Morgunblaðið - 04.11.1994, Page 36

36 FÖSTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
■+■ Halla Ólafsdótt-
' ir var fædd á
Akureyri 3. febrúar
1945. Foreldrar
hennar voru Lovísa
Norðfjörð Jónatans-
dóttir, f. á Hjalteyri
10.7. 1920, og Jó-
hann Guðjón Olafs-
son, f. 16.2. 1912 á
Fallandastöðum í
Hrútafirði. Alsystk-
ini hennar voru
Siguróli, f. 8.5.
1937, trésmiður í
Reykjavík; Sigurður
Jónatan, f. 29.9.
1938, sjómaður í
Reykjavík; Guðrún Erla, f.
18.10. 1942, húsmóðir í Reykja-
vík og Sigurlín Lovísa, f. 13.6.
1947, húsmóðir í Keflavík. Hálf-
systkini hennar sammæðra voru
Rafn, járniðnaðarmaður í
Reýkjavík; Karl Hilmar, verka-
maður í Reykjavík; Jóhann, sjó-
maður í Reykjavík; Linda, hús-
ÞAÐ VAR fyrir um 45 árum að
hringt var í Ólaf Helgason lækni frá
Keflavík og hann beðinn að taka á
móti fársjúkum frænda sínum Jó-
hanni Ólafssyni. Jóhann vildi komast
undir hans handleiðslu á Landa-
kotsspítalann. Ólafur tók á móti Jó-
hanni, sem átti skammt eftir ólifað,
en fyrir andlátið bað Jóhann hann
að líta til með fjölskyldu sinni. Það
stóð ekki á viðbrögðum Ólafs, hann
sótti fjölskyjduna, ekkjuna með
fimm börn og flutti þau á heimili
sitt í Garðastræti 33 þar sem þau
dvöldust á meðan ákveðið var hvað
gera skyldi. Á meðan á dvölinni stóð
hændist Halla, þá fjögurra ára,
meira að læknishjónunum en hin
systkinin, og þau að henni. Hún kom
stundum inn í svefnherbergið þeirra
að nóttu og vöknuðu þau við að hún
móðir í Reykjavík;
og Sólveig, húsmóð-
ir í Reykjavík. Halla
var ættleidd af Ólafi
Helgasyni lækni og
Kristínu Þorvarðar-
dóttur hinn 26.1.
1959. Fyrri maður
hennar var Einar
Aðalsteinsson
tæknifræðingur, f.
19.6. 1941. Börn
þeirra eru Aðalsteirr
Ólafur, f» 29.9. 1965,
í söngnámi í Wash-
ington, giftur Emi
Uda; og Kristín
Erla, f. 25.10. 1969,
gift Elías Birgi Andréssyni.
Börn þeirra eru Elfa Katrín, f.
19.11. 1990, og Heiðar Logi, f.
21.12. 1992. Eftirlifandi maður
HöIIu er Ingi Rúnar Ellertsson
skipstjóri, f. 21.1. 1954. Sonur
þeirra er Marteinn Jón, f. 5.10.
1978. Útför Höllu fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag.
stóð við rúmgaflinn og fallega bros-
ið hennar breiddist út um andlitið
þegar þau komu auga á hana og
tóku á móti henni. Fjölskyldan flutti
síðan til Akureyrar, þar sem fjöl-
skylda Lovísu bjó.
Líf læknishjónanna í Garðastræt-
inu hafði breyst, þau söknuðu barn-
anna og um vorið dreif Ólafur sig
til Akureyrar og fékk Höllu lánaða.
Það lán Stóð fram að fermingu, að
hún var ættleidd af Ólafi, Kristínu
og syni þeirra Ólafi Jóni sem þá var
27 ára. Halla kom sem nýr kraftur
og mikill sólargeisli þin á heimilið,
því læknishjónin höfðu misst sex ára
dóttur sína á hörmulegan hátt
nokkrum árum áður.
Það tókst mikið ástríki með Ólafi
Jóni og Höllu, sem aldrei bar skugga
á. Eftir að Lovísa móðir Höllu flutti
á Akranes með börnin, heimsótti
Halla móður sína og systkyni á
hveiju ári og hélt alla tíð góðu sam-
bandi við þau.
Halla lauk gagnfræðaprófi og
stundaði síðan nám við Hjúkrunar-
skóla íslands í tvö ár. Hún fylgdi
Einari manni sínum til náms í Þránd-
heimi, og lauk því ekki hjúkrunarná-
minu. Halla og Einar komu heim frá
Noregi 1969 og settust að á Akur-
eyri, í heimabæ Einars og fæðing-
arbæ Höllu. Halla vann við Heilsu-
gæslustöðina á Akureyri, og við
ungbárnaeftirlit. Eftir að þau skildu,
flutti hún á Akranes og síðan til
Keflavíkur með seinni manni sínum,
Inga Rúnari Ellertssyni skipstjóra.
