fyrir sjónir á Landsbókasafni
einhvern tímann um 1960-70 og
áttað mig á því eftir á, þegar ég
sá nafn hans í gestaskrá. En þá
var ég of óframur til að fara að
trufla fræðimanninn við störf hans
til þess eins að segja, að hér væri
ég kominn.
Því fræðimaður var Flosi Björns-
son vissulega og þó að ég þekkti
ekki nema brot af störfum hans á
því sviði var það mér nóg til að
skilja, að þau voru vönduð og vel
unnin. Svo ég gangi lengra og tali
sannara, þá var Flosi bókmennta-
maður í gömlum og góðum skiln-
ingi, víðlesinn og vellesinn, jafn-
framt því að vera laus við mælgi
um þau efni. En eitt er það sem
alveg sérstaklega mætti nefna
honum til heiðurs, en það er hjálp
sú sem hann veitti okkur sem
störfuðum að 2. útgáfu Nýalsrita
doktors Helga Pjeturs árið 1955.
Hin mikla og merkilega rann-
sóknabraut, sem doktor sá lagði
á, í framhaldi af jarðfræðirann-
sóknum sínum, sú hin síðari
„brekkusókn" hans hófst á árunum
1910-1912 og lauk ekki fyrr en
að ævilokum. Nú er það svo um
oss, gagnstætt þeim sem halda að
allt sem er verði fyrir ómerkilegar
tilviljanir þar sem ekkert er öðru
hærra, þá ætlum vér að manninum
sé kostur boðinn, þegar hann ræðst
í ósmátt viðfangsefni. Þegar ég las
fyrst frumútgáfu Þónýals, síðasta
Nýalsritsins (1947) og sá þar til-
vitnun úr þýsku ljóði: „Anfangs
wolte ich fast verzagen" („Það lá
við að mér féllist hugur fyrst“),
þóttist ég vita, að þarna væri Helgi
að vísa til upphafs hins mikla og
erfiða verks, sem hann hafði tekist
á hendur, þótt hér um bil óvinn-
andi virtist. „Vel til fundið,“ hugs-
aði ég, en undir vísunni stóð: Goet-
he. Hafði Helgi lengi langt mikla
stund á rit hans. Þetta hafði ég
fyrir satt í nokkur ár, enda er rang-
minni um slíkt svo fátítt hjá Helga,
að varla finnat dæmi. En þegar
við fórum að huga að endurútgáfu
fengum við bréf frá Flosa Björns-
syni og stóð þar m.a.: „Geta má
þess að þessi vísa er í Buch der
Lieder, eftir Heine.“
Við leiðréttum þetta að sjálf-
sögðu, í 2. útgáfu. En löngu síðar,
þegar ég var að kannn nákvæm-
lega ritferil dr. Helga rakst ég á
eftirfárandi tilvitnun sem hann
tekur upp (1912): „Margir miklir
ménn hafa þegar gengið á þessari
jörð ... og á heilögum stundum
koma þeir oss fyrir sjónir í þoku-
mynd.“ Tilvitnun er frá Heine.
(Prentað í: Valdar ritgerðir-A,
1991, s. 245).
Orðsending Flosa var þannig
ekki aðeins einföld leiðrétting á
tilvitnun, heldur lykill að sumum
frumþáttum í fræðum dr. Helga.
„Skyggnigáfa“ Heines og skiln-
ingsgleði Goethes hafa jöfnum
höndum haft áhrif á kenningu
hans á byrjunarstigi.
Greinar eftir Flosa Bjömsson,
vandaðar að efni og orðfæri, birt-.
ust í tímaritum Nýalssinna, ís-
lenskri stefnu o.fl. einkum fyrr á
árum.
Ein síðustu samskipti okkar Flos
voru, þegar við hjónin heimsóttum
hann að Kvískeijum haustið 1990.
Þá gaf hann mér bók úr safni dr.
Helga „Mein geistiges Schauen in
die Zukunft“ eftir frú de Ferriem
(1900) og þótti mér að því hinn
mesti fengur og heiður.
Liðin er mannsævi hér á jörð
og tekur önnur við, í endursköpuð-
um líkama, fullvöxnum og heil-
brigðum á annarri jörð, þar sem
fagrar sálargáfur, heiðarleiki og
vandvirkni koma mönnum vel að
haldi.
Þorsteinn Guðjónsson.
Ný bílasala
Á dögunum tók til starfa ný bíla-
sala í Skeifunni 11. Hún ber nafnið
Betri bílasalan og er í eigu Þor-
steins Halldórssonar og Halldórs
Bachmanns. Betri bílasalan hefur
nýuppgerðan 400 fermetra sýning-
arsal til umráða auk útisvæðis og
er þá félaga sárlega farið að vanta
bíla bæði í salinn og á útisvæðið.
Einnig vantar bíla á skrá. Opnunar-
tími er frá kl. 10 til 19 alla virka
daga og frá kl. 10 til 17 laugardaga.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúö, hjálp og vinarhug við andlát
og útför systur okkar og mágkonu,
GUÐNÝJAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Dufansdai,
Grænumörk 1,
Selfossi.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna.
Ragnheiður Ólafsdóttir,
Jakob Ólafsson,
Björgvin Guðjónsson,
Stefanía Önundardóttir.
t
Eiginmaður og faðir okkar,
GUNNAR ÓLAFSSON
verslunarmaður,
Gnoðarvogi 88,
Reykjavík,
sem lést 3. júní, verður jarðsunginn frá Langholtskirkju fimmtudag-
inn 10. júní kl. 13.30.
Margrét Leósdóttir,
Laufey Gunnarsdóttir,
Gunnar Gunnarsson.
t
Þökkum innilega veitta samúð vegna fráfalls og jarðarfarar
PÁLUPÁLSDÓTTUR
kennara
frá Hofsósi.
Páll Þorsteinsson,
María H. Þorsteinsdóttir,
Dóra Þorsteinsdóttir,
Gestur Þorsteinsson,
Anna Pála Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Þorsteinsson,
Broddi Þorsteinsson,
Snorri Þorsteinsson,
Rósa Þorsteinsdóttir,
Dröfn Pétursdóttir,
Sigurgeir Angantýsson,
Sóley Skarphéðinsdóttir,
Valur Ingólfsson,
Þórdís Viktorsdóttir,
Hjördfs Þorgeirsdóttir,
Anne Hoffmeyer,
Guðni S. Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.

Þökk til ykkar allra fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför konu minnar, dóttur, móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
ÖNNU SIGRÍÐAR STEINGRÍMSDÓTTUR
húsfreyju,
Helgafelli,
Mosfellssveit.
Megi sá, er sólina skóp, biessa ykkur öll.
Haukur Nfelsson,
Heiga Jónsdóttir,
Nfels Hauksson, Steinunn Elíasdóttir,
Marta Hauksdóttir, Haukur Högnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÓLAFÍU ÁSTRÍÐAR
ÞÓRÐARDÓTTUR,
Lyngholti,
Sandgerði.
Ármann Guðjónsson,
María Ármannsdóttir, Marel Andrésson,
Helgi Ármannsson, Michela Jespersen
barnabörn og barnabarnabörn.