Morgunblaðið - 11.09.1994, Page 24

24 SUNNUDAGUR 11. SEPTEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
KVIKMYNDIR/Stjörnubíó og Borgarbíó á Akureyri hafa tekið til sýninga nýjustu mynd Mike
Nichols, Wolf, með Jack Nicholson, Michelle Pfeiffer, James Spader og Christopher Plummer í
aðalhlutverkum. Myndin er kynnt sem rómantísk spennumynd sem Qalli um yfirnáttúrulega atburði
á okkar tímum. „Myndin er sumpart hrollvekjandi en mestmegnis ævintýri,44 segir leikstjórinn.
ÞETTA byijaði allt
þegar Will Randall
(Jack Nicholson) ók á
úlf á fáförnum snævi
þöktum sveitavegi.
á ferðinni sú hugmynd að
handan hryllingsins sé ekki
endilega aðeins svartnætti,
endalokin þurfi ekki að vera
endalok, hamskiptin og
umskiptin séu ekki nauð-
synlega alill.“ Mike Nichols
segir að Wolf sé annað og
meira en hryllingsmynd.
„Ég lít svo á að þetta sé
ævintýramynd," segir hann.
„Sumt er hrollvekjandi en
mestmegnis vona ég að
þetta sé ævintýri, ferð á vit
hugarflugsins en þó í
tengslum við raunveruleik-
ann.“
Wolf var' frumsýnd
snemma í sumar og hefur
hlotið bærilegar viðtökur
enda engir aukvisar á ferð.
Auk Harrisons, Nichols og
Nicholsons er eitt helsta
kyntákn kvikmyndaheims-
ins í dag, Michelle Pfeiffer
(Age of Innocence, Frankie
and Johnny, Dangerous Lia-
sons, Batman Returns,
Scarface, Married to the
Mob, The Witches of
Eastwick (ásamt Nichol-
son), o.fl. o.fl) í aðalhlut-
verki sem Laura; kanadíski
stórleikarinn Christopher
Plummer (nær 50 myndir,
þ. á m. Sound of Music, The
Man Who Would Be King)
leikur útgefandann, yfir-
mann Wills og föður Lauru,
og James Spader (Sex, Lies
and Videotapes, Bad Influ-
ence, White Palace) á stór-
leik sem Stewart Swinton,
varasamur samstarfsmaður
Wills í útgáfubransanum.
Ekki er tækniliðið síðra.
Rick Baker, tvöfaldur ósk-
arsverðlaunahafí, sem m.a.
farðaði varúlf í myndinni
American Werewolf in
London, sá um gervi Jacks
Nichoisons, sem vakið hefur
mikla eftirtekt, kvikmynda-
tökumaðurinn Guiseppe
Rotunno, sem á að baki um
50 myndir með leikstjórum
á borð við Fellini, John
Huston, Pasolini, Visconti,
Wertmuller, Allan Pakula
og Bob Fosse, vann hér með
Nichols í þriðja skipti og
búningahönnuðurinn Ann
Roth og klipparinn Sam
O’Steen hafa oftar en ekki
átt þátt í myndum Mike
Nichols. Tónlistin er svo eft-
ir sjálfan Ennio Morricone.
Hamskipti
útgáfustjórans
AÐ er sunnudagskvöld
og Will Randall (Jack
Nicholson), útgáfustjóri í
ótryggu starfi hjá bókaút-
gáfu á Manhattan, er einn
á ferð eftir fáförnum og
snævi þöktum sveitavegi.
Atvinnumissir virðist blasa
við og því er Will annars
hugar við aksturinn þegar
dökk þúst birtist skyndilega
í ljósgeislanum á miðjum
veginum. Hann nauðhemlar
en bíllinn skellur á þústinni
áður en hann staðnæmist
utan vegar. Will stígur
ómeiddur út og sér blóðuga
slóð sem leiðir hann þangað
sem úlfur liggur hreyfingar-
laus í fönninni. Þegar Will
nálgast sprettur dýrið á
fætur, glefsar í hönd hans
og hverfur inn í myrkrið. A
þessari stundu fer líf Wills
Randalls að breytast. Þótt
umskiptin láti lítið yfir sér
í fyrstu skerpist skynjun
hans dag frá degi og Will
gefur fólkinu í kringum sig
nánari og betri gætur en
áður.
