Morgunblaðið - 14.01.1995, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 14. JANUAR 1995
29
MINNINGAR
JOHANNES
BJÖRNSSON
+ Jóhannes
Björnsson var
fæddur á Hóli í
Lundarreykjadal
21. ágússt 1904.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akranesi
hinn 8. janúar síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hans voru Björn
Jóhannesson, bóndi
á Hóli, og Steinunn
Sigurðardóttir frá
Efstabæ í Skorrad-
al sem bjuggu á
Hóii allan sinn bú-
skap. Jóhannes
kvæntist 1951 eftirlifandi konu
sinni, Agnesi Serine Halseid,
frá Haugesund í Noregi. Þau
eignuðust þijú börn. Þau eru:
Steinunn, f. 7. apríl 1951, ritari
í Reykjavik; Ólafur, f. 18. nóv-
ember 1953, bóndi að Hóli; og
Björn, f. 22. apríl 1956, maki
Helga Magnúsdóttir kennari.
Útför Jóhannesar fer fram
frá Lundarkirkju í dag.
LÁTINN er, níræður að aldri, Jó-
hannes Bjömsson, bóndi að Hóli í
Lundarreykjadal. Föðurafi Jóhann-
esar var Jóhannes Jónsson, sem
stundaði einnig allan sinn búskap
á Hóli, Jónssonar í Deildartungu.
Foreldrar Steinunnar, móður Jó-
hannesar, voru Sigurður Vigfússon,
bóndi í Efstabæ og Hildur Jónsdótt-
ir, systurdóttir Magnúsar Jónssonar
bónda á Vilmundarstöðum í Reyk-
holtsdal. ,Að Jóhannesi stóðu því
sterkar borgfírskar stoðir í báðar
ættir. Ein ættargrein Jóhannesar
teygði sig suður fyrir Borgarfjarð-
ardali, en Kristín Bjömsdóttir
amma Jóhannesar í föðurætt var
frá Möðruvöllum í Kjós. Langafa
Kristínar, Þorvaldi, var sendur Yra-
fellsmóri, einn magnaðasti draugur
sem um er getið og á hann að fylgja
afkomendum Þorvaldar. Jóhannes
minntist stundum á þessa ættar-
fylgju sína og taldi víst að hann
fylgdi sér en ekki var mér ljóst
hversu mikið hugur fylgdi þar máli.
Jóhannes ólst upp á Hóli og tók
við búi föður síns og afa. Ekki var
það vegna þess að hann hefði sér-
stakan áhuga á búskap, leiddist
alltaf skepnur að eigin sögn. Jó-
hannes var yngstur bræðranna
þriggja og varð það trúlega hlut-
skipti hans að taka við búinu því
að eldri bræðurnir voru fluttir að
heiman, Jón til starfa erlendis og
Kristinn til náms í læknisfræði.
Formleg skólaganga Jóhannesar
var ekki löng, en þar sem áhugi
og næmi fara saman þarf ekki skóla
til og á langri ævi aflaði Jóhannes
sér meiri þekkingar en margir sem
lengri skólagöngu hafa notið. Áhugi
Jóhannesar beindist almennt að
mönnum og málefnum, ættfræði,
sögu, landafræði og náttúrufræði.
Þekkingarinnar aflaði Jóhannes
með lestri og ekki síður með því
að spyija viðmælendur í þaula, sér-
staklega um atriði sem honum voru
ókunnug. Hann virtist því oft stað-
kunnugur á stöðum þar sem hann
hafði aldrei komið, t.d. norðanlands
og austan. Jóhannes ferðaðist hins
vegar nokkuð erlendis, fór m.a. í
bændaferð til írlands og í skóg-
ræktarferð til Noregs. Var gaman
að heyra hann segjá frá þessum
ferðum, því athyglisgáfan var mikil
og næmt augað tók eftir mörgu
smáatriði sem var öðruvísi og ann-
ars konar en hann átti að venjast.
Voru frásagnir hans stundum ekki
frábrugðnar ferðalýsingum Eiríks á
Brúnum. Síðarnefnda ferðin var
honum hugleikin hin síðari ár, enda
vann hann þar að sínu stærsta
áhugamáli um ævina, skógrækt-
inni. Ef áhugaleysið á skepnum var
honum til ama í búskapnum var
áhugi hans á ræktun til að fleyta
honum áfram. Þegar komið er heim
að Hóli blasir við mikill
tijágarður, sem er þó
mun stærri en sýnist í
fyrstu og stór skóg-
ræktargirðing við
heimreiðina. Er þessi
ræktun lífsstarf Jó-
hannesar. Hin seinni
ár þegar Ólafur sonur
hans var tekinn við búi
gat hann helgað sig
þessu áhugamáli sínu
og hveiju ári bætt við
nokkur hundruð heima-
ræktuðum plöntum í
landið. Ef gesti bar að
garði sem einhvern
áhuga sýndu á plöntum var óðar
farið með þá út í garð og niður í
skógræktargirðinguna þar sem Jó-
hannes vissi um hveija einustu
plöntu, líðan hennar og afdrif.
