Morgunblaðið - 24.11.1994, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 24. NÓVEMBER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Gréta Gunn-
hildur Sigurð-
ardóttir var fædd í
Ytri-Skógum i Kol-
beinsstaðahreppi 1.
september 1907.
Hún lést á Akra-
nesspítala að
morgni 7. nóvem-
ber síðastliðinn.
Gréta var dóttir
hjónanna Guðrún-
ar Guðjónsdóttur
og Sigurðar Þórð-
arsonar, síðar
bónda í Skálanesi.
Börn þeirra hjóna
voru Þórður, Guðný, Ólöf Sig-
ríður sem ung'lést úr berklum,
Gréta Gunnhildur og Lilja sem
nú er ein lifandi af systkina-
hópnum. Hálfsystkini í föður-
ætt eru Eiríkur sem er látinn
fyrir nokkrum árum, Anna
Guðrún, Ólafur, Jósef og Ólöf
Sigríður. Afar kært var alltaf
milli Grétu og hálfsystkina
hennar. Guðrún lést árið 1912
og leystist þá heimilið upp.
Börnunum var komið í fóstur
hjá vinum og vandamönnum.
MIG langar að minnast hennar
Grétu frænku minnar sem nú er
horfín frá okkur. Fæstir þekktu
þann stórbrotna persónuleika sem
þessi kona bjó , yfír. Hún flíkaði
ekki tilfínningum sínum eða þeim
hæfíleikum sem hún bjó yfír. Hún
var hæglát kona, sást aldrei flýta
sér en hvergi voru þó óunnin verk
í hennar nánasta umhverfí. Áður
en heyvinnuvélamar komu var allur
heyskapur unninn með orfi og ljá,
snúið og rakað með hrífum. Á þess-
um tíma vann Gréta jafnt inni sem
úti á túni og öll störf leýsti hún
jafn vel af hendi. Það var eins og
ekkert gæti haggað þessari vinnu-
sömu konu.
Gréta var mjög skemmtileg kona.
Hún bjó yfír sérstakri kímnigáfu
og hló svo dillandi hlátri að þeir sem
f návist hennar voru smituðust
ósjálfrátt af. Hún bjó líka yfir mik-
illi alvöru, var mjög tilfinninganæm
og fann til með þeim sem áttu um
sárt að binda á einn eða annan
hátt hvort sem um var að ræða
Þórður og Ólöf fóru
til Elínar Þórðar-
dóttur föðursystur
þeirra og manns
hennar Guðlaugs
Jónssonar að Selj-
um í Hraunhreppi á
Mýrum. Þá var
Gréta búin að vera
þar um eins árs
skeið. Hjá þeim El-
inu og Guðlaugi að
Seljum ólst Gréta
upp og var þar allt
þar til hún gekk að
eiga eftirlifandi
mann sinn, Guð-
mund Óskar Helgason í Hólma-
koti, þar sem þau bjuggu. Börn
þeirra eru Sigrún og Helgi.
Sigrún býr í Grindavík með
sambýlismanni sínum Karli Júl-
íussyni og eiga þau þrjá syni.
Helgi býr í Hólmakoti ásamt
konu sinni Sjöfn Ingu Kristins-
dóttur og eiga þau fimm böm.
Þá á Sjöfn þrjú börn frá fyrra
hjónabandi. Gréta var jarð-
sungin frá Akrakirkju laugar-
daginn 12. nóvember síðastlið-
inn.
menn eða málleysingja. Gréta var
sönn bóndakona. Hún fylgdist vel
með veðurfari í öllum landshlutum
og hafði mikla samúð með þeim
bændum sem áttu í erfíðleikum með
að ná inn heyi vegna óþurrka, hvar
á landinu sem þeir bjuggu.
Gréta var snillingur að elda góð-
an mat og þótt ekki væri mikið til
að kryddi og ýmsu öðru sem við
notuð til matargerðar í dag var
maturinn hjá Grétu sérstaklega
bragðgóður. Það muna vel þeir
unglingar sem voru hjá þeim hjón-
um á sumrin. Ég hef oft fengið að
heyra það hjá Steina syni mínum,
sem var þar í mörg sumur, að ég
geti ekki búið til eins góðan mat
og Gréta svo ekki sé talað um
brauðið hennar Grétu.
