Morgunblaðið - 08.02.1994, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. FEBRÚAR 1994
Farsi
Með
morgimkaffinu
Þú seldir mér þetta heimilis-
fræðinámskeið í morgun.
Hún fleygði trúlofunar-
hringnum á eftir mér með
þeim afleiðingoim að hann
skoppaði eftir göturæsinu og
niður um ristina.
HÖGNI HREKKVlSI
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Fagþekking á íslensk-
um landbúnaðarvörum
Frá Reyni Ragnarssyni:
í Leikskálanum í Vík í Mýrdal
var haldin á dögunum mikil matar-
veisla þar sem samankomið var
landslið íslenskra matreiðslu-
manna og útbjuggu þeir úr íslensk-
um landbúnaðarafurðum ótal góm-
sæta rétti.
Það er ánægjulegt til þess að
vita í þeim gegndarlausa og ósann-
gjarna áróðri sem verið hefur gegn
bændastéttinni, skuli það vera
menn sem best þekkja og mest
vinna með íslensk matvæli sem
hafa trú á gæðum vörunnar. Það
Frá Ástríði Andersen:
Dr. Gunnlaugur Þórðarson hefur
tjáð sig um hafréttarmál þjóðar-
innar í marga áratugi þótt engin
ríkisstjórn á þessu tímabili hafi
nokkurn tíma leitað ráða hjá hon-
um í þessum efnum svo kunnugt
sé.
í grein sinni í Morgunblaðinu
2. febrúar sl. ásakar Gunnlaugur
Þórðarson formann íslensku samn-
inganefndarinnar í samningum Is-
lendinga við Norðmenn 1980-81,
vegna Jan Mayen, um embættis-
afglöp og eftirgjöf í samningunum
vegna kunningsskapar við Jens
kom fram í máli manna að lokinni
veislu að þarna væri ekki aðeins
um trú matreiðslumanna að ræða
heldur einnig fagþekking og
reynsla á íslenskum landbúnaðar-
vörum sem ómengaðri gæðavöru
sem fæstar landbúnaðarþjóðir geta
státað af.
Það má teljast ömurlegt að til
skuli vera íslenskir kaupmenn og
jafnvel alþingismenn sem atast
eins og naut í flagi við það að reyna
að bijóta niður innlenda gæða-
framleiðslu og beita í þeim áróðri
slagorðum eins og að verið sé að
Evensen, formann norsku samn-
inganefndarinnar. (Þess má geta
að formaður íslensku nefndarinnar
á þessum árum var Hans G. Ander-
sen, sendiherra.)
Sá embættismaður sem af ofan-
greindum sökum verður fyrir ásök-
unum Gunnlaugs Þórðarsonar í
nefndri grein hefur orðið fyrir
gagnrýni hans í ótal greinum
Gunnlaugs í þá fjóra áratugi sem
umræddur embættismaður fór með
þessi mál fyrir hönd ríkisstjórna
Islands, eða allt frá því á 5. ára-
tugnum. Sami embættismaður
vann brautryðjendastarf á sviði
hafréttarmála á alþjóðlegum vett-
hugsa um hag neytenda. Eins og
það skipti mestu máli að geta boð-
ið erlend matvæli á aðeins lægra
verði meðan verið væri að bijóta
niður íslenska framleiðslu. Virðist
þá ekkert tillit tekið til hollustu
vörunnar, hvort um kjöt er að
ræða sem er mengað ýmsum auka-
efnum eins og sterum og fúkalyfj-
um eða grænmeti þar sem nota
hefur þurft mikið magn allskonar
skordýraeiturs og vaxið við meng-
að vatn og andrúmsloft.
Landslið íslenskra matreiðslu-
meistara á þakkir skildar fyrir
framtak sitt og þá kynningu á
okkar landbúnaðarafurðum sem
þeir nú vinna að með ferð sinni
og meistaramatreiðslu víða um
landið.
REYNIR RAGNARSSON,
Vík í Mýrdal.
vangi og gegndi forystuhlutverki
við útfærslu landhelginnar í öll þau
skipti sem landhelgi íslands hefur
verið færð út frá stofnun lýðveldis-
ins. Fyrir þetta hlutverk nýtur
hann enn þakklætis þjóðarinnar,
og virðingar fagmanna á sviði al-
þjóðaréttar. Umræddur embættis-
maður hafði ætíð fyrir reglu að
svara ekki greinum dr. Gunnlaugs
Þórðarsonar þar sem hann ekki
áleit það þjóna neinum skynsam-
legum tilgangi.
Sökum veikinda getur ofan-
greindur embættismaður ekki
svarað fyrir sig hefði honum sýnst
ástæða til, en undirrituð telur ólík-
legt að svo hefði orðið nú frekar en
fyrr.
ÁSTRÍÐUR ANDERSEN,
Reynimel 57,
Reykjavík.