Jóhannes var einn af stofnendum
Skógræktarfélags Borgarfjarðar,
en sagði sig seinna úr félaginu
vegna þess að hann var ekki sáttur
við starfsemi þess eða þær plöntur
sem framleiddar og notaðar voru.
Hann hóf að rækta sínar eigin
plöntur og var gagnrýninn á hvaða
einstaklinga hann notaði til undan-
eldis.
Hafði „Margrétartréð" þar al-
gjöra sérstöðu og er ættmóðir
margra upprennandi tijáa í Hóls-
girðingunni. Eina aðferð notaði Jó-
hannes við ræktunina sem, eftir því
sem ég best veit, hann fann upp
og er sérlega útsjónarsöm og hag-
kvæm. Hann risti torfur, sneri þeim
við og sáði heimafræinu í. Þegar
plönturnar síðan komu upp var þeim
plantað með smá torfubút, nægjan-
lega stórum til að tryggja þeim
rótfestu fyrstu árin, jafnvel á jarð-
vegslitlu undirlagi þar sem vonlaust
væri að koma til tijáplöntum með
öllum venjulegum aðferðum. Gætu
eflaust margir tekið þessa aðferð
hans til eftirbreytni.
Jóhannesi var ekki gjamt að láta
bera á sér. Lífsstarf hans er þó
áþreifanlegra en margra hinna sem
höfðu hærra í lifandi lífi.
Ég kveð Jóhannes og þakka hon-
um samfylgdina.
Blessuð sé minning hans.
Anna Guðrún Þórhallsdóttir,
Hvanneyri.
KRISTINN JONSSON
+ Kristinn Jóns-
son (Diddi),
fyrrverandi bóndi,
fæddist á Einars-
stöðum í Reykjadal
7. febrúar 1926.
Hann lést á sjúkra-
húsinu á Akureyri
8. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Jón
Haraldsson frá Ein-
arsstöðum í
Reykjadal, f. 6. sept.
1888, d. 18. apríl
1958 og Þóra Sigf-
úsdóttir frá Hall-
dórsstöðum í
Reykjadal, f. 15. okt. 1893, d.
14. apríl 1979. Kristinn var
fæddur og uppalinn á Einars-
stöðum. Hann var sjöundi í röð-
inni af 11 alsystkinum en að
auki átti hann einn hálfbróður,
Ingimar Jónsson. Kristinn bjó
félagsbúi með bræðrum sínum,
þeim Sigfúsi og Einari, sem nú
eru báðir látnir. Kristinn Jóns-
son var ókvæntur og barnlaus.
Útför hans fer fram frá Einars-
staðakirkju í dag.
Því ska! ei með hryggð í huga
horfa eftir sigldri skeið.
Allra bíður efsti dagur,
enginn kýs sér far né leið.
M á þann, sem tendrar lífið,
tryggir sátt og frið í deyð.
(Jón Har.)
ELSKU Diddi frændi. Við viljum
með örfáum orðúm minnast þín.
Ofarlega í huga okkar eru góðar
minningar frá því um veturinn 1991
þegar þú dvaldir hér fyrir sunnan
og varst að bíða eftir því að gang-
ast undir enn eina erfíða aðgerð.
Þegar við svo kvöddum þig, kvöldið
fyrir uppskurðinn, ríkti innra með
okkur gleði. Gleði yfír að fá að upp-
lifa þessar góðu stundir með þér.
Gleði yfír því að fá tækifæri til að
ræða við þig um lífið og tilgang
þess. Við minnumst þorrablótsins
hjá Alla fyrir 3 árum. Þá sungum
við mikið og áttum ógleymanlega
kvöldstund. Á aðfangadag fyrir 2
árum var okkur tilkynnt það símleið-
is að þú yrðir að gangast undir aðra
aðgerð sem var það erfíð fyrir þig
að þá vorum við sátt við að þinn
tími væri kominn. Sjálfur tókst þú
því með miklu æðru-
leysi, sáttur við þín ör-
lög og hlutskipti í lífinu.
Elsku Diddi frændi,
þú varst mjög greiðvik-
inn og góður maður,
góður frændi, hjarta-
hlýr og hafðir meira
gaman af því að gefa
en þiggja. Hafðu þökk
fyrir frá okkur öllum
og nú vitum við að þér
líður vel. Guð geymi þig
elsku frændi.
Anna Þóra, Guðrún
Jóna og Jóhanna
Bragadætur.
Feijan hefur festar losað.
Farþegi er einn um borð.
Mér er ljúft - af mætti veikum
mæla nokkur kveðjuorð.
Þakkir fyrir hlýjan huga,
handtak þétt og gleðibrag,
þakkir fyrir þúsund hlátra,
þakkir fyrir liðinn dag.
(J. Har.)
