Morgunblaðið - 11.09.1994, Síða 32
32 SUNNUDAGUR 11. SEPTEMBER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÁRNÝ RUNÓLFSDÓTTIR,
Njörvasundi 25,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 13. septemberkl. 10.30.
Vilhjálmur Þorbjörnsson,
Frimann S. Vilhjálmsson, Guðný Gunnlaugsdóttir,
Eyþór Vilhjálmsson, Guðlaug Ársælsdóttir
og barnabörn.
Eiginmaður minn,
OLAV MARTIN HANSEN,
offsetprentari,
Skipholti 42,
Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Kristskirkju
Landakoti þriðjudaginn 13. september
kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð en þeim
sem vilja minnast hans er bent á minningarkort styrktarsjóðs
Sophiu Hansen, Börnin heim, sími 684455.
Guðrún H. C. Hansen.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda
samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður, dóttur, tengdadóttur og
systur,
GERÐARBERGSDÓTTUR
GÍSLASON,
Birkihlíð 13,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við læknum
og hjúkrunarfólki Landspítalans fyrir
góða umönnun í veikindum hennar.
Gísli Gestsson,
Ragnheiður Gísladóttir,
Bergur Gestur Gíslason,
Ingibjörg Gislason, Bergur G. Gíslason,
Lfney Bentsdóttir,
systur og fjölskylda.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa, langafa, bróður, mágs og
tengdasonar,
SIGURÐAR ARNAR
HJÁLMTÝSSONAR,
Fannafold 10,
Reykjavík.
Sérstakar þakkirtil lækna og starfsfólks
blóðskilunardeildar og deildar 14G Landspítalanum.
Erna Árnadóttir Mathiesen,
Árni Matthfas Sigurðsson, Eygló Hauksdóttir,
Valgerður Sigurðardóttir, Friðbjörn Björnsson,
Hjálmtýr Sigurðsson, Helga G. Guðmundsdóttir,
Hrafnhildur Sigurðardóttir, Lárus Bjarnason,
Svava E. Mathiesen,
barnabörn, barnabarnabörn,
systkini og makar.
SVÆÐISSKRIFSTOFA
MÁLEFNA FATLAÐRA,
REYKJAVÍK
Svæðisskrifstofa málefna fatlaðra í Reykjavík verður
lokuð eftir hádegi þriðjudaginn 13. september vegna
minningarathafnar um Jóhann Pétur Sveinsson.
Lokað
Lokað eftir hádegi á morgun, mánudaginn 12.
september 1994, vegna jarðarfarar SIGURÐAR
SVEINSSONAR, rafvirkjameistara.
Eldverk hf., Ármúla 36, Reykjavík.
RAGNAR ÞORSTEINN
STEFÁNSSON
+ Ragnar Þorsteinn Stefáns-
son í Freysnesi í Öræfum
fæddist i Hæðum í Skaftafelli
22. júní 1914. Hann lést á heim-
ili sínu 1. september 1994. Hann
var bóndi í Skaftafelli og þjóð-
garðsvörður þar 1967-1987.
Utför Ragnars var gerð frá
Freysnesi í gær. Jarðsett var í
Skaftafelli.
HANN var fæddur í Skaftafelli 22.
júní 1914, jafnaldri minn og vinur.
Við hittumst í fyrsta skipti síðla vetr-
ar árið 1968. Þá var ég undirritaður
á ferðalagi um Austfirði og Austur-
Skaftafellssýslu, við umferðar-
fræðslu, á vegum svokallaðrar
„Hægrinefndar" sem stofnuð var
vegna breytingar á umferðarreglum.
Þá var akstur á götum færður af
vinstri vegarhelmingi, yfir á hægri
vegarhelming.
Þetta ár var á margan hátt merki-
legt ár í sögu landsins og eitt af
merkilegri árum í mínu lífi. Þá kom
ég í fyrsta skipti í þá stórbrotnu og
fallegu Öræfasveit. Þá hitti ég í
fyrsta skipti Ragnar Stefánsson, sem
þá var nýlega orðinn þjóðgarðsvörður
í nýstofnuðum þjóðgarði á fyrrver-
andi ættarjörð hans og systkina
hans: Jóns, Benedikts og Guðlaugar.
Ríkið keypti 70% af jörðinni undir
þjóðgarð árið 1967 en 30% voru
áfram í eigu Ragnars, þar með Freys-
nes. Ragnar var þá fyrir nokkrum
árum kvæntur seinni konu sinni,
Laufeyju Lárusdóttur frá Svínafelli
í sömu sveit, og áttu þau bamunga
dóttur, Önnu Maríu, sem ber nafn
fyrri konu Ragnars. Jón, bróðir
Ragnars, bjó þá með honum á jörð-
inni. Jón var ljúflingur og snillingur
í höndum og hvers manns hugljúfi.
