Morgunblaðið - 15.08.1993, Blaðsíða 24

24 B
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 15. ÁGÚST 1993
mmm
© 1992 Jim Unger/Distributed by Universal Press Syndicate
Með
morgunkaffinu
Og mundu nú að reykja
ekkert, drekka ekki
áfengi og- stunda ekki
hið villta næturlíf
Svo deilum við bara
með 2
HÖGNI HREKKVÍSI
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Gallað hringtorg
við við JL-húsið
Frá Einari Þór Einarssyni:
Að gefnu tilefni vil ég í vinsemd
koma á framfæri við gatnamála-
stjóra Reykjavíkurborgar ósk um, að
smá lagfæring fari hið fyrsta fram
á merkingum hringtorgs þess, sem
er við „JL-húsið“ svokallaða vestur
á Granda.
Hringtorg þetta hefur að líkindum
verið skyndihannað og bíður betri
tíma til endurbóta. Utúrakstur af
torginu í átt til Seltjarnarness á Eið-
isgranda verður hinsvegar svo vara-
samur þegar akreinar hafa verið
auðkenndar með máluðum hvítum
strikum að sumarlagi, að ekki má
við una.
Það getur litið út sem þversögn,
að minnast á þessar hvítu strikalín-
ur, þar sem vel auðkenndar akreinar
eru yfírleitt til mikilla bóta. Þetta á
þó ekki við þarna, þar sem ytri ak-
reinin er (með máluðu línunum) látin
ráða umferðinni - gagnstætt því sem
á við (nærri?) öll hringtorg landsins,
- en innri akrein hefur haft forgang
hér á landi um árabil (gagnstætt því
sem tíðkast víða erlendis. En það er
nú allt önnur saga.)
Það mikilvæga í málinu er að öku-
menn almennt hafa í gegnum árin
tamið sér akstur í samræmi við þessa
hefð - að innri akrein ráði ferðinni
út úr hringtorgunum - og treysta
nær blint á að þessi regla sé í heiðri
höfð án undantekninga.
Ökumaður sem ekur vestur Hring-
braut að torginu og ætlar út á Sel-
tjarnarnes velur sér því nær ósjálf-
rátt innri akreinina - sérstaklega ef
hann þekkir ekki til torgsins - og
beygir grandalaust út Eiðisgrandann
og ætlast til, að venju, að ökumenn
á ytri akrein hægi á, víki fyrir honum
eða stöðvi alveg; hans sé sum sé
rétturinn til útaksturs, svo fremi að
bifreið á ytri rein sé aftar en hann.
Það er afar mikilvægt, að mati
undirritaðs, að áunnin hefð fái þarna
notið sín, þar sem svo ógæfulega
hefur tekist til með hönnun torgsins,
að aðeins einn bíll kemst þarna út
af torginu í einu í átt til Seltjarnar-
ness vegna þrengsla. Innri akreinin
sveigir inn á bílastæði Nóatúns og
endar með merkingunum við inn-
keyrsluna.
Götuyfirvöld hafa, sem sagt, sett
þarna samfellda, brotna línu fyrir
ytri akreinina og gefið henni þar
með forgang - gagnstætt áunninni
hefð. Kærulausir ökumen eða ópr-
úttnir, á ytri akrein, nýta sér þessa
nýjung og gefa í, jafnvel þótt þeir
Frá Elínu H. Þórarinsdóttur:
í tilefni af því að undanfarið hafa
verið nokkur blaðskrif um Kínaklúbb
Unnar Guðjónsdóttur langar mig að
koma á framfæri þakklæti til henn-
ar, en við hjónin fórum með henni
til Kína í jan. - feb. sl.
Við höfum ferðast víða, þar á
meðal til Kaliforníu, Tælands, Sov-
étríkjanna, Ítalíu, Frakklands, Búlg-
aríu og margra annarra landa innan
Evrópu, með ýmsum ferðaskrifstof-
um, og verið yfirleitt mjög ánægð
með allar okkar ferðir, en ég segi
fyrir mig að Kínaferðin fannst mér
vera ferð ferðanna, stórkostleg.
Dvalið var á fyrsta flokks hótelum
og allt stóðst fullkomlega sem lofað
var, allt innifalið í gjaldinu svo ekki
þurfti að taka upp veski alla ferð-
ina. Allar skoðunarferðir voru stór-
séu á eftir vagni á innri akrein, til
þess að komast fram fyrir, jafnvel
flauta, böðlast áfram og skeyta engu
þótt sá á innri akrein sé búinn að
gefa stefnuljós til hægri - óafvitandi
um vitleysuna, sem þarna hefur ver-
ið komið á.
Ekki er mér kunnugt um, hvort
þarna hafí orðið slys eða árekstrar
af þessum sökum. En allavega býður
þessi hönnun upp á slysagildru, og
breytingar eða betri merkingar eru
því brýnar hið snarasta; þarna hefur
undirritaður, sem ekur þessa leið
daglega, oftar en einu sinni heyrt
ýlfra í hemlum og heyrt heiftarleg
flaut ringlaðra ökuþóra, sem í blindni
hafa treyst á áunna ökuhefð sem
þeir töldu án undantekninga gilda
um hringtorg á íslandi.
Biðskylda á ytri akrein við út-
keyrsluna myndi þarna hjálpa; aðvar-
anir af einhverju tagi sömuleiðis, eða
aðrar leiðbeiningar.
EINAR ÞÓR EINARSSON,
Flyðrugranda 12,
Reykjavík.
fróðlegar og líflegar frá Unnar
hendi.
