Morgunblaðið - 02.11.1993, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 1993
35
ur teknar.
Góður og ástkær eiginmaður, fað-
ir, tengdafaðir, afi, vinur og sam-
herji er genginn. En minningin um
mætan mann lifir og lýsir fram á
veginn. Guð blessi ykkur öll.
Hörður Zóphaníasson.
Okkur bræðurna langar í nokkr-
i um orðum að minnast afa okkar,
Guðjóns Ingólfssonar, sem lést 22.
október sl., 81 árs að aldri.
Á uppvaxtarárum okkar var heim-
ili þeirra ömmu og afa sem okkar
annað heimili. Hjá „stóra afa“ eins
og við kölluðum hann, lærðum við
margt sem við búum að enn í dag.
Undir hans leiðsögn stigum við okk-
ar fyrstu sppr á vinnumarkaði í
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar, þar sem
hann vann í tuttugu ár. Það var
ekki síst á sumrin sem við umgeng-
umst hann einna mest og það voru
ófá skiptin sem við löbbuðum með
honum úr vinnunni heim til ömmu
í mat.
Hjá Bæjarútgerðinni vann afi
mikið með unglingum en hann hafði
þann góða eiginleika- að geta talað
við þá sem jafningja og var hann
því ætíð vel liðinn meðal þeirra.
Hann hafði gott skap og gamansem-
in var aldrei langt undan og því gat
I hann vel þolað unglingunum ýmis
uppátæki, en þeir vissu þó að ef
hann lét í sér heyra var nóg komið.
Okkar fyrstu og nánast einu kynni
af sveitastörfum voru í gegnum
rollubúskap afa, en það var hans
helsta tómstundagaman í fjölda ára.
Oftar en ekki fengum við að fara
með honum upp í kindakofa að gefa.
Rollubúskapnum fylgdi einnig lítils-
háttar heyskapur og að sjálfsögðu
réttirnar og rúningin í Krísuvík, en
þar naut afi sín virkilega vel.
Alltaf var gaman að kíkja í heim-
sókn til afa þó að ekki væri nema
bara til að spjalla, því hægt var að
tala við hann um nánast hvað sem
var. Sérstaklega náði hann sér vel
á strik þegar rætt var um pólitík,
en hann var alla sína tíð eldheitur
jafnaðarmaður og virkur félagi í
Alþýðuflokknum. Einnig fylgdist
hann vel með áhugamálum okkar,
þar sem handbolti skipar stóran sess,
i og þó að hann hafi aldrei farið á
leiki fylgdist hann grannt með fram-
í Reykjavík. Barnabörn þeirra eru
11, öll hraust og vel af guði gerð.
Mér er ljúft að minnast þess góða
vinar með nokkrum orðum. Kynni
okkar hófust árið 1971, þegar elsti
sonur okkar, Páll, kvæntist Hafdísi
dóttur þeirra hjóna og viðkynningin
við þennan ljúfa og geðþekka mann
var öll á einn veg. Halldór var á
margan hátt sérstæður öðlingsmað-
ur. Það kom fljótt í ljós við nánari
kynni, hvað framkoma, orðheldni og
heiðarleiki var ríkur þáttur í fari
Halldórs. Enda ekki við öðru að
búast. Æskuheimili hans og fram-
kotna foreldra hans hafa á allan
hátt mótað hans lífsstíl. Hann var
mikið náttúrubarn og dáði sínar
æskustöðvar og hélt tryggð við sína
heimabyggð.
Stangveiðimaður var hann af líf
I og sál, unni þeirri íþrótt af dreng-
skap og heiðarleika. Halldór var sér-
stakur heimilisfaðir, hugsaði vel um
hag sinnar fjölskyldu og unni konu
sinni og börnum alls hins besta.
Honum var í mun að láta þeim líða
sem allra best. Stóran hluta ævi
sinnar starfaði Halldór í sinni heima-
byggð. Átti lengi vörubíl og kom sér
alls staðar vel við vinnuveitendur og
vinnufélaga. Einnig var hann um-
boðsmaður fyrir Shell á Hellissandi.
Var það á margan hátt erilsamt
starf, en hann var þeim vanda vax-
inn að leysa það af hendi með sóma,
enda alinn upp við reglusemi og
heiðarleika. Ennfremur tók hann
virkan þátt í félagsmálum síns sveit-
arfélags og var um tíma oddviti þess.