Þessu fólki átti ég eftir að kynn-
ast nánar, sem hér skal greina frá.
Ég var staddur þama í Öræfum
þeirra erinda, sem áður getur. Var
mér tjáð að hreppsnefndin þar vildi
fá því framgengt að gæslumaður
yrði ráðinn í þjóðgarðinn til aðstoðar
þjóðgarðsverði, vegna væntanlegs
fjölmennis sem myndi heimsækja
staðinn. Var ég spurður hvort ég
myndi vilja taka slíkt að mér, ef fjár-
munir fengjust til greiðslu á starfínu.
Ég gaf jákvætt svar og kvaðst svo
bíða eftir frekari fréttum
Ég var þá hættur lögreglustörfum.
Áður en langt leið fékk ég beiðni um
að taka starfið að mér, og loforð
mitt stóð. Ég réðst því sem fyrsti
gæslumaður í þjóðgarðinn, sumarið
1968.
Ég bjó hjá því ágæta fólki sem
áður er nefnt og var starf mitt og
dvöl mér til ánægju og heilsubótar.
Ég verð að segja að samstarf mitt
og Ragnars þjóðgarðsvarðar var eins
og best varð á kosið og einnig dvölin
hjá þessu góða fólki.
Ragnar var öðlingur, mjög vel
gefinn og fróður maður um sögu
lands og þjóðar. Mér líkaði vel við
samstarfið og man ekki til að okkur
yrði sundurorða í þau sex sumur sem
ég var undir hans stjórn.
Starf okkar beggja, var raunveru-
leg frumraun, vegna þess að ekki
var til neitt raunverulegt skipulag
af þjóðgarðinum þá í byijun heldur
kom það smátt og smátt, og er víst
alltaf í mótun. Margir réðu því starfi
og ekki voru allir á sama máli. Þetta
skapaði ýmiskonar óþægindi þessi
ár sem ég starfaði þar.
Þessi orð mín áttu að vera minn-
ingargrein um minn látna vin sem
ég dáði mjög, vegna mannkosta og
samvinnulipurðar. Auk þess var hann
mikill hagleiksmaður eins og margir
ættfeður hans og skyldmenni. Hann
var einnig mikill geðprýðismaður.
Ég hygg að ef Ragnar hefði notið
æðri menntunar, þá hefði hans hugur
staðið til einhvers konar vísinda-
starfa. Einhver kann að hugsa sem
svo, það er naumast að maðurinn sem
þetta ritar er uppi í skýjunum. Má
vera að svo sé en Ragnar var sjálfur
ekki upp í skýjunum því látlausari
mann var vart hægt að finna, en
hann hafði ákveðnar skoðanir. Ég
tel mig hafa verið lánsaman að kynn-
ast Ragnari og hans fólki.
Eftir að Ragnar hætti störfum sem
þjóðgarðsvörður, byggðu þau hjón
íbúðarhús i landi Freysness, sem var
þeirra eign. Gamalli eyðijörð í landar-
eign Skaftafells utan þjóðgarðs sem
nú kallast á skýrslum Skaftafejl II.
Þar byggðu þau hjón, ásamt Önnu
dóttur sinni og tengdasyni, Jóni
Benediktssyni, hótel og veitingahús
sem heitir Hótel Skaftafell. Þau hjón,
Anna og Jón, sjá um rekstur hótels-
ins, með miklum myndarbrag • og
dugnaði. Gengur það fyrirtæki mjög
vel og er gestkoma mikil allan ársrns
hring, þó sérstaklega á sumrin. Ég
kom þar í byijun júní í sumar ásamt
Bjama syni mínum og sonardóttur
og nutum við þar gestrisni þessara
vina minna. Það var brátt um frá-
fall Ragnars vinar míns. Hann
skrapp út að tína ber skammt frá
heimili sínu en Laufey kona hans
gekk út til að kalla á hann í hádegis-
mat. Hann gekk áleiðis til móts við
hana en féll niður á leiðinni og var
örendur er að kom.
Heilsu hans hafði hrakað að und-
anfömu. Margur maðurinn hefur
óskað sér að mega kveðja heiminn á
þennan hátt.
Ragnar var náttúmbam og hann
féll í faðm fóstuijarðar sinnar á
dauðastund í eiginlegum skilningi.
Er til æskilegra eins og heilsu hans
var háttað?
Ragnars er sárt saknað af fjöl-
skyldu og vinum. „Eitt sinn skal
hver deyja.“ Mér kemur oft í hug
visa skáldsins Bólu Hjálmars.
Mínir vinir fara fjðld
feigðin þessa heimtar köld.
Ég kem eftir, kannske í kvöld
með klofinn hjálm og rofinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og syndargjöld.
