Morgunblaðið - 24.06.1993, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 1993
*
Svanhildur O. Guð-
jónsdóttir—Miiming
Fædd 6. febrúar 1907
Dáin 15. júní 1993
Fullu nafni hét hún frænka mín
Svanhildur Ólafía Guðjónsdóttir,
en meðal fjölskyldu og vina var
hún aldrei kölluð annað en Lóa og
undir því nafni þekktu hana flest-
ir. Hún var fædd 6. febrúar 1907
og var því 86 ára gömul, er hún
kvaddi þetta líf á Landakotsspítala
þriðjudaginn 15. júni síðastliðinn.
Hún verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju í dag.
Systkinin í Réttarholti í Garði
voru fimm. Tvö lifa: Halldóra hús-
móðir í Hafnarfirði, f. 6. nóvember
1909, og Bjöm fyrrum bifreiðar-
stjóri og útgerðarmaður í Garði,
f. 26. ágúst 1916. Áður voru látin
móðir þess er þetta ritar, Þóranna
Lilja húsmóðir í Reykjavík, f. 4.
júní 1904, d. 17. marz 1970, og
Guðmundur bifreiðarstjóri í Rétt-
arholti í Garði, f. 9. maí 1913, d.
20. október 1981.
Foreldrar þeirra systkina voru
hjónin Guðjón Björnsson, renni-
smiður, fæddur 6. október 1876 á
ímastöðum í Vöðlavík, sonur hjón-
anna Bjöms Jónssonar og Svan-
hildar Magnúsdóttur, og Guðrún
Guðmundsdóttir, f. 6. október
1878, Grímssonar bónda í Réttar-
holti og konu hans Guðrúnar Þor-
kelsdóttur, sem ættuð var úr Með-
allandi. Sín fyrstu búskaparár
bjuggu Guðjón og Guðrún um skeið
í MjÓafirði og á Norðfirði, en munu
hafa flust í Garðinn 1906 og áttu
þar heima til dauðadags.
Lóa var næstelst í þessum systk-
inahópi. Það hefur ekki alltaf verið
auðvelt að sjá sjö manna fjölskyldu
farborða á áram stopullar vinnu,
en Guðjón í Réttarholti var eftir-
sóttur til smíða og sótti sjóinn þess
á milli og bömin fóru öll að vinna
fyrir sér um leið og bamaskóla-
göngu var lokið. Lóa fór í vist sem
unglingur meðal annars að Nýjabæ
í Garði og á þessum áram dvaldist
hún nokkur sumur við bamagæslu
og snúninga á Minni Vatnsleysu,
hjá Auðuni útvegsbónda og Vil-
helmínu Þorsteinsdóttur frá Meiða-
stöðum í Garði. Síðast rifjaði hún
upp minningar þaðan er hún fór
með okkur Eygló í sína síðustu
heimsókn suður í Garð í lok apríl.
Rakti þá fyrir okkur ömefni og
kunni raunar litlar þakkir þeim
sem lagt hafa þjóðveginn þvert
yfir Kúagerði þar sem hún var vön
að brynna kúnum. Frá æskuáran-
um minntist hún oft á skólann í
Garðinum, kennarana þar, svo og
bamastúkustarfið. Henni var kært
að rifja upp kirkjuferðir bems-
kunnar frá Réttarholti, sem var
innsti bær í Garðinum, út að Út-
skálum í vetrarkyrrð og rökkri á
jólum yfir ísilagt Síkið.
Ung að árum fór Lóa til heimilis-
starfa á bammörgu heimili hjón-
anna Herdísar Guðmundsdóttur
ljósmyndara og Guðbjarts Ásgeirs-
sonar matsveins, að Lækjargötu
12 í Hafnarfirði. Hjá þeim var hún
í allmörg ár. Minntist hún þeirra
og bama þeirra jafnan með mikilli
hlýju og ríkti þar vináttusamband
alla tíð. Lóa starfaði víðar og ein-
hveija vetur var hún ráðskona við
báta, m.a. í Sandgerði. Á sumram
fór hún í kaupavinnu og 1933 og
þar eftir var hún nokkur sumur á
stórbúi Thors Jensens á Korpúlfs-
stöðum. Þar var fjöldi ungs fólks
og oft glatt á hjalla. Þar eignaðist
hún vinkonur og vini sem hún hélt
tryggð við til æviloka. Móðir mín
og hún vora samtíða á Korpúlfs-
stöðum einhver þessara sumra og
í bók sinni Litríkt fólk segir séra
Emil Bjömsson, sem þá var einnig
á Korpúlfsstöðum: „Þjónustumar
fylltu fimmta starfshópinn. Þær
þvoðu og rulluðu rúmföt og ígangs-
klæði starfsmanna og voru með
taurallur sínar í herbergi, sem
nefnt var Síbería. Af þeim era mér
minnisstæðastar systumar Anna
(Þóranna) og Lóa sunnan úr Garði.