Öll slík störf voru af hendi leyst án
hávaða og fyrirgangs. Hann unni
’ hag heimabyggðar sinnar af fullum
drengskap og fórnfýsi. Árið 1978
seldu þau hjón íbúðarhús sitt_ á
I Hellissandi sem þau kölluðu Ás-
byrgi. Hygg ég að það hafi verið
réttnefni. Þeim hjónum var einstök
I snyrtimennska í blóð borin og hafa
börn þeirra dyggilega tekið slíkt til
fyrirmyndar í sínum störfum og
heimilishaldi.
Nú varð Reykjavík þeirra dvalar-
staður. Eftir að þau hjón fluttust
gangi mála í gegnum útvarp og
dagblöð.
Nú þegar við kveðjum afa hinsta
sinni þökkum við honum allar þær
stundir sem við áttum með honum
og þann tíma sem han'n hafði ávallt
aflögu fyrir okkur bræðurna.
Við biðjum góðan guð að styrkja
ömmu í sorg sinni.
Guð blessi minningu afa.
Guðjón, Magnús og Jónas.
Fallinn er frá traustur og góður
liðsmaður jafnaðarstefnunnar til
margra áratuga. Guðjón Ingólfsson
verkamaður frá Hafnarfirði hefur
kvatt þetta jarðlíf. Margir sakna nú
vinar í stað.
Ég átti þess kost um langt árabil
að eiga Guðjón Ingólfsson að sem
samherja í baráttunni fyrir hugsjón-
um jafnaðarstefnunnar í starfi Al-
þýðuflokksins í Hafnarfirði: Þar var
hann iaundijúgur og úrræðagóður.
Fór ekki mikinn og hrópaði ekki á
torgum, en kom sjónarmiðum sínum
á framfæri með hógværð. Og at-
hugasemdir hans og ábendingar
voru jafnan grundaðar á íhygii hans
og næmi. Hann átti tal við marga
og var viðræðugóður og gat þannig
upplýst um viðhorfið til manna og
málefna sem uppi var hverju sinni
hjá manninum á götunni.
Ég naut þess einnig að þekkja vel
fjölskyldumanninn Guðjón Ingólfs-
son, í gegnum vináttu mína og dótt-
ur hans, Jónu Óskar, forseta bæjar-
stjómar í Firðinum. Hann var gæfu-
maður í einkalífi. Átti að dugmikla
og góða eiginkonu, Aðalheiði Frí-
mannsdóttur.
Þeirra börn og barnabörn hafa
víða látið að sér kveða í hafnfirsku
bæjarlífi. Eru og enda mannkosta-
fólk.
Það er eftirsjá í manni eins og
Guðjóni Ingólfssyni. Hann hafði í
lífi sínu skilað drjúgu dagsverki. Var
enda mikill vinnuþjarkur og unni sér
ekki hvíldar í dagsins önnum. Nú
fær hann hvíldina í náðarfaðmi
Guðs.
Missir nánustu ættingja er sár.
Ég veit þó að ljúfar minningar um
hlýjan mann og góðan munu milda.
Guð blessi minningu Guðjóns Ing-
ólfssonar.
Guðmundur Árni Stefánsson.
þangað gerðist Halldór starfsmaður
hjá Shell. Aðalstarf hans var að aka
olíu til hinna mörgu viðskiptavina
þess fyrirtækis sem hann starfaði
hjá. Mest mun hann þó hafa flutt
olíu á flugvöllinn í Keflavík. Þótt
Halldór hafi verið kominn yfir þann
aldur sem verkamenn eru taldir full-
gildir, vann hann hjá Shell um nokk-
urn tíma, eða til þess tíma er sjúk-
dómurinn gerði vart við sig. Vinnu-
veitendur hans mátu þann trúnað
sem hann sýndi ævinlega í sínum
störfum. Nú hefur þessi dagfars-
prúði sómamaður kvatt sitt jarðvist-
arlíf. Eftir standa góðar minningar
í hugum þeirra sem honum kynntust
og með honum störfuðu. Konungur
heimabyggðar Halldórs, Snæfells-
jökull, sem hann ávallt leit sem stolt
síns héraðs, mun nú eflaust skarta
þeim haustlitum sem hvað mest
prýða hann.
Sonur þessa náttúrufagra héraðs
kveður ættjörð sína í slíku skarti.
Við hjónin kveðjum þennan góða vin
okkar með virðingu og þökk. Guð
gefi eftirlifandi fjöiskyldu hans styrk
á sorgarstund.
Páll Pálsson, Borg.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nóttt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
(V. Briem.)
Með þessu ljóði langar okkur að
minnast elskulegs afa okkar, sem
var okkur svo mikils virði. Blessuð
sé minning hans.
