Morgunblaðið - 04.11.1994, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1994 35
tilliti hans, þegar sá var á honum
gállinn.
Sigurður var kvæntur yndislegri
konu, Soffíu Briem. Með þeim voru
ekki einungis ástir góðar, heldur
voru þau líka vinir og félagar í blíðu
og stríðu. Þau hafa átt miklu barna-
láni að fagna.
Við Erna sendum Soffíu, börnum
þeirra og öðrum ættingjum og
venslamönnum dýpstu samúðar-
kveðjur á þessari stundu. Með Sig-
urði J. Briem er kvaddur vammlaus
og vílalaus drengur. Hann var hug-
rakkur og æðrulaus til hinstu stund-
ar. Slíkir menn gleymast ekki.
Knútur Hallsson.
Fallinn er frá góður vinur og
starfsfélagi, Sigurður J. Briem,
fyrrverandi deildarstjóri í mennta-
málaráðuneyti, 76 ára að aldri. Með
honum hverfur af sjónarsviðinu
óvenju mætur maður og drengur
góður. Hann hafði ekki gengið heill
til skógar um nokkurra ára skeið,
en kvartaði lítt og gerði að gamni
sínu fram til hins síðasta með
stríðnisglampa í auga. Hann var
maður óvílsamur og jafnan glaður
í bragði. Hann bjó yfir „urði af
hugargleði" eins og sagt var um
merkan mann snemma á þessari
öld. Bros lék löngum um varir hon-
um.
Segja má að Sigurður væri fædd-
ur og uppalinn á árbakkanum, þar
sem
myrkrödduð muldrar á flúðum
Miðfjarðará,
svo að vitnað sé í Hannes Pétursson
skáld. Honum varð snemma reikað
niður að ánni með veiðistöng í
hendi. Hann hafði yndi af þeirri
íþrótt æ síðan.
Svo sem venja var um sveitapilta
átti hann margt spor við ær og kýr
í æsku og fór á haustin í göngur
fram á heiðar. Hann átti mjög góð-
ar minningar um heimili sitt á
Melstað, þar sem faðir hans séra
Jóhann Briem var prestur yfir 40 ár.
Myndarlegt og hlýlegt heimili
Sigurðar og frú Soffíu, konu hans,
hefur lengst af verið í Lönguhlíð 9
hér í borg. Þangað var hverjum
manni gott að koma, enda hús-
bændur veitulir gestum sínum, og
hefur sá er þessi orð ritar setið þar
marga góða veislu. Fyrir það eru
nú færðar einlægar þakkir.
Vissulega er mikil eftirsjá að Sig-
urði J. Briem, þeim ljúfa og prúða
manni, en
hvenær sem kallið kemur,
kaupir sig enginn frí,
segir séra Hallgrímur.
Frú Soffíu og fjölskyldunni allri
sendi ég ríkar samúðarkveðjur.
Runólfur Þórarinsson.
Sigurður J. Briem starfaði um
tíma við heildverslun Ásbjörns
Ólafssonar en gerðist bókari í
Stjórnarráðinu 1943, var fyrst full-
trúi í félagsmálaráðuneytinu, en
1950 varð hann fulltrúi í forsætis-
og menntamálaráðuneytinu. Hann
lét af störfum sem deildarstjóri í
menntamálaráðuneytinu árið 1988
eftir 46 ára starf í Stjórnarráðinu.
Af skiijanlegum ástæðum man
ég ekki fyrsta fund okkar Sigurð-
ar. Hann var þá 14 ára en ég 2Vi
mánaðar gamall. Við vorum
systrasynir. Foreldrar mínir fóru
með mig, hvítvoðunginn, með Súð-
inni frá Siglufirði til Hvamms-
tanga, þaðan að Melstað. Þar var
ég skírður hinn 21. september
1932 á afmælisdegi móður minnar,
af séra Jóhanni Briem, föður Sig-
urðar.
Á æskuárum mínum kom ég oft
að Melstað með foreldrum mínum
í heimsóknir til séra Jóhanns og
Ingibjargar, móðursystur minnar.
Þangað var gott að koma. Ég minn-
ist þar margra gleðistunda. Þegar
séra Jóhann settist við orgelið og
spilaði. Hann var einstakt ljúf-
menni. Ingibjörg engri lík í fasi,
gestrisin og stjórnsöm. Þau voru
um margt ólík, en þó jafnræði með
þeim.
