Morgunblaðið - 21.12.1994, Blaðsíða 40
40 MIÐVIKUDAGUR 21. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
NÁTTÚRUSÝN
Hvaða myndir tekur náttúran
á sig í huga okkar og
menningu?
Náttúrusýn geymir á þriðja tug
greina eftir jafn marga höfunda
þar sem horft er til náttúrunnar
frá sjónarhóli trúar, siðfræði,
samfélags, lista og vísinda.
í bókinni er einnig að finna
fjölda íslenskra náttúruljóða
og eftirprentanir af
landslagsmálverkum.
Ritstjórar greinasafnsins eru
Róbert H. Haraldsson,
heimspekingur og Þorvarður
Ámason, líffræðingur.
Bókin er 356 bls. Utgefandi
Rannsóknarstofnun í siðfræði
við Háskóla íslands.
»
„Grennri fyrir kvöldið"
Instructor's Choice sokkabuxurnar
sem gera fæturna svo fallega.
Stæroir S—M—L—XL—XXL
Helstu útsölustaðir:
Plexiglas, Borgarkringlunni
Mondó, Laugavegi Sendum í póstkröfu
Koaa, Kerlavík Heildsala — smásala
Nina, Akranesi
Toppmenn og sport, Akureyri
Flamingo, Vestmannaeyjum
Topphár, ísafirði
Sirrý, Grindavík ÆFINGASTUDEO
viðarsbúð, Fóskrúðsfirði Sími 92-14828.
jóíagjöf
FULL BUÐ
Af FALLEGUM |
NÁTTFATNAÐf:j||
OG NÆRFATNAÐI
Á SCHISSER
llvmpsiaL.
Laugavegi 26, Kringlunni 8-12,
slmi 13300. sirni 33600. ;
MIIMNINGAR
SIGURÐUR
BJARNASON
+ Sigurður
Bjamason
fæddist i Hrútsholti,
Eyjahreppi, Snæ-
fellsnesi, 9. desem-
ber 1930. Hann lést
á Landspítalanum
14. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Bjami
Guðjón Guðmunds-
son, húsasmíða-
meistari í Keflavík,
f. 1897, d. 1988, og
kona hans Sigríður
Kristin Magnúsdótt-
ir, húsmóðir, f.
1906, d. 1974. Albróðir Sigurðar
er Guðmundur ÓIi og þrjú hálf-
systkin hans, samfeðra, eru:
Margrét, Arni og Hrafnhildur.
Hinn 21. desember 1951 kvænt-
ist Sigurður Aðalheiði Ólafs-
dóttur, f. 15.10. 1931. Foreldrar
hennar voru Ólafur Benedikts-
son, sjómaður og Guðrún A.
Jónsdóttir, húsmóðir. Böm Sig-
urðar og Aðalheiðar em: 1)
Gunnar, f. 26. júní 1953. 2)
Bjarni, f. 11. apríl 1956, kvænt-
ur Helgu Amþórsdóttur, f. 12.
september 1952. Böm þeirra
í DAG verður til moldar borinn
Sigurður Bjarnason, fyrrum kenn-
ari við Fjölbrautaskólann í
Garðabæ. Sigurður starfaði lengst
af sem kennari og um skeið sem
skólastjóri í Hlíðardalsskóla. Hann
var fjölmenntaður maður, með
kennarapróf, cand.mag.-próf í ís-
lenskum fræðum og guðfræðipróf
frá Englandi. Hin víðtæka mennt-
un, samviskusemi í starfi og mikil
sjálfsögun gerðu Sigurð að af-
bragðsgóðum kennara.
Sigurður kom til starfa í Garða-
skóla í Garðabæ árið 1980 og hóf-
ust kynni okkar þá. Hann réðst
síðan sem kennari við Fjölbrauta-
skólann í Garðabæ við stofnum
hans 1984 og gegndi því starfi til
ársins 1987 er hann tók alvarlega
að kenna sér þess sjúkdóms er að
lokum bar hann ofurliði. Hann
sinnti síðasta árið störfum á bóka-
safni skólans af mikilli alúð og
skyldurækni. Þá leyndi sér ekki
hvílíku sálarþreki og kjarki Sigurð-
ur var gæddur á erfíðum tímum.