Þau hjónin, Gréta og Mundi,
höfðu mikla ánægju af að taka á
móti gestum og fá í ieiðinni fréttir
úr sveitinni eða af ættingjum og
vinum í Reylqavík. Mikill samgang-
ur var milli bæjanna Hólmakots og
Skálaness. Þær systur, Gréta og
Anna móðir mín, voru mjög sam-
rýmdar og oft hlegið dátt þegar þær
heimsóttu hvor aðra. Fólkið á þess-
um bæjum var eins og ein stór íjöl-
skylda enda skyldkeikinn mikill þar
sem Þorsteinn faðir minn og Mundi
voru bræður.
Eftir að við fluttum til Reykjavík-
ur voru ekki ófáar ferðirnar upp í
Hólmakot og alltaf voru þær jafn
spennandi. Það var alltaf eins og
að koma heim. Gréta var mjög tón-
elsk og hafði sérstakt yndi af fal-
legri harmoníkutónlist. Hún átti
litla harmoníku þegar hún var ung
stúlka á Seljum og spilaði þá gjam-
an fyrir ferðafólk sem beið eftir að
komast yfir í Hjörsey.
Gréta var mikill dýravinur og
kom það sér oft vel við sauðburðinn
þar sem hún hafði gott lag á að
hjálpa þeim ám sem áttu í erfiðleik-
um með að bera. Eins að koma lífi
í lömb sem höfðu ofkælst, þá sást
það vel hvað hún gladdist þegar vel
tókst til.
Fyrir um þrem árum var ég um
vikutíma í Hólmakoti hjá Grétu og
Munda. Ég er afar þakklát fyrir
þennan tíma. Þegar Gréta var búin
að fá sér miðdegisblund tók hún
upp öskju með gömlum söngtextum
og söng fyrir mig bæði af blaði og
eins það sem hún kallaði Skógarlög-
in. Þótt ótrúlegt kunni að virðast
eru það lög og textar sem hún lærði
í Skógum fyrir fjögurra ára aldur
þegar foreldrar þeirra systkina
sungu fyrir þau í rökkrinu. Þessari
viku mun ég aldrei gleyma og er
ég afar þakklát fyrir allt sem hún
sagði mér þessa daga og það traust
sem hún sýndi mér.
Gréta var búin að vera mikill
sjúklingur síðustu ár og lagðist inn
á Akranesspítala í sumar. Ég efa
ekki að það hefur verið hugsað vel
um hana þar af því öndvegisfólki
sem þar vinnur. Hún gaf upp and-
ann að morgni 7. nóvember, eins
hægt og hljótt og allt hennar líf
var. Nú er hún horfín á vit feðra
sinna og systur sem hún syrgði svo
sárt þegar hún var unglingur og
gleymdi aldrei.
Elsku Gréta mín, við sem þekkt-
um þig svo vel geymum minningu
þína í hjörtum okkar.
Á kveðjustund fær huggað heilög trú
itt himinljós nú aftur skín í heiði.
bústað drottins björt þú skartar nú
sem blómguð grein á lifsins æðsta meiði.
(Ókunnur höf.)
Helga María Þorsteinsdóttir
frá Skálanesi.
GRETA GUNNHILDUR
SIGURÐARDÓTTIR
ÖRNREYNIR
LEVISSON
+ Örn Reynir Le-
visson fæddist í
Reykjavík 11. febr-
úar 1933. Hann lést
á Vífilsstöðum 14.
nóvember síðstlið-
inn. Foreldrar hans
voru Kristín Guð-
mundsdóttir og Sig-
tryggur Levi Agn-
arsson frá Fremsta-
gili i Langadal í
A-Húnavatnssýslu.
Bróðir Reynis sam-
mæðra er Karl
Sævar Benedikts-
son. Systkini hans
samfeðra _ eru Brynhildur,
Svana og Ómar.
Reynir kvæntist Rögnu
Valdimarsdóttur, Hafnarfirði,
1978. Fyrir hjónaband átti
hann tvær dætur, Björgu og
Kristínu. Útför Reynis fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag.
ÖRN Reynir Levisson fluttist eins
árs gamall til Stykkishólms, til
ömmu sinnar Olavíu Hjálmrósar
Ólafsdóttur og ólst þar upp til 14
ára aldurs. Þá fór hann til móður-
innar sem bjó í Danmörku og það-
an fluttu þau til Tangier í Afríku.
Hjá móður sinni dvaldi Reynir ungl-
ingsárin. Er móðir og stjúpi fluttu
til Kalifomíu fór
Reynir heim til Stykk-
ishólms. Hann fór
snemma að vinna og
kaus hann sjóinn sem
margir ungir menn
gerðu í þann tíð.
