Morgunblaðið - 20.01.1994, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. JANÚAR 1994
Geir Jónsson, stýri-
maður - Minning
Fæddur 20. desember 1954
Dáinn 10. janúar 1994
Orð eru svo fátæk þegar lýsa á
þeim mikla missi sem fjölskyldan
okkar hefur orðið fyrir með fráfalli
hans Geira.
Síðustu tíu árin hefur hann verið
hluti af okkar hugarheimi og veru-
leika og því erfitt að gera sér í
hugarlund framtíðina án hans í fjöl-
skyldunni.
Sagt er að tíminn lækni öll sár,
en skarð það sem eftir er skilið
mun ávallt standa autt og minna
okkur á góðan dreng sem okkur
öllum þykir svo vænt um og sem
hefur gefíð okkur svo mikið með
sínu sterka en hægláta lundarfari
og ótrúlegum húmor.
„Minning um mann, nú hljóðnað-
ur er hann, stór var hann, góður
við mann, fyndinn var hann, hægur
var hann, og við elskuðum hann.“
Við þökkum Geira okkar sam-
fylgdina, og biðjum góðan Guð að
gefa Ellý, Kristjáni, Elínu og öðrum
vandamönnum styrk og huggun í
sorginni.
Vala og Kristján
tengdaforeldrar,
Sigríður og Friðrik,
Þorbjörg og Stále,
Karítas, Kristján
og öll börnin okkar.
„Fjarri sé það þér að gjöra slíkt,
að deyða hina réttlátu með hinum
óguðlegu, svo að eitt gangi yfir
réttláta og óguðlega; ijarri sé það
þér! Mun dómari alls jarðríkis ekki
gjöra rétt?“
Það er með öllu óskiljanlegt og
óásættanlegt, maður á besta aldri
í blóma lífsins og björt framtíðin
blasir við, þá kemur kallið yfir
móðuna miklu. Það er ekki hægt
að skilja það öðruvísi en að hans
bíði þá æðri verkefni í annarri til-
vist. Það verkefni hlýtur að vera
mjög aðkallandi og mikilvægt, því
hlutverki sínu hér í jarðvist sinnti
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L A in sími 620200
f . ÚTFARARSÁLMAR .
T ÞAKKARKORT T
Gott verð, stuttur afgreiðslutími
PERSÓNUUEG PRENTÞJÓNUSTA
LETURprent
[síðumúla22-Simi30 6 30 J
hann með slíkum sóma að hans
návist hefðum við sem hann elskum
viljað njóta lengur.
Geir Jónsson var fæddur hinn
20. desember 1954, sonur hjónanna
Jóns Þórðarsonar og Laufeyjar
Stefánsdóttur. Geir var næstyngst-
ur systkinanna Guðrúnar Fjólu,
Áma Laugdal (látinn), Stefáns,
Kristjáns Þórs, Þórðar, Smára og
Guðlaugar. Geir ólst upp í foreldra-
húsum eins og við öll systkinin á
Fálkagötu 9 vestur í bæ, þar sem
hann eyddi æskuárum sínum á
stóra leikvellinum, Grímsstaðar-
holtinu. hann gekk í Mela- og Haga-
skóla eins og flest við hin systkinin.
Við Geir fórum á mis hvor við
annan á unglingsárum því hann fór
til Bandaríkjanna í þrjú ár í skóla
og var hjá elstu systur okkar Fjólu
eftir að ég hafði verið þar jafn-
lengi. Þó að við hefðum farið á mis
hvor við annan svo lengi áttum við
það sameiginlegt að upplifa þann
sama munað að búa hjá elstu syst-
ur okkar, eiginmanni og fjölskyldu
í Bandaríkjunum þessi ár. Við heim-
komuna hugði Geir á frekara nám
hér heima. Hann innritaði sig í
Verslunarskóla íslands og hóf þar
nám, en það kom fljótlega í ljós að
það nám átti ekki við Geir.