í minningunni lifir góður dreng-
ur sem ævinlega bar hlýjan hug
til samstarfsmanna og velvilja í
garð nemenda. Hann var gæddur
þeim eiginleika að skynja hve hug-
ur ungs fólks er margslunginn og
hversu misjafnt er eðli einstakling-
anna, aðstæður og öll kjör. Hann
gladdist yfir velgengni greindar
og atorkusamra nemenda en hinir
sem minna máttu sín áttu vísa
velvild hans og leituðu gjarnan til
hans.
Sú lífsspeki nær sjaldan eyrum
Qöldans að vammlaust líf manna,
„integer vitae“, er kjarni hamingj-
unnar og grundvöllur siðmenning-
arinnar. I hugum okkar starfs-
manna skólans var Sigurður ekki
einungis fjölmenntaður gáfumaður
heldur einstakt ljúfmenni sem
ævinlega sýndi lipurð og vinarþel.
Að leiðarlokum votta ég eigin-
konu Sigurðar, Aðalheiði Olafdótt-
ur, börnum þeirra og öðrum ástvin-
um innilega samúð og þær kveðjur
flyt ég frá nemendum, kennurum
og öðru starfsfólki Fjölbrautaskól-
ans í Garðabæ.
Blessuð sé minning Sigurðar
Bjarnasonar.
Þorsteinn Þorsteinsson.
Ég þokaðist varfærnum skref-
um í átt til hópsins. Hlátrasköll,
hávært tal: Ertu ekki búinn að
hafa það gott í sumar? Ég tvísteig.
Hefði ég kannski átt að fara í rauða
jakkann? Áður en mér gæfist ráð-
rúm til frekari vangavelta gekk
hávaxinn maður til mín, grannur
eru: Rakel Ýr, f.
1979, og Rebekka,
f. 1987. 3) Sigríður
Kristín, f. 7. október
1957, d. 18. ágúst
1991, gift Ian E.
Graham, f. 4. júní
1957. Börn þeirra
eru: Hilda Kristin,
f. 1982, og Mark
Edward, f. 1985.
Sigurður lauk
landsprófi frá
Reykhoitsskóla í
Borgarfirði 1948,
kennaraprófi frá
Kennaraskóla ís-
lands 1951, BA-prófi í guðfræði
frá Newbold College, Englandi,
1961, BA-prófi í íslensku frá
HI 1969 og cand. mag. prófi í
íslenskum bókmenntum frá HÍ
1981. Sigurður var kennari við
Hlíðardalsskóla, Ölfusi, 1951-
1969, þar af skólastjóri við sama
skóla 1960-1964, starfsmaður
samtaka S.D. aðventista 1969-
1980 og kennari við Garða- og
Fjölbrautaskólann í Garðabæ
1980-1987. Útför Sigurðar fer
fram frá Aðventkirkjunni í
Reykjavík í dag.
og spengilegur með fallegt bros
sem yljaði. Traust handtak Sigurð-
ar Bjarnasonar, íslenskukennara,
bauð nýjan kennara innilega vol-
kominn.
Undir eins við þessi fyrstu kynni
fyrir tólf árum geislaði frá honum
góðvild og hógværð hins ríka og
lítilláta. í nálægð hans ríkti ætíð
friður hins æðrulausa. Hann lýsti;
hann var ljós rétt eins og sá sem
hann trúði fyrir lífi sínu og gat
ætíð sagt við: Verði þinn vilji. Leið-
ir skildu um stund eftir að Sigurð-
ur hætti kennslu. Með ljósker sitt
leitaði hann mig síðar uppi með
ærinni fyrirhöfn þar sem ég dvaldi
í skuggadal. Af vilja frekar en
mætti þess sem er haldinn illkynja
hrörnunarsjúkdómi heimsótti hann
mig, upp marga stiga, með fangið
fullt af blómum, bros í augum og
bréf í stað talaðra orða. Drifhvítar
arkir, sneisafullar af hlýjum orðum
og byijuðu allar eins: Kæra vin-
kona.
Og vinkonan kynntist hans betri
helmingi, eins og hann orðaði það,
Aðalheiði Ólafsdóttur. Ástfangnari
og samhentari hjón hef ég ekki
þekkt. Á samverustundum okkar
leið mér oft sem ástkærri dóttur
sem þau vildu veg bestan.
