Morgunblaðið - 08.02.1994, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. FEBRÚAR 1994
t
Eiginkona mín,
DAGBJÖRT Gl'SLADÓTTIR,
Laugafelli,
andaðiSt í Sjúkrahúsi Húsavíkur laugardaginn 5. febrúar.
Áskell Sigurjónsson.
t Faðir minn,
ÞORSTEINN SÆTRAN,
andaðist 4. febrúar síðastliðinn. Fyrir hönd aðstandenda, Sigrún Sætran.
t
GUÐMUNDURÞÓRÐARSON
frá Ólafsvik,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
lést í Landspítalanum þann 6. febrúar.
Fyrir hönd systkina og annarra aðstandenda,
Hólmfríður Aðalbjörg Pálmadóttir.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
KRISTMUNDUR GUÐMUNDSSON,
Laufvangi 1,
áður Reykjavíkurvegi 29,
Hafnarfirði,
andaðist á Sólvangi 6. febrúar.
Ragnhildur Magnúsdóttir og börn.
t
Hjartkær móðursystir mín,
RAGNHILDUR EINARSDÓTTIR
frá Hömrum í Þverárhlfð,
til heimilis í Lönguhlíð 3,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum laugardaginn 5. febrúar.
Fyrir hönd systkina og annarra ætingja,
Einar Hilmar Jónmundsson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN ÓLAFSSON
endurskoðandi,
Laugarnesvegi 43,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 9. febrúar
kl. 15.00. /
Þorbjörg Einarsdóttir,
Einar Veigar Jónsson, Sveinbjörg Erla Kristjánsdóttir,
Jóhanna Margrét Jónsdóttir,
Ýr Jónsdóttir,
Hrafnkell Már Einarsson.
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
DÓMHILDUR KLEMENSDÓTTIR,
Miðstræti 18,
Bolungarvik,
lést í Fjórðungssjúkrahúsi ísafjarðar
laugardaginn 5. febrúar.
Jarðsett verður frá Hólskirkju í Bolung-
arvík laugardaginn 12. febrúarkl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á slysavarnastarfið í Bolungarvík.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bernódus Halldórsson.
t
GUÐRÚN EINARSDÓTTIR,
Kleppsvegi 134,
lést 2. febrúar.
Útförin verður gerð frá Fossvogskapellu 11. febrúar kl. 10.30.
Jarðsett verður sama dag að Torfastöðum í Biskupstungum.
Aðstandendur.
Amdís Jónsdótt-
ir - Minning
Fædd 25. nóvember 1937
Dáin 30. janúar 1994
Ferskir vorvindar léku um París-
arborg. Á fasi fólks mátti greinilega
sjá að vorið var í nánd. Það var
notalegt að upplifa vorkomuna í
stórborginni svona rétt nýkomin úr
snjónum og kuldanum á íslandi.
Við systurnar vorum í einni af
reglulegum viðskiptaferðum okkar
til Parísar og vorum einmitt að leiða
hugann að því að bjóða mömmu
með okkur í næstu ferð sem fyrir-
huguð er í júlí nk. Þá myndi borgin
skarta sínu fegursta og slík ferð
verða mikil upplyfting fyrir hana.
Eitt símtal að heiman breytti
þessu öllu á svipstundu. Mamma
var dáin. Hún hafði sofnað og ekki
vaknað aftur. Allt varð svo drunga-
legt og skyndilega hvarf vorið.
Fyrsta hugsunin var að komast
strax heim. Eitt símtal til ferða-
skrifstofunnar okkar, Heimsklúbbs
Ingólfs, og heimferðinni varð flýtt,
þökk sé góðu starfsfólki þar.
Áður en við héldum heim áttum
við notalega stund í Notre Dame,
Frúarkirkjunni, í París. Þar kveikt-
um við á kertum í minningu mömmu
og það var eins og innri friður færð-
ist yfir okkur.
