Morgunblaðið - 29.06.1993, Qupperneq 36

.36
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚNÍ 1993
henni í rúmið?
James! Ég ætla að strjúka að
heiman. Mynduð þér hringja
á bíl fyrir mig?
HÖGNI HREKKVÍSI
BREF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Hvílík þjónusta!
Frá Kristínu Guðmundsdóttur:
Ýmsu hefur maður svo sem
kynnst en þjónusta á hinum ýmsu
sviðum virðist því miður allt of oft
vera af lakara taginu.
Síðastliðinn laugardag skrapp ég
í dagsferð austur fyrir fjall með
fjölskyldu minni og sú hugmynd
læddist að okkur að koma við í
Skíðaskálanum í Hveradölum og fá
kannski einn kaffibolla og sjá nýja
skálann sem mikið hefur verið lof-
aður. Því er nú ekki að neita, að
það var farið að hlakka í manni að
komast í skíðaskálann og tylla sér,
enda farið að halla af degi. Ekki
urðum við fyrir vonbrigðum með
nýja skálan, hann var nákvæmlega
eins og maður vildi hafa hann, ef
ekki flottari. Kaffihlaðborðið var
líka mjög glæsilegt og maður hafði
ekkert á móti því að fá sér eitthvað
af því, en 950 kr. fyrir kaffi og
meðlæti var ekki beint ætlunin og
þótti okkur það nú heldur dýrt, svo
það var bara að láta einfaldan kaffi-
bollann nægja og njóta umhverfis-
ins. En þá kom babb í bátinn, því
TÖLUVERÐUR fjöldi aðs-
endra greina bíður nú birting-
ar í Morgunblaðinu. Til þess
að greiða fyrir því að biðtími
styttist og greinar birtist
skjótar en verið hefur um
skeið, eru það eindregin til-
mæli Morgunblaðsins til
greinahöfunda, að þeir skrifi
að jafnaði ekki lengri greinar
en sem nemur tveimur A-4
blöðum með mesta línubili.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vélrituð og vel
frá gengin. Ákjósanlegast er
að fá greinarnar jafnframt
sendar á disklingi, þ.e. að blað-
inu berist bæði handrit og
disklingur.
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá eru ritvinnslu-
kerfín Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úr-
vinnslu.
Þeir, sem þess óska, geta
fengið disklingana senda til
baka. Merkið disklingana vel
og óskið eftir endursendingu.
Ritstj.
ef við vildum ekki gæða okkur á
hlaðborðinu sem hafði þegar staðið
á borðum mest allan daginn fyrir
950 kr. pr. mann, þá væri maður
ekki velkominn, eða þannig mátti
túlka framkomu þjónustustúlkunn-
ar, því skyndilega voru engin borð
laus (þrátt fyrir að það var ekki
einn einasti viðskiptavinur í húsinu)
og það eina sem hún gat boðið upp
á voru sófarnir niðri, en lét þó
greinilega í ljós að það væri lélegur
kostur og ekki svo velkomið. Nefndi
þessu til afsökunar að það væri
brátt von á hópi til kvöldverðar.
Ekki datt okkur í hug að teíja þjón-
ustufólkið frá undirbúningi þessa
merka hóps og yfirgáfum því stað-
inn, en því verður ekki logið að við
vorum algjörlega gáttuð á þessari
þjónustu og höfðum frekar ákveðn-
ar hugmyndir hvað hefði mátt fara
betur. Við sáum ekki betur en að
það væri minnst klukkutími í að
þessi tiltekni hópur kæmi, auk þess
að sófarnir hefðu í raun verið miklu
betri og þægilegri kostur og myndu
hafa skapað hið rétta stofuand-
rúmsloft. En hvað um það, eitt veit
ég fyrir víst, í Skíðaskálann í
Hveradölum liggur leið mín ekki í
bráðina. Og alltaf furða ég mig
jafn mikið á því hvað eigendur fyrir-
tækja, verslana og veitingahúsa
láta sig þjónustu litlu skipta, þegar
það þarf ekki nema eitt skipti til
að fregnin breiðist út, því oftar en
ekki er það þjónustan sem heillar
og leiðir fólkið að, ekki eingöngu
varan eða maturinn, auk verðsins,
auðvitað. Hið góða og hið illa sem
hendir fólk er það sem fréttist, svo
þetta skiptir máli.
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Þrúðvangi 18,
Hafnarfirði.
HEILRÆÐI
SLYSAVARNAFÉLAG ÍSLANDS
RAUÐI KROSS ÍSLANDS
Víkverji skrifar
Hversu langt geta símasölu-
menn gengið í því að trufla
heimilisfrið fólks? Það er nú orðin
regla en ekki undantekning, að
hringt er heim til fólks nánast í
hverri viku til þess að bjóða ein-
hveija vöru eða þjónustu til sölu.
Sjálfsagt verður ekkert við því gert.
En eru ekki einhver takmörk fyrir
því hvaða daga og á hvaða tíma
sólarhrings hringt er? Er t.d. sjálf-
sagt, að símasölumenn sitji við sím-
ann á sunnudagskvöldum til þess
að selja vöru sína?!
Ef ekki verður breyting á þessum
starfsháttum er augljóst, að lög-
gjafinn verður að gera ráðstafanir
til þess að tryggja heimilisfriðinn
a.m.k. á hvíldardögum fólks um
helgar.
XXX
Myndirnar, sem birtar hafa ver-
ið af ísbirninum, sem hengd-
ur var úti á sjó á dögunum eru
ömurlegar. Hvers vegna mátti þetta
dýr ekki vera í friði? Ef rétt er hjá
skipstjóranum á Guðnýju ÍS, að ís-
bjöminn hafi verið orðinn mjög
máttfarinn réttlætir það ekki af-
skipti skipveija af þessari miklu
skepnu. Þeir voru ekki í neinni
hættu, þótt báturinn sigldi fram á
ísbjörn í sjónum, þannig að yfirvof-
andi hætta réttlætir ekki þennan
verknað.
xxx
Fáar greinar, sem birzt hafa hér
í blaðinu undanfarnar vikur
og mánuði, hafa vakið jafn mikla
athygli og grein eftir Jenný Stefan-
íu Jensdóttur, sem birtist hér í blað-
inu sl. laugardag. Kjarninn í grein
hennar er sá, að seljendur vöru hér
innanlands hafi selt Miklagarði vör-
ur með gjaldfresti, fyrirtækið verði
síðan gjaldþrota, skiptaráðendur
efni til útsölu og selji vörur þeirra,
sem seldu án þess að hafa fengið
greitt, með miklum afslætti. Þessi
útsala verði svo til þess, að sömu
vörur seljist ekki næstu vikur og
mánuði í öðrum verzlunum, þar sem
verðlagið sé óhjákvæmilega hærra.
Vöruseljendur fái hins vegar ekkert
í sinn hlut, þar sem andvirði þessa
varnings gangi til þess að greiða
ýmsar forgangskröfur í þrotabúinu.
Þetta er auðvitað hárrétt. Þetta
eru fáheyrðir viðskiptahættir.Birgir
Rafn Jónsson, formaður samtak-
anna íslenzk verzlun, upplýsir að
vísu í sunnudagsblaði Morgunblaðs-
ins að búast megi við lagafrum-
varpi, sem tryggi heildsölum eign-
arrétt á vörum, sem fyrirtæki í
gjaldþroti hafi fengið út í reikning.
En hvað skyldu það vera mörg fyrir-
tæki, sem á undanförnum árum
hafa orðið fyrir barðinu á þessum
viðskiptaháttum?