Smám saman gleypir ór-
ætt og ótamið eðli úlfsins
Will Randall og ekkert getur
orðið eins og það var. Ham-
skipin kalla á uppgjör hans
við allt og alla, þ. á m. eigin-
konuna Charlotte (Kate
Nelligan), kaldrifjaða útgef-
andann Alden (Christopher
Plummer) og undirförulan
samstarfsmann (James
Spader). Eftir því sem Will
fjarlægist sitt fyrra líf verð-
ur samband hans við Lauru
Alden (Michelle Pfeiffer)
hins vegar nánara. Dóttir
útgefandans er síðasta
varðan á vegi þess að Will
Randall og úlfurinn verði
eitt en hér verður ekki öll
sagan sögð.
Myndin Wolf er byggð á
frumsömdu handriti Jims
Harrisons, fornvinar Jacks
Nicholsons. Harrison er
kunnur rithöfundur í
Bandaríkjunum og hefur
m.a. gefið út skáldsögu sem
heitir Wolf, en sú kemur
þessari mynd ekkert við.
Hugmyndina að handritinu
fékk Harrison eftir að dóttir
hans manaði hann til þess
að skrifa eitthvað sem
mundi skelfa hana. Hahdrit-
ið var sýnt Jack Nicholson
sem lofaði að ganga til
leiksins. Þá var haft sam-
band við Mike Nichols, leik-
stjórann sem gerði m.a.
Who’s Afraid of Virginia
Wolf, The Graduate,
Silkwood, Heartbum,
Working Girl, Postcards
From the Edge og Regard-
ing Henry. Flest sem Mike
Nichols hefur snert á þrjátíu
ára Iöngum leikstjómarferli
hefur breyst í óskarsverð-
laun — eða a.m.k. óskars-
verðlaunatilnefningar —
eins og upptalningin ber
með sér. Fyrri samstarfs-
verkefni Nichols og Nichol-
sons, myndirnar Camal
Knowledge, The Fortune og
Heartburn, ber ekki hátt
þegar æviferill þessara stór-
menna á sínu sviði er reifað-
ur en þeir ákváðu samt að
láta slag standa einu sinni
enn.
Handritið var endurskrif-
að og betrumbætt í sam-
ræmi við hugmyndir þeirra
tveggja og framleiðanda
myndarinnar Douglas Wick
(Working Girl). „Við reynd-
um að losa handritið við
alla siðadóma um það hvort
Will Randall væri betur eða
verr kominn sem úlfur. Það
eru til góðir úlfar og slæmir
úlfar,“ fullyrðir Jack Nichol-
son. „Við Mike ræddum
þetta ítarlega. Hvorugur
vildi að boðskapur myndar-
innar yrði sá að Will væri
betur kominn sem úlfur. Það
er ekki málið því Will verst
hamskiptunum en atburðir
sögunnar taka af honum
völdin," segir Jack. „Þaðera
til ákveðnar goðsagnir sem
tengjast varúlfum og við
gátum ekki annað en sótt í
þær. Flestar hinna klassísku
LEIKFERILL Jacks
Nicholsons spannar
yfir á fimmta áratug,
a.m.k. 47 kvikmyndir, 10
óskarsverðlaunatilnefn-
ingar og tvenn óskarsverð-
laun. Þótt mótieikkonur
hans séu núorðið einatt
20 áram yngri en hann
sjálfur, eins og t.d. Mich-
elie Pfeiffer í Wolf, lætur
Nicholson lítið á sjá og
heldur aðdráttarafli sínu
sem einn eftirsóttasti og
besti leikari Bandaríkj-
anna.
„Munurinn á Jack og
öðram leikuram, öðram
mönnum, er sá að hans
innri maður er uppí á yfir-
borðinu. Það er bara til ein
taumlaus útgáfa af hon-
um. Þar sem hann er í
stærstum dráttum mjög
Ijúfur að eðlisfari er hann
afskaplega geðfelldur en
samt eru hans dekkri hlið-
ar alltaf augljósar. Hann
er eins konar gangandi
„það“ (Id, sbr. Freud),
mjög siðfágaður en samt
algjörlega ftjáls. Hann
lætur sig tilfinningar ann-
arra miklu skipta. Þannig
er úlfur sem hann leikur
nærfærinn og skynsamur,
en ekki ótt villidýr sem
æðir um að næturlagi og
rífur menn á háls.“ Svona
varúlfamynda vora gerðar á
fimmta áratugnum, á þeim
tíma þegar draga varð úr
hinni kynferðislegu undir-
öldu en goðsögnin um var-
úlfínn er kynferðisleg. Á
endanum drepur hann þann
sem hann elskar og þess
vegna stafar Laura mest
hætta af Will.“
Mike Nichols sparar ekki
við sig háfleygar líkingar
þegar hann íjallar um nýj-
ustu mynd sína og segir að
það sem í upphafí hafi laðað
sig að hugmyndinni hafi
verið hinn Kafka-kenndi
blær sögunnar. „Eins og
Hamskiptin er þessi saga
ljóðræn tjáning á hugará-
standi," segir hann og líkir
Will Randall því við sögu-
persónu Kafka, Gregor
Samza, sem var orðinn að
bjöllu þegar hann vaknaði
einn góðan veðurdag.
