Morgunblaðið - 15.08.1993, Blaðsíða 26
26 B
MOIÍG UNBIiADID sfMSMmmwM 15. ÁGÚST 1993
ÆSKUMYNDIN...
ER AF HELGU THORBERG BLÓMAKAUPKONU
Létekki
strákana
bukka sig
Helga Thorberg er fædd
í Vestmannaeyjum en var að
eigin sögn stöðugt aðflytja
þegar hún var barn. A sumr-
in átti Helga samt fastan
stað I tilverunni því að frá
átta ára aldri var hún í mörg
sumur í sveit á bænum Deild
í Fljótshlíð hjá hjónunum
Soffíu Gísladóttur og Inga
Jónssyni.
Þetta var indæl stelpa," segir
Ingi, „og dugleg ef hún vildi
það við hafa. Þá gat hún tekið til
höndum. Ég man að einu sinni
suðaði hún um að fá að raka sam-
an heyi með hestarakstrarvél
, þangað til ég lét undan henni og
leyfði henni að prófa. Þá tókst
ekki betur til en svo að annað hjól-
ið á vélinni lenti úti í skurði en
sem betur fór skapaðist ekki af
þessu nein hætta.“
Soffía fyrrum húsmóðir í Deild
minnist Helgu sem mjög sjálf-
stæðrar stúlku. „Hún gat verið
svolítið ráðskonuleg," segir Soffía,
„og hún lét ekki strákana bukka
sig neitt. En okkur var hún aldrei
erfíð og við heyrumst enn að
minnsta kosti einu sinni á ári.“
Hrefna dóttir Soffíu og Inga
minnist Helgu sem sérstaklega
skemmtilegs og sjálfstæðs krakka.
„Hún var afskaplega uppáfínn-
ingasöm og hafði gaman af því
að ganga fram af fólki,“ segir
Hrefna. „Það var aldrei nein logn-
molla í kringum Helgu. Einu sinni
datt henni í hug að lýsa á okkur
hárið með kúahlandi, fór út í fjós
eitt kvöldið og varð sér úti um
piss úr uppáhalds-kúnni. Þetta
bárum við svo vendilega í hárið
og sváfum með það um nóttina.
Ég og frænka mín sem var líka
hjá okkur þvoðum þennan áburð
úr okkur daginn eftir en Helga
var með pissið í hárinu í heila viku
og árangurinn lét ekki á sér
standa. Hún varð næstum hvít-
hærð. En Helga yar ekki bara
uppáfinningasöm. Ég minnist þess
sérstaklega hve hún gladdist og
var þakklát ef eitthvað var gert
fyrir hana.“
Guðrún Kristjánsdóttir mynd-
listarmaður kynntist Helgu þegar
þær voru saman í tólf ára bekk
og þær voru nánar vinkonur öll
unglingsárin. „Mér er minnisstætt
hvað Heiga var framtakssöm,
stöðugt að skipuleggja partí eða
útilegur," segir Guðrún. „Hún vildi
hafa Ijör í kringum sig. Þegar ég
hugsa um Helgu á þessum árum
er það alltaf einn litur sem kemur
upp í hugann, bleiki liturinn. Allt
var bleikt, fötin, varaliturinn,
naglalakkið og umhverfíð. Hún
flutti oft á þessum árum og var
ekki fyrr búin að eignast nýtt
heimili en hún var búin að mála
eitthvað bleikt þar, þó að ekki
væri nema eina litla hurð.“
Helga þriggja ára á Skóla-
braut 15 á Seltjarnarnesi.
ÚR MYNDASAFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Eldur íEyjum
Yestmanneyingar hafa minnst
þess að undanförnu að tutt-
ugu ár eru nú liðin frá gosinu í
Heimaey. Þann örlaga-
þrungna atburð vilja
sjálfsagt fæstir Eyja-
menn upplifa aftur enda
varð fólk að yfirgefa
heimili sín og flýja til
lands og á tímabili leit
út fyrir að byggð legðist
af í Heimaey. En betur
fór en á horfðist og byggð hefur
blómstrað í Eyjum sem fyrr og
nýlega héldu Éyjamenn eina fjöl-
mennustu þjóðhátíð sem haldin hef-
ur verið frá upphafi. Morgunblaðið
fylgdist að sjálfsögðu með fram-
vindu gossins og voru blaðamenn
og ljósmyndarar jafnan á
staðnum allan þann tíma
sem gosið stóð. Þeirra
atkvæðamestir voru Árni
Johnsen og Elín Pálma-
dóttir og frásögnum
þeirra fylgdu magnaðar
ljósmyndir, sem margar
hveijar birtust víða um
Keimsbyggðina. Hér sjáum við
nokkrar hinna fyrstu sem teknar
voru af eldgosinu í Heimaey sem
hófst í janúar árið 1973.
Fyrsta flóttafólkið frá Vestmannaeyj-
um kom á Reykjavíkurflugvöll klukk-
an fjögur um nóttina með flugvél Eli-
ezer Jónssonar. Eftir því sem næst
verður komisteru á myndinni auk
flugmannsins Ólöf Þórarinsdóttir
ásamt ungri dóttur sinni og enn-
fremur Jóhanna og Sólveig Þor-
steinsdætur ásamt Ingibjörgu, en
föðurnafn hennar höfum við því ,
miður ekki, né heldur nöfn tveggja -
barna á myndinni.
