Morgunblaðið - 23.11.1993, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. NÓVEMBER 1993
t
Elskulegur faðir okkar og sonur,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Hamarsbraut 10,
Hafnarfirði,
er látinn.
JónTrausti, Jökull, Ásgeir,
Halldóra Sigurðardóttir, Jón E. Guðmundsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi, og langafi,
GUÐMUNDUR STEINSSON,
Vegamótum,
Seltjarnarnesi,
lést í Vífilsstaðaspítala aðfaranótt 20. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigríður Jónathans
og aðrir vandamenn.
t
Móðir okkar,
RÓSA PETRA JENSDÓTTIR,
Bárugötu 37,
Reykjavfk,
lést í Landspítalanum 21. nóvember.
Ingibjörg S. Karlsdóttir,
Sigurbjörg K. Karlsdóttir,
Svanhildur Karlsdóttir.
t
Systir okkar,
HALLDÓRA VALGERÐUR BRIEM EK
arkitekt,
Björngárdsgatan 9A,
Stokkhólmi,
lést í sjúkrahúsi í Stokkhólmi sunnudaginn 21. nóvember sl.
Kirstin Valgerður Briem,
Valgerður Briem,
Guðrún Lára Briem Hiit.
t
Sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
PÉTUR ÓMAR
ÞORSTEINSSON
Ijósmyndari,
lést í Borgarspítalanum 20. nóvember.
Dóra Jónsdóttir,
Sigríður Pétursdóttir,
Berglind Rós Pétursdóttir, Eyjólfur Björgmundsson,
Margrét Lára Pétursdóttir, Ágúst Ómar Agústsson,
Þorsteinn Pétursson, Sveinfríður Ólafsdóttir
og barnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín,
GUÐRÚN SVAVA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Úthlfð 4,
Reykavík,
lést á umönnunar- og hjúkrunarheimilinu Skjóli þann 13. nóvem-
ber sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Félag aðstandenda
alzheimersjúklinga, FAAS.
Fyrir hönd barna okkar og annarra aðstandenda,
Konráð Gíslason.
t
Maðurinn minn,
SIGURÐUR SIGURÐSSON,
Stóra-Lambhaga,
sem andaðist 14. nóvember, verður
jarðsunginn frá Leirárkirkju fimmtudag-
inn 25. nóvember kl. 14.00.
Rútuferð verður frá Hópferðamiðstöð-
inni, Bíldshöfða 2, kl. 12.00 og frá
Skaganesti, Akranesi, kl. 13.15.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er
bent á að láta Sjúkrahús Akraness njóta
Fyrir hönd vandamanna,
Guðrún Jónsdóttir.
Steindór Guðmunds-
son — Minning
Fæddur 29. september 1921
Dáinn 10. nóvember 1993
Miðvikudaginn 10. nóvember sl.
lést vinur minn og svili Steindór
Guðmundsson flokksstjóri, 72 ára
að aldri. Steindór fæddist í Smá-
dalakoti í Sandvíkurhreppi. Foreldr-
ar hans voru hjónin Steinunn Dag-
björt Þorsteinsdóttir og Guðmundur
Ingjaldsson, þau voru úr Grímsnes-
inu. Þrettán vikna gömlum var
Steindóri komið fyrir að Búrfelli í
Grímsneshreppi, en þar bjuggu
Brynjólfur Melsted ásamt móður
sinni Þórunni Guðmundsdóttur og
systrum sínum, þeim Sigrúnu og
Soffíu, en þau voru frá Framnesi á
Skeiðum.
Upp frá því fylgdi Steindór Þór-
unni til 17 ára aldurs. Árið 1923
fóru þau frá Búrfelli á Skeiðum.
Árið 1932 fluttust þau svo að Stóra
Hofí í Gnúpverjahreppi, en Brynjólf-
ur Melsted hafði hafið þar búskap
ásamt konu sinni Guðnýju Önnu
Gunnarsdóttur, en hún var frá Kjal-
amesi. Næstu 27 árin bjó Steindór
í Gnúpveijahreppi, lengst af á Stóra
Hofi, utan þijú ár í Haga og eins
dvaldist hann á annað ár á bænda-
skólanum á Hólum í Hjaltadal og
útskrifaðist þaðan árið 1944 sem
búfræðingur.