Á þessum tíma kynntist Geir
Jónínu Bemódusdóttur, eignaðist
með henni son, Jón L. Geir og Jón-
ína fluttust til Vestmannaeyja
skömmu eftir gos. Geir starfaði þá
á netaverkstæði samtímis því sem
hann hóf nám við Stýrimannaskól-
ann í Vestmannaeyjum, þar sem
hann síðan lauk prófi með full rétt-
indi. Geir og Jónína slitu samvistir
eftir stutta sambúð. Jónína flutti
til Svíþjóðar með son þeirra Jón,
þar sem þau búa enn í dag. Geir
flutti aftur til Reykjavíkur þar sem
hann stundaði sjómennsku áfram
og reri lengi með togurum Granda
hf., fyrst með Kristjáni bróður sín-
um á Jóni Baldvinssyni og síðan á
Snorra Sturlusyni, en nú síðast á
Bylgjunni frá Vestmannaeyjum.
Eftir að Geir flutti frá Vest-
mannaeyjum til Reykjavíkur kynnt-
ist hann eftirlifandi eiginkonu sinni
Elínu Kristjánsdóttur og átti með
henni tvö yndisleg böm, Kristján
og Elínu, og átta þau heimili við
Ofanleiti í Reykjavík.
Ég kem til með að sakna þess
að Geir var ávallt vanur að koma
í heimsókn með Ellí og börnin, þrátt
fyrir þann stutta tíma sem hann
hafði í landi á milli túra. Ég kem
til með að sakna hans svo mikið,
að ég leita mér huggunar í söng-
lagatexta eins af okkar sameigin-
lega uppáhalds söngvara, Freddy
Mercury „I’ll pretend you are still
around".
Elsku Ellí, Kristján, Elína og
Jón, á morgun kemur betri dagur,
megi Guð styrkja ykkur í sorg ykk-
ar á þessari örlagastundu.
Þórður bróðir.
s
Á hveijum vetri birtast okkur
fréttir af sjómönnum í sjávarháska,
stundum með þeim hörmulegu af-
leiðingum að dauðinn knýr dyra.
Einn slíkur atburður varð er systur-
sonur minn, Geir Jónsson, fórst
þegar björgunarskipið Goðinn lenti
í aftakaveðri að morgni 10. janúars
síðastliðins.
Minningin færir mig 39 ár aftur
í tímann er systir mín Laufey Stef-
ánsdóttir og eiginmaður hennar Jón
Þórðarson eignuðust son 20. desem-
ber 1954 er þau nefndu Geir. Hann
var sjötti í röð stráka, en fyrir voru
Ámi (dáinn 1992), Stefán Þór,
Þórður og Smári. Frumburðurinn,
Fjóla, var þá flutt að heiman. Þrem-
ur árum síðar bættist stúlka, Guð-
laug, við þennan stóra systkinahóp.
Laufey og Jón létust bæði fyrri
hluta árs 1988.
Er Geir var barn bjó ég ásamt
fjölskyldu minni í sama húsi á
Fálkagötu 9 og má segja að ég
hafi hitt hann daglega fyrstu átta
ár ævi hans. Hann var rólegt bam
en ævintýragjam og voru þær ófáar
könnunarferðimar sem hann og
Svanur æskuvinur hans tóku sér
fyrir hendur, en þeir voru nánast
óaðskiljanlegir.
Þegar ég flutti af Grímstaðaholt-
inu sá ég Geir ekki svo mikið og
síðar er hann varð fullorðinn fylgd-
ist ég með honum í gegnum bræður
hans. Hann var kvæntur Elínu
Hrund Kristjánsdóttur og átti með
henni tvö ung böm, Kristján og
Elínu Hmnd. Fyrir átti hann einn
son Jón Laufdal.
Ég bið algóðan Guð að styðja
þau og styrkja í þessari miklu sorg.
Tengdaforeldmm, systkinum svo
og vinum og vandamönnum sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Því að hvað er það að deyja annað en standa
nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið?
Og hvað er að hætta að draga andann ann-
að en að freisa hann frá friðlausum öldum
lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti
sínum og ófjötraður leitað á fund Guðs síns?