Innilegustu samúðarkveðjur til
Qölskyldu og ættingja. Þakklæti til
hins Iátna fyrir einlæga og gefandi
vináttu.
Guð veri með sálu hans.
Olafur Guðmundsson,
fyrsti landvörður í
þjóðgarðinum i Skaftafelii.
Árið 1974 sáum við í fyrsta sinn
Ragnar Stefánsson bónda að Hæðum
og þjóðgarðsvörð í Skaftafelli. Þá
stóð yfir undirbúningur að víðtækri
landvörslu og skipulagi á þjónustu
við ferðamenn í þjóðgarðinum. Und-
irbúningsfundur var haldin að Hæð-
um snemma vors 1974. Á þann fund
vom mættir fulltrúar frá Náttúm-
vemdarráði og við verðandi landverð-
ir ásamt Ragnari og ýmsum öðmm.
Fram til þessa hafði ferðamanna-
straumur í þjóðgarðinn verið lítill og
nokkuð jafn frá ári til árs vegna ein-
angmnar staðarins. Þetta vor var
nýlokið við að brúa ámar á Skeiðar-
ársandi og því greið leið fyrir fyrir
ferðamenn að komast í þjóðgarðinn
í Skaftafelli. Ósnortin náttúra hans
gat því orðið fyrir miklum spjöllum,
ef vemdun hennar væri ábótavant.
Á áðumefndum fundi var höfuð-
áhersla lögð á skipulag vemdunar
og þjónustu við ferðamenn. Okkur
er minnisstætt hlutverk Ragnars á
þessum fyrsta fundi. Menn viðmðu
hugmyndir sínar sem ekki féllu alveg
hver að annarri. Margar þær hug-
myndir að vemdun vom mjög strang-
ar og hefðu gert ferðamönnum erfitt
um vik við náttúmskoðun. Þama sat
Ragnar, þessi hvíthærði höfðingi, og
hlustaði á rökræður manna, en lagði
síðan fram sína hugmynd. Á meðan
þögn hans stóð hafði hann greinilega
fundið lausn sem allir gátu sætt sig
við og var að mati allra sú skynsam-
legasta. Á þessum fundi komu vel
fram margir eiginleikar Ragnars.
Ragnar hafði þann hæfileika til að
bera að geta sætt sjónarmið náttúr-
vemdar og ferðaþjónustu. Þrátt fyrir
yfírvofandi röskun á daglegu lífi í
Skaftafelli og náttúm þess horfði
hann fordómalaus til framtíðar og
gladdist yfir áhuga ferðamannsins á
landinu.
Þekking Ragnars á sögu íslands
og þá sérstaklega Skaftafells var
mikil. Hann hafði unun af því að
segja frá sögu staðarins, bæði af
mannfólkinu og náttúmnni. Svo
samofinn var hann stórfenglegri
náttúm Skaftafells að hann sá
minnstu breytingar sem urðu á
henni.
Ragnar var myndarlegur maður,
hæglátur og hæverskur. Lífsskoðun
hans og sjónarhom lýstu miklu inn-
sæi og víðsýni og hve sáttur hann
var við lífið. Gestrisni þeirra hjóna
Ragnars og Laufeyjar var einstök.
Oft var mjög mannmargt á þeirra
heimili, kostgangarar og næturgestir
komu og fóm. Allir vom velkomnir.
Við höfum notið gestrisni þeirra í
ríkum mæli og átt margar mjög
ánægjulegar stundir með fjölskyld-
unni á síðastliðnum tuttugu árum.
Innlendir sem erlendir gestir hafa
Iagt leið sína í Skaftafell og að bæ
þeirra, Hæðum, og nú í seinni tíð
að Freysnesi. Éðlilegt framhald af
slíkum samskiptum var víðtækari
þjónusta við ferðamenn. Þau hjónin,
dóttir þeirra Anna og tengdasonur
Jón, hafa byggt upp glæsilega að-
stöðu fyrir ferðamenn að Freysnesi.
Þó svo Ragnar talaði lítið um per-
sónuleg mál sín, var það auðheyrt á
tali hans að hann var mjög ánægður
að geta dvalist á efri árum í sinni
sveit og notið samvista við sína fjöl-
skyldu og þá sérstaklega dótturdæt-
urnar.
Á þessari kveðjustund er okkur
efst í huga þakklæti fyrir allar
ánægjulegu samvemstundimar. Eft-
+
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarþel
við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
EINARS EINARSSONAR
frá Urriðafossi,
Hraunbæ 15,
Reykjavik.
Halldóra Jónsdóttir,
Jóhanna Einarsdóttir, Bjarni Reynarsson,
Einar Einarsson, Hrönn Albertsdóttir,
Rannveig Einarsdóttir, Kristmundur Ásmundsson,
Jón Helgi Einarsson, Dagmey Valgeirsdóttir
og barnabörn.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — sími 871960