Steindór hóf búskap að Stóra
Hofi árið 1952 og starfaði við það
til ársins 1959, er hann fluttist til
Stokkseyrar, en þar hélt hann
áfram búskap að Keidnaholti í
Stokkseyrarhreppi til ársins 1960,
er hann réð sig til starfa við vinnu-
hælið á Litla Hra'uni. Steindór starf-
aði þar svo sleitulaust til ársins
1984, eftir það starfaði hann við
Síðumúlafangelsið, þar til hann
hætti störfum aldurs vegna 1. októ-
ber 1991.
Steindór var farsæll í sínum
störfum, var einkar laginn í sam-
skiptum við aðra og hafði lag á því
að ljúka málum með lagni og með
sínu dagsfarsprúða fasti átti hann
auðvelt með að ávinna sér vinskap
fólks og virðingu. Ég held að ég
geti fullyrt að hann eignaðist aldrei
óvin í sínu starfi né utan þess, sem
sýnir best þá mannkosti sem Stein-
dór bjó yfir. Steindór var einnig
virtur af sínum sveitungum. Hann
var manna fróðastur varðandi ör-
nefni og var oft kallaður til af ör-
nefnastofnun þegar upplýsinga var
þörf. Hann fór á fjall á hveiju hausti
í yfir 30 ár, enda bjó hann yfir
mikilli þekkingu um landið okkar.
Steindór unni tónlist, hafði sjálf-
ur góða rödd og söng með ýmsum
kórum. Má þar nefna kirkjukórinn
á Stokkseyri, Samkór Selfoss,
kirkjukór Fella- og Hólakirkju í
Breiðholti og síðustu árin söng hann
í kór eldri borgara. Steindór var
einkar ritfær maður, skrifaði t.d.
reglulega dagbók frá bamæsku og
mun vera til eftir hann ýmis fróð-
leikur um fjölmörg mál. Hann var
hagmæltur, einnig var hann áhuga-
samur um ættfræði.
Steindór vann að ýmsum félags-
málum og má í því sambandi nefna,
að hann sat í hreppsnefnd Stokks-
eyrár fyrir Sjálfstæðisflokkinn í
áraraðir.
Eftirlifandi eiginkona Steindórs
Guðmundssonar er Ágústa Anna
Valdimarsdóttir. Þegar hún var 23
ára gömul steig hún mikið gæfu-
spor í sínu lífi, þegar hún lagði leið
sína astur í hrepp, ný fráskilin með
þijá unga drengi sína, þá Þórð Grét-
ar fjögurra ára, Hinrik Inga á þriðja
ári og Sigurð Þórarin á öðm ári og
kynntist Steindóri. Hann reyndist
þeim drengjum sem ástríkur faðir.
Það sýndi sig best þá í raun að í
líkama Steindórs sló gullhjarta. Þau
Ágústa og Steindór gengu í hjóna-
band 23. október 1955. Þau bjuggu
síðan á Stokkseyri frá árinu 1960
til 1982, eða í 22 ár, þar til þau
fluttust til Reykjavíkur.
Þeim Ágústu og Steindóri varð
þriggja barna auðið. Þau era Þórir
söðlasmiður og fyrrverandi fanga-
vörður, Anna Brynhildur af-
greiðslustjóri hjá Námsgagnastofn-
un og Steingerður húsmóðir, eigin-
maður hennar er Þorvarður Ellert
Bjömsson kaupmaður. Eiginkona
Þórðar Grétars er Vigdís Hjartar-
dóttir starfsstúlka á bamaheimili,
eiginkona Hinriks Inga er Oddný
Steingrímsdóttir dagmóðir og eigin-
kona Sigurðar Þórarins er Hafdís
Minning
Bjami Jónsson
„Af hveiju segir þú alltaf hann
Bjami minn, mamma?“ spurði barn-
ið. Ég varð hvumsa og fór að velta
því fyrir mér. Jú, frá því að við flutt-
um í götuna og mættum þessu vin-
gjarnlega viðmóti hans Bjarna, þá
varð hann bara einfaldlega hann
Bjarni okkár.
Það hafa vafalaust verið blendn-
ar tilfinningar frumbyggjanna hér
við Faxaskjól þegar við „unga fólk-
ið“ festum kaup á og fluttum inn
í húsið okkar við sömu götu. Við
gerðum okkur ekki grein fyrir því
strax, en svo rann upp fyrir okkur
að þetta hús var eitt það fyrsta í
götunni sem skipti um eigendur síð-
an hér var byggt um og upp úr
stríðslokum. Þetta hlaut að boða
það sem koma skyldi, kynslóða-
skipti í húsunum. Þess vegna voram
við spennt og kvíðum því hvernig
okkur yrði tekið. Sá kvíði reyndist
algjörlega ástæðulaus. Betri mót-
tökur hefði enginn geta hugsað sér
og fór þar fremstur í flokki Bjami
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓNMUNDUR EIRÍKSSON,
Asparfelli 12,
lést í Borgarspítalanum 13. nóvember.
