Morgunblaðið - 21.12.1994, Blaðsíða 43
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 21. DESEMBER 1994 43
BRAGI
EINARSSON
+ Bragi Einarsson
fæddist í Reykja-
vík 11. júní 1930.
Hann varð bráð-
kvaddur 9. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Nína Sveinsdóttir
leikkona og Einar
Jónsson prentari,
þau eru bæði látin.
Bróðir hans er Guð-
jón Einarsson ljós-
myndari og prent-
ari, kvæntur Þórdísi
Guðmundsdóttur.
Hinn 2. desember
árið 1950 giftist Bragi eftirlif-
andi eiginkonu sinni Margréti
Bettý Jónsdóttur. Foreldrar
hennar voru Jón og Gréta
Björnsson málarar. Þau eru
bæði látin. Bragi og Bettý eign-
uðust fjóra syni sem eru: 1)
Sturla, fæddur 16.
apríl 1950, kvæntur
Hrafnhildi Guðna-
dóttur, þau eiga tvo
syni, Snorra og
Guðna. 2) Þór,
fæddur 18. septem-
ber 1951, kvæntur
Hafdísi Guðjóns-
dóttur, þau eiga
þrjú börn, Helgu
Sigríði, Nínu Björk
og Jón Grétar. 3)
Jón, fæddur 23.
september 1952,
ókvæntur, en á eina
dóttur, Margréti
Bettý. 4) Einar Bragi, fæddur
11. ágúst 1965, í sambúð með
Ásu Kristínu Árnadóttur og
eiga þau einn son, Elmar
Braga, og barn á leiðinni. Útför
Braga fer fram frá Garðakirkju
í dag.
KYNSLÓÐIR koma, kynslóðir fara.
Kynslóð Braga Einarsonar, stríðs-
og eftirstríðskynslóðin hefur í raun
lifað margar kynslóðir hljóðfæraleik-
ara, svo ör hefur þróunin verið þessa
hálfu öld. Þegar iðnaðarmenn á öld-
inni sem leið, þeir bræður Jónas og
Helgi Helgasynir, gerðust brautryðj-
endur á sviði tónlistar með stofnun
hljóðfæraflokks og söngkóra, þá
hófst sá ferill, sem blómstraði eftir
seinni heimsstyijöld. Áhugasamir
iðnaðarmenn hafa alltaf staðið fram-
arlega í að lyfta tónlistarmenningu
Islendinga á hærra plan. Sagan seg-
ir að iðnaðarmenn og fleiri, meðlimir
Lúðrasveitarinnar Hörpu sem síðar
sameinuðust lúðrasveitinni Gígju,
hafi gengið á fund bæjarstjóra og
beðið um lóð undir hljómskálahús.
Þeir höfðu með sér teikningu eftir
danskan arkitekt. Ekki báðu þeir um
styrk eða peninga en bæjarstjóri
hafði bent út um gluggann hjá sér,
út yfir Tjörnina, og sagt eitthvað á
þá leið að þeir mættu byggja þarna
hinum meginn við Tjörnina, þ.e.a.s.
á öskuhaugunum.
Einar Jónsson prentari og tónlist-
armaður, faðir Braga Einarssonar,
var einn af þeim sem hrærðu steypu
í það merka hús. Hann var einnig
einn af stofnendum Lúðrasveitar
Reykjavíkur þegar Harpa og Gígja
sameinuðust árið 1922, en lúðra-
sveitarmenn ásamt meðlimum
Hljómsveitar Reykjavíkur, stofnuðu
Tónlistarskóla Reykjavíkur og var
hann til húsa í Hljómskálanum frá
stofnun skólans 1930 og allt fram
yfir seinni heimsstyijöld.
Bragi Einarson hefur setið í þessu
húsi áratugum saman við æfingar í
góðum félagsskap margra kynslóða
klarinettleikara. Bragi Einarsson var
ávallt reiðubúinn að spila það sem
hann var beðinn um, oft hlaupandi
í skarðið fyrir aðra; sem sagt ávallt
reiðubúinn.