Það var undarleg tilfínning sem
hríslaðist um mann þegar fréttin af
andláti Kristins barst okkur. Minn-
ingarnar hrönnuðust upp eins og
rigningarský á himni og fyrr en varði
fór að rigna. Diddi, eins og hann var
ævinlega kallaður, var nú loksins
dáinn. Oft var' maður búinn að
ímynda sér að það yrði mikill léttir
þegar við fengjum þessa fregn, en
svo var ekki. Þó var full ástæða til
að gleðjast því þetta var það eina sem
Diddi þráði. Eftir 18 ára veikindi var
hann orðinn einfættur stomasjúkling-
ur, illa farinn vegna invortis bruna
og langra og strangra lyfjameðferða.
Hann hafði orð á því að hann yrði
stundum svekktur þegar herbergisfé-
lagar hans dóu. Honum fannst hann
vera útundan að fá ekki að fara yfir
móðuna miklu og hitta bræður sína
og foreldra sem hann saknaði sárt.
Þrátt fyrir veikindi dvaldi Diddi
langdvölum heima á Einarsstöðum,
nánar tiltekið í Einarsstaðarskála
sem bróðir hans Aðalsteinn léði hon-
um til fijálsra nota. Það var mikið
kappsmál hjá honum að geta séð
um sig sjálfur og þurfa sem minnst
að vera upp á aðra kominn. Svo til
á hveiju sumri heimsóttum við fjöl-
skyldan hann og dvöldum við gott
yfírlæti í Skálanum. Diddi var ein-
staklega gestrisin og góður heim að
sækja. Hann lét sér ekki muna um
að hafa til mat og baka stafla af
pönnukökum ef von var á gestum.
Kjötsúpan hans var sú besta norðan
heiða. í Skálanum var oft glatt á
hjalla, mikið spjallað, sungið og
skrafað um alla heima og geima,
allt frá hestamennsku til háandlegra
mála. Diddi hafði alltaf frá einhveiju
að segja og gat verið fyndinn í meira
lagi, enda frásagnarlist hans á þin-
geyska vísu. Persóna hans var marg-
brotin. Hann var ævinlega fyrsti
maður til að rétta hjálparhönd þar
sem hann gat orðið að liði og var
hann vanur að drífa í hlutunum.
Hann hins vegar tranaði sér aldrei
fram og vildi helst vera lítið áber-
andi. Hestamennska hafði verið hans
líf og yndi þar til hann veiktist. Átti
hann fjölda verðlauna því til stað-
festingar.
Það eru vandfundnar persónur
eins og Diddi. Ævinlega var hægt
að reiða sig á hann ef á aðstoð þurfti
að halda. Hann þekkti ekki hugtakið
nísku og þrátt fyrir veikindi og erfið-
leika barmaði hann sér aldrei. Jafn-
vel þegar fóturinn var tekinn af
honum æðraðist hann ekki þó til-
hugsunin hefði verið óbærileg. Þegar
hann kom í heimsókn til okkar fyrst
eftir að hann var orðinn einfættur,
hafði hann orð á því að það hefði
verið feill, að útvega sér ekki lepp
fyrir augað, því að þá hefði fólk
haldið að þarna væri gamall sjóræn-
ingi á ferð. Þetta hefur hann eflaust
sagt til þess að við værum ekki svona
alvörugefin yfir þessu.
Mikið lærði maður af Didda og
verður honum aldrei nógsamlega
þakkað fyrir það sem hann lagði
okkur í té sem förunautur þennan
stutta veg sem lífið er. Guð blessi
minningu þína Diddi minn og líði
þér sem best þar sem þú dvelur
núna í faðmi vina.
V. Gísli Valdemarsson.
Nú er hönd að hægum beði
hnigin eftir dagsins þrautir.
Signt er yfir sorg og gleði,
sæstzt við örlög. - Nýjar brautir.
Biðjum þess á blíðum tónum
berast megi þreyttur andi
endurtorinn ljóss að landi
lofandi dag með ungum sjónum.
(J. Har.)
Elsku Diddi minn, hafðu innilega
þökk fyrir allar góðu stundirnar og
allan þinn hlýhug og velvild í minn
garð og fjölskyldu minnar. Þú varst
algjör perla. Guð blessi þig og minn-
ingu þína.
Lilja Kristín Bragadóttir.

Þá kemur aðeins
ein tölva til greina:
Macintosh Performa 475
Macintosh Performa 475
er öflug einkatölva, sem
hentar sérlega vel hvort heldur
er fyrir heimili, skóla eða fyrirtæki.
eða
Macintosh Performa 475
kostar aðeins 125.263,- kr.
119.000,-.»
4.242,-
á mánuði í 36 máil
kr.*
w Macintosh Performa 475 er með 15" Apple-litaskjá, stóru hnappa- borði, mús, 4 Mb vinnsluminni og PL. \ 1 Jl:
250 Mb harödiski. aii.JcpiBwa:
V /V1
TIL ALLT AD 24 MÁNAOA
I ■■■■■■-. . '%• y.-. V _;: .: •; ..'•♦•
i t •» »
f % * k .
. í t i
' UpphæSin er meðaltalsgreiðsla með vöxtum, lántökukostnaSi og færslugjaldi.
s, .
Apple-umboðið hf.
Skipholti 21, sími: (91) 62 48 00
■I UMW