Útförin hefur farið fram f kyrrþey að ósk hins látna.
Þorbjörg Þorsteinsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Föðursystir okkar og vinkona mfn,
SVAFA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Ölduslóð 7,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði miðvikudaginn
24. nóvember kl. 13.30.
Svanhvft Reynisdóttir, Guðrún Reynisdóttir,
Guðrún Högnadóttir.
Jónsdóttir húsmóðir. Barnabörn
þeirra Ágústu og Steindórs era nú
19 talsins og auk þess eiga þau
þijú barnabarnabörn. Þrír bræður
Steindórs sjá nú eftir bróður sínum
yfir móðuna miklu. Þeir eru Berg-
vin, Engilbert og Guðbjartur Guð-
mundssynir, Ragnheiður systir
þeirra sem var þeirra elst er látin.
Nú að leiðarlokum þakka ég
Steindóri hans vinskap og tryggð
sem hann ávallt sýndi mér og minni
fjölskyldu. Endurminning okkar um
góðan dreng mun lifa. Eg og mín
fjölskylda sendum Ágústu, börnum,
barnabörnum og bamabarnabörn-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur, einnig öðrum ættingjum
og venslafólki.
Blessuð sé minning Steindórs
Guðmundssonar.
Gunnar Snorrason.
Elsku afi, það er erfitt að trúa
því að þú sért ekki lengur hjá okk-
ur. Við áttum með ykkur ömmu
margar góðar stundir, nú síðast í
Hörgshlíðinni. Þangað var alltaf
gott að koma, því að ykkur skorti
aldrei tíma fyrir okkur. Þú munt
ætíð eiga sérstakan stað í hjarta
okkar og vera fyrirmynd í heiðar-
leika og þolinmæði. Við eram full-
viss um að nú þegar þú ert hjá
guði fylgist þú með okkur og veitir
okkur stuðning.
Með söknuði kveðjum við þig,
elsku afi, og biðjum guð að styrkja
ömmu í sorg sinni.
Sandra, Atli Már og Bryiýar
Smári.
Jónsson. Síðan þá hefur margt þess-
ara mætu nágranna okkur kvatt
þessa jarðvist. Gatan verður aldrei
söm.
Bjami gerði sér sérstakt far um
að fara reglulega í gönguferðir um
næsta nágrenni, að „spóka sig“ og
fór gjarnan margar ferðir á dag.
Hann var virðulegur í fasi og fylgd-
ist grannt með því sem fram fór.
Þannig gafst oft tækifæri til að
stoppa hann og spjalla. Enginn var
jafn hvetjandi og áhugasamur og
hann þegar við hjónin unnum að
viðgerð og breytingu á húsinu. Allt-
af var hann léttur og kátur í lund
eins og unglamb. Það vora hinar
mestu ánægjustundir. Ekki spillti
fyrir vináttunni að uppgötva í einu
skrafinu skyldleika með okkur og
þótti okkur einsýnt að það hlyti að
vera ástæða þess hve vel við kynn-
um hvort við annað og svo var hleg-
ið mikið. Þessara stunda eigum við
eftir að sakna ákaflega.
Eftir fimm vikna fjarveru í sum-
arfríi í sumar er leið var hann fljót-
ur að koma og tjá okkur hve glaður
hann væri yfir því að við værum
komin heim og hversu hann hafði
saknað okkar og við vissum að
hann meinti það. Þannig var hann
bara svo eðlislega hlýr og vingjam-
legur. Skyldi nokkurn undra að
hann væri hann Bjarni okkar.
Nú er hann farinn og við trúum
því að hann hafi verið ferðbúinn.
Allt benti til þess. Er hann Iést, var
hann albúinn í eina gönguferðina
með staf í hendi, en þeirri ferð var
heitið lengra en í nánasta um-
hverfi. Og einhvers staðar hinum
megin hafa verið ljúfír endurfundir,
svo mikið er víst. Og þar kjósum
við að sjá hann fyrir okkur teinrétt-
an með stafinn að „spóka sig“.
Margét, Ólafur og börn.