Það greip um sig mikill tómleiki
við tilhugsunina um það að ég
myndi aldrei eiga eftir að sjá
mömmu aftur. Það var svo stutt
síðan hún sat við eldhúsborðið hjá
mér, drakk kaffi og spjallaði um
heima og geima og lagði á ráðin
um brúðkaup Helgu systur, sem
fyrirhugað er 19. mars næstkom-
andi, en þá hefði pabbi orðið 57
ára. Tilhlökkur.in og eftirvæntingin
leyndi sér ekki og það var henni
mikils virði að nú hefðu báðar dæt-
umar fundið sér góða lífsförunauta.
Þegr ég kvaddi hana daginn áður
en ég hélt utan datt mér ekki í hug
að ég væri að kveðja hana í síðasta
sinn. Hún kvaðst vera að verða góð
af flensunni og ætlaði að reyna að
komast til vinnu daginn eftir því
hún þyrfti að ljúka ákveðnum verk-
um fyrir mánaðamót. Hún starfaði
sem gjaldkeri hjá Hans Petersen
hf. um árabil og var starfið henni
mikils virði. Verkefnum mánaða-
mótanna lauk hún ekki að þessu
sinni. Hún talaði oft um vinnufélaga
sína í Hans Petersen og það var
greinilegt að á meðal þeirra átti hún
margá góða vini. ^
Lífshlaup mömmu var ekki alltaf
dans á rósum. Þar skiptust á skin
og skúrir eins og gengur. Hún ólst
upp á Baldursgötunni og átti ljúfar
minningar þaðan. Hún vissi
snemma hvað hún vildi og fór sínar
eigin leiðir. Það þýddi til dæmis lít-
ið fyrir ömmu og afa að senda hana
í sveit á sumrin gegn vilja hennar,
hún bara strauk.
Ung kynntist hún föður mínum,
Karli Guðmundssyni viðskiptafræð-
ingi. Hann var þá elstur fjögurra
systkina, sem nýbúin voru að missa
móður sína á sviplegan hátt. Pabbi
var stóra ástin í lífi mömmu. Saman
byggðu þau upp líf sitt. Við kröpp
kjör tókst pabba að ljúka námi á
meðan mamma vann fyrir heimil-
inu.
Þaðan lá leiðin í Tékkneska bif-
reiðaumboðið, sem þá flutti inn
Skoda-bifreiðar. Saman tóku þau
þátt í uppbyggingu þess fyrirtækis
og við það voru bundnar miklar
vonir. Fljótlega festu þau kaup á
draumahúsinu sínu við Fífu-
hvammsveg og lífíð virtist brosa við
þeim.
Ég minnist þessara ára sem mik-
ilia gleðiára. Við systurnar áttum
gott heimili og umhyggjusama for-
eldra. Mamma og pabbi höfðu mik-
inn metnað fyrir okkar hönd án
þess að til okkar væru gerðar óyfir-
stíganlegar kröfur. Heimilið var
gestkvæmt enda áttu pabbi og
mamma marga góða vini og pabbi
stóra fjölskyldu. Veiðifélagar pabba
og spilafélagar mömmu eyddu
ófáum kvöldum heima á „Fífó“ og
nutu pabbi og mamma þess að taka
vel á móti gestúm sínum og stund-
um logaði svo glatt í arninum að
eldtungurnar stóðu upp um skor-
steininn og Zorba-dans var stiginn
fram undir morgun.
í þá daga var mamma í essinu
sínu og fór ekki alltaf troðnar slóð-
ir. Það héldu margir að hún væri
endanlega gengin af göflunum þeg-
ar hún ákvað að mála húsið rautt,
enda rauði liturinn alltaf í miklu
uppáhaldi hjá henni. Þegar hún síð-
an heklaði rauðar gardínur og
strekti fyrir alla glugga var fólk
farið að átta sig á því að þetta
væri nú bara allt í lagi.
Einu sinni man ég líka eftir því
að góður vinur þeirra frá Tékkóslóv-
akíu var í mat hjá okkur og fór að
dást af hekluðu gardínunum hennar
og spurði hvort mamma gæti skrif-
að niður hvemig þetta væri gert
svo konan hans úti í Prag gæti
gert eins. Mamma gerði sér lítið
fyrir, rétti honum fullan poka af
dúllum sem hann tók með sér. Ef
til vill hanga hekluðu gardínurnar
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fóstur-
faðir, tengdafaðir og afi,
ANDRÉS HERMANNSSON,
Skólavegi 11,
Hni'fsdal,
lést á heimili sínu að kvöldi 2. febrúar.