ÉG HEITI___
MJALLHVÍTAÞENA ÓMARSDÓTTIR
FÓLKI hugnast nöfn sín mis-
jafnlega og þeir eru til sem
geta ekki fellt sig við þau nöfn
sem þeir eru skírðir. Ein þeirra
er Mjallhvít Aþena Ómarsdóttir,
sem hefur gert nokkrar tilraun-
ir til að fá fellt niður fyrra nafn-
ið. Síðara nafnið, Aþena, kann
hún hins vegar ágætlega við,
þrátt fyrir að það teljist ekki
síður óvenjuiegt en Mjallhvít.
A
Omar Þ. Halldórsson, faðir
Mjallhvítar Aþenu, segir
nafnið ekki hafa staðið í prestinum
er dóttir hans var skírð fyrir tutt-
ugu árum. Nafnið vakti hins vegar
athygli margra og nokkrum árum
síðar birtist í blaði einu viðtal við
konu sem safnaði mannanöfnum
undir fyrirsögninni „Mjallhvít
Aþena var bamið skírt“. Ómar
segir fjölskyldunni hafa þótt það
óskemmtilegt að felldur væri dóm-
ur yfír nafninu á þennan hátt. „Þá
kom kona að máli við mig stuttu
eftir skímina og spurði mig hvort
dóttir mín héti virkilega Mjallhvít,
þar sem fjöldi fólks hefði sótt um
að fá að skíra börn sín nafninu
en prestarnir aftekið það með
öllu.“ Ekki hafa allir prestar þó
staðið svo fast á neituninni því
þijár konúr heita Mjallhvítarnafn-
inu að fyrra nafni og fáeinar að
því síðara.
Ómar segir að þeim foreldrun-
um hafi þótt Mjallhvítarnafnið fal-
legt, það hafi verið hugsað sem
nokkurs konar útgáfa af „Svan-
hvít“ og reynt að horfa fram hjá
Morgunblaðið/Sig. Jóns
Mjallhvít Aþena tekur síðara
nafnið fram yfir það fyrra.
ævintýrapersónunni. Aþenunafnið
hefur hins vegar lengi verið eftir-
læti Ómars. „A mínum yngri árum
fékk ég að velja nafn á skólahljóm-
sveitina sem ég var í og valdi
Aþenu. En það dugði ekki til því
þegar ég eignaðist dóttur vildi ég
endilega að hún héti nafninu. Allt
frá því að ég var krakki hef ég
haft dálæti á nafni grísku visku-
gyðjunnar Pallasar Aþenu, eins
og Sveinbjörn Egilsson ritaði nafn
hennar.“ Ömar segist hafa átt von
á því að fleiri skírðu Aþenunafninu
en það hefur ekki verið fyrr en á
síðustu árum. Elsta stúlkan sem
heitir Aþena að fyrra nafni er
fædd árið 1986 en íjórareru yngri.
Elsta Aþenan heitir raunar Aþena
Mjöll, sem segja má að sé nafn
Mjallhvítar Aþenu snúið við.
ÞANNIG...
SLAKARINGER ANNA AIKMANÁ
Hotfií
eldinn
Við varðeldinn í Skorradal, Inger Anna ásamt sambýlismanni sínum
Andra Má Gunnarssyni.
VIÐ eigum okkur mismunandi
leiðir til að slaka á þegar annríki
hversdagsins keyrir um þverbak.
Þær aðferðir sem gripið er til
eru misjafnlega árangursríkar,
hvort heldur þær eru flóknar,
óvenjulegar eða sáraeinfaldar.
Guðfræðineminn Inger Anna
Aikman vinnur mikið í törnum
en grípur þess á milli hveija
lausa stund til að slaka á. Hún
hefur sínar aðferðir til þess,
hvorki flóknar, né sérstaklega
óvenjulegar, en árangursríkar.
Við loga varðeldsins fínnur In-
ger Anna þann frið og ró sem
henni er nauðsynlegt til að slaka
á. Varðeldinn kveikir hún í fjör-
unni við Skorradalsvatn en í daln-
um á fjölskylda hennar sumarbú-
stað. „Mér finnst hvergi betra að
vera en í Skorradalnum, horfa í
eldinn og út á vatnið. Þangað fer
ég hvenær sem tækifæri gefst.
Geti ég ekki komist úr bænum fer
ég í huganum í Skorradalinn," seg-
ir Inger Anna. Hún segir jafnvel
kvöldstund nægja til að losa um
streituna, með dvöl þar komist hún
næst algerri afslöppun.
Varðeldurinn við Skorradals-
vatn er ekki eina leið Inger Önnu
til að slaka á. Hún segir einn
geisladisk í eigu sinni vera á við
átta tíma svefn, nái hún að hlusta
ótrufluð á hann. Það er diskurinn
Silver, með tónlistarmanninum
Mike Roland. Á honum er enginn
söngur heldur aðeins ieikið á hljóð-
færi, auk þess sem tónlistarmaður-
inn notar öldugjálfur til að auka á
áhrifín.
Inger Anna er tarnamanneskja,
segir 9-5 vinnu ekki henta sér.
Hún vinnur því í skorpum og slak-
ar vel á þess á milli. „Mér hefur
gefist skorpuvinnan mun betur en
föst dagvinna. Ég vinn best á
næturnar, er ófær um að hugsa
suma hluti fyrr en líða tekur á
daginn. Ég fer ekki í gang fyrr
en um miðjan dag, segi enda oft
að íslenskt samfélag sé mér fíand-
samlegt. Á kvöldin fyllist ég hins
vegar fítonskrafti, þá vil ég fram-
kvæma hlutina, skrifa, skipuleggja
eða bara taka til. Og á kvöldin vil
ég hitta fólk, þá erum við allt öðru-
vísi innstillt og ræðum um það sem
máli skiptir.“