Hún var meðlimur í Guðspekifélagi
Reykjavíkur um árabil.
Halla var frábær móðir og stolt
af börnum sínum þremur, Aðalsteini
Ólafí, sem er við söngnám og er
búsettur í Bandaríkjunum og er gift-
ur Emi Uda almannatengsla-full-
trúa, Kristínu Erlu, húsmóður í
Sandgerði, sem er gift Elíasi Birgi
Andréssyni pípulagningamanni, og
Marteini Jóni nema. Kristín Erla og
Elías eiga þau Elfu Katrínu og Heið-
ar Loga.
Halla mágkona mín var alltaf sér-
lega hlý við bróðurbörn sín og þau
eiga henni margt að þakka. Þau eiga
öll hugljúfar minningar um ástkæra
föðursystur. Halla var dugnaðar-
manneskja sem ekki fór með veggj-
um og var tekið eftir henni þegar
hún kom og fór. Hún var hlátur-
mild, söngelsk og gefin fyrir tónlist.
Enginn kunni betur að brosa í gegn-
um tárin þegar eitthvað bjátaði á.
í sumar, þegar hún var orðin
fastagestur á krabbameinsdeild
Landspítalans, lá Ólafur bróðir
hennar fársjúkur á næsta gangi.
Hún kom til hans svo oft sem hún
gat til að telja í hann kjarkinn. „Við
sigrum þetta stríð, bróðir minn,“
sagði hún. En það sigra ekki allir í
stríði. Síðustu vikurnar reyndi hún
að vera eins mikið heima og mögu-
legt var, því helst vildi hún vera
heima hjá Inga manni sínum. Hann
og börnin stóðu svo þétt við bak
hennar í veikindunum að aðdáunar-
vert var.
Elsku Ingi, Addi, Kristín Erla og
Marteinn, Guð styrki ykkur í sorg-
inni og hjálpi ykkur við að gleðjast
yfir minningunum um góða eigin-
konu, móður og ömmu.
Stefana Karlsdóttir.
í dag kveð ég eina af mínum
yndislegu systrum, hana Höllu, sem
ég þekkti allt of stutt.
Höllu kynntist ég ekki almenni-
lega fyrr en ég var tvítug 1980, er
hún og fjölskylda hennar fluttu til
Vestmannaeyja, þar sem ég bjó þá.
Þrátt fyrir að hafa ekki alist upp
saman fannst mér sem ég hefði
þekkt hana alla tíð, er við loks
kynntumst. Hafði ég einstaklega
gaman af að heimsækja hana. Það
var svo gaman að tala við hana.
Hún var svo fróð, svo blíð og hafði
mjög ákveðnar skoðanir.
Eitt var það sem við Solla systir
höfðum sérstaklega gaman af að
tala um við hana, en það var lífið
eftir dauðann. Voru það ekki fá
kvöldin sem við sátum saman syst-
urnar og töluðum langt fram á nótt
um þau málefni. Elsti sonur minn,
Aðalbjörn, og yngsti sonur Höllu,
Marteinn, voru fjögurra og þriggja
ára er við kynntumst og urðu strax
góðir vinir. Halla og Ingi fluttu fljót-
lega upp á land aftur, til Keflavík-
ur, og saknaði ég þeirra þá mikið.
Sjálf flutti ég til Reykjavíkur 1986,
en þá fórum við að hittast oftar.
Synir okkar urðu enn betri vinir
með árunum og heimsækja þeir
hvor annan oft um helgar. í dag
eru þeir sautján og sextán ára og
segir sonur minn að Marteinn sé
besti frændi sem hann á. í maí sl.
giftum við hjónin okkur og fannst
okkur það mjög leitt að Halla og
Ingi gátu ekki komið. En það var
okkur mikil ánægja að börnin þeirra
þtjú, Addi, Kristín og Marteinn,
komu. Addi frændi gerði mikla
lukku í brúðkaupinu okkar er hann
söng nokkur lög fyrir fullu húsi af
fólki.
Við fráfall Höllu er horfin sjónum
okkar kona með mikla persónutöfra,
kona sem hafði svo jákvæð áhrif á
umhverfið í kringum sig og annað
fólk. Þessa eiginleika hefur Halla
virkjað í börnum sínum þremur jafn
yndisleg og þau eru.
Minningar um Höllu munum við
öll sem þekktum hana ávallt varð-
veita í hjörtum okkar.
Elsku Ingi, Addi, Kristín og Mar-
teinn, megi Guð blessa ykkur og
styrkja á komandi árum.
Linda.