Lóa Dögg, Inga Hlín, Katrín
Lára og Helga Júlía.
Magnús Sigurgeirs-
son — Minning
Fæddur 18. janúar 1934
Dáinn 25. október 1993
Fagra haust er fold ég kveð,
faðmi vef mig þínum,
bleikra laufa láttu beð .
að legstað verða mínum.
Á einhverju blíðasta og fegursta
hausti, sem komið hefur um árarað-
ir andaðist svili minn, Magnús Sig-
urgeirsson. Hann varð bráðkvaddur
á heimili sínu hinn 25. þ.m.
Þegar andlát ber svona snöggt
að er sem við lömumst og við getum
ekki alveg áttað okkur á að maður
sem var í fullu fjöri í gær sé allt í
einu ekki lengur á meðal okkar. Og
nú reyni ég að raða saman í hug-
skoti mínu minningabrotum um
samveru við góðan dreng sem okkur
öllum finnst að við hefðum átt eftir
að eiga með margar glaðar, góðar
stundir.
Magnús var fæddur í Reykjavík
18. janúar 1934. Foreldrar hans
voru Arndís Björnsdóttir og Sigur-
geir Jónsson. Þau hjónin fluttust í
Kópavog, reistu hér hús sem þá var
Nýbýlavegur 10 og voru meðal frum-
byggjana í því bæjarfélagi. í Kópa-
voginum ólst Magnús síðan upp en
hann var elstur þriggja bræðra.
Kynni okkar Magnúsar hófust
þegar við giftumst bæði inn í sömu,
stóru fjölskylduna, sem iengst af bjó
á Langholtsvegi 47. Elín Ágústsdótt-
ir, mágkona mín, sem við köllum
alltaf Systu, er fimmta elst í tíu
systkina hópi, en tvö þeirra eru nú
látin.
Það var mikill samgangur í fjöl-
skyldunni hér framan af árum þegar
börnin voru ung og var heimili
tengdaforeldra okkar á Langholts-
veginum mikill samkomustaður
þessarar stóru fjölskyldu.
Þau Magnús og Systa hófu bú-
skap sinn í kjallaranum hjá foreldr-
um hans á Nýbýiaveginum. Þangað
kom ég oft og kynntist foreldrum
hans og þeim myndarskap sem það
heimili bjó yfrr. Síðar fiuttust hjónin
á Rauðarárstíg 3 og bjuggu þar um
áratuga skeið þar til þau fluttust inn
í Efstasund og var mágkona mín
þá aftur komin á sínar bernsku- og
æskuslóðir. Ég veit að hana langaði
alltaf aftur inn í Kleppsholtið sem
kallað var og þá ósk hennar hefur
svili minn áreiðanlega viljað upp-
fylla. Þau Magnús og Systa eignuð-
ust fimm börn, sem öll eru uppkom-
ið myndarfólk og íjölskyldan hefur
alla tíð verið samrýnd og samhent.
Barnabörnin eru sex. Eina dóttur
átti Magnús áður og á hún tvö börn.
Margar ljúfar minningar streyma
fram í hugann frá gömlum dögum
- frá óteljandi afmælum, jólum og
gamlárskvöldum, þar sem þessi
stóra fjölskylda hittist og gladdist
saman. Magnús var sérlega barn-
góður og börn hændust að honum.
Ég minnist hrifningar barna minna
yfir öllum flugeldunum, sem hann
kom með á gamlárskvöld og sendi
til himins svo og kínveijunum, sem
hann náði einhversstaðar í og
sprengdi við mikinn fögnuð barn-
anna.
Þegar börnin okkar stækka og
mynda eigin ijölskyldur verður sam-
gangur oft minni. Allir vinna úti og
fólk kemst ekki eins yfir að rækta
samskipti við alla ijölskylduna sér-
staklega í jafnstórum fjölskyldum
og okkar er. Þess vegna hittist fólk
því miður ekki eins oft og áður, en
alltaf var Magnús sami góði, glaði
drengurinn þegar við hittumst.
Ég efa ekki að hann hafi kynnt

ERFIDRYKKJUR
HÍTBL ESJA
sími 689509
sig vel á vinnustað því að hann var
búinn að vinna yfir þijátíu ár hjá
Vegagerð ríkisins. Það eitt segir
ekki svo lítið um þá manngerð sem
svili minn var. Hann var einnig af-
burðalaginn við allar vélar og ég
man þegar hann á unga aldri var
að gera upp gamla bíla fyrir sjálfan
sig og aðra.