Á þessum árum var farið í Mið-
MIIMINIINGAR
fjarðarréttir á haustin. Þá komu
Steindór og Betty, Siggi og Soffa,
Camilla var heima, en Ólöf farin
til Danmerkur. Nú eru þær systurn-
ar einar eftir á lífi af þessari yndis-
legu fjölskyldu.
Síðar á lífsleiðinni átti ég þess
kost að endurnýja kynnin við þetta
fólk. Á fysta háskólaári mínu tóku
þau mig í fæði, séra Jóhann og
Ingibjörg. Síðan eru liðin 40 ár.
Allt er þeta þó ljóst í minningunni.
Um leið urðu kynnin við Sigga og
Soffu svo náin. Öft kom ég í Löngu-
hiíðina til þeirra og vel man ég við-
komur til Sigga i stjórnarráðshúsið
við Lækjartorg þar sem nú er for-
sætisráðuneytið og skrifstofa for-
seta íslands.
Ég var stoltur af þessum frænda
mínum sem sýndi stráknum vinskap
frá fyrstu tíð. Hann var deildar-
stjóri í menntamálaráðuneytinu á
þessum árum, allt til ársins 1988.
Og seinna á árum mínum sem sveit-
arstjóri átti ég við hann samskipti
sem embættismann. Þau voru öll á
einn veg.
Þegar ég kom í menntamálaráðu-
neytið vorið 1991 var Sigurður
hættur störfum eftir 38 ára starf í
því ráðuneyti. Hann stjórnaði þar
greiðsludeildinni. Ég þykist heyra á
þeim sem störfuðu með honum í
ráðuneytinu að hann hafi verið
einkar ljúfur starfsfélagi. Það þyk-
ist ég líka vita að þeir sem erindi
áttu við hann í ráðuneytið hafi feng:
ið réttláta úrlausn sinna mála. í
nafni menntamálaráðuneytisins og
þeirra mörgu sem þar störfuðu með
Sigurði á löngum embættisferli
hans þakka ég dygga þjónustu og
samstarf.
Við systkinin, makar okkar og
börn, sendum Soffíu og niðjum
hennar og Sigurðar okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
þeim guðs blessunar.
Við söknum Sigurðar.
Ólafur G. Einarsson.
+ EIín Margrét
Jakobsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 24.
apríl 1912. Hún lést
á Landspítalanum
12. okt. síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Margrét
Gísladóttir og Jakob
Eyjólfsson. Hún átti
eldri hálfsystur,
Svanlaugu, og tvö
yngri systkin, Ingi-
leifu og Gísla, og eru
þessi systkin nú öll
látin. Eftirlifandi eiginmaður
hennar, Gunnar Gunnarsson frá
Galtarvík í Innri-Akraneshreppi,
er fæddur 10. júlí 1904. Eignuð-
ust þau tvær dætur, Guðrúnu
Margréti, f. 4. júlí 1933, og Jó-
hönnu Kristínu, f. 16. des. 1934.
Útför Elínar fór fram frá Foss-
vogskapellu föstudaginn 21.
október.
OKKUR bamabömin langar til að
kveðja ömmu okkar með örfáum orð-
um. Hún ólst upp í Vestmannaeyjum
til sex ára aldurs en þá var henni og
yngri systur hennar komið fyrir í fóst-
ur eins og algengt var á þessum tíma.
Amma lenti hjá fullorðnum afbragðs-
hjónum, Margréti og Jóni í Vestur-
holtum, austur undir Eyjafjöllum sem
hún bar ætíð mikinn velvilja og hlý-
hug til. Hjá þeim dvaldi hún til 12
ára aldurs en fiutti þá aftur til for-.
eldra sinna út í Eyjar. Oft talaði hún
um að gjaman hefði hún viljað vera
Iengur hjá þessum indælishjónum.