Athugasemd vegna greinar
dr. Gunnlaugs Þórðarsonar
Víkverji skrifar
Víkveiji hefur orðið þess greini-
lega var, að forráðamönnum
banka og sparisjóða þykir á sig
hallað í opinberum umræðum og
að þeir fái ekki að njóta sannmæl-
is. Að sumu leyti er þetta sök bank-
anna sjálfra. Umræður um hin svo-
nefndu debetkort hafa verið nei-
kvæðar fyrir bankana og þeir geta
ekki öðrum um kennt en sjálfum
sér. Kynning þeirra er einhver mis-
heppnaðasta markaðssetning síðari
ára fyrst og fremst vegna þess, að
augljóslega ætluðu útgefendur de-
betkortanna fyrst i stað að ná inn
miklum hagnaði með útgáfu þeirra.
Umræður um vaxtastigið hafa einn-
ig verið erfiðar fyrir bankana eins
og bersýnilega kom í ljós, þegar
jafnvel forsætisráðherra landsins
hafði slík orð um seinagang bank-
anna að til tíðinda taldist.
En það er engin sanngirni i því
að ráðast á bankana úr öllum átt-
um. Með sama hætti og með rökum
hefur mátt kreijast vaxtalækkana
á undanfömum mánuðum er engin
sanngimi í því að gagnrýna þá fyr-
ir fyrirhugaða hækkun þjónustu-
gjalda eins og t.d. var gert í þessum
dálki sl. föstudag. Það er eðlilegt
að fólk borgi fyrir þá þjónustu, sem
það kaupir hjá bönkunum. Það er
óeðlilegt að margvísleg þjónusta sé
niðurgreidd með meiri vaxtamun
en ella. Þeir sem þjónustunnar njóta
eiga að borga fyrir hana, ekki ein-
hverjir aðrir.
XXX
Víkveiji fær ekki séð, að nokkuð
sé athugavert við, að bankar
innheimti 45 krónu útskriftargjald
fyrir útsend reikningsyfirlit eigenda
tékkareikninga. Ef rétt er munað
innheimta kortafyrirtækin slíkt út-
skriftargjald og enginn hefur haft
uppi andmæli af þeim sökum. Hafa
menn gert sér grein fyrir því, að
póstburðargjaldið eitt vegna slíks
bréfs er um 30 krónur. Víkveiji
hefur fyrir satt, að Landsbankinn
einn sendi 7 milljónir bréfa til við-
skiptavina sinna á ári hvetju! Það
er svo spurning, hvort nokkur þörf
er á að senda öll þessi bréf. Og
athyglisvert í þessu sambandi, að
bankinn sparaði eina og hálfa millj-
ón króna á því að birta auglýsingu
hér í blaðinu og annars staðar um
útskriftargjaldið í stað þess að
senda viðskiptavinum bréf, hveijum
og einum.
Þeir sem vilja spara sér þetta
útskriftargjald hafa augljóslega
ýmsa möguleika á að fá yfírlit yfir
stöðu reikninga sinna bæði með
símaþjónustu og tölvubúnaði bank-
anna.
xxx
Kostnaður við tékkareikninga
hefur mjög verið til umræðu
undanfarna mánuði vegna debet-
kortanna. Það gildir einu hvernig á
málið er litið, það verður að teljast
eðlilegt að þeir sem vilja nota tékka,
sem greiðslumiðil borgi þann kostn-
að, sem því er samfara en ekki ein-
hveijir aðrir viðskiptavinir bank-
anna annað hvort í formi hærri
útlánavaxta eða lægri innlánsvaxta
en ella.
Innlánsvextir af því fé, sem ligg-
ur inni á tékkareikningum hafa
aldrei skipt umtalsverðu máli fyrir
handáhafa þeirra reikninga. Þetta
eru veltureikningar og auðvelt fyrir
reikningshafa að fá hærri vexti fyr-
ir þá peninga, sem þeir kunna að
eiga inni í bönkum með því að láta
þá standa inni á öðrum reikningum.
Enda bendir flest til þess að fjár-
munir standi stutt við á tékkareikn-
ingum!
XXX
að er full ástæða til að gagn-
rýna bankakerfið, þegar það
á við og þau tilefni hafa verið fjöl-
mörg á undanförnum misserum.
En það er fáránlegt að gagnrýna
bankakerfið fyrir það að breyta
gömlum og úreltum viðskiptahátt-
um á þann veg, að viðskiptavinir
borgi fyrir þá þjónustu, sem þeir
fá en láti ekki einhveija aðra greiða
fyrir þá þjónustu.
Hvað sem öðru líður er alveg
ljóst, að bankarnir hafa náð fram
sparnaði, sem nemur mörg hundr-
uð milljónum króna á undanförnum
árum, ekki sízt með því að fækka
starfsfólki og fækka útibúum. í
dag eru um 200 færri starfsmenn
í Landsbankanum en var fyrir
þremur árum. Sömu sögu er að
segja í íslandsbanka. Bankana á
að gagnrýna fyrir það, sem gagn-
rýnisvert er í starfsemi þeirra en
þeir eiga að njóta sannmælis, þeg-
ar þeir eru á réttri leið. „Það er
ekkert til, sem heitir ókeypis há-
degisverður", sagði Milton Fried-
man og það er rétt. Tékkareikning-
ar kosta peninga. Reikningsyfirlit-
in kosta peninga. Bréfasendingin
kostar. Þetta eiga viðskiptavinirnir
að greiða. Þeir eiga þann kost vilji
þeir losna við þennan kostnað að
draga úr umsvifum viðskipta sinna
við banka.