Morgunblaðið - 03.02.1994, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. FEBRÚAR 1994
35
Stuttbuxnadeildin og SVR hf.
Gjaldþrot til bjargar
Eg hætti störfum um leið og
stjórnin sem réð mig skilaði um-
boði sínu á hluthafafundi á Hótel
Sögu hinn 6. desember. Ástæðan
var sú að forsendur fyrir útgáfu
slíks blaðs sem ég var ráðinn til
að stýra voru brostnar. Þá var
kosin ný stjórn samkvæmt tillögu
Steingríms Hermannssonar sem
réði Ágúst Þór Árnason sem rit-
stjóra til að bjarga við rekstrinum.
Björgunin fólst í því áð gefa blaðið
upp til gjáldþrotaskipta eftir þijár
vikur og færa eigendum DV út-
gáfuréttinn á silfurfati.
Við þessi timamót sagði Gunn-
laugur Sigmundsson, stjórnarfor-
maður, í Morgunblaðinu að svig-
rúm til sparnaðar írekstri hefði
verið lítið vegna þess komið hefði
í ljós „að búið væri að ráða fólk
til starfa við blaðið með nýjum
ráðningarsamningum sem ekki
væru lausir um áramót eins og
talað hefði veríð um“ (leturbr.
mín).
Hér er enn ein lotleg tilraunin
til að skella skuldinni á fyrri stjórn-
endur. Öllum starfsmönnum'
Timans var sagt upp með löggilt-
um uppsagnarfresti hinn 1. októ-
ber, svo að nýr ritstjóri fengi kost
á að velja mannskap sjálfur. Sam-
kvæmt landslögum varð hann að
gera nýja ráðningarsamninga við
þá sem fengju endurráðningu, áður
en októbermánuður var úti. Þeim
lögum fylgdi ég - og var aldrei
um annað talað! Það var þvert á
móti Gunnlaugur Sigmundsson,
sem bætti við starfsfólki og jók
þar með útgjöldin í desember.
Höfundur er fyrrverandi ritstjóri
Tímans.
Gunnar Ingi Gunnarsson
„Það hlýtur að vera for-
gangskrafa að þetta
gamla fólk, sem hefur
lagt grundvöllinn að
þeirri velsæld sem við
búum flest við, fái að
eiga réttmæta hlutdeild
í afrakstri ævistarfsins,
í stað þess að þurfa að
missa mannlega reisn
sína við niðurlægjandi
aðstæður.“
sæmandi þjónustu. Það hlýtur að
vera forgangskrafa að þetta gamla
fólk, sem hefur lagt grundvöllinn
að þeirri velsæld sem við búum
flest við, fái að eiga réttmæta hlut-
deild í afrakstri ævistarfsins í stað
þess að þurfa að missa mannlega
reisn sína við niðurlægjandi að-
stæður. Hér þarf að gera róttækar
ráðstafanir hið fyrsta. Að því
skyldi Alþýðuflokkurinn vinna í
meirihluta borgarstjórnar.
eftir Jóhann G.
Gunnarsson
Félagsdómur hefur kveðið upp
úrskurð sinn. Vinnustöðvun vagn-
stjóra hjá SVR hf. sem boðuð var
19. jan sl. var dæmd ólögmæt og
er það álit dómsins að Starfsmanna-
félag Reykjavíkurborgar (St.Rv.)
uppfylli ekki það skilyrði 2. gr. laga
nr. 80/1938 að vera opið öllum í
hlutaðeigandi starfsgrein á félags-
svæði þess og geti því ekki verið
lögformlegur samningsaðili sam-
kvæmt 5. gr. þeirra laga. Þar með
var draumur vagnstjóra um sann-
gjarna málsmeðferð á þeirri lýðræð-
islegu ósk sinni, að velja sjálfir sitt
stéttarfélag til gerðar kjarasamn-
ings kominn aftur í biðstöðu.
Þessi niðurstaða er óskiljanleg í
ljósi þess að þeir sjálfstæðu bræður,
Markús Örn borgarstjóri og Sveinn
Andri stuttbuxnastrákur, höfðu lýst
því yfir, bæði skriflega í bréfi til
starfsmanna og á fundum borgar-
stjórnar, að laun og réttindi starfs-
manna SVR skyldu verða þau sömu
fyrir og eftir breytingar.