Lóa var fremur lágvaxin með gull-
roðið hár. Anna há og dökk-
hærð . . . Báðar voru þær stór-
myndarlegar til verka.“
Það var kært með þeim systram.
Lóa var stödd á heimili foreldra
minna hinn 17. nóvember 1947,
þegar faðir okkar systkina varð
bráðkvaddur 43 ára gamall og
Anna stóð ein uppi með þijú böm,
það elsta, sem þetta ritar, nýorðið
átta ára. Þá kom glöggt í ljós sá
eiginleiki Lóu, sem einkenndi allt
hennar líf. Hún hugsaði ætíð meira
um aðra en sjálfa sig. Upp frá
þessari stundu stóð hún við hlið
móður minnar og studdi hana og
styrkti í hvívetna. Hún átti sinn
mikla þátt í því að halda heimili
fyrir okkur systkini til fullorðins-
ára. Um langt skeið hafði móðir
mín kostgangara. Stundum vora
rúmlega 20 manns, skólapiltar og
iðnnemar oft í meirihluta, í fæði í
60 fermetra íbúð eða svo. Þar voru
unnin afrek í lífsbaráttunni.
Á sumram vann Lóa um alllangt
skeið sem ráðskona hjá vegavinnu-
flokki Markúsar Guðmundssonar
verkstjóra, oftast við vegagerð á
Hellisheiði. Nokkur fyrstu sumrin
hafði hún með sér til að létta und-
ir með móður minni yngsta bamið,
Guðmund Brynjar, sem nú er vakt-
stjóri hjá SVR, kvæntur Guðríði
Þórðardóttur.
Upp úr 1964 hætti móðir mín
að selja fæði, en áfram héldu þær
saman heimili ásamt systur minni
Ingigerði Þóreyju handavinnu-
kennara, sem 1969 giftist Bjama
Þjóðleifssyni lækni. Ingigerður lést
17. desember 1982. Nokkru eftir
lát móður okkar árið 1970 flutti
Lóa sig um set í Norðurmýrinni
og leigði um árabil á Gunnarsbraut
34 hjá systranum Huldu og Sigríði
Friðfinnsdætrum. Þar eins og ann-
ars staðar mynduðust milli hennar
og húsráðenda einlæg vináttubönd.
Um skeið starfaði Lóa hjá
Vinnufatagerð íslands við sauma-
skap, en fatasaumur og hannyrðir
hverskonar léku henni í höndum.
Síðasti vinnustaður hennar var
Þvottahús Landspítalans. Þar
starfaði hún á annan áratug, uns
hún lét af störfum fyrir aldurs
sakir. Síðustu átta árin bjó hún
að Furagerði 1 þar sem hún eins
og hvarvetna annarsstaðar eignað-
ist tryggar vinkonur.
Það eru ekki mikil tíðindi þótt
héðan hverfi af heimi öldrað al-
þýðukona sem með tryggð og trún-
aði hefur skilað löngu dagsverki.
Svo er sagt að maður sé illa dóm-
bær á sína nánustu. Samt fullyrði
ég, að hún Lóa var fágætlega sér-
stök kona. Hún átti til að bera í
ríkum mæli þá eiginleika sem gert
gætu þessa jörð betri. Ég minnist
þess ekki að hafa nokkra sinni
heyrt hana leggja illt orð til eins
eða neins. Það sterkasta sem ég
heyrði hana segja var „árinn“, eða
í allra mesta lagi „ansans árinn“.
Hún var trúuð og sótti kirkju og
bænastundir eftir getu. Reglusöm
um alla hluti svo af bar. Dýravin-
ur, sem ekkert mátti aumt sjá. Þar
vora þær samtaka hún og móðir
mín, því á Skeggjagötunni vora
ekki aðeins kostgangarar í fæði
heldur líka útigangskettir í Norð-
urmýrinni sem var gefíð norðan
við húsið og tveir þeirra fluttu
seinna inn og lifðu við dekur til
hárrar elli. Lóa hafði líknandi
hendur og var „læknirinn“ í fjöl-
skyldunni ef einhver lasnaðist eða
laskaðist. Þegr foreldrar hennar
vora orðin gamlir og famir að
heilsu hætti hún að vinna og flutti
suður í Réttarholt í um það bil tvö
ár og hjúkraði þeim ásamt Kristínu
mágkonu sinni til dauðadags, en
Guðrún og Guðjón létust með
nokkurra mánaða millibili á árinu
1961.
