Morgunblaðið - 23.06.1993, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. JLINÍ 1993
/
Farðu nú inn og heimsæktu pabba meðan mamma talar
við lækninn.
BREF HL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Ein af mikilvægustu
bókum heimsins
Frá Þorsteini Sch. Thorsteinssyni:
Bókin „Supernatural Visions of
the Madonna“ er sögð vera ein af
mikilvægustu bókum í heiminum í
dag. Bókin hefur bæði orðið fyrir
umtalsverðum og dularfullum töfum.
En hugsanlega verður hún gefin út
á þessu ári. Hún var auglýst í blað-
inu „The People“ í janúar og átti að
koma út hinn 11. febrúar á þessu ár.
Þegar það kom á daginn var sagt
að bókin myndi koma út um mánaða-
mótin apríl/maí, því að það ætti að
bæta við bókina einum 150 blaðsíð-
um. Síðan þegar haft var samband
við bókaútgáfuna Hillingdon Press
var sagt að prentararnir hefðu neitað
Lokað björg-
unarskýli
Frá Björgvin Hólm:
Ég var að lesa um það, þegar
nokkur ungmenni lentu í hrakning-
um á Steingrímsfjarðarheiði. Þau
náðu að komast í skýli og gátu beð-
ið þar, þangað til þau voru sótt.
Þá varð mér hugsað til þess þegar
ég fór yfir Holtavörðuheiði á hring-
ferð minni á reiðhjóli um ísland í
vor. Þegar ég var efst á heiðinni,
kom snjóhríð svo ég sá ekki hand-
anna skil. Þó hafði verið sól og gott
veður niðri á láglendinu, svo hún kom
mér töluvert á óvart. Þetta var rétt
hjá skýlinu, sem er efst á heiðinni.
Ég ákvað að fara í skjól, því ég vissi
ekki, hve hríðin myndi vara lengi.
En ég varð óskaplega hissa þegar
ég náði skýlinu, ÞAÐ VAR LÆST.
Það var með öðrum orðum ekkert
skýli. Til hvers er læstur kofi uppi á
Holtavörðuheiði?
Sem betur fer hætti hríðin fljót-
lega, og ég slapp. En það hefði get-
að farið verr.
BJÖRGVIN HÓLM
að afhenda bókina.
Miss Richmond sú sem skrifaði
bókina segir að hún og lögreglan
hafi ekki fengið að sjá eitt einasta
eintak af bókinni, þrátt fyrir að hún
hafi verið búin að greiða 18.000
pund fyrir prentunina. Ekki hefur
það fengist staðfest hveijir eða hvaða
aðilar hefðu stöðvað útgáfu bókar-
innar. Miss Richmond grunar ekki
kaþólsku kirkjuna um að hafa staðið
að þessum aðgerðum heldur grunar
hana bresku leyniþjónustuna'MI5 um
stöðvun á útgáfu bókarinnar.
Bókin fjallar að hluta til um fatíma
leyndarmálið er kaþólska kirkjan
hefur þagað yfír í ein 70 ára, um
framtíð breska konungsdæmisins,
mikilvægar upplýsingar varðandi
framvindu geimrannsókna á hala-
stjörnum, smástirnum og síðan fram-
tíð alls mannkyns.
Það eru því fleiri fleiri þúsund
manns sem bíða eftir afhendingu
bókarinnar. Breska lögreglan CID
er önnum kafin í þessu máli núna
og á eftir að ákveða hvað skeður
næst.
ÞORSTEINN SCH.
THORSTEINSSON,
Kaplaskjólsvegi 53,
Reykjavík.
