Morgunblaðið - 04.01.1995, Qupperneq 1
KJUOIU VIIIIV
ÞARNA sjáið þið Rúnu Friðriksdóttur með góðri vinkonu sinni, henni Thalíu sem er af
Dalmatíu-kyni. Friðurinn yfír myndinni sýnir vel hvað dýr og böm geta orðið góðir vinir.
Myndin minnir á þekkta, danska myndastyttu af hundi og litlum dreng sem horfír með ástúð
á vin sinn og spyr: „Af hvetju getur þú ekki talað?“
Ævintýrahúsið
Mikið er þetta ævintýra-
legt hús! Tveir útsýn-
isturnar eins og á kastala,
og bleikir álfasteinar á þaki
og veggjum. Trén standa
lauflaus, svo að það er
greinilega vetur. Tunglið er
að koma upp á bak við hús-
ið og kisa sýnist vera að
hefja ámátlegan kattasöng
við húsvegginn. - Heyrið
þið ekki í kisu, þegar þið
horfið á nóturnar, krakkar?
Pabbinn í húsinu kallar
upp yfir sig, þegar hann
mætir hreindýri á veginum.
Og krakkarnir í húsinu
koma hlaupandi til að sjá
hreindýrið. Reykurinn liðast
upp úr skorsteininum og
myndar hjarta utan um
nafn stelpunnar sem teiknar
myndina.
Þakka þér fyrir einstak-
lega skemmtilega mynd,
Hildur mín.
Hamstur í jólakirkju
ÞETTA erTrít-
01, hamstur-
inn hans Atla
Vals, sem skreið
alltaf inn í jóla-
kirkjuna í desem-
ber. Atla Val þótti
svo vænt um hann
Trítil. En nú er
búið að selja Trítil
í dýrabúð vegna
ofnæmis.
Kveðja frá Atla
Vali Arasyni, Álf-
heimum 50, Lang-
holtsskóla.
HAMSTUR í jólakirkju.
Síðasta jólasagan
ENNÞÁ ERU eru tveir
jólasveinar eftir í
byggð. Þrettándinn á
föstudaginn og síðasta jólasag-
an fyrir jólin 1994 keniur frá
Steinari Huga Sigurðarsyni, 9
ára, Furugrund 81, Kópavogi:
Einu sinni var strákur sem
hét Bjarki, hann var fimm ára.
Einu sinni var hann svo óþæg-
ur að hann fékk kartöflu í skó-
inn. Þá bað hann mömmu sína
að keyra sig upp að Esju, því
hann ætlaði að lemja jólasvein-
inn. En mamma hans sagði:
„Ef þú lemur jólasveininn, þá
étur Grýla þig, svo þú skalt
ekkert vera að fara upp að
Esju.“
En Bjarki var ennþá svo
óþægur að hann sagði: „Jú, ég
fer víst þangað!“ Síðan náði
hann í 60 krónur í sparibaukinn
sinn, fór út og tók einhvern
strætó.
Þegar Bjarki var búinn að
sitja í þrjá klukkutíma í strætó,
spurði hann bílstjórann, hve-
nær hann kæmi upp að Esju.
Þá sagði strætóbílstjórinn:
„Þessi strætó fer ekki upp
að Esju, og af hverju ertu að
fara þangað einn?“
„Ég ætla að lemja jólasvein-
inn, af því að hann gaf mér
kartöflu í skóinn!“
„En varstu ekki óþægur?“
„Jú, svolítið.“
„Ég skal gefa þér skiptimiða
svo að þú komist heim. Síðan
skaltu reyna að vera þægur,
þá færðu örugglega eitthvað
fínt í skóinn."
Og það reyndust orð að
sönnu, því Bjarki fékk fullt
stígvél af nammi.
Vonandi hefur Bjarka ekki
orðið illt í maganum af öllu
sælgætinu. — Hafíð þið nokkuð
borðað of mikið sælgæti um
jólin, krakkar?
h