Bréfin eru orðin mörg frá honum
Sigurði, vini mínum. í þeim endur-
speglast einlægt trúnaðarsam-
band, fölskvalaus vinátta og um-
hyggja sem hann alla tíð bar fyrir
mér og börnum mínum. Sameigin-
leg ást okkar á hinni heilögu
þrenningu skáldsins: tungu, landi
og þjóð, knýtti okkur líka nánari
vináttuböndum. Hann gjörþekkti
sérhvert fjall sem ég prílaði upp á
og átti þær fallegustu myndir frá
náttúruperlum okkar sem ég hef
augum litið. Hann leyfði mér að
skyggnast inn í heim sinn og njóta:
í öldudölum tóna og ijóða í litlu
heimilislegu sjúkrastofunni eða á
fallegu heimili þeirra hjóna. Oft
var erfitt að trúa því hversu sár-
þjáður vinur minn var í raun.
Ætíð brá fyrir glettni í augnkrók-
um og brosi í margra mánaða rúm-
legu. Stíll hans var alla tíð ívafinn
gamansemi þegar hann öðlast
kraft á ný að setjast við tölvuna
sína og spjalla við vini.
í Fjölbrautaskólanum í Garðabæ
starfaði samstilltur hópur og nýir
kennarar boðnir velkomnir í hann.
Nú á aðventu á milli prófa og próf-
úrlausna sitjum við gjarnan i skini
kertaljósa og ræðum galdur lifsins.
Það er langt síðan Sigurður
Bjarnason hefur setið meðal okkar
ef talið er samkvæmt almanaki.
Samt hefur hann aldrei farið langt.
Og ljós hans mun halda áfram að
lifa.
Stijál eru laufín
í loftsölum tijánna,
' blika, hrapa í haustkaldri ró.
Virðist þó skammt
síðan við mér skein
græn angan af opnu brumi.
(Snorri Hjartarson)
Hallfríður Ingimundardóttir.
STEFAN SIGURÐUR
SIGURJÓNSSON
+ Stefán Sigurð-
ur Sigurjónsson
fæddist á Krókvöll-
um í Garði 4. maí
1922. Hann lést á
Landspitalanum 8.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskirkju 19. des-
ember.
STEFÁN Sigurður
Siguijónsson er látinn
eftir erfíð veikindi. Ég
kynntist Sigurði fyrst
fyrir rúmum tveimur
áratugum. Þá var ég barn að aldri
og hann bjó með fjölskyldu sinni
vestur á Seltjarnarnesi. Þar voru
alltaf margir bílar á vegum Sigurð-
ar og ekki er laust við að það hafi
vakið aðdáun margra þeirra sem
yngri voru. Vélar og ýmis tæki
voru ævistarf Sigurðar og lagni
hans við hverskyns viðgerðir var
alþekkt. Eflaust er mörgum sem
nú kveðja hann ofarlega í huga sú
sérstaka greiðvikni og hjálpsemi
sem hann ávallt sýndi mönnum sem
áttu í erfiðleikum með bilaðan bíl
eða önnur tæki. Sigurður var alla
tíð athafnasamur. Honum leiddist
leti og rolugangur og var sjáifur
sérlega ósérhlífinn, ekki síst við að
hjálpa öðrum. Hann starfaði jafnan
eftir því sem heilsa leyfði, og stund-
um umfram það.
Ekki var Sigurði mikið um logn
gefið. Hann var stundum orðhvass,
jafnvel svo að við-
kvæmu fólki þótti nóg
um. Það raskaði þó
ekki ró þeirra sem bet-
ur þekktu Sigurð. Þeir
vissu að hann vildi öll-
um vel. Sigurður var
mjög sjálfstæður og
hafði sterka réttlætis-
kennd. í umræðum tók
hann iðulega málstað
þess sem minna mátti
sín. Hann var líka ætíð
ófeiminn við að segja
mönnum til syndanna
ef tilefni gaf. Þótti hon-
um um of hallað réttu
máli átti hann þó til að gerast
málsvari manna eða skoðana sem
hann að öðru jöfnu ekki studdi.
Sigurður fór víða og kynntist
mörgum á lífsleiðinni. Hann hafði
alltaf frá einhveiju að segja, ýmist
mönnum eða merkilegum atvikum.
Minningin um Sigurð mun ekki
síst tengjast því sem hann upplifði
við aðstæður sem nú eru horfnar,
til dæmis á stríðsárunum, og hann
miðlaði með frásögnum sínum.
Á yngri árum var Sigurður at-
gervismaður og því hefur það verið
honum þungbærara en ella er lík-
aminn setti honum sífellt þrengri
skorður. Þótt hann bæri sig vel var
ljóst að versnandi heilsa var honum
erfið frelsisskerðing.
Aðstandendum Sigurðar sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Haraldur Ólafsson.