Móðir Braga var Nína Sveinsdótt-
ir leikkona og söngkona, svo ekki
átti Bragi langt að sækja listræn
áhrif í uppvextinum.
Leiðir okkar Braga lágu saman
þegar við vorum við nám hjá meist-
ara okkar, Vilhjálmi Guðjónssyni
klarinett- og saxafónleikara. Ég
minnist hópsins sem kom stundum
saman á Bergstaðastræti 66 til sam-
æfinga. Auk okkar Braga var Gunn-
ar Egilsson sem síðar gerðist lærifað-
ir ijölda góðra klarinettleikara,
ásamt störfum sínum hjá Sinfóníu-
hljómsveit Islands; Ingibjörg Þor-
bergs, söngkona, tónskáld og út-
varpsmaður, Kristján Kristjánsson,
sem fór til Ameriku til náms, og
stofnaði þann fræga hóp, K.K. sext-
ettinn, þegar heim kom, Kristján
Hjálmars, lést á besta aldri, Óli P.
o.fl. Þetta var dásamlegur tími fullur
mikilla væntinga. Hópurinn átti eitt
sameiginlegt auk hljóðfæraleiksins
þ.e. áhuga á dægurtónlist og jazz
sem í raun átti ekki upp á pallborðið
hjá alvarlega þenkjandi tónlistar-
mönnum á þessum tíma.
, Bragi var prentiðnaðarmeistari og
starfaði að iðn sinni alla tíð auk þess
sem hann spilaði í lúðrasveitum og
danshljómsveitum. Bragi lék m.a.
með Hljómsveit Bjama Böðvarsonar,
Hljómsveit Baldurs Kristjánssonar,
Hljómsveit Þórarins Óskarssonar,
Hljómsveit Áma ísleifs, Músik kaba-
rett prentara sem var stórsveit undir
stjóm Magnúsar Ingimundarsonar.
Einnig lék Bragi með gömludansa-
hljómsveit Ásgeirs Sverrissonar svo
og fjölmörgum smá „kombóum" og
að síðustu Sveiflusextettinum.
Bragi Einarsson var sæmdur heið-
ursmerki Lúðrasveitarinnar Svans
fyrir 10 ára óeigingjarnt starf en
lengst hefur hann verið félagi í Lúð-
rasveit Reykjavíkur. Öll þau ár sem
Bragi spilaði í lúðrasveitum íslands
voru starfskraftar hans launalaust
áhugastarf. Með lúðrasveitinni höf-
um við félagarnir átt margar gleði-
stundir; ferðalög um landið, utan-
landsferðir að ógleymdum félagss-
kemtunum í Skálanum, þar sem
Bragi var ávallt hrókur alls fagnað-
ar, ávallt tilbúinn að spila og glens-
ast með okkur félögunum.
Þegar stofnaður var tónlistarskóli
í Garðahreppi vom Bragi og Bettí
kona hans meðal bestu stuðnings-
manna þegar stofnuð var barna-
hljómsveit við skólann. Þau hjónin
áttu góðan nemanda í hópnum, Einar
Braga, núverandi skólastjóra Tónlist-
arskóla Seyðisfjarðar. Einar Bragi
er þekktur sem einn af okkar bestu
saxafónleikurum. Ég minnist þess
þegar Bragi Einarsson prentari
þrammaði með barnahljómsveitinni
um torg og stræti ásamt syninum
unga og lýsir það Braga vel því hann
þekkti ekkert kynslóðabil.
Við í Lúðrasveit Reykjavíkur vor-
um harmi slegnir þegar við fréttum
lát Braga. Bragi Einarsson lék síðast
á hljómleikum með Lúðrasveit
Reykjavíkur hinn 4. desember í Ráð-
húsi Reykjavíkur. Þar sat hann við
hlið sonar síns Þórs, sem er starf-
andi meðlimur í Lúðrasveitinni.