Loforðapakkinn
Loforðapakki sá er starfsmenn
fengu í hendur í byijun júní ’93 frá
þeim Sveini Andra og Markúsi, er
eitt það hráslagalegasta bréfsefni,
sem undirritaður hefur fengið í
hendur síðan hann kom sér upp eig-
in póstkassa. í þessu bréfi, sem
leigubílstjórar óku með til okkar um
hánótt, koma bersýnilega í ljós þau
vinnubrögð er við skyldi hafa í þessu
máli. Það var deginum ljósara, að
ef það væri ekki meira mál að breyta
SVR í hlutafélag heldur en þetta
bréf gaf til kynna, að sú tilraun var
dæmd til að mistakast. Stuttbuxna-
strákurinn Sveinn Andri og yfirvald-
ið Markús Örn ætluðu í fyrstu að
þessar breytingar tækju gildi 1. ág-
úst ’93 eða tæpum tveimur mánuð-
um eftir að starfsmönnum SVR var
tilkynnt að þetta stæði til. Með öðr-
um orðum, það var ekki einu sinni
tími til að segja okkur upp með lög-
legum fyrirvara. Enda varð sú raun-
in þegar málið var kjöldregið og
stjórn St.Rv. og starfsmenn óskuðu
eftir því, að lengri tíma yrði varið í
undirbúning, að þeir bræður drógu
í land. Breytingin skyldi taka gildi
1. des ’93. Nú hefði maður haldið
að þeim tíma, til 1. des ’93, hefði
verið vel varið og málum komið í
þann farveg, sem viðunandi hefði
verið. Trúnaðarmenn okkar vagn-
stjóra SVR ásamt stjórn St.Rv. lögðu
nú í mikla þrautagöngu til að tryggja
að þau loforð yrðu haldin, sém
Sveinn Andri og Markús Örn höfðu
þrástaglast á. Þær raddir heyrðust
fljótlega í upprennandi stuttbuxna-
bitlingaþegum, að þetta röfl í okkur
og efi-um að loforðin yrðu haldin,
væri bara mömmuvæl og við værum
eingöngu að hlýða kalli komma-
stjórnarinnar hjá BSRB.
Pólitík og SVRhf.
Raddir eins og þær að hlutafélags-
formið væri einfaldlega það besta í
heimi og hversu gott væri að losna
við pólitík út úr rekstri SVR og hvað
mikið væri hægt að spara í rekstrin-
um með eigin ákvarðanatöku en
ekki pólitíkusa. Þessar raddir voru
í hávegum hafðar og eru sem slíkar
góðra gjalda verðar, ef raunin væri
ekki önnur. Hiutafélagið SVR hf.
er raunverulega, að mínu mati, að-
eins pappírsafrek Sveins Andra svo
reikningar borgarsjóðs líti betur út
í uppgjöri, það er jú Reykjavíkur-
borg, sem á allt hlutafé í SVR hf.
og hlýtur því að sitja uppi með tap-
ið hvort sem er. Að losna við pólitík
út úr rekstrinum er blekking ein,
þar sem sérstök nefnd, SNA, var
sett á laggirnar vegna breytinganna.
Sú nefnd með Svein Andra á toppn-
um, tekur allar ákvarðanir varðandi
leiðakerfið og fargjöld SVR hf., sem
ég hefði nú talið stærstu þætti í
reksri SVR hf. og þá þætti er skipta
farþegana okkar mestu máli. Og svo
er því haldið fram, að afskipti pólitík-
usa séu úr sögunni!
Sparnaður í rekstri?
Varðandi sparnaðinn við breyting-
una, er ekki hægt að sjá í fljótu
bragði hvað stuttbuxnadeildin er að
fara. Þann 1. des ’93 var skipaður
aðstoðarforstjóri, sem er trúlega
ekki á kjörum vagnstjóra, svo ekki
er sparnaðurinn þar. Nefndin áður-
nefnda, SNA, er skipuð Sveini
Andra, sem áður var vel launaður
stjórnarformaður SVR sáluga,
m.ö.o. nýr stjórnarformaður, er í
starfi hjá SVR hf. Tvöfaldur launa-
kostnaður þar, eða kannski fjórfald-
ur því ekíri eru þessir kumpánar
heldur á kjörum vagnstjóra. Fyrrver-
andi vagnstjóri er einnig á launum
í þessari nefnd og Guð einn-veit
Jóhann G. Gunnarsson
„Félagsdómur kveður
okkur í kútinn í einni
svipan og það þrátt fyrir
að við töldum stjórn-
arskrána okkar megin.“
hvað hann er með í laun. Reyndar
hefur verið ráðinn nýr vagnstjóri á
lúsarlaunum fyrir fyrrverandi vagn-
stjórann og ekki er það sparnaður
eða hvað? Þessar raddir um alla
góðu hlutina við breytinguna eru því
heldur hjákátlegar í ljósi þess, að
þær eiga. ekki við rök að styðjast.