Þegar hann hætti
sjómennsku fór hann
til Pósts og síma og
var þar flokksstjóri,
sem sá er kallaður er
fór með menn til sí-
malagna vítt um land-
ið. Hjónaband Reynis
og Rögnu Valdimars-
dóttur mikillar sóma-
konu, og þeirra sambúð öll var
hans mesta gæfa að hann tjáði
mér. Ragna missti fyrri mann sinn
í sjóslysi frá stórum bamahóþi og
barðist ein og kom þeim öllum til
manns. Hún getur nú litið stolt
yfír hópinn. Dætrum sínum Björgu
og Kristínu unni Reynir mikið. Þær
eru ekki sammæðra og varð hann
að láta þær frá sér ungar.
Reynir naut aldrei samvista við
föður sinn, Sigtrygg Levi Agnars-
son, mun einu sinni hafa talað við
hann. Ég kynntist Reyni fyrst eftir
lát föður hans og man ég enn hvað
ég var hissa er ég sá hvað taktar
og allt fas var líkt hans, sem og
föðurbræðra.
Reynir var gleðskaparmaður öll
sín unglingsár og minntist þeirra
oft í góðum hópi. Hann var verka-
lýðssinni í skoðunum og róttækur
á köflum, eins og hann átti ætt
til. Hann var vandaður og dreng-
lundaður.
Reynir var lengi starfsmaður
Olís í Garðabæ eða þar. til heilsan
brast fyrir nokkrum ámm. Hann
barðist mikið við heilsuleysi, bæði
sitt og Rögnu, en þrátt fyrir erfíð-
leika voru þau alltaf hress í við-
móti og ánægð. Þau ferðuðust mik-
ið og dvöldu erlendis á vetrum.
Þegar ég kveð minn ágæta mág,
Reyni, verður mér hugsað til okkar
fyrstu kynna, er kona mín sá hann
í fyrsta sinn kominn um þrítugt.
Þau stóðu bæði skrítin á svip, enda
nær jafngömul. Það tókst með þeim
vinátta, að betri þekki ég ekki milli
systkina, sem ekk'i vissu mikið
hvort af öðru fyrr.
Ég bið þér guðs blessunar, Reyn-
ir minn, og ég veit að þeir upp-
skera er sá. Það verður vel á móti
þér tekið.
Guð veiti ykkur styrk, Ragna
mín og Valdimar, sem honum voruð
svo kær.
Brynhildur, Ómar og Pálmi.
ERFIDRYKKJUR
cáSb
P. ERLAN sírni 620200
t
Móðir okkar,
INGVELDUR EYJÓLFSDÓTTIR,
Hátúni 12,
Vík í Mýrdal,
lést á heimili sínu að kvöldi 28. nóvember.
Dætur hinnar látnu.
t
Ástkær eiginmaður minn,
L. MAC GREGOR,
Jacksonville,
Flórída,
lést 17. nóvember sl.
Helga S. Eysteinsdóttir Mac Gregor.
t
HERTHA W. GUÐMUNDSSON,
ísólfsskála,
Grindavík,
lést í Vífilsstaðaspítala þriðjudaginn 22. nóvember.
Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna,
Eyrún Jónsdóttir, Stefán Stefánsson,
Agnes Jónsdóttir, Jón Ólafsson.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
SIGMUNDUR INGIMUNDARSON,
Heiðargerði 24,
Akranesi,
lést að kvöldi 22. nóvember.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Sæunn Árnadóttir.
t
Ástkær faðir okkar,
ÞORBERGUR BJARNASON,
Hraunbæ,
Álftaveri,
lést á hjúkrunarheimilinu Klausturhólum, Kirkjubæjarklaustri,
22. nóvember.
Börn hins látna.
t
Elskuleg systir okkar og mágkona,
BIRNA MELSTED,
Holstebro,
Danmörku,
er látin.
Bálför hefur farið fram.
Páll Melsted, Elsa S. Melsted,
Gunnar Melsted, Unnur E. Melsted.
t
Kær frænka okkar,
RAGNHEIÐUR DÓROTHEA
EVERTSDÓTTIR,
Drápuhlíð 35,
andaðist á heimili sínu 15. nóvember.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Hjartans þakklæti til frændfólks og vina
fyrir auðsýnda samúð.
Gunnhildur Ólafsdóttir,
Jóhanna Ólafsdóttir.
t
Bróðir okkar, '
ÞÓRÐURRAGNARSSON
vélstjóri,
Hólavallagötu 13,
lést 21. nóvember sl.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda.
Jóhanna Ragnarsdóttir,
Birgir Ragnarsson,
Ragnar Þ. Ragnarsson.