Við í Lúðrasveit Reykjavíkur send-
um þér, Bettý, sonunum fjórum:
Sturlu, Þóri, Jóni og Einari Braga,
Guðjóni bróður og öðrum ættingjum
innilegustu samúðarkveðjur og von-
umst eftir að sjá þig Bettý, með hin-
um tóna-konunum í Skálanum við
fyrsta tækifæri. Áfram verður blásið
í lúðrana. Nýjar kynslóðir koma og
halda uppi merkinu.
Guðmundur Norðdahl.
Það skein sól í Laugardalnum
þetta sumar og hálfkassabíllinn stóð
ferðbúinn á hlaðinu og beið þess að
flytja okkur austur á Selfoss, þar sem
heimamenn slógust í hópinn og
mynduðu hljómsveitina. Bragi var
búinn að vera í prentsmiðjunni alla
vikuna og hafði samt náð á lúðra-
sveitaræfingar. Fyrir austan var
rennt yfir lagavalið áður en skemmt-
anir hófust.
Þetta var sumarið 1953 og það
skein alltaf sól í lífí Braga og Bettý-
ar, hvemig svo sem heimurinn hag-
aði sér. Þrekið, æðruleysið og góða
skapið var ótakmarkað. Bettý sá um
heimilið og synina, Sturlu, Þór, Jón
og Einar litla Braga, þegar hann kom
um síðir í heiminn.
Hjá þeim hjónum var auðvitað
gestkvæmt enda alltaf gott að vera
í návist þeirra. Þá þótti ekki miður
hið fagra umhverfi í dalnum, sem
myndaði svo fallegan og viðeigandi
ramma utan um fjölskylduna. Fram-
tíðin var björt.
Einhvern veginn stóðum við í
þeirri trú, að nægur tími myndi gef-
ast til samveru, þegar aldurinn færð-
ist yfir okkur og hljóðfærin yrðu ef
til vill dregin fram, dustað af þeim
rykið og það gamla og góða rifjað
upp. Reyndar hafði slíkt gerst stöku
sinnum í þessi rösku 40 ár en því
miður allt of sjaldan.
Nú er ljóst að tímanum hefði
mátt veija betur svo samverustund-
irnar yrðu fleiri, en þakklátur má sá
samt vera, sem fékk að vera með
Braga lengur eða skemur. Hann var
mikill hæfileikamaður, sem sótti
prentlistina til föður síns, Einars, en
þau móðir hans, Nína, áttu það sam-
merkt að koma opinberlega fram á
kvöldin, þó leiksviðin væru ólík.
Það, sem gerir Braga svo eftir-
minnilegan, var þessi græskulausa,
viðverandi kímni hans og nærfærn-
islega aðgát í nærveru sálna. Þolin-
mæði var honum eðlislæg og hann
þótti besti maður til að gleðjast með
í góðu hófi. Hnjóðsyrði lágu ekki á
hans vörum og það var ijarri honum
að stunda sleggjudóma um aðra.
Skap sitt hamdi hann vel og lét það
ekki bitna á öðrum væri honum
þungt í sinni.
Hann var hreinskiptinn og vand-
aður félagi, sem við hljómlistarmenn
sem og aðrir munu sárt sakna. Við
þökkum fyrir að hafa mátt eiga sam-
leið með slíkum dreng. Fjölskyldu
hans eru færðar hér innilegar samúð-
arkveðjur starfssystkinanna í Félagi
íslenskra hljómlistarmanna.
Hrafn Pálsson.
í dag kveð ég vin minn og fyrrum
vinnufélaga Braga Einarsson, sem
kvatt hefur þennan heim alltof fljótt.
t
Systir mín,
MARÍA HALLGRÍMSDÓTTIR
læknir,
lést á hjúkrunarheimilinu Eyr föstudaginn 16. desember.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 29. desember
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Hallgrímsdóttir.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og
amma,
ÞÓREY HANNESDÓTTIR,
Álftamýri 54,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 22. desember kl. 15.00.