K. Gibran.
Ég kveð góðan dreng sem nú er
farinn á fund foreldra sinna og
bróður. Blessuð sé minning hans.
Auður.
Eitt sinn verður allt fyrst og
mánudaginn 10. janúar fékk ég
mína verstu frétt, að Geir frændi
minn væri dáinn, kæmi aldrei aft-
ur. Ég ætlaði varla að trúa því að
Geir, þessi hugljúfí hrausti maður
væri ekki lengur meðal okkar en
honum hefur verið ætlað sitt verk
hjá Guði. Hvemig getur lífíð verið
svona ósanngjamt að taka mann
frá börnum sínum og konu? En líf-
ið er ekki alltaf eins og maður vill
hafa það og örlög sérhvers verða
ekki umflúin.
Elsku Ellí, Kristján, Elína Hrund
og Jón, megi Guð vera með ykkur
á þessari sorgarstund.
Blessuð sé minning Geirs.
Þín sál var öll hjá fögrum lit og línum,
og Ijóðsins töfraglæsta dularheimi.
Þú leiðist í burtu frá lágum jarðarseimi,
í ljóssins dýrð, á hugar-vængjum þínum.
(Steinn Steinarr)
Anna Svava Þórðardóttir.
Mánudagur til mæðu, segir mál-
tækið. En það var mikið meira en
mæða sem helltist yfír ættingja og
vini Geirs Jónssonar mánudaginn
10. janúar. Tröllaukin faðmlög
Ægis höfðu reynst þessum hrausta
dreng um megn.
Hvers vegna? Hvers vegna Geir?
Frá örófí alda hefur mannskepnan
reynt að lifa með, læra á og jafn-
vel beisla náttúruöflin, oft með góð-
um árangri. En stundum er eins
og náttúruöflin reiðist og sýni mátt
sinn, og þá er ekki spurt að því
hver fyrir verður.
Geir var skemmtilegur maður í
umgengni, jafnan hress og kátur.
Hann svaraði gjaman fyrir sig á
spaugsaman hátt og glotti með í
kaupbæti. En þótt hann væri ætíð
á léttu nótunum fann maður að
undir niðri var hann fastur fyrir og
oft og tíðum með eindregnar skoð-
anir. Mér eru til dæmis minnisstæð-
ar umræður sem við áttum saman
um svonefnd þyrlukaupamál, en
kaup á björgunarþyrlu voru Geir
afar hugleikin. Það var kaldhæðni
örlaganna, að björgun sex skipsfé-
laga Geirs skuli svo glögglega sýna
hvað þyrlur eru mikilvæg öryggis-
tæki. Því miður nýttust þær ekki
fyrir hann sjálfan.
Ég mun sakna Geirs. Kæra Elína
og bömin þín ungu. Harmur ykkar
er mikill. Ég vona að eftir erfítt
hret á vegi lífsins fínnið þið gott
skjól, og síðar auðnist ykkur að
feta veginn áfram mót björtum
morgundegi. Guð veri með ykkur.
Aðalsteinn Jörgensen.
+
Elskulegur eiginmaður og faðir,
GEIR JÓNSSON,
Ofanlefti 9,
verður jarðsunginn frá Langholts-
kirkju í dag, fimmtudaginn 20. janúar,
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð.
Þeim sem vildu minnast hans er bent
á Slysavarnafélag íslands, þyrlukaupa-
sjóð.
Elína Hrund Kristjánsdóttir,
Kristján og Elína Hrund Geirsbörn,
Jón L. Geirsson.
t
Útför frænku minnar,
GUÐRÚNAR GUÐVARÐARDÓTTUR,
Eskihii'ð 14,
fer fram frá Hallgrímskirkju föstudaginn 21. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim, sem vildu
minnast hennar, er bent á Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Erla M. Helgadóttir.
+
Eiginkona mín og móðir okkar,
JÓNÍNA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Gnoðarvogi 48,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju mánudaginn 24. janúar kl. 13.30.