Halla föðursystir mín bjó alltaf í
öðrum landshluta en ég, svo sam-
bandið við hana og fjölskyldu henn-
ar hefur ekki verið mikið í gegnum
árin. Mig iangar þó til að minnast
þess tíma er ég dvaldi sumarlangt
hjá henni og þáv. manni hennar
Einari Aðalsteinssyni á Akureyri,
níu, tíu og ellefu ára gömul. Þetta
var fyrsta dvöl mín að heiman og
ég átti að passa Kristínu Erlu dótt-
ur þeirra sem var þá ungbarn og
Adda bróður hennar. Ástæðan fyrir
því að ég sest niður og minnist þessa
tíma á Akureyri er hversu mikil
áhrif Halla hafði á mig. Hún var
mín fyrirmynd sem móðir og sem
kona. Ég, yngsta barn foreldra
minna, hafði ekki kynnst umönnun
og uppeidi barna, en einmitt í því
var hún góð fyrirmynd. Hún kom
mér í móðurstað þennan tíma sem
ég dvaldi hjá henni en ég leit auðvit-
að öðruvísi á hana en mína eigin
móður og því.var hún mín fyrirmynd
sem kona. Hún var svo blíð, svo
óendanlega blíð og góð. Mér fannst
hún svo falleg og ein af minningun-
um er hve gaman mér þótti að horfa
á og fylgjast með þegar hún var
að hafa sig til. Hún var ákveðin og
ströng og ég komst ekki upp með
neitt hálfkák í vistinni en jafnframt
var hún skilningsrík ef eitthvað kom
upp á. Halla var myndarleg húsmóð-
ir og lærði ég margt af henni sem
hefur komið sér vel er ég fór að búa
sjálf og eignast börn. Eftir því sem
árin hafa liðið og sérstaklega eftir
að ég flutti sjálf til Akureyrar þá
hefur þessi tími skipað sérstakan
sess á minningum bernskuára
minna. Þó að Halla sé nú farin frá
okkur og komin til ættingja sinna
og vina hinum megin, þá lifír með
okkur minning, sem aldrei fellur
skuggi á, um blíða og góða konu.
Margrét Olafsdóttir.
Í tæknivæddu samfélagi okkar
virðist oft sem mannkostir séu vegn-
ir hvað mestir ef hátt og mikið er
talað. Athafnir virðast því miður
ekki vega eins þungt, og er það
miður. Hún Halla viðhafði yfirleitt
ekki mörg orð um hlutina, verkin
töluðu, unnin af nákvæmni og sam-
viskusemi. Hún mætti til vinnu á
morgnana áður en henni bar, og það
virtist engu máli skipta hversu mik-
ið var fyrir lagt, allt var klárað áður
en vinnutíma lauk.
Margir gera sér ekki grein fyrir
hversu mikilvægt það er hveijum
lækni að hafa góðan ritara. Óbeint
fara samskipti við sjúklinga, stofn-
anir og aðra lækna í gegnum rit-
ara. Öll þessi tengsl fjalla oftar en
ekki um viðkvæm efni sem eiga
ekkert sameiginlegt við flaustur og
fljótræði. Frágangur og framsetn-
ing hefur því mikið að segja um
hvernig skilaboðum er komið á
framfæri. Á þessu hafði Halla næm-
an skilning, allt virtist svo ágætt
eftir að hún hafði farið um það
höndum.
Það var fyrir tæpum sex árum
að hún gerðist ritari augnlækna í
Keflavík. Vinnuaðstæður hennar
voru frumstæðar til að byija með
en aldrei var kvartað, allt gert þann-
ig að ekki mátti betur gera. Þegar
flutt var í nýtt húsnæði fengu góðir
skipulagshæfíleikar hennar að njóta
sín, allt sem tengdist hennar vinnu
haganlega fyrir komið. Glamrið í
ritvélinni og brosið hennar gaf
ákveðna vellíðan eftir misskemmti-
legar ökuferðir á Reykjanesbraut-
inni. Allt í röð og reglu, tilbúið fyr-
ir nýjan starfsdag.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ARNFRÍÐUR EINARSDÓTTIR
frá Arnbergi,
Selfossi,
andaðist á Droplaugarstöðum 2. nóvember.
Guðmundur Sigurbergsson,
Jóhann Þór Sigurbergsson, Ásta Jónsdóttir,
Einar Sigurbergsson, Ólína Guðmundsdóttir,
Magnea Sigurbergsdóttir, Ásgeir Sæmundsson,
Árni Bergur Sigurbergsson Agnes Elidóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR JÓNSSON
fyrrverandi apótekari
á Sauðárkróki,
Háaleitisbraut 14,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
4. nóvember kl. 13.30.