Þórunn Vernharðsdóttir,
Hrönn Andrésdóttir, Davi'ð Guðmundsson,
Selma, Halldór, Anna Marfa og
Óli Vernharður Antonsbörn,
tengdabörn og barnabörn.
t
Bróðir okkar,
ÓLAFUR GUÐMUNDSSON
kaupmaður,
Sörlaskjóli 62,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 10. febrúar kl. 13.30.
Einar Guðmundsson,
Magnús Hr. Guðmundsson,
Sigrfður Guðmundsdóttir,
Þorvaldur Guðmundsson,
Sigri'ður Emma Guðmundsdóttir,
Sesselja Sigurðardóttir,
Árni Sigurðsson,
Guðrún Gísladóttir,
Svavar Guðmundsson.
hennar mömmu enn þann dag í dag
fýrir einhveijum glugganum í Prag.
Þessi gleðitími entist allt of stutt,
skyndilega var klippt á allt. Pabbi
dó sviplega, aðeins 37 ára gamall.
Á einni svipstundu var lífsgleðin
tekin frá mömmu. Hún var orðin
ekkja með tvær dætur. Hún átti
erfitt með að sætta sig við þessi
snöggu umskipti. Hún stóð þó ávallt
við bakið á okkur systrunum og
gladdist yfir hveijum áfanga sem
við lukum.
Við fráfall pabba bréyttist margt.
Margir af gömlu kunningjunum
urðu ekki eins áberandi í lífi
mömmu en nýir vinir komu í stað-
inn. Það er mér ógleymanlegt
hversu vel Birna og Bjarni Stefáns-
son stóðu við bakið á mömmu og
okkur systrunum. Þau umvöfðu
okkur ástúð og hlýju og þeirra ynd-
islega heimili stóð okkur alltaf opið,
og hefur reyndar alltaf gert síðan.
Það var mömmu líka mikils virði
hversu góða vini hún átti í tengda-
foreldrum mínum, Bertu og Ragn-
ari Bernburg. Við fráfall pabba
urðu þau mér eins og aðrir foreldr-
ar og reyndust mömmu og Helgu
mikill styrkur. Hún naut þess að
heimsækja þau að Unaðsstöðum,
sumarbústaðinn við Skorradals-
vatn, og sjaldan hef ég séð hana
taka eins vel til matar síns og í
matarboðunum á Háaleitisbraut,
enda Berta listakokkur.
Þótt mamma hafí aldrei getað
almennilega sætt sig við fráfall
pabba átti hún margar góðar minn-
ingar sem hjálpuðu henni til að lifa
lífinu áfram. Á sama hátt geri ég
mér grein fyrir því að þótt ég í dag
eigi erfítt með að sætta sig við að
mamma sé farin og komi aldrei
aftur, þá á ég svo margar góðar
minningar um hana sem enginn
getur tekið frá mér.
Ég gleymi henni aldrei þegar hún
kom til mín upp á fæðingardeild
þegar fyrsta barnabarnið, Jóhanna
Berta, fæddist. Gleðin yfír nýju lífi
var svo ólýsanleg og sjaldan hef
ég séð fallegri rósavönd en þann
sem hún færði mér þá. Þegar síðan
Karl fæddist fimm árum seinna, var
gleðin ekki minni, og að nú væri
kominn lítill strákur til að bera
nafn afa síns var henni mikils virði.
Vökulum augum fylgdist hún líka
með uppeldi barnabamanna og lét
í sér heyra ef henni fannst að eitt-
hvað mætti vera öðru vísi. Hún
Erfidrykkjur
Glæsileg kitíii-
hlaöborö tallegir
salir og irtijög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 2 23 22
FLUGLEIÐIR
H6TEL LOFTLEIHIK