Lóa var lagin sauma- og hann-
yrðakona svo sem áður er að vikið
og ljósmyndimar, sem hún tók við
ýmis tækifæri á gömlu Kódak
kassavélina sína, varðveita margt
t
EiginmaAur minn,
JAKOBLÖVE
stórkaupmaður,
Laufásvegi 73,
Reykjavík,
lést af slysförum mánudaginn 21. júní.
Margrét Jónsdóttir.
t
Eiginkona mín,
ÞÓRLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Langeyrarvegi 18,
Hafnarfirði,
lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, 22. júní.
Róbert Bjarnason.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORKELL ÓLAFSSON,
Stórholti 37,
Reykjavík,
lést 22. júní í Landspítala.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Föðursystir okkar,
INGIBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést í Borgarspítalanjum 12. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegt þakklæti til lækna og starfsfólks á elliheimilinu Grund
og Borgarspítalanum.
Lilja Ingvadóttir,
Sigurjón Ingvason.
t
Minningarathöfn um fósturmóðir okkar,
SIGURJÓNU K. DANELÍUSARDÓTTUR
frá Hellissandi,
er lést á Hrafnistu laugardaginn 19. júní sl., fer fram frá Áskirkju
föstudaginn 25. júní kl. 15.00. Jarðsett verður að Ingjaldshóli laug-
ardaginn 26. júní kl. 14.00.
Rútuferð frá hópferðamiðstöð kl. 8.30 sama dag.
Birna Axelsdóttir, Guðmundur S. Gfslason,
Grétar Friðleifsson, Guðjóna Valdimarsdóttir,
barnaböm og barnabarnabörn.
t
Konan mín og móðir okkar,
RÓSA
ÞORSTEINSDÓTTIR,
Kambaseli 30,
verður jarðsungin frá Seljakirkju föstu-
daginn 25. júní kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Þorsteinn Sætran,
Þórhildur Richter, Sigrún Sætran.
úr fjölskyldusögunni. Þá er þess
ógetið, að þótt hún hefði aldrei úr
miklu að spila var hún ákaflega
rausnarleg. Við systkini og fjjöl-
skyldur okkar nutum þess alla tíð.
Tryggð og góðvild í allra garð voru
ríkir þættir í eðlisfari hennar.
Lóa giftist aldrei og átti ekki
afkomendur. Kannski urðu ein-
hvem tíma til sár sem seint greru.
Um það var aldrei rætt. Hún var
öllum bömum kær og raunar öllum
þeim sem bágt áttu, því að kær-
leik og góðvilja miðlaði hún hvar
sem hún fór.
Undir lok síðasta árs kenndi Lóa
sér meins en hélt þó dágóðri heilsu
fram undir það síðasta. Þegar hún
lést, hafði hún verið rúmliggjandi
um tæplega þriggja vikna skeið.
Læknum og hjúkranarliði á
Borgarspítala og Landakoti eru
færðar þakkir fyrir góða umönnun.
Að leiðarlokum þakka ég henni
fyrir hönd okkar systkinanna og
fjölskyldna okkar fyrir allt það sem
hún var okkur alla tíð.
Guð blessi minningu góðrar
konu.
Eiður Guðnason.
Með þessum fáu orðum langar
mig til að minnast ömmusystur
minnar Svanhildar Ólafíu Guðjóns-
dóttur eða ömmu Lóu eins og hún
var alltaf kölluð.
Það hvarflaði að mér þegar ég
heimsótti ömmu áður en ég lagði
af stað í þessa langferð að ég
væri að kveðja hana í síðasta sinn.
Sú varð raunin. Heilsu hennar
hafði hrakað á skömmum tíma og
aldurinn orðinn hár.
Þrátt fyrir sjúkrahúslegu og
veikindi um jólin var henni efst í
huga að öll bamabörnin fengju
jólagjafimar sinar. Svona var
amma.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til ömmu Lóu. Undan-
tekningarlaust vora nýbakaðar
pönnukökur á boðstólum eins og
sannri ömmu sæmdi og oftar en
ekki var maður leystur út með
gjöfum eins og sælgæti eða vettl-
ingum.
Nú hefur amma kvatt þennan
heim og ég veit að henni líður
vel. Eftir sitja minningar um
ástríka og góða ömmu.
Eftirlifandi systkinum, ættingj-
um og vinum votta ég innilega
samúð mína.
Guðrún Bjamadóttir.
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L A N sími 620200
ERflDRYKKJUR
Sími 11440
Erfidnkkjur
(ilæsileg kaffi-
hlaðlKirð (allegir
salir og tnjög
gpð þjónusta.
Ipplýsingar
ísíma22322
FLUGLEIDIR
Him LOFTIEIUR