Margrét Magnúsdóttir,
Margrét Sigurðardóttir, Guðmundur Hafsteinn Friðriksson,
Magnús Sigurðsson, Alfa Sigrún Sverrisdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför elskulegrar eiginkonu,
móður, tengdamóður og ömmu?
VILBORGAR
KRISTBJÖRNSDÓTTUR,
Steinagerði 2,
Reykjavik.
Gisli Sigurtryggvason,
Tryggvi Gíslason,
Kristín S. Gísladóttir, Hannes S. Kristinsson,
Valgeir K. Gislason, Pálína Sveinsdóttir,
Ævar Gíslason, Edda J. Einarsdóttir,
Eygló Haraldsdóttir
og barnabörn.
HALLA ÓLAFSDÓTTIR
Það var með sömu stillingu og
einkenndi hennar starf, sem hún
mætti örlögum sínum, brosmild og
án þess að kvarta, jákvæð en
raunsæ að baráttan yrði erfið. Við
samstarfsmenn hennar þökkum fyr-
ir þennan stutta tíma sem við feng-
um að njóta návistar hennar. Okkar
hlýjustu hugsanir leita til nánustu
aðstandenda.
Haraldur Sigurðsson.
í dag kveðjum við með miklum
söknuði einn af elstu starfsmönnum
Heilsugæslustöðvar Suðurnesja í
Keflavík, en Halla starfaði um ára-
bil sem læknaritari.
Hún hafði átt við erfið veikindi
að stríða síðasta hálfa árið og dó
langt fyrir aldur fram úr þeim vá-
gesti sem leggur allt of marga að
velli.
Halla var mjög mikilvirk og vand-
virk í starfi. Hún var traustur vinnu-
félagi og vildi leysa hvers manns
vanda. Hógvær og prúð í allri fram-
göngu og vildi vinna sín störf í kyrr-
þey, en hún gat líka verið hrókur
alls fagnaðar þegar það átti við.
Segja má að við höfum kynnst
nýrri hlið á Höllu í veikindum henn-
ar. Tók hún i hlutskipti sínu með
miklu æðruleysi og sýndi óvenjuleg-
an styrk til hinstu stundar. Hún
kvartaði aldrei en spurði gjarnan
hvernig starfið gengi hjá okkur
starfsfólkinu.
Fjölskylda hennar studdi hana
dyggilega allan tímann og gerði
henni kleift að dvelja eins lengi
heima og kostur var.
Við vottum aðstandendum, eigin-
manni, börnum, tengdabörnum og
barnabörnum innilega samúð við
fráfall hennar.
Blessuð sé minning mætrar konu.
F.h. starfsfólks Heilsugæslu-
stöðvar Suðumesja,
Jón Aðalsteinn
Jóhannsson, læknir.
í dag er borin til hinstu hvílu góð
vinkona okkar og starfsfélagi, Halla
Ólafsdóttir, sem lést eftir erfíð veik-
indi á Sjúkrahúsinu í Keflavík. Halla
starfaði sem læknaritari við Heilsu-
gæslustöð Suðurnesja frá 1981.
Hún var mjög traustur og góður
starfskraftur og vinnufélagi sem
ávallt var gott að leita til. Hinn 1.
maí 1993 tók Halla sér ársleyfi frá
störfum á Heilsugæslustöðinni og
hefði samkvæmt því átt að hefja
störf 1. maí í vor og hlakkaði hún
mikið til að koma aftur og ekki síst
við að fá hana á ný.
Enginn fær ráðið sínum nætur-
stað og örlögin höguðu því þannig
til að ekkert varð úr því að hún
kæmi til okkar aftur. Við sjáum því
að baki kærri vinkonu sem við mun-
um sárt sakna og lengi minnast.
Við sendum eiginmanni hennar,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að styrkja
þau á þessum erfíðu tímum.
Læknaritarar Heilsu-
gæslustöðvar og Sjúkra-
húss Suðurnesja.
Sá sem ekki slapp við fæðingu
sleppur ekki við dauðann.
Elsku systir mín, nú ert þú horf-
in úr lífi okkar á vit æðri máttar-
valda. Ljúfar og yndislegar voru þær
stundir sem ég átti með þér.
Alltaf var Halla svo blíð og góð
og sérstaklega tók ég eftir því hvað
hún sá hlutina alltaf í réttu ljósi.
Hún hélt alltaf sínu striki, sama
hvað á bjátaði.
En eins og þú trúðir og vissir að
til væri líf eftir þetta líf þá sjáumst
við örugglega aftur.
Eg veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir,
svo mæt og góð, svo trygg og trú,
svo tállaus, falslaus reyndist þú.
Eg veit þú látin lifir.
(Höf. ók.)
Elsku Ingi, Addi, Kristín, Mar-
teinn, tengdabörn og barnabörn, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Sólveig María
Aðalbjörnsdóttir.