„Þetta er myndlíking sem
fjallar um þá reynslu að
verða frábragðinn öllum
öðrum, snúa baki við því
sem mennskt er; þessa mar-
tröð sem fólk getur upplifað
á miðjum aldri. Þarna er líka
hljómar lýsing Mike Nic-
hols, leikstjóra Wolf, á
Jack Nicholson en saman
hafa þeir nú gert fjórar
kvikmyndir.
Eins og flestir bestu
kvikmyndaleikarar
Bandaríkjanna nú á dög-
um, svo sem Robert DeN-
iro, A1 Pacino og Harvey
Keitel, er Jack Nicholson
fæddur í New York. Það
var árið 1937. Hann ólst
upp í New Jersey en 17
ára gamall fluttist hann
til Los Angeles og fór að
vinna við teiknimyndagerð
hjá MGM, meðfram starfi
og námi í leiklist. Hann
fékk hlutverk á sviði, síðan
i sápuóperam í sjónvarpi
en fyrsta kvikmyndahlut-
verk sitt hreppti hann í
mynd b-myndakóngsins
Rogers Cormans, Cry
Baby Killer.
Samstarf þeirra Cor-
mans stóð í um áratug og
á þeim áram lék Jack m.a.
sadíska tannlækninn í
fyrstu kvikmyndinni um
Litlu hryllingsbúðina.
Hann fór snemma að vinna
við annað en leik og átti
þátt í framleiðslu tveggja
mynda Monte Hellmans,
The Raven og Ride The
Whirlwind, og átti þátt í
handriti þeirrar síðar-
Einstæður
ferill
EFTIR því sem úlfseðlið nær auknum tökum á Will
verður samband hans við Lauru (Michelle Pfeiffer)
nánara.
WILL Randall ásamt eiginkonu sinni Charlotte
(Kate Nelligan) og undirförlum samstarfsmanni
(James Spader).
nefndu og sama var upp á
teningnum í mynd Bobs
Rafelsons, Head.
Árið 1969 hafði Nichol-
son leikið í 17 kvikmynd-
um og þá loksins varð
hann stórstjama. Myndin
var sú fræga Easy Rider,
sem hann vann að í sam-
vinnu við Denis Hopper og
Peter Fonda. Jack hlaut
óskarsverðlaunatilnefn-
ingu og heimsfrægð.
Styttuna hreppti hann
hins vegar fyrst fyrir hiut-
verk McMurphys í One
Flew Over The Cuckoo’s
Nest árið 1975 og svo aft-
ur fyrir Terms of Endear-
ment. Tilnefningamar era
alls tíu fyrir Ironweed,
Prizzi’s Honor, Reds, Chin-
atown, The Last Detail,
Five Easy Pieces og A Few
Good Men. Þá hefur hann
hlotið aðrar víðurkenning-
ar fyrir Reds og hlutverk
Jokers í Batman Retums.
Önnur eftirminnileg hlut-
verk hans etu m.a. í hryll-
ingsmyndinni Shming, eftir
sögu Stephens Kings, árið
1980, og í The Postman
Always Rings Twice á
móti Jessicu Lange, árið
1981.
Jack hefur einnig reynt
fyrir sérsem leikstjóri en
ekki með sama árangri.
Fyrst mynda í þeim flokki
var Drive, She Said, með
Karen Black og Brace
Dem í aðalhlutverkum og
síðan hefur hann sjálfur
verið meðal aðalleikenda í
Goin’ South og Two Jakes.
Hvorag er eftirminnileg.
Þótt Jack Nicholson hafi
farið fremur sparlega með
sig seinni árin og sjáist
tæplega nema i einni mynd
annað hvert ár, er hann
vikulegur gestur á sjón-
varpsskjánum í Ameríku
stærstan hluta ársins. Þá
situr hann sem fastast á
fremsta bekk í Foram-
höllinni þar sem Los Ang-
eles Lakers leika heima-
leiki sína í NBA-deildinni
í körfubolta, geymir bolt-
ann fyrir sína menn í leik-
hléum og hvetur þá ákaf-
lega inni á vellinum.