HEILRÆÐI
SLYSAVARNAFÉLAG ISLANDS
RAUÐI KROSS ÍSLANDS
Víkverji skrifar
Kona nokkur, sem er áhygggju-
full yfir því hvaða ímynd Is-
lendingar' séu að fá á sig erlendis,
sem fyrrverandi og hugsanlega
verðandi hvalveiðiþjóð hafði fyrir
nokkru samband við Víkverja og
lýsti áhyggjum sínum. Hún kvaðst
telja að sjónvarpsstöðvarnar hér á
landi, færu sér ekki nógu gætilega
í myndbirtingum, í tengslum við
fréttaflutning tengdan hvalveiði-
umræðum. Sagði konan að stöðugt
væru birtar sömu myndirnar í
fréttatímum sjónvarpsstöðva, sem
sýndu vinnslu og verkun úr Hval-
veiðistöðinni á sinn ógeðfelldasta
og blóðugasta hátt. Blóðið flyti
beinlínis út um allt, sjórinn væri
blóðlitaður, innyflin yllu út úr sund-
urristum kviðum hvalanna og allt
væri þetta til _ þess fallið að gera
ímynd okkar Islendinga sem villi-
mannlegasta og ógeðfelldasta í
augum útlendinga.
xxx
Víkverji var með tilburði til þess
að malda í móinn og spurði
konuna hvort hún væri í raun og
veru að hvetja til ritskoðunar á
fréttamyndum úr myndasafni sjón-
varpsstöðvanna. Hún kvað svo ekki
vera. Heldur teldi hún að sjónvarps-
stöðvarnar ættu að gæta meiri var-
kárni við þessar myndbirtingar,
jafnframt því sem hún teldi þær
ættu að reyna að auka fjölbreytnina
í myndskreytingu slíkra frétta.
hægt væri að sýna hvalveiðiskip á
siglingu, hvali syndandi í sjónum,
hvalveiðimenn um borð í skipum,
og aðrar hlutlausari fréttamyndir,
sem tengdust hvalveiðum á einn eða
annan hátt, en væru ekki jafn blóði
drifnar og þær sem hún segir birtar
í svo til hveijum fréttatíma, þar sem
hvalamál ber á góma. Hún sagðist
líta þannig á að í augum íslendinga
væri ekkert ógeðfellt eða ógeðs-
legt, við þessa atvinnugrein. Heldur
væri hér einungis um eina tegund
lífsbjargar að ræða, sem væri sjálf-
sögð og eðlileg. Útlendingar, sem
kæmu jú margir hingað til lands á
ári hveiju, litu þessar fréttamyndir
hins vegar allt öðrum augum og
teldu þær i einu orði sagt viðbjóðs-
legar. Því ætti að hennar mati að
sýna svona myndirj hófí, til þess
að skaða málstað Islendinga sem
minnst.
Til samanburðar nefndi konan
fréttaumfjöllun blaða og ljós-
vakamiðla fyrir nokkrum árum,
þegar kindakjötsijall landsmanna
var hvað hæst, og dilkakjöt var
keyrt í tonnatali beint á haugana,
þar sem jarðýtur urðuðu kjötið. Hún
sagði að svo hefði verið um sig þá,
og raunar fjölmarga aðra, sem hún
þekkti, að hún hefði um langa hríð
orðið algjörlega fráhverf kindakjöti
og hún hafi sniðgengið þá vöru við
innkaup sín, því hún hafi jafnan séð
fyrir sér dilkana á haugunum, sem
jarðýtur ýttu upp í hrúgur og grófu
svo undir jarðvegi.
X X x
ótt Víkveiji sé ekki og hafi aldr-
ei verið talsmaður ritskoðunar
og sé heilshugar stuðningsmaður
frelsisins sem fjölmiðlar eiga og
verða að njóta, við störf sín, þá
hallast hann að því að konan kunni
að hafa eitthvað til síns máls, og
sjónvarpsstöðvarnar ættu kannski
að reyna að auka fjölbreytni í mynd-
birtingum með hvalafréttum sínum.
Enda er það jú leiðigjarnt að horfa
stöðugt á sömu fréttamyndirnar
sem fundnar eru í myndasafni sjón-
varpsstöðvanna, ekki satt?