Morgunblaðið - 03.01.1995, Blaðsíða 54

54 ÞRIÐJUDAGUR 3. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Grettir
Tommi og Jenni
■
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Hvers á Bryndís
Schram að gjalda?
Frá Hallgrími
Sveinssyni:
EIGINKONUR ráð-
herra verða stundum
að taka á sig skyldur
sem ekki er öllum lag-
ið að leysa af hendi,
svo landinu sé sómi
að og á það við al-
mennt um eiginkonur
svokallaðra frammá-
manna. Þessi
„skyldustörf" eru oft
á tíðum vanmetin.
Ekki er alltaf einfalt
mál að standa fyrir
móttöku eða veislu
fyrir erlenda gesti,
svo dæmi sé tekið, sem oft á tíðum
er þýðingarmikið að gera til hæfis
og margt fleira mætti nefna.
Ekki verður annað séð en eigin-
kona núverandi utanríkisráðherra
hljóti að teljast glæsilegur fulltrúi
íslensku þjóðarinnar, hvort heldur
er utan lands eða innan og á það
reyndar við um þau hjón bæði,
burtséð frá málefnum. En það er
særð og reið kona sem skrifar bréf
til Morgunblaðsins á aðfangadag,
í tilefni fréttar Sjónvarps um dag-
peningagreiðslur til hennar. Þama
var eins og oft áður aðeins sögð
hálf sagan. Það er ekki nóg að birta
fréttir um einhveijar dagpeninga-
greiðslur sýknt og heilagt, án þess
nokkum tíma að geta þess fyrir
hvað verið er að greiða. Greiðsla
dagpeninga til eiginkvenna forystu-
manna fer fyrir brjóstið á mörgum.
Aðfangadagsskýrsla
Bryndísar Schram tek-
ur af allan vafa um að
skilgreina þarf þá hluti
upp á nýtt.
Það er enginn au-
kvisi sem hleypur í
skarð ráðherra til að
stýra mannfagnaði,
kannski með litlum
sem engum fyrirvara
og þarf ef til vill að
flytja frumsamda
ræðu á erlendu tungu-
máli. Þannig hlutir
gera sig ekki sjálfir.
Það er kominn tími til
að eiginkonur ráð-
herra og annarra slíkra fái upp-
reisn æra. Það er löngu kominn
tími til að endurskoða dagpeninga-
greiðslur til þessara ágætu kvenna
og greiða vinnuframlag þeirra á
mannsæmandi hátt, ef um slíkt er
að ræða á annað borð. En það
þarf að skilgreina þetta vinnufram-
lag og fækka veislum og móttökum
á vegum opinberra aðila eins og
hægt er. Gera vel og sómasamlega
þar sem brýn nauðsyn krefur.
Leggja hitt algjörlega niður. Og
meðal annarra orða; skuldar ekki
Sjónvarpið og fleiri fjölmiðiar
Bryndísi Schram og öðrum ágæt-
um fulltrúum Fjallkonunnar al-
mennilega umfjöllun um vinnu-
framlag þeirra við hlið eiginmann-
anna á opinberam vettvangi?
HALLGRÍMUR SVEINSSON,
Hrafnseyri.
Bryndís Schram
Athugasemdir til
Olínu Þorvarðardóttur
Frá Valgerði
Gunnarsdóttur:
O.Þ. sendir mér nokkr-
ar línur í Mbl. 7. des.
sl. vegna greinar
minnar um trúverðug-
leika Jóhönnu Sigurð-
ardóttur sem leiðtoga.
Þar sem Ólína vænir
mig um óheiðarleika og
ósannindi get ég ekki
látið hjá líða að benda
á eftirfarandi atriði þar
sem Ólína fer rangt
með.
í fyrsta lagi studdi
Jóhanna Sigurðardóttir
ekki Rannveigu Guð-
mundsdóttur í embætti
varaformanns Alþýðu-
flokksins sumarið 1993. Jóhanna
lýsti ekki yfir stuðningi við hana
fyrr en hún mátti til, á flokksstjórn-
arfundinum þegar ljóst var að Rann-
veig yrði kjörin. Jóhanna lagðist
gegn því að Rannveig yrði valin í
embættið með því að standa að og
styðja tillögu um að konur skyldu
sitja hjá við varaformannskjörið.
1 öðru lagi sat ég enga „lokaða
fundi með stuðningsmönnum for-
mannsins" um þetta mál. Það er
rangt hjá Ólínu.
í þriðja lagi sat
Rannveig Guðmunds-
dóttir í eitt ár sem vara-
formaður Alþýðuflokks-
ins en ekki í sex mánuði
eins og Ólína fullyrðir.
Rannveig gegndi þessu
embætti við góðan
orðstír og hefur það
sannarlega orðið bæði
henni og flokknum til
framdráttar. Hún nýtur
trausts og virðingar sem
stjómmálamaður, innan
Alþýðuflokksins sem
utan, og á flokksþinginu
í sumar var lagt hart
að henni að sitja áfram
sem varaformaður.
í fjórða lagi er sam-
staðan í kvennahreyfmgu Alþýðu-
flokksins með mestum ágætum.
Besta dæmið um það er nýafstaðið
landsþing Sambands alþýðuflokks-
kvenna sem var bæði fjölsótt og
stórglæsilegt. Vel undirbúin mál-
efnavinna, samstaða, baráttugleði
,og þróttur einkenndu þetta þing og
þar var hvorki sundrungu né upp-
gjöf að finna.
VALGERÐUR GUNNARSDÓTTIR,
varaþingmaður Alþýðuflokksins í
Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.