Og nú er komið að leiðarlokum
svo álltof fljótt að okkur finnst. Öll
fjölskyldan kveður kæran mág og
svila og öll börnin í Ijölskyldunni,
sem nú eru orðin stór, þakka Magga
alla gæsku og elskuíegheit. Elsku-
legri systur og mágkonu, börnunum
öllum og þeirra skylduliði vottum
við okkar dýpstu samúð.
Megi bjartar minningar um elsku-
legan eiginmann, föður, tengdaföður
og afa létta þeim söknuðinn á
ókomnum dögum.
Blessuð sé minning Magnúsar
Sigurgeirssonar.
Ásgerður Ingimarsdóttir.
Ég kveð föður minn í hinsta sinn,
með ljóði spámannsins um dauðann.
Þú leitar að leyndardómi dauðans.
En hvernig ættir þú að finna
hann, ef þú leitar hans ekki í æða-
slögum lífsins?
Uglan, sem sér í myrkri, en blind-
ast af dagsbirtunni, ræður ekki gátu
ljóssins.
Leitaðu að sál dauðans í líkama
lífsins, því að líf og dauði er eins
og fljótið og særinn.
1 djúpi vona þinna og langana
feist hin þögla þekking á hinu yfir-
skilvitlega, og eins og fræin, sem
dreymir undir snjónum, dreymir
hjarta þitt vorið.
Trúðu á draum þinn, því hann er
hlið eilífðarinnar.
Óttinn við dauðann er aðeins ótti
smaladrengsins við konung, sem vill
slá hann til riddara.
Er ekki smalinn gláður í hjarta
sínu þrátt fyrir ótta sinn við að bera
merki konungsins?
Og finnur hann þó ekki mest til
óttans.
Því að hvað er það að deyja ann-
að en að standa nakinn í blænum
og hverfa inn í sólskinið?
Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann frá
friðlausum öldum lífsins, svo að hann
geti risið upp í mætti sínum og
ófjötraður leitað á fund guðs síns?
Aðeins sá, sem drekkur af vatni
þagnarinnar, mun þekkja hinn vold-
uga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitindin-
um, þá fyrst munt þú hefja fjall-
gönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama
þíns, muntu dansa í fyrsta sinn.
Inga Magnúsdóttir.
Það kom eins og þruma úr heið-
skíru lofti 25. október að tengdafað-
ir minn, hann Maggi, væri farinn.
Ég kynntist honum og ijölskyldu
hans veturinn 1974, _en það voru
mér ánægjuleg kynni. Á heimili hans
var ég heimagangur upp frá því og
til þessa dags.
Hann vann hjá Vegagerð ríkisins
og hafði unnið þar frá 1960 til
dauðadags, en áður verið hjá Norð-
urleið um nokkurra ára skeið. Magn-
ús var sonur Arndísar Björnsdóttur
og Sigurgeirs Jónssonar sem bjuggu
lengi í Dalbrekku 8 í Kópavogi. Arn-
dís var látin þegar ég kom inn í
þessa fjölskyldu, en Sigurgeir lést
25. september 1987. Þær fara mér
seint úr minni, þær stundir sem við
Maggi og Geiri áttum saman í Dal-
brekkunni við að dytta að bílum
okkar og spjalla saman yfir kaffi-
bolla.
Magnús átti tvo bræður, Baldur
og Gunnlaug. Hann átti sex börn,
fjórar dætur og tvo syni, sem öll eru
á lífi.
Eiginkonu hans, Elínu Ágústs-
dóttur, elskulegri tengdamóður
minni, börnum, barnabörnum, svo
og öllum öðrum ættingjum votta ég
mína dýpstu samúð.
Þar fór drengur góður.
Olafur Böðvarsson.
Magnús minn. Það var alltaf gott
að vera gestur á heimili ykkar Systu.
Þar var manni tekið af höfðings-
skap, hlýju og vináttu. Þú varst
ævinlega hress og kátur og kunnir
margar skemmtilegar sögur. Við
Aldís eigum erfitt með að sætta
okkur við að þú skulir vera horfinn
frá okkur, en verðum víst að beygja
okkur undir staðreyndir.
Við þökkum þér fyrir allt það
góða sem þú auðsýndir okkur og
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman í Efstasundinu.
Við Aldís sendum þér, Systa mín,
börnum þínum, tengdabörnum og
barnabörnum innilegustu samúðar-
kveðjur með þökk fyrir allt. Guð
veri með ykkur.
Stefán Konráðsson.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðlxjrð fallegir
salir og mjög
góð þjónustíL
Upplýsingar
í síma 2 23 22
FLUGLEIÐIR
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
BiS. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 91-76677