Hannes Már Sigurðsson, Brynja Jónsdóttir
og barnabörn.
Hugurinn reikar aftur til ársins
1976 er ég hóf störf í Blaðaprenti
og kynni okkar hófust. Það var mik-
ili uppgangur í blaðaútgáfu á þess-
um árum og feikimikil vinna, en það
sem einkenndi þennan vinnustað var
mjög svo góður starfs- og félags-
andi.
Þessi tími var Braga afskaplega
hugleikinn og við ræddum oft um
hann. Fagmennskan var honum í
blóð borin, snyrtimennska og næmt
auga, og hreinn tónn, en hann var
mikill músikant, en umfram allt góð-
ur félagi með sinn húmor.
í minningunni um góðan vin bið
ég Guð um styrk til handa eiginkonu
hans Bettý, og fjölskyldu, á þeirra
erfiðu stundum.
Kæri Bragi, hafðu þökk fyrir allt.
Sveinbjörn Kr. Stefánsson.
Hann Bragi er dáinn, bara allt í
einu við vinnu sína. Þeir hafa ekki
verið margir veikindadagarnir hans
yfir árin. Þess vegna er svo erfitt
að trúa því að sjá hann ekki allt í
einu og heyra glaðlega kveðju hans,
sjá ekki Bettý og Braga saman úti
í garði á góðviðrisdögum og um helg-
ar að huga að gróðri og snyrta. Þá
var Bragi oft vanur að gefa sér tíma
til að ganga á milli nágranna sinna
í götunni og spjalla enda allsstaðar
aufúsugestur, lagði öllum gott til og
ólatur að rétta hjálparhönd ef með
þurfti.
Bettý og Bragi fluttu á Melásinn
í Garðabæ í febrúar 1969 og voru
þá aðeins sex hús í götunni, en eru
nú 12.
Þau eignuðust fjóra syni og barna-
börnin eru sjö, en það áttunda er á
leiðinni, rétt ófætt þegar þetta er
skrifað.
Bragi unni góðri tónlist og andlit
hans ljómaði er hann talaði um mús-
ík, eða lék á klarinettið sitt, sem
honum þótti afar vænt um og lék
mikið á alla tíð við alls konar tæki-
færi. Það var eins og hann hefði
músíkina í öllum kroppnum og geisl-
aði henni frá sér. Hann lék Iíka á
fleiri hljóðfæri, en aðrir vita meira
um hans hljómlistarferil, en músík-
maður var hann af lífi og sál.
Það var oft notalegt á hlaðinu á
milli húsanna okkar. Bragi opnaði
gjarnan glugga og leyfði okkur að
njóta góðrar tónlistar og talaði dótt-
ir okkar oft um hugulsemina í Braga,
það væri skemmtilegra að vera úti
við þegar Bragi væri heima og lífg-
aði upp á tilveruna.
Það er gæfa hveijum og einum
að kynnast manni eins og Braga, sem
skilur eftir aðeins góðar minningar.
Það er oft sagt að maðurinn uppsker
eins og hann sáir, en það þarf líka
að vanda sáðkornið til að uppskeran
verði góð. Þannig var Bragi, hann
uppskar vel því sáðkomið var gott.
Það glaðnaði yfir öllum þegar Bragi
birtist með sitt kankvíslega bros og
glettni í svip.
Já, Bragi minn, þín verður sárt
saknað hér í götunni okkar jafnt af
stórum sem smáum og allt verður
tómlegra eftir. Við gætum skrifað
heilmikið um samveru okkar við
Bettý og Braga, því varla er hægt
að muna annað án hins, svo sam-
stillt vom þau.
Elsku Bettý, við vottum þér, son-
um þínum og fjölskyldum þeirra inni-
lega samúð, vertu áfram sterk og
dugleg.