Mitt mat er það, að eini sparnaður-
inn, sem Sveinn Andri og Markús
Örn sjá í „Hagræðingunni”, liggur
í alltof háum launum vagnstjóra að
þeirra mati. Laun vagnstjóra eru
kannski ekki þau lægstu í hringiðu
almúgans, en það er staðreynd að
yfirvinna okkar sjálfra heldur þeim
uppi.
Mótmæli vagnstjóra
Almenningur skilur kannski ekki
hvers vegna við séum með þessi
læti, af hveiju skiptum við bara
ekki um stéttarfélag og þiggjum
þegjandi og hljóðalaust það sem þar
er í boði, skrifum undir ráðningar-
samninga og borgarsjóður borgar
mismuninn? Þetta er ekki svona ein-
falt. í fyrsta lagi kemur fram í mála-
vaxtalýsingu VSÍ fyrir félagsdómi
að allir þeir starfsmenn SVR, sem
tóku boði um ráðningu hjá SVR hf.,
hafi gengið að þeim kjörum, sem í
boði voru samkvæmt skýrslu Fram-
kvæmda-, lögfræði- og stjórnsýslu-
deildar, með undirritun sinni á um-
sókn um ráðningu. Til hvers þarf
þá ráðningarsamning? Starfsmenn
SVR sem óskuðu eftir ráðningu hjá
SVR hf. eru ráðnir frá 1. des. ’93
og ekkert múður. Sérstakur ráðning-
arsamningur við hvern og einn er
því óþarfa eyðsla á rándýrum pappír
í ljósi þess að sparnaður er hugtak
númer eitt hjá stuttbuxnadeildinni.
Ráðningarsamningi er hægt að segja
upp með stuttum fyrirvara, í skjóli
hagræðingar og þá yrðu menn að
sætta sig við nýjan samning, öllu
lægri eða missa vinnuna ella. Svo
má einnig geta þess, að umræddur
ráðningarsamningur hefur enga
dagsetningu um hve lengi skuli við
hann staðið.
Lýðræðisríki?
Island er land sem státar sig af
lýðræði og maður hefði haldið, að
ósk vagnstjóra um aðild að St.Rv.
stæðist í fijálsræðinu, en svo er nú
aldeilis ekki. Félagsdómur kveður
okkur í kútinn í einni svipan og það
þrátt fyrir að við töldum stjórnar-
skrána okkar megin. Rök félags-
dóms er ekki hægt að vefengja og
verðum við að sjálfsögðu að beygja
okkur undir þau, en baráttan er
ekki töpuð þó þessi orusta hafi tap-
ast. Félagsdómur kom í veg fyrir
að við gætum stöðvað strætó þann,
sem Sveinn Andri og Markús Örn
eru í á leið í prófkjör. Mér segja
flokksbundnir sjálfstæðismenn, að
þeir séu margir hveijir orðnir lang-
þreyttir á yfirgangi Sveins Andra,
sem hefur riðið um á sínum frísandi
fáki og hoggið mann og annan eftir
þörfum. Ég vona að allt tal þeirra
um að breytinga sé þörf í borgar-
stjórnarliðinu sé byggt á traustari
grunni en yfirlýsingar Sveins Andra
í þessu máli. Það riíjaðist nefnilega
upp fyrir mér, ekki alls fyrir löngu,
að háttvirtur borgari hér í bæ og
sjálfstæðismaður mikill, sagði eitt
sinn: „Það versta, sem fyrir ykkur
hjá SVR gat komið, var að fá Svein
Andra sem stjórnarformann”, og
hana nú.
Höfundur er vagnstjóri hjá SVR hf.
Nýr Lada Sport kostar frá 798*000
Flestir jeppar kosta yffir 2*000*000
ej keflt
sev/fntýri fpir
kr.
Negld vetrardekk
og sumardekk eru
innifalin í verði
út þorrann!

Höfundur er læknir og stefnir í
4. sæti hins sameiginlega lista viö
borgarstjórnarkosningar í vor.