Morgunblaðið - 15.08.1993, Blaðsíða 6

‘6
eftir Árno Motthíasson, mynd Kristinn Ingvarsson
Slagurinn um hylli plötukaupenda og
dansþyrstra í sumar hefur verið harð-
ur og atgangurinn meiri en nokkru sinni.
Þar hafa tekist á nokkrir vinsælustu tónlist-
armenn síðustu ára og lítið verið til sparað.
Það vekur því nokkra athygli að söluhæsta
sumarplatan er ekki með þekktum stjömum
með milljónakynningu á bak við sig, heldur
er þar á ferð huldumaður af óræðum upp-
runa sem syngur gömul dægurlög með suð-
rænni sveiflu. Huldumaðurinn heitir Bogom-
il Font og hljómsveit hans Milljónamæring-
amir.
Bogomil Font er aukasjálf Sykurmolans
Sigtryggs Baldurssonar, sem lands- og
heimsþekktur er sem trommuleikari. Það
vakti því nokkra undrun þegar hann fór að
láta á sér bera sem söngvari, eða réttara
sagt raulari af gamla skólanum, og settist
þar á bekk með stjömum eins og Frank
Sinatra, Bing Crosby og Hauk Morthens,
undir dulnefni. Velgengnin lét á sér standa,
en þegar hún kom var það með miklum
látum og því rekur margur vísast upp stór
augu þegar hann spyr að Bogomil er hætt-
ur, nánast um leið og hann komst á toppinn.
Hinn glaðbeitti og eggjandi
Bogomil Font
Bogomil Font varð til á plussklæddum
bamum í Intercontinental-hótelinu í Zagreb
í Júgóslavíu sem var. Sagan hermir að þar
hafí Sykurmolamir verið á tónleikaferða-
lagi og þegar stund gafst á milli stríða
sátu þeir Sigtryggur og Bragi Ólafsson á
bamum og veltu fyrir sér íburðarmikilii
hnignuninni sem speglaðist í umhverfínu.
Andrúmsloftið á staðnum kveikti þá hug-
mynd að setja á stofn hljómsveit sem leika
myndi gamaldags dægurjass með söngvara
í stH. Bragi myndi sjá um hljómsveitar-
stjóm og trommuleik í anda Buddys Rich
og Arts Blakeys, og Sigtryggur um söng.
Á staðnum var dagatal þar sem Sigtrygg-
ur sá að fæðingardagsdýrlingur hans hét
Bogomil. Þar með var fyrri hluti sviðs-
nafnsins kominn og Font bættist síðar við
í lýrískum innblæstri.
Fyrstu skref Bogomils Fonts voru á
Hótel Sögu haustið 1990, þar sem Jazz-
hljómsveit Konráðs Bje lék og kynnt var
„hin glaðbeitta og eggjandi“ rödd hans.
Jazzhljómsveitin var meðal annars skipuð
öllum Sykurmolunum, nema Þór Eldon,
sem léku á allt annað en þeir höfðu gert
fram að því. Meðal fyrstu atriða var að
Sigtryggur sté nakinn í slopp út úr sturtu-
klefa á sviðinu og klæddi sig í takt við
tónlistina; Bogomil Font varð til.
Eignaðist fyrstu trommuna
tíu ára
Eins og segir í upphafí er Sigtryggur
Baldursson lands- og heimsþekktur sem
trommuleikari Sykurmolanna og hefur
jafnan verið talinn einn besti og frumleg-
asti trommuleikari landsins. Hann segist
líka hafa heillast snemma af trommuleik,
þó aðdragandinn hafí kannski verið óvana-
legur.
„Ég eignaðist fyrstu trommuna þegar
ég var tíu ára. Við höfðum búið í Banda-
ríkjunum, vegna starfa pabba, en þar sem
við vorum að flytja tókst mér að væla
trommu út úr honum Ég æfði mig þó ekk-
ert á hana, en vissi alltaf að ég gæti spil-
að. Þegar ég var tólf ára laug ég síðan
því að félögum mínum í knattspymuliðinu
Breiðabliki að ég kynni á trommur. Það
leiddi af sér að ég varð að fá lánað hjá
frænda mínum trommusett til að standa
við lygina. Ég æfði mig í þrjá daga og
leyfði þeim svo að hlusta á mig spila. Þar
með var ég fastur í netinu og árið eftir
var ég kominn í unglingahljómsveitina
Hattímas í Kópavogi. Með mér í Hattímasi
voru Siggi Jóns, saxófónleikari Milljóna-
mæringanna, sem lék á gítar þá, Birgir
Mogensen á bassa, Benedikt Guðmundsson
knattspymukappi á píanó og Jón Ragnar
pípari hét annar gítarleikarinn. Við spil-
uðum saman eitt og hálft ár. Síðan spilaði
ég í árshátíðarsveit þar sem ég kynntist
Hilmari Emi Agnarssyni, Magnúsi Guð-
mundssyni og fleirum og uppúr þeirri
hljómsveit þróaðist Þeyr. Þá var ég búinn
að vera að spila með Birgi Mogensen lengi
og meðal annars vorum við í upphafí í frum-
gerð Mezzoforte."
Uppúr Þeyssamstarfínu slitnaði árið
1983 og upp frá því fór Sigtryggur í Kukl,
sem síðan þróaðist í Sykurmolana 1986.
Ekki verður frægðarsaga þeirrar hljóm-
sveitar rakin hér, en eftir að hafa farið
um heiminn samfellt í fímm ár er varla
nema von að Sigtrygg og hina Molana
hafí verið farið að langa að gera eitthvað
annað.
Gömlu uppáhaldslögin
Eins og áður sagði kom Bogomil Font
fyrst fram á sjónarsviðið 1990, en eftir að
m
MiÓRGUNÉLAÐIÐ SÚNNÍjÖAGUR 15. ÁÓú’ST 1993
Sykurmolamir luku tónleikaferð í Iqölfar
síðustu plötu sinnar snemma árs 1992
ákvað Sigtiyggur að taka upp þráðinn þar
sem frá var horfíð.
„Upphaflega ætlaði ég að setja saman
gamansveit og vildi fá Braga aftur á
trommur. Bragi sagði hinsvegar að hann
hefði ekkert að gera í þetta og lagði til að
ég fengi mér almennilega menn sem kynnu
að spila. Ég talaði þá við Sigga Jóns, sem
áður var með mér í Hattímasi og dvalið
hefur langdvölum í Suður-Ameríku, og síð-
an tókst mér að smala saman fleiri frábær-
um tónlistarmönnum.
Ég ákvað að setja saman hljómsveit sem
myndi spila gömlu uppáhaldslögin mín,
dægur- og jasslög sem ég hélt mikið upp
á og líka efni í suður-amerískum anda.
Eins og svo oft vill vera öðlaðist hljómsveit-
in síðan sjálfstætt líf.
Það var ákveðin hugsjón á bak við sveit-
ina og ég sá hana fyrir mér í ákveðnum
stfl; hljómsveit sem væri fín í tauinu og
samt svolítið sjúskuð að spila á skítabúll-
um. Á gullaldarárum bíbopsins og jassins
í New York voru Miles Davis, Dizzie Gil-„.
lespie og Charlie Parker alltaf að spila á
skítabúllum, en fínir í tauinu, alltaf með
sitt á hreinu.“
Ekki gekk Sigtryggi og félögum allt of
vel til að byija með og margir tóku hljóm-
sveitina ekki alvarlega, litu á hana sem
einkonar músíkalska spaugstofu. „Við ætl-
uðum að spila gömul dægurlög okkur til
skemmtunar og allur umbúnaður átti að
undirstrika það að við vorum ekki að gera
þetta allt af of mikilli alvöru. Fyrir vikið,
og eflaust vegna nafnsins, átti fólk erfítt
með að taka okkur alvarlega, en þó þetta
hafí aldrei átt að vera alvarleg hljómsveit
er hún það að vissu leyti vegna þess að
við vönduðum okkur við spilið. Það vildi
bara svo til að það völdust í þessa sveit
menn sem voru mjög góðir spilarar, þess
vegna má alveg taka hana alvarlega á
ýmsan máta.
Við urðum strax vinsælir hjá þröngum
hópi, en komumst ekki út fyrir hann og
lentum í erfíðum böllum þegar við vorum
að byija. Kannski á þar mesta sök þessi
þrjótur Bogomil Font, sem fólk átti erfítt
með að átta sig á, en ég held ekki að bet-
ur hefði gengið ef ég hefði komið fram sem
Sigtryggur Baldursson, trommari Sykur-
molanna. Mig langaði líka til að þróa áfram
þetta aukasjálf mitt, því ég hef haft gott
af því. Ég tók eftir því þegar ég var að
koma fram með Konráði Bje að ég var
aldrei með sviðsskrekk, var aldrei stressað-
ur, vegna þess að ég var að leika, ég var
ekki Sigtryggur, ég var Bogomil Font.
Þessi tilfinning er að mestu horfín í dag,
en samt til staðar.
Mér fannst mjög erfítt að hlusta á sjálf-
an mig syngja til að byija með, því það
er erfítt að vera að syngja lög sem fremstu
söngvarar sögunnar hafa sungið, að vera
að keppa við menn eins og Frank Sinatra,
Hauk Morthens, Bing Crosby og Nat King
Cole. Ég ræð þó við það að syngja í skugg-
anum af þeim vegna þess að það er Bogom-
il Font sem er að syngja en ekki ég.
í fyllstu alvöru þá er ég enginn söngv-
ari, ég er bara leikari. Ég hef ágætis rödd
en þekki mín takmörk og reyni einfaldlega
að gera mitt besta.“
A síðasta hausti fór stórútgáfa fram á
það við Sigtrygg að fá að gefa út plötu
með Bogomil Font, en hann þvertók fyrir
það. í vor ákvað hann svo að taka upp bail
í Hlégarði í Mosfellsbæ, sem fékk heitið