Lífið á þessum tíma var ekki alltaf
auðvelt og svo var heldur ekki fyrir
ömmu. Ung fór hún að heiman, var
í vist í Reykjavík, vann við kaupa-
vinnu og ýmis önnur
störf þar til hún réðst
til starfa í Galtarvík í
Innri-Akraneshreppi þá
tvítug að aldri. Þar
kynnist hún afa okkar,
Gunnari, og byggðu þau
sér heimili á Akranesi
og eignuðust tvær dæt-
ur, Guðrúnu Margréti
og Jóhönnu Kristínu. Á
Akranesi bjuggu þau til
1961 en fluttu þá til
Reykjavíkur enda báðar
dætumar og fjölskyldur
þeirra fluttar suður.
Amma var kjarnakona, hún var á
vinnumarkaðinum til 75 ára aldurs
og féll aldrei verk úr hendi, var af-
skaplega samviskusöm og eftirsóttur
starfskraftur. Heima fyrir var hún
mikil húsmóðir, aldrei sá á neinu þrátt
fyrir þá miklu handavinnu sem hún
stundaði. Hér áður fyrr þegar við
vorum lítil saumaði amma á okkur
föt, bæði úr nýjum efnum og eins
nýtti hún annan fatnað sem hentaði.
Einnig pijónaði hún mikið og nú
mörg undanfarin ár hefur hún prjón-
að lopapeysur sem hafa farið út um
víða veröld. Á heimili ömmu og afa
hefur alltaf verið heimabakað bakk-
elsi á boðstólum, nánast alveg sama
hvenær við komum, alltaf var dregið
fram heimabakað brauð, ýmsar kökur
og ekki má gleyma kleinunum frægu.
Amma lét sig allt varða sem okkur
öllum í fjölskyldunni hennar viðkom.
Hún vildi halda utan um sinn hóp og
var stór hluti af lífi okkar allra. Alveg
síðan amma og afí fluttu til Reykja-
víkur höfum við öll farið í Hátúnið á
jóladag, bæði í síðdegiskaffi og jóla-
mat. Hangikjötið og laufabrauðið
hennar ömmu varð fastur punktur í
tilveru okkar. Henni var það mikils
ELÍN MARGRÉT
JAKOBSDÓTTIR
■

■

m
Davis-bikarinn:
Þrítugasf
sigur
Banda-
rðqann-r
)ninni i alpagreinum
nr.ir ^
Á þribjudögum ei gefib út sérstakt íþróttablab þar sem fjallaö er um allt þab helsta sem
gerst hefur í íþróttaheiminum innaniands og utan. Úrslit eru birt úr fjölmörgum greinum
íþrótta, t.d. öllum deildum í knattspyrnu, hand- og körfuknattleik, einnig eru fréttir af
golfi, júdó, blaki, karate, frjálsum íþróttum og kappakstri svo eitthvab sé nefnt. Vibtöl era
tekin vib íþróttafólk, umsagnir um leiki og lífleg umfjöllun um allt sem tengist íþróttum.
Fylgstu meb á þribjudögum!
.ykiviuf/
kiariti muhinsí
virði að smala hópnum saman, sem
nú er um 30 manns, og hélt jóladag-
inn hátíðlega' sem sannarlegan fjöl-
skyldudag þar til hún varð að hætta
vegna heilsuleysis fyrir þremur árum.
Fyrir tveimur árum datt amma
illa og mjaðmagrindarbrotnaði, það
var slæmt brot sem kostaði langa
spítalalegu, vanlíðan og mikla þjálf-
un. Ekki gafst hún upp, smám sam-
an náði hún tökum á göngugrindinni
og síðan hækjunum. En það var fleira
sem herjaði á heilsuna og eftir stutt
en erfið veikindi andaðist hún á
Landspítalanum 12. október sl.
Ömmu okkar kveðjum við með virð-
ingu og þakklæti fyrir allar þær
stundir sem við höfum átt saman.
Elsku afí, við vitum að það er þér
sárt að horfa á eftir ömmu, við biðj-
um Guð að gefa þér kraft og styrk.
Blessuð sé minning ömmu.
Barnabörn.
pottur
Fálkans
Vikutilboð
prósenta
sifflæliSafslátt«r á:
Skautum,
f atnaði,
sjónvörpuui/
myndbands-
tækjum
og
höggdayfa”1
50ÁRK
Þekking Reynsla Þjónusta
FÁLKINN
SUÐURLANDSBRAUT 8-108 REYKJAVlK
SÍMI: 91-81 46 70 • FAX: 91-81 38 82
ORKIN 1008-91-6 B