Kristján Brynjólfsson,
Elfn Jónheiður Kristjánsdóttir,
Sigrún Brynja Kristjánsdóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LILJA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Bæ 2,
Bæjarsveit,
verður jarðsungin frá Bæjarkirkju laugardaginn 22. janúar
kl. 14.00.
Ólöf Helga Halldórsdóttir, Ólafur Jens Sigurðsson,
Þorbjörg Halldórsdóttir,
Sigrún Halldórsdóttir, Gunnar Egilsson
Okkur langar með örfáum orðum
að minnast Geirs. Geir var heil-
steyptur maður traustur og trygg-
ur. Hann var greindur vel en flækti
ekki hlutina með óþarfa orðagjálfri
eða málskrúði. Þegar hann hafði
eitthvað að segja var það vel
ígrundað eða eitt stutt og hnitmiðað
tilsvar sem kallaði fram bros eða
hlátur. Með Geir er genginn góður
drengur, við trúum því að hann
hafí nú fengið annað starf þar sem
hans hefur verið þörf.
í þeirri fullvissu að ekkert í lífínu
sé endanlegt né tilviljunum háð,
kveðjum við Geir, í bili, og þökkum
honum samfylgdina.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn látni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Elsku Ellý, Kristján, Elína Hrund
og aðrir aðstandendur, megi góður
Guð styrkja ykkur á erfiðum stund-
um.
Linda og Jóhannes.
Hinn 5. janúar sl. hélt skip Björg-
unarfélagsins hf., Goðinn, af stað
frá Reykjavík til björgunarstarfa
austur á fjörðum. Um borð var sjö
manna áhöfn undir forystu Krist-
jáns Sveinssonar, sem verið hafði
skipstjóri Goðans frá upphafí. Átti
Goðinn, skipstjóri hans og skipveij-
ar í áranna rás einstaklega farsælan
feril. Spannar sú saga meira en
aldarfjórðung. Þessi ferð Goðans
reyndist hinsta för hans.
í áhöfn Goðans réðst í þetta sinn
Geir Jónsson, stýrimaður. Varð
þetta einnig síðasta sjóferð hans.
Sá, er þessar fátæklegu línur
hripar, þekkti Geir fyrst og fremst
af afspurn, þar sem hann hafði
ekki unnið í þágu félagsins fyrr.
Hann var hins vegar tengdasonur
Valgerðar Hjartardóttur og Krist-
jáns Sveinssonar, skipstjóra Goð-
ans, kvæntur dóttur þeirra hjóna,
Elínu Hrund Kristjánsdóttur. Fór
einstaklega gott orð af Geir. Hann
var stór og sterkur á velli, traustur
dugnaðarforkur, sem rækti störf sín
af vandvirkni og fyrirhyggju. Fjöl-
skyldu sinni sinnti hann af ástúð
og ræktarsemi.
Einstakt afrek var unnið, þegar
tókst við hinar erfíðustu aðstæður
að bjarga sex skipveijum af Goðan-
um í Vaðlavík. Það afrek verður
löngum í minnum haft. Á sinn hátt
gegndi Goðinn miklu hlutverki í
öryggismálum sjófarenda. Með
endalokum hans lýkur merkilegum
kafla í sögu björgunarstarfa íslend-
inga. Hin römmu náttúruöfl, sem
Goðinn hafði svo oft boðið birginn
og bjargað öðrum frá, urðu þannig
á endanum góðum dreng og góðu
skipi að aldurtila. .
Á raunastund er dýrmætt að eiga
samhenta fjölskyldu og trausta vini.
Ættingjar og vinir Geirs heitins og
Elínar hafa undanfama daga sam-
einast í sorg sinni og reynt af
mætti að styðja hvert annað. Við,
sem stóðum að útgerð Goðans,
Erfidrykkjur
(ilæsileg kíilli-
hlaðborð ííillegir
sídir og mjög
góð |ijónustíL
Upplýsingar
ísíma22322
FLUGLEIDIR
1ÍTEL LimilllK