Nágrannar þínir,
Unnur og Sævar og
kær kveðja frá
Guðrúnu Arnbjörgu.
Bragi Einarsson var einn hinna
fáu sem hélt ávallt tryggð við klarin-
ettið - stundum blés hann þó í ten-
órsaxofón en það var bara saklaust
framhjáhald. Okkur yngri djass-
geggjumm þótti Bragi fulltrúi hinna
gömlu djassgilda. Hann hafði leikið
með hljómsveit Bjama Bö og helstu
lærimeistarar hans og goð vom
Svenni Ólafs og Villi Guðjóns - frum-
heijar íslandsdjassins. Hann lék með
frægum dixílandhljómsveitum Árna
ísleifs og Þórarins Óskarssonar og
frá nýrri tíð munum við hann helst
úr Sveiflusextettnum þarsem Guðjón
bróðri hans blés í básúnuna eða með
gömludansahljómsveit Ásgeirs
Sverrissonar.
Hæfilega mddalegur tónninn var
ólíkur þeim er kom úr klarinettum
akademískra tónlistaramanna,
skyldari þeim er viðhafður var í
djasssveitum . New Orleans og
Chicago á fyrri hluta aldarinnar.
Sveiflan var Braga innborin og ekki
sakaði þegar hann lagði áherslu á
spunann með nettri fótasveiflunni.
Því miður gekk það ekki eftir sem
Bragi minntist oft á á góðri stund:
Að stofna svíngkvartett með dixí-
ívafi, ekki ólíkan þeim er Jörgen
Svarre stofnaði er hann yfirgaf Paba
Bue. Spila svo með trakki á RúRek.
Bræðurnir Bragi og Guðjón voru
svoað segja aldir upp í Lúðrasveit
Reykjavíkur þarsem faðir þeirra var
einn af máttarstólpunum og þar
heyrði ég hann síðast blása blúsinn
á tónleikum í Ráðhúsinu. Hafðu þökk
fyrir þann blástur - þarsem fyrr var
tilfinningin ósvikin.
Við, félagarnir í Jazzvakningu,
sendum Bettý og sonunum svo og
vinum og vandamönnum innilegar
samúðarkveðjur.
Vernharður Linnet.
Örfá kveðjuorð til gamals félaga
og vinar, sem óvænt var kvaddur á
brott langt um aldur fram. Bragi
Einarsson var einn besti dixieland
og jazz-clarinettleikari sem við ís-
lendingar höfum átt og verður hans
lengi minnst sem slíks. Bragi var
félagi í Lúðrasveit Reykjavíkur og
þar hófust okkar kynni fyrir nær
hálfri öld. Síðan áttum við ánægju-
legt samstarf í dixieland- og dans-
músík um árabil á okkar yngri ámm
og mun ég ætíð minnast þeirra með
þakklæti, svo og annarra þeirra
ánægjustunda sem við áttum saman
við hljóðfæraleik í gegnum tíðina.
Við Sjöfn sendum Bettý eiginkonu
Braga, sonum þeirra og öðmm að-
standendum hugheilar samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Braga Einars-
sonar.
Þórarinn Óskarsson.
t
Hjartanlegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
JÓHANNESAR K. BJÖRNSSONAR
frá Hjalteyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki dvalarheimilisins Skjaldar-
víkur.
Björn Jóhannesson, Lilja Guðmundsdóttir,
Jón Jóhannesson, Ingibjörg M. Þórhallsdóttir,
Henning Jóhannesson, Guðrún Gísladóttir,
Ævar Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Vegna jarðarfarar verða skrifstofur vorar, sölu-
og þjónustudeild, lokaðar í dag, miðvikudaginn
21. desember, frá kl. 13.00.
Opnum aftur kl. 9.00 fimmtudaginn 22. desember.
BOÐEIND,
Austurströnd 12, Seltjarnarnesi.