Flogið var til eyjarinnar Hainan
í Suðurhöfum. Var farið um eyna í
viku í 25-30° hita og var þar sann-
arlega gaman að koma og margt
nýtt að sjá.
Eg tíni ekki til allt sem gert var
í ferðinni en þar var ekkert tómarúm
í tilverunni og allir voru hressir og
kátir alla ferðina þó meðalaldur
væri dágóður.
Sannarlega vildi ég hafa efni á
að sigla með Unni í októberferð
hennar, en það verður að bíða betri
tíma.
Hafðu þökk fyrir frábæra ferð og
farastjórn Unnur.
ELÍN H. ÞÓRARINSDÓTTIR,
Skúlagötu 40,
Reykjavík.
Þakkir til Unnar
Víkveiji skrifar
Eyjan græna, írland, höfðar
sterkt til íslendinga. Rætur
íslenzku þjóðarinnar, sem að
stærstum hluta eru raktar til Nor-
egs, liggja þó víðar um norðan-
verða Evrópu. Norrænir víkingar,
sem námu land okkar á níundu og
tíundu öld, lögðu leið sína víða um
Evrópu, m.a. til Englands og ír-
lands. Þar réðu þeir sums staðar
löndum, skemmri eða lengri tíma,
jafnvel í aldir. Þannig var Dublin,
eða Dyflinni á okkar máli, höfuð-
borg Irlands, í upphafi víkinga-
borg.
írar eru ekki, að mati Víkveija,
sem heimsótti þá á dögunum,
hreinkeltnesk þjóð (Keltar: indó-
evrópsk þjóð sem að fornu var
útbreidd um Vestur- og Mið-Evr-
ópu og er enn á Bretlandseyjum
og í Bretagne í Frakklandi), heldur
blandaðir nokkuð, eins og raunar
flestar Evrópuþjóðir. Hér skal hins
vegar ekkert um það fullyrt, hve
stórtæk sú blöndun var.
xxx
Víkingar þeir sem námu ísland
stönzuðu sumir hvetjir, jafn-
vel langtímum saman, á Bretlands-
eyjum. í íslandssögu Einars Lax-
ness segir svo um þetta efni:
„I þeim heimildum (lándnáma-
bókum) er sagt að landsnámsmenn
hafi aðallega komið frá suðurhluta
Vestur-Noregs (Hörðalandi, Sogni
og Fjörðum) og margir frá Þránd-
heimi, auk þess Bretlandi og eyjun-
um. Á Bretlandseyjum höfðu menn
blandazt keltnesku fólki, og þeir
fluttu einnig keltneska þræla með
sér til Islands sem vinnufólk."
Það þarf því ekki að leita langt
yfir skammt að hluttöku Kelta
, (íra) í landnámi íslands; hún er
tíunduð í landnámabókum okkar,
rituðum á 12. og 13. öld. Þar ligg-
ur og skýringin á írskum örnefnum
hér á landi (Bekansstaðir, Bijáns-
lækur, Dufþaksholt og Kjaran-
svík).
xxx
Víkveija dagsins^ sem kom í
fyrsta sinn til Irlands seint í
júlímánuði síðastliðnum, fannst
hann nánast á heimaslóðum, svo
keimlíkt var fólkið Islendingum,
Færeyingum og Norðmönnum í
hans augum, þrátt fyrir keltneskan
uppruna. Þessu veldur trúlega
blöndun þjóða á víkingaöld, sem
og á öðrum tímum síðan.
Fyrir ferðalang frá íslandi skipt-
ir mestu máli að Irland hefur upp
á fjölmargt forvitnilegt að bjóða,
auk þokkalegs verðlags, frábær
söfn, góð leikhús, fornar og sögu-
ríkar byggingar og vel skipulagðar
kynningarferðir um Dyflinni og
landsbyggðina.
Sagt er álitamál, hvort fleiri séu
kirkjur eða krár í Svartalegi (en
það mun orðið Dyflinni merkja)
og ljúffengur er svartlögur-
inn/dökkbjórinn (Guinness), sem
einn og út af fyrir sig er írlands-
ferðar virði, að mati Víkveija.
xxx
Eitt af sérkennum Dyflinnar eru
fagurskreyttar útihurðir. Svo
er að sjá sem írinn leggi sig fram
um að hans hurð sé, hvað liti varð-
ar, vel aðgreind frá hurðum grann-
anna. Þeir segja spozkir á svip að
þetta sé gert til þess að þeir rati
heim af söngkrám sínum á kvöldin.
Trúlega ber þetta sérkenni þó
fyrst og fremst vott um einstak-
lingshyggju Iranna, sem fellur lítt
að láta raða sér inn í einhvers
konar heild eða samfellur: að vera
einhvers konar afrit/ljósrit af ná-
unganum.
xxx
Borgarskáldið Tómas Guð-
mundsson segir í ljóði, sem
eldri kynslóðin kann utan að, að
hjörtum mannanna svipi saman í
Súdan og Grímsnesinu, það er að
segja hvarvetna á byggðum bólum
jarðar. Þetta á að sjálfsögðu við
um íra og íslendinga — sem aðra.
Víkingaborgin Dyflinni, höfuð-
borg hins keltnesk-rómversk-
katólska írlands, er að útihurðum,
fornum byggingum og dökkbjór
slepptum, dulítið lík Reykjavík,
ekki sízt í fasi og framkomu fólks-
ins. Víkveiji getur vel hugsað sér
að heimsækja Svartalög á nýjan
leik — ekki aðeins fyrir frændsemis
sakir!