Morgunblaðið - 05.01.1995, Blaðsíða 12
12 C FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Sophia yfirskvísa leikur tískuóða auðkonu.
KVIKMYND leikstjórans
Roberts Altmans,
Pret-á-Porter, þar sem
spjótum er beint að tískuheimin-
um, verður sýnd hér á landi innan
skamms en tökurnar hófust í mars
á liðnu ári. Nafn myndarinnar er
dregið af heiti sýninga á tilbúnum
tískufatnaði í París og mætti Alt-
man til leiks þegar þær stóðu sem
hæst með fjöl-
mennt lið stór-
stjarna sér til
fulltingis. Meðal
leikara eru Sophia
Loren, Lauren
Bacall, Kim Bas-
inger, Julia Ro-
berts, Tim Robb-
ins, Lyle Lovett,
Tracey Ullman,
Sally Kellerman,
Stephen Rea,
Danny Aiello og
Marcello Mastr-
oianni, svo ein-
hveijir séu nefnd-
ir, og olli nærvera
hópsins á sýning-
um nokkru upp-
námi meðal við-
staddra.
Boðflennur
Leið ekki sá
dagur að úrillir
hönnuðir og tísku-
fréttamenn gerðu
ekki athugasemd-
ir og líktu sumir
fjöldanum við ölv-
aðar boðflennur í
sveitabrúðkaupi.
Mislíkaði mörgum
svo athyglin sem
Altman og lið
hans fékk að þeir
neituðu að vera
með í myndinni og
til dæmis bannaði
Karl Lagerfeld
tökur á tískusýningum sínum.
Þegar falast er eftir upplýsing-
um um misjafnar viðtökur í París
segir Tracey Ullman sem leikur
ritstjóra breska Vogue: „Ég þoli
ekki húmorslaust fólk. íbúar
Hollywood mega sætta sig við það
að litið sé á þá sem hálfgerðar
skepnur en hjálpi mér hamingjan,
þetta lið er að búa til föt á lystar-
stola táningsstúlkur."
Hamskipti
Pjöldi leikara hafði samband við
Altman og falaðist eftir hlutverki
Richard E. Grant rennir
fyrir einn í neðan-
jarðarlestinni.
í myndinni og voru margir ráðnir
án þess að búið væri að finna
þeim persónur til þess að túlka.
Þar að auki eru laun þeirra fyrir
framlagið miklu lægri en þeir eiga
að venjast. „Ekkert okkar kemur
til með að raka inn peningum fyr-
ir að leika í myndinni," segir
Danny Aiello en hann leikur and-
styggilegan innkaupastjóra sem
jafnframt er
klæðskiptingur.
Aiello stígur
stórt skref frá
því sem við eig-
um að venjast
eftir túlkun sína
í kvikmynd Spik-
es Lee, Do The
Right Thing.
„Getur einhver
sagt mér hvort
ég er of sveittur
í framan?“ kallar
hann spyrjandi
og segir þvínæst
frá því hvað hon-
um brá við að sjá
sjálfan sig í
Chanel-fötum.
„Það var tekin
af mér polaroid
mynd í kjól með
hárkollu og
minnstu munaði
að ég kastaði
upp,“ segir hann
hikandi en bætir
við: „að vísu
fannst mér sætt
hvað ég var líkur
mömmu.“
Öllum fellur
við Bob
En þótt Aiello
sé tilkomumikill
á hann ekkert í
Richard E.
Grant, sem lék
handritshöfund-
inn í The Player. Hann er í hlut-
verki Courts Romney og þykir
draga mikið dám af breska hönn-
uðinum Vivienne Westwood. Grant
situr settlega á stól meðan varir
hans eru málaðar fjólubláar á
þykkpúðrað andlitið. Hann á ekki
orð ti! að lýsa því hvað hann er
ánægður með hiutverk Romneys,
tvíkynhneigðs glaumgosa sem
hannar úr flúruðum og mynstruð-
um efnum og gengur helst ekki í
öðru en fötum úr krumpuðu flau-
eli. „Því miður er myndin ekki ein-
vörðungu um Court Romney," seg-
Björk og Gaultier á sýningu þess siðarnef nda.
Fyrirsætan Eva Savail fær sér hænublund baksviðs.
ir Grant sem dáir Altman, líkt og
allir aðrir. „Bob kemur fram við
mann eins og fullorðinn og það
er ansi sjaldgæft, þótt það kunni
að hljóma kjánalega."
Ekkert val
Það er sama við hvern er talað,
allir bera Altman vel söguna og
segjast hafa dáðst að verkum hans
svo árum skiptir. Stephen Rea
leikur vafasaman tískuljósmynd-
ara, Milo O’Brannigan, leður-
klæddan. „Bob var fyrsti banda-
ríski leikstjórinn sem hafði sam-
band við mig þegar ég fór til New
York,“ segir Rea og fiktar í stórum
svörtum sólgleraugum, sem hann
gengur gjarnan með innandyra.
„Hann gekk að mér og sagði:
„Hæ, ég heiti Bob Altman og mér
fánnst þú góður í The Crying
Game, ég hafðí dáð hann árum
saman og þegar hann hringdi og
sagði mér að ég yrði að vera í
myndinni kom annað vart til
greina.“
Nokkuð er liðið á eftirvinnslu
kvikmyndarinnar og Altman situr
í mestu þægindum í skrifstofu
sinni í SoHo í New York. Leikstjór-
inn, sem er 69 ára, skartar léttari
kroppi en hefur ekki látið á sjá
að öðru leyti eftir átökin við tísku-
heiminn. Fatasmekkurinn hefur
ekki breyst. Sem fyrr er hann á
Nike tennisskóm, bómullarskyrtu
og kakí buxum. Brjálæði tökudag-
anna er langt að baki og óhætt
að rýna í fortíðina. „Ég hef ekki
hugmynd um hvernig ég fór að
þessu. Enga hugmynd um af
hverju ég lét vaða og ekki viss
um að ég hefði átt að gera það.“
Hann er sáttur við útkomuna og
með þijár eða fjórar myndir í bí-
gerð. Samt sem áður er hann ekki
viss um að Prét, eins og hún er
gjarnan nefnd, fái góðar viðtökur.
„Eg er ekki viss um að gagnrýn-
endur „nái henni“,“ segir Altman
en víst er að myndin verði borin
saman við sýrubaðið The Player,
þrátt fyrir mildina. „Prét er miklu
mýkri mynd. Fólk mun segja:
„Hún er kjánaleg“ og það hefur
rétt fyrir sér. Það er engin alvara
í henni. Ef myndin gengur vel,
gleymi ég henni. Ef ekki, mun ég
veija hana með kjafti og klóm,“
segir Altman en er engu að síður
sallarólegur. „Þetta er eins og með
börnin. Maður hefur tilhneigingu
til að þykja vænst um